Ikona Chrystusa Przemienionego Życie konsekrowane Ikona Chrystusa Przemienionego (z Adhortacji „Vita Consecrata” św. Jana Pawła II) (kliknij, aby przejść dalej)

„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.” (Mt 17, 1-9)

„Tam przemienił się wobec nich…”

Kościół kontempluje przemienione oblicze Chrystusa, aby utwierdzić się w wierze, a później nie załamać się wobec Jego oblicza zniekształconego na Krzyżu.

Kościół jest Oblubienicą stojącą przed Oblubieńcem, uczestniczącą w Jego tajemnicy, spowitą Jego światłością.

odzienie zaś stało się białe jak światło.” „ … twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.”

(…) szczególne doświadczenie światła promieniującego ze Słowa Wcielonego jest niewątpliwie udziałem powołanych do życia konsekrowanego.

„A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.”

Olśniewający blask Przemienienia zapowiada już dramatyczne, ale nie mniej chwalebne wydarzenie Kalwarii. (…) Jezus rozmawia „o swoim odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie”.

Kontemplacja ukrzyżowanego Chrystusa jest źródłem natchnienia dla wszystkich powołań; z niej biorą początek - obok podstawowego daru Ducha - wszystkie dary, a zwłaszcza dar życia konsekrowanego.

„Panie, dobrze, że tu jesteśmy…” Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy…”

„…jak dobrze jest przebywać z Tobą, oddawać się Tobie, skupić całe swoje życie wyłącznie wokół Ciebie!

„… jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.

„Zejdź, Piotrze; chciałeś odpocząć na górze: zejdź - głoś słowo Boże (…), pracuj, trudź się, znoś także cierpienia i udręki, abyś poprzez czystość i piękno dobrych dzieł mógł osiągnąć w miłości to, co oznaczają jaśniejące szaty Pana”.

Wśród różnych możliwych sposobów wyrażania miłości, tym który szczególnie przejrzyście objawia miłość „do końca” jest dziś z pewnością gorliwe głoszenie Jezusa Chrystusa ludziom, którzy jeszcze Go nie znają lub o Nim zapomnieli, a zwłaszcza ubogim.

„Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich…”

To Duch budzi pragnienie pełnej odpowiedzi.

To On kieruje wzrostem tego pragnienia, skłania do udzielenia pozytywnej odpowiedzi, a później pomaga w jej wiernej realizacji.

To On formuje dusze powołanych, upodabnia ich do Chrystusa.

„… a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!”

zaufali Mu bez reszty i uczynili Go centrum swojego życia (…) Uczniowie w chwili uniesienia słyszą wezwanie Ojca, aby słuchali Chrystusa, zaufali Mu bez reszty i uczynili Go centrum swojego życia (…)

Idąc za tym wezwaniem, któremu towarzyszy wewnętrzny zachwyt, osoba powołana zawierza się miłości Boga, który ją wzywa do swojej wyłącznej służby, i poświęca się całkowicie Jemu oraz Jego zamysłowi zbawienia.

„Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.”

Ta bojaźń jest zbawienna, ponieważ uświadamia człowiekowi Boską doskonałość, a zarazem przynagla go nieustannym wezwaniem do „świętości”.

„A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się!”

Podobnie jak trzej Apostołowie (…) także osoby konsekrowane wiedzą z doświadczenia, że nie zawsze ich życie jest rozjaśnione tą wyraźnie odczuwaną gorliwością.

Jest to jednak zawsze życie „dotknięte” ręką Chrystusa, pozostające w zasięgu Jego głosu i podtrzymywane Jego łaską.

„Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.”

Wiecie, komu uwierzyliście - Na zakończenie (…) pragnę jednak zwrócić się z ufnym wezwaniem przede wszystkim do was, konsekrowane kobiety i mężczyźni: Wiecie, komu uwierzyliście - oddajcie Mu wszystko!

oddajcie Mu wszystko!

Maryjo, wizerunku Kościoła, wspomagaj osoby konsekrowane w ich dążeniu do wieczystej i jedynej szczęśliwości,

Zawierzamy je Tobie, Dziewico Nawiedzenia, aby umiały wychodzić naprzeciw ludziom w potrzebie i nieść im pomoc, a nade wszystko nieść im Jezusa.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo 2015 Tekst: z Adhortacji Vita Consecrata Muzyka: Lumen Christi (Gracious Light), Gregory Norbet