Epilog Apokalipsy św. Jana

Ap 22, 16-21 Epilog 16 Ja, Jezus, posłałem mojego anioła,  by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów.  Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida,  Gwiazda świecąca, poranna".  17 A Duch i Oblubienica mówią:  "Przyjdź!"  A kto słyszy, niech powie:  "Przyjdź!"  I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie,  kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie. 

18 Ja świadczę  każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi:  jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył,  Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.  19 A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa,  to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia  i w Mieście Świętym -  które są opisane w tej księdze.  20 Mówi Ten, który o tym świadczy:  "Zaiste, przyjdę niebawem".  Amen. Przyjdź, Panie Jezu!  21 Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!

Jan Apostoł syn Zebedeusza i Salome, brat Jakuba Większego (Starszego) Apostoła, według tradycji chrześcijańskiej autor Ewangelii i Apokalipsy św. Jana oraz 3 listów Najmłodszy i umiłowany uczeń Trzech Janów: 1. Ewangelista 2. Jan z Patmos 3. Prezbiter Umiera na Patmos lub w Efezie (wrzący olej), ok. 100 r.

Apokalipsa Ἀποκάλυψις – odsłonięcie, łac. revelatio, zdjęcie welonu Napisana na podstawie dwóch źródeł Powstała po 100 r. n. e. Jaka interpretacja? 1. preteryzm (ang. preterist view) 2. futuryzm 3. historyzm (ujęcie holistyczne) 4. idealizm/uniwersalizm 5. eklektyzm

J. Martin, Wielki dzień Jego gniewu, 1852

Miedzioryt rosyjski, XIX w.

posłałem mojego anioła ἄγγελος  - posłaniec Hebr. מלאך (mal’ach) Służy i wypełnia zamysły Boże „mój” – wyraża bliskość, oddanie, zaufanie i pewność, nacechowane emocjonalnie Znak wybrania i umiłowania Już nie tylko funkcja, ale także relacja Anioł posłany do 7 Kościołów z orędziem Ostrzeżenie i nadzieja, troska Boga o Kościół

Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna Ap 3, 7: ten, który ma klucz Dawida Jedyny pośrednik, królewskie potomstwo, synowie obietnicy, ciągłość w zamyśle Bożym Odrośl Dawida to tytuł królewski, różdżka z pnia Jessego (Iz 11) Gwiazda poranna (łac. Stella matutina, Lucifer, Fosforos, Wenus), tajemniczość Chrześcijaństwo używa jej jako eschatologicznego symbolu, ukazującego misję zbawczą samego Chrystusa, a także rolę jego matki Marii z Nazaretu.

A Duch i Oblubienica mówią: "Przyjdź!" Duch – symbol proroctwa Miasto Boże przedstawione jest jako Oblubienica Ma pewien aspekt boskości Teandryczność Kościoł (teos + antropos) Bliskie oczekiwanie końca Marana tha! Pragnienie, groźba, wezwanie na świadka.

Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze. Bóg odejmie jego udział w drzewie życia  i w Mieście Świętym   Przekleństwo za złamanie przymierza Plagi: Egipt, zapłata za zatwardziałość serca Grzechem końca czasów będzie brak nawrócenia mimo namacalnych znaków. Przestroga dla fałszerzy Słowa Bożego Udział w drzewie życia, nawiązanie do Rdz. Historia zbawienie domyka się. Alfa i Omega.

"Zaiste, przyjdę niebawem". Amen. Przyjdź, Panie Jezu "Zaiste, przyjdę niebawem".  Amen. Przyjdź, Panie Jezu!  Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi! Epistolarne zakończenie, zapowiedź przybycia List skierowany do wspólnoty chrześcijańskiej. „Niebawem”: już i jeszcze nie. Oczekiwanie eschatologiczne. Błogosławieństwo liturgiczne Bene + dicere Biblia księgą błogosławieństwa dla czytelnika.

Venite vos ipsi seorsum in desertum locum et requiescite pusillum Venite vos ipsi seorsum in desertum locum et requiescite pusillum. Mc 6, 31