UWIĘZIENIE PAWŁA W CEZAREI Lekcja 12 na 22. września 2018

„A Paweł na to: Dziękowałbym Bogu, gdyby, niedługo czy długo, nie tylko ty ale i wszyscy, którzy mnie dziś słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, pominąwszy te więzy” (Dzieje Ap. 26,29)

Paweł został zamknięty w Cezarei dla własnego bezpieczeństwa Paweł został zamknięty w Cezarei dla własnego bezpieczeństwa. Był pod rzymską jurysdykcją. Każdy, kto przesłuchiwał Pawła wiedział, że nie zrobił on nic nielegalnego. Paweł musiał jednak odwołać się do cesarza, aby uniknąć pojmania przez Żydów. Przed Feliksem. Dzieje Ap. 24 Oskarżenie i obrona Przed Festusem. Dzieje Ap. 25,1-12 Kwestie polityczne Przed Agryppą. Dzieje Ap. 25,13-26,32 Król Agryppa i Berenika Mowa Pawła Reakcja Agryppy

OSKARŻENIE I OBRONA „To jednakadmit wyznaję przed tobą: Według drogi, nazywanej przez nich sektą, służę Bogu moich ojców, wierząc we wszystko, co napisane zostało w Prawie i u Proroków” (Dzieje Ap. 24,14 BT) Najwyższy kapłan, Ananiasz, zatrudnił prawnika, Tertulusa, żeby oskarżyć Pawła przed Feliksem: Paweł nawoływał Żydów do powstania. [NIE] Był przywódcą sekty Nazarejczyków. [TAK] Próbował sprofanować świątynię. [NIE] Paweł przyjął jedynie drugi „zarzut”, chociaż chrześcijaństwo w tamtym czasie nie było nielegalne. Wyjaśnił, że został oskarżony o przyjęcie zmartwychwstania Jezusa. Starał się żyć w miłosierdziu przed Bogiem i ludźmi. Feliks był człowiekiem o wątpliwych charakterze. Postanowił odłożyć wyrok, aby otrzymać łapówkę od Pawła.

KWESTIE POLITYCZNE „Ale Festus, chcąc zyskać przychylność Żydów, odpowiedział Pawłowi tymi słowy: Czy chcesz pojechać do Jerozolimy i tam być o to przede mną sądzony?” (Dzieje Ap. 25,9) Festus zastąpił Feliksa na stanowisku gubernatora Judei w 60 roku n.e. Żydzi próbowali sprowadzić Pawła do Jerozolimy, aby go zabić podczas transportu. Festus odrzucił ich wniosek, dlatego Żydzi przybyli do Cezarei, by oskarżyć Pawła o rzeczy „których nie potrafili udowodnić”. Obrona Pawła był prosta: „Nie zawiniłem w niczym, ani przeciwko zakonowi żydowskiemu, ani przeciwko świątyni, ani przeciwko cezarowi” (Dzieje Ap. 25,8). Festus zaoferował Pawłowi sąd żydowski. To było posunięcie polityczne na korzyść Żydów. Paweł odwołał się do najwyższego sądu rzymskiego: Cezara (Nerona!).

KRÓL AGRYPPA I BERENIKA „Nazajutrz zaś, gdy przyszli Agryppa i Berenika z wielką okazałością i weszli do sali przyjęć w towarzystwie dowódców i najznakomitszych mężów miasta, na rozkaz Festusa przyprowadzono Pawła” (Dzieje Ap. 25,23) Wiara w zmartwychwstanie Jezusa była szaleństwem dla Festusa, ale nie zbrodnią. Jakie powinno być oskarżenie Pawła przed Neronem? Zjawili się Herod Agryppa II i Berenika, a Festus poprosił ich o radę. Przybyli z wielką pompą, ukrywając kłopotliwy związek między ich rodziną a Jezusem. Jego dziadek próbował zabić Jezusa, kiedy był dzieckiem. Jego „wielki wuj” zabił Jana Chrzciciela i osądził Jezusa. Jego ojciec zabił apostoła Jakuba.

MOWA PAWŁA „Uważam się za szczęśliwego, królu Agryppo, że mogę się dziś wobec ciebie bronić przed tym wszystkim, o co mnie oskarżają Żydzi” (Dzieje Ap. 26,2) Paweł wiedział, że Agryppa może zrozumieć jego słowa, bo był Żydem i znał historię Jezusa. Przemówienie Pawła było czymś więcej niż przemówieniem obronnym, było świadectwem i wezwaniem. Opowiedział swoją historię jako gorliwy faryzeusz prześladujący Kościół chrześcijański (w. 4-11). Opowiedział o swoim nawróceniu i posłannictwie, które Jezus mu nakazał wypełnić (w. 12-18). Zaprzeczył, że złamał prawo żydowskie i przedstawił Mesjasza (w.19-23).

„Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz. ODPOWIEDŹ AGRYPPY Festus przerwał Pawłowi. Wtedy Paweł próbował dotknąć sumienia Agryppy. Paweł nie martwił się o to, czy zostanie uwolniony z jego fizycznych łańcuchów. Chciał uwolnić słuchaczy od łańcuchów grzechu. Gorliwość misyjna Pawła znacznie przewyższyła jego troskę o własne bezpieczeństwo. Próżność? Arogancja? Strach przed utratą pozycji? Prawie uratowany!.. ale zagubiony. Nie pozwól, aby cokolwiek powstrzymało cię przed oddaniem życia Jezusowi. „Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz. A na to Agryppa do Pawła: Niedługo, a przekonasz mnie, bym został chrześcijaninem” (Dzieje Ap. 26,27-28)

„W przeżyciach Pawła jest lekcja i dla nas, objawiony jest w niej bowiem Boży sposób działania. Pan może zmienić w zwycięstwo to, co wydaje się nam porażką i klęską. Grozi nam niebezpieczeństwo zapominania o Bogu, wpatrywania się tylko w to, co widzialne, zamiast dostrzegania oczami wiary tego, co niewidzialne. Gdy spada na nas klęska lub nieszczęście, gotowi jesteśmy oskarżać Boga o zaniedbywanie nas lub o okrucieństwo. Gdy Pan chce w jakiś sposób wypróbować naszą użyteczność, narzekamy, nie zastanawiając się nawet, że Bóg tak może działać dla naszego dobra. Musimy nauczyć się, że kara jest częścią Jego wielkiego planu i że smagany cierpieniem chrześcijanin może niekiedy zrobić dla Pana więcej niż w czasie zwyczajnej służby.” E.G.W. (Działalność apostołów, rozdz. 45, str. 292)