Prezentacja Budowa komputera

Budowa komputera

Budowa komputera Wnętrze komputera: Urządzenia zewnętrzne: płyta główna monitor procesor drukarka pamięć skaner porty komputera klawiatura karta graficzna mysz karta dźwiękowa modem dysk twardy napęd dyskietek napęd CD-ROM budowa komputera

1. Płyta główna jest podstawowym urządzeniem komputera 1. Płyta główna jest podstawowym urządzeniem komputera. Znajduje się na niej: gniazdo procesora, gniazda rozszerzające, złącza dla modułów pamięci, sterowniki napędów dyskietek i dysków twardych, porty oraz układ pamięci ROM. W zależności od typu płyty znajdują się na niej określonego typu gniazda rozszerzenia ISA, PCI i AGP, w których montowane są karty rozszerzeń. Płyta główna jest nierozerwalnie związana z procesorem. O wydajności płyty głównej decyduje zainstalowany na niej układ zwany chipsetem. 2. Procesor to układ scalony zawierający jednostkę centralną komputera (CPU - Central Processing Unit), który jest podstawowym elementem każdego komputera. Jego zadaniem jest wykonywanie zadań na podstawie instrukcji otrzymywanych od wykonywanych programów. Podstawowym parametrem mikroprocesora jest zegar, który określa, z jaką częstotliwością mikroprocesor przetwarza dane. Częstotliwość zegara jest podawana w MHz lub GHz (megahercach lub gigahercach). 3. Pamięć w komputerze służy do przechowywania informacji. Rozróżniamy tzw. pamięć stałą (np. pamięć ROM) oraz pamięć ulotną (np. pamięć operacyjna RAM). Pamięć ROM (Read Only Memory) nazywana jest także pamięcią nieulotną. Zachowuje ona swoją zawartość także w czasie wyłączenia komputera. Jest to możliwe dzięki odpowiedniemu podtrzymaniu napięcia przez baterię. 4. Komputer korzysta z licznych urządzeń zewnętrznych typu: klawiatura, mysz, drukarka itd. W celu umożliwienia połączenia komputera z tymi urządzeniami posiada on złącze nazywane portem. Port to złącze w komputerze umożliwiające podłączenie urządzeń zewnętrznych. W przypadku komputerów klasy IBM PC rozróżniamy porty szeregowe i równoległe. Porty szeregowe oznaczane są w zależności od ich liczby, odpowiednio COM1, COM2 itd. Dla odmiany porty równoległe są oznaczane LPT1, LPT2, itd. Zasadnicza różnica pomiędzy nimi polega na ich wyglądzie oraz sposobie kodowania przesyłanych sygnałów (prędkości transmisji). 5. Karta graficzna umożliwia przetwarzanie obrazu oraz zapewnia współpracę komputera z monitorem. Do niedawna istniały dwie grupy kart graficznych: karty grafiki obsługujące typowe aplikacje oraz karty posiadające tzw. akcelerator grafiki 3D (wykorzystywany w grach oraz zastosowaniach multimedialnych). Wówczas w komputerze instalowano dwie karty. Obecnie najpopularniejsze są karty posiadające standardowo akcelerator grafiki 3D. 6. Karta dźwiękowa to specjalna karta rozszerzenia, której zadaniem jest odtwarzanie i nagrywanie Opis budowy komputera

Schemat logicznej budowy

PROCESOR stanowi główny element komputera, ponieważ jest odpowiedzialny za przetwarzanie informacji. Składa się on z układów sterujących, arytmometru oraz rejestrów . Układy sterujące odpowiadają za: dostarczenie arytmometrowi danych do obliczeń z pamięci operacyjnej, przekazywanie wyników obliczeń z powrotem do pamięci oraz właściwą kolejność przetwarzania. W arytmometrze odbywają się wszystkie obliczenia realizowane przez komputer. W rejestrach procesora przechowuje się adresy wybranych miejsc pamięci operacyjnej oraz dane i wyniki obliczeń. W wyróżnionym rejestrze nazywanym licznikiem rozkazów jest umieszczany adres miejsca w pamięci wewnętrznej zawierającego bieżący rozkaz dla procesora. Praca procesora odbywa się w tzw. cyklach rozkazowych. Przebieg jednego cyklu rozkazowego można opisać za pomocą następującego algorytmu: Zawartość miejsca pamięci wewnętrznej wskazywanego przez licznik rozkazów LR zostaje przesłana do układów sterujących procesora, W układach sterujących następuje rozdzielenie otrzymanej informacji na dwa pola: pole operacji i pole argumentów. Pole operacji zawiera adres rozkazu, który należy wykonać. Pole argumentów zawiera adresy, pod którymi są przechowywane dane oraz adres przeznaczenia wyniku. Na podstawie wyznaczonych adresów następuje przesłanie z pamięci wewnętrznej argumentów do odpowiednich rejestrów, a na podstawie adresu rozkazu arytmometr wykonuje odpowiednie działanie (operację arytmetyczną lub logiczną) na zawartościach rejestru. Wynik przetwarzania (wynik wykonanej operacji) jest wysyłany do pamięci wewnętrznej pod adres przeznaczenia wyniku. Następuje zmiana wartości licznika rozkazów LR tak, aby wskazywał on kolejny rozkaz dla procesora. Opis procesora

PAMIĘĆ WEWNĘTRZNA składa się z pamięci stałej określanej terminem ROM (ang. Read Only Memory) oraz pamięci operacyjnej określanej pamięcią RAM (ang. Random Access Memory). W pamięci stałej ROM producent komputera zapisuje informacje o konfiguracji sprzętowej, programy rozpoczynające pierwszą fazę pracy komputera (inicjalizacja systemu) oraz programy diagnostyczne. Do pamięci ROM nie można zapisywać danych – można ją tylko odczytywać. W pamięci operacyjnej RAM, czyli pamięci do zapisu i odczytu, przechowywane są informacje będące obiektem bieżącego przetwarzania (dane, programy, wyniki). Pamięć RAM jest pamięcią ulotną – jej zawartość ginie po wyłączenia komputera. Pamięć wewnętrzna

MAGISTRALA jest zbiorem przewodów elektrycznych oraz specjalnych gniazd połączonych ze sobą równolegle, tak aby umożliwić przesyłanie danych, adresów i sygnałów sterujących pomiędzy procesorem, pamięcią wewnętrzną i urządzeniami peryferyjnymi komputera. Magistrala składa się z szyny sygnałów sterujących, szyny danych i szyny adresowej. Cykl pracy magistrali odbywa się w taktach czasowych (podobnie jak w przypadku procesora), z tym, że zwykle częstotliwość pracy magistrali jest kilka razy mniejsza od częstotliwości pracy procesora. Powoduje to zmniejszenie efektywności pracy całego systemu komputerowego. Magistrala

KLAWIATURA jest urządzeniem zewnętrznym , którego zadaniem jest przyjmowanie danych oraz poleceń od człowieka i przekazywanie ich poprzez magistralę do specjalnie wydzielonego miejsca w pamięci RAM nazywanego buforem klawiatury. Każde naciśnięcie klawisza generuje sygnał odpowiedniego przerwania, który z kolei jest obsługiwany przez podprogram czytania i interpretacji zawartości bufora klawiatury. Każde naciśnięcie klawisza generuje sygnał odpowiedniego przerwania, które z kolei jest obsługiwane przez podprogram czytania i interpretacji zawartości bufora klawiatury. Jest to jedno z podstawowych zadań systemu operacyjnego. Klawiatura

MONITOR jest urządzeniem zewnętrznym , którego zadaniem jest wyświetlenie informacji przeznaczonej dla człowieka w różnej postaci: napisy, rysunki, ruchome obrazy. Ekran monitora jest traktowany jako prostokąt, który składa się z punktów zwanych pikselami: Stan pikseli określają cechy, nazywane atrybutami: kolor, stopień jasności, migotanie, kolor tła. Pozycja piksela określana jest parą danych: współrzędną X oraz współrzędną Y. Ważnym parametrem technicznym monitora jest rozdzielczość ekranu czyli gęstość punktów na ekranie. Im rozdzielczość jest większa tym dokładniejszy otrzymujemy obraz. Aby monitor mógł współpracować z komputerem potrzebna jest karta graficzna. Karta ta jest układem elektronicznym wyposażonym we własną pamięć, w której zapisywane są atrybuty pikseli. Monitor

Budowa monitora

DRUKARKA jest urządzeniem zewnętrznym którego funkcją jest wyprowadzenie informacji na papier przeznaczonej dla człowieka w postaci: znaków, tekstów, obrazów. Wyprowadzenie tych informacji nazywamy drukowaniem. Zasada działania drukarki może być różna: w przypadku drukarek igłowych w wyniku uderzenia igieł głowicy poprzez taśmę barwiącą o papier powstaje zabarwienie uderzanych miejsc na papierze. Drukarka

Podstawowe definicje Podstawowe definicje Jednostka centralna (ang. central processing unit) to zasadnicza logiczna część komputera obejmująca pamięć operacyjną (RAM), pamięć ROM, procesor, karty sterujące, magistralę oraz zasilacz. Służy do sterowania działania układów elektronicznych i przetwarzania informacji. Pamięć operacyjna (ang. operating memory) to główna pamięć komputera służąca do chwilowego (tylko gdy komputer jest włączony) przechowywania danych i programów. Procesor (ang. processor) – układ wykonujący elementarne rozkazy arytmetyczno – logiczne pobierane z pamięci operacyjnej. Pamięć dyskowa magnetyczna (ang. hard disk) to pamięć zewnętrzna (masowa) komputera służąca do trwałego przechowywania informacji na krążkach pokrytych nośnikiem magnetycznym. Zasilacz – układ przetwarzający napięcie elektryczne 220V/50 Hz na napięcia potrzebne do pracy układów scalonych w jednostce centralnej: 5V i 12 V. Urządzenia zewnętrzne – urządzenia (układy scalone) podłączone do jednostki centralnej, których zadaniem jest przekazywanie informacji do i z otoczenia komputera. Podstawowe definicje

I. KARTY ROZSZERZEŃ Karta rozszerzeń-jest to układ elektroniczny będący dodatkowym komponentem systemu komputerowego. Kartę montuje się na płycie głównej za pośrednictwem gniazda rozszerzeń. Najczęściej spotkane rodzaje kart rozszerzeń to karty graficzne, dźwiękowe, sieciowe a także karty telewizyjne czy akceleratory 3D. Karty rozszerzeń są w rzeczywistości oddzielnymi urządzeniami przystosowanymi do wymiany danych z procesorem i innymi układami komputera IBM PC. Są wykonane z płyt z tworzywa sztucznego, na których zamontowane są podzespoły elektroniczne odpowiedzialne za pracę karty. Z jednej strony płyty znajduje się specjalne złącze krawędziowe, które wkładane jest w odpowiednie gniazda, tzw. sloty, przygotowane na płycie głównej komputera. Dzięki temu wymiana, czy dołączenie nowej karty nie stanowo zwykle żadnego problemu. Do najbardziej popularnych należą karty: grafiki, kontrolera dysków twardych i stacji dyskietek, wejścia / wyjścia (I / O), sieciowe, faksowo - modemowe, dźwiękowe, telewizyjne itp. Komputery zwykle w swojej podstawowej konfiguracji wyposażone są w dwie karty rozszerzeń: grafiki oraz dźwięku. Karty rozszerzeń

Karty rozszerzeń Istotą konstrukcji kart rozszerzeń są dwa interfejsy: Z jednej strony mamy połączenie z magistralą komunikacyjną w postaci złącza typu slot, które nadaje karcie jej specyficzny wygląd. Najczęściej występujące złącza magistrali komunikacyjnej to PCI Express, PCI-X (serwery), MiniPCI (komputery mobilne), oraz starsze − coraz rzadziej już spotykane albo całkowicie wyparte PCI, AGP, AGR, VESA Local Bus, AMR, MCA, ISA, EISA. Po drugiej stronie występują złącza służące do podłączania urządzeń peryferyjnych (zewnętrzne) oraz komponentowych (wewnętrzne). Są one specyficzne dla danego typu karty. Poniżej wymieniono najczęściej spotykane karty rozszerzeń wraz z portami jakie w nich występują (poniższa lista nie jest kompletna): karta graficzna - gniazda D-Sub. DVI, HDMI, DisplayPort, P&D, DFP, S-Video karta dźwiękowa (karta muzyczna) - gniazda mini Jack stereo 3,5 mm, RCA (CINCH), S/PDIF, Toslink (optyczne), D-Sub DA-15 karta sieciowa - gniazda RJ-45, BNC karta sieciowa bezprzewodowa (WiFi) - gniazda RP-SMA karta telewizyjna- gniazda antenowe koncentryczne, RCA (CINCH) modem - gniazda RJ-12 kontrolery pamięci masowych (np. SCSI, Serial ATA, IDE, SAS) − gniazda ATA, Serial ATA kontrolery portów (np. USB, FireWire, LPT, Centronics, COM) − gniazda USB, FireWire, D-Sub karta procesorowa (np. z procesorem Intel 486 dla Amigi 4000 karta SSD (dysk/dyski SSD podłączane do PCI-E) Karty rozszerzeń

Karta graficzna – karta rozszerzeń komputera odpowiedzialna za renderowanie grafiki i jej konwersję na sygnał zrozumiały dla wyświetlacza Karta graficzna

Karta dźwiękowa (ang. sound card, audio card) – komputerowa karta rozszerzeń, umożliwiająca rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie dźwięku. Poprawnym stwierdzeniem jest też równie często stosowany termin karta muzyczna. Najbardziej znaną grupą kart dźwiękowych jest seria Sound Blaster firmy Creative Labs. Obecnie układy dźwiękowe wystarczające do zastosowań amatorskich są zazwyczaj wbudowywane w płytę główną komputera, a nie stanowią karty rozszerzenia. Z powodów historycznych są jednak określane mianem zintegrowana karta dźwiękowa. Pojawiły się również zewnętrzne karty dźwiękowe podłączane do komputera przez port USB. Karta dzwiękowa

Karta sieciowa (ang. NIC – Network Interface Card) – karta rozszerzenia, która służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w siec komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet czy 100VGAnylan, i podobnie jak switche, są elementami aktywnymi sieci. Karta sieciowa

Karta telewizyjna (ang Karta telewizyjna (ang. tuner card) – urządzenie wejścia/wyjścia komputera. Umożliwia rejestrację, przetwarzanie i odtwarzanie obrazu telewizyjnego. Często posiada komplet wejść i wyjść analogowych, umożliwiających podłączenie do komputera magnetowidu, gry wideo czy telewizora. Są one podłączane zwykle przez port PCI, USB lub nawet bezpośrednio do monitora. Karta telewizyjna umożliwia odbiór programów telewizji naziemnej, telewizji satelitarnej oraz telewizji cyfrowej. Może służyć także do przechwytywania sekwencji wideo i prostej (liniowej) edycji wideo. Karty telewizyjne wystarczające do zastosowań amatorskich często zintegrowane są z monitorem Karta telewizyjna

W informatyce określenie kontroler odnosi się do wielu znaczeń W informatyce określenie kontroler odnosi się do wielu znaczeń. Wspólnym ich mianownikiem jest funkcja sterowania (kontrolowania) elementem lub zespołem elementów systemu komputerowego, najczęściej na potrzeby układu głównego jakim jest procesor. Kontroler jest więc łącznikiem (interfejsem) pomiędzy centralną częścią komputera a jego peryferiami. Najczęściej spotykane określenia "kontroler" odnoszą się do następujących elementów: Elementy wewnętrzne komputera: Kontroler pamięci - układ zajmujący się komunikacją pomiędzy procesorem, a pamięcią RAM. W komputerach osobistych PC kontroler pamięci znajduje się w samym procesorze lub jest częścią mostka północnego. Kontroler dysków lub kontroler macierzy dyskowych - to kontroler zajmujący się komunikacją z urządzeniami pamięci masowych, takimi jak dyski twarde, czy napędy optyczne. W komputerach osobistych PC kontroler dysków najczęściej jest częścią mostka południowego. Występować też może jako osobny chip wlutowany na płycie głównej lub w postaci osobnej karty (zwanej w całości kontrolerem) podłączanej do złącza PCI, PCI Express, itp. W komputerach mobilnych kontrolery dysków występują też w postaci kart PCMCIA i Express Card. Najbardziej znane i najczęściej występujące kontrolery dysków, to kontrolery SATA, ATA/IDE , SCSI ,SAS. Kontroler portów - to układ zapewniający komunikację z urządzeniami zewnętrznymi poprzez różnego rodzaju porty, np. USB, Firewire,Centronics, COM. W komputerach osobistych PC kontroler portów najczęściej jest częścią mostka południowego. Występować też może jako osobny chip wlutowany na płycie głównej lub w postaci osobnej karty (zwanej w całości kontrolerem) podłączanej do złącza PCI, PCI Express, itp. W komputerach mobilnych kontrolery portów występują też w postaci kart PCMCIA i Express Card. Elementy peryferyjne: Kontroler dysków w postaci karty PCMCIA lub Express Card Kontroler portów w postaci karty PCMCIA lub Express Card Kontroler

SATA

Serial ATA (ang. Serial Advanced Technology Attachment, SATA) – szeregowa magistrala komputerowa, opracowana i certyfikowana przez SATA-IO, służąca do komunikacji pomiędzy adapterami magistrali hosta (HBA) a urządzeniami pamięci masowej, takimi jak dyski twarde, SSD, napędy optyczne i taśmowe. SATA jest bezpośrednim następcą równoległej magistrali ATA. Kable SATA są węższe i bardziej elastyczne od kabli ATA, co ułatwia układanie oraz poprawia warunki chłodzenia wnętrza komputera. Również złącza SATA wykonane w technologii LIF (ang. Low Insertion Force) są zminiaturyzowane, umożliwiając zastosowanie SATA w coraz to mniejszych urządzeniach pamięci masowej (patrz też mSATA), a także zmniejszając ilość potrzebnego miejsca na gniazda kontrolera płyty głównej. Dodatkowo zespół złącz SATA (zasilający + sygnałowy) został tak zaprojektowany, że może być stosowany jako zintegrowane złącze typu hot plug. Długość przewodu SATA może dochodzić do 1 metra. Serial ATA

Serial ATA

USB (od ang. Universal Serial Bus, czyli uniwersalna magistrala szeregowa) – komputerowe złącze komunikacyjne (tak zwany port lub interfejs) zastępujące stare porty szeregowe i porty równoległe. Zostało opracowane przez firmy Microsoft, Intel, Compaq, IBM i DEC. Port USB jest uniwersalny w tym sensie, że można go wykorzystać do podłączenia do komputera wielu różnych urządzeń (na przykład kamery wideo, aparatu fotograficznego, telefonu komórkowego, modemu, skanera, klawiatury, przenośnej pamięci). Urządzenia podłączane w ten sposób mogą być automatycznie wykrywane i rozpoznawane przez system, przez co instalacja sterowników i konfiguracja odbywa się w dużym stopniu automatycznie (przy starszych typach szyn użytkownik musiał bezpośrednio wprowadzić do systemu informacje o rodzaju i modelu urządzenia). Możliwe jest także podłączanie i odłączanie urządzeń bez konieczności wyłączania i ponownego uruchamiania komputera. Większość współczesnych systemów operacyjnych obsługuje złącze USB – dotyczy to między innymi systemów firmy Microsoft, zaczynając od Windows 95 w wersji OSR2 (istnieje także poprawka do wersji OSR1 udostępniająca obsługę USB), systemów Windows z rodziny NT (od wersji 5.0), systemów opartych na jądrze Linux, systemów BSD oraz Mac. W przypadku starszych było to możliwe przez sterowniki lub wbudowane w BIOS-iekarty – na przykład w Amidze (od 3.0 razem z MUI), DOS-ie (chociaż karta ISA obsługuje aktualnie tylko tryb pamięci masowej) USB

Gniazdo USB

Chłodzenie procesora – proces odprowadzania ciepła z procesora komputera. Współczesne procesory wydzielają duże ilości ciepła i dlatego wymagają intensywnego chłodzenia. W konstrukcjach od połowy lat 90. XX w. najczęściej spotyka się chłodzenie aktywne, rzadziej chłodzenie pasywne i chłodzenie cieczą. CHŁODZENIE PROCESORA

Chłodzenie aktywne

Chłodzenie pasywne

Chłodzenie wodne

Zasilacz komputera (PSU, z ang Zasilacz komputera (PSU, z ang. power supply unit) − urządzenie służące do przetwarzania napięcia przemiennego dostarczanego z sieci energetycznej (100–127 V w Ameryce Północnej, części Ameryki Południowej, Japonii i Tajwanie; 220– 240 V w pozostałej części świata) na niskie stabilizowane napięcia stałe, niezbędne do pracy pozostałych komponentów komputera. Niektóre zasilacze posiadają przełącznik zmieniający napięcie wejściowe pomiędzy 230 V i 115 V, inne mogą pracować w szerokim zakresie napięcia zasilania. Zasilacze komputerów są zasilaczami impulsowymi. Najczęściej spotykane zasilacze komputerowe są zgodne ze standardem ATX. Standard określa kształt wtyczek, dostarczane napięcia, dopuszczalne natężenie prądu. Włączanie i wyłączenie zasilacza jest realizowane przez sygnał elektryczny z płyty głównej, co daje obsługę takich funkcji jak tryb czuwania, zdalne włączanie i wyłączanie komputera. Najnowsza wersja standardu ATX dla zasilaczy to 2.31 (z połowy 2008 roku). Zasilacz komputerowy

Zasilacz komputerowy

Urządzenia podłączone do zasilacza komputera W komputerach osobistych do zasilacza podłączone są: płyta główna dysk lub dyski twarde napędy (optyczne, taśmowe, np. CD-ROM, DVD-ROM, ZIP, JAZ, napędy dysków magnetooptycznych, FDD, itp.) niektóre karty graficzne wymagają podłączenia dodatkowego zasilania (wtyczki PCI-E 6 i 8 stykowe) inne urządzenia znajdujące się wewnątrz komputera, np. wentylatory czy dodatkowe panele podłączane podobnie jak napędy do wtyku Molex Do pozostałych podzespołów napięcie z zasilacza jest dostarczone pośrednio z płyty głównej (np. karty rozszerzeń, wentylatory procesorów, porty, itp.). Urządzenia podłączone do zasilacza komputera

Dysk półprzewodnikowy, napęd półprzewodnikowy, SSD (od ang Dysk półprzewodnikowy, napęd półprzewodnikowy, SSD (od ang. solid- state drive) – urządzenie pamięci masowej zbudowane w oparciu o pamięć flash Dysk SSD

Co znajduje się na płycie głównej

Współczesne monitory, ze względu na zastosowaną technologię generowania obrazu, można podzielić następująco (2015 r.): Monitor CRT – zasadą działania i po części wyglądem przypomina telewizor; głównym elementem wyświetlającym obraz jest kineskop. Pobór mocy jest kilkukrotnie większy niż w monitorach LCD. Dzisiaj używany jest już bardzo rzadko. Monitor LCD – inaczej panel ciekłokrystaliczny; jest kilkukrotnie bardziej płaski od monitora CRT. Zasada generowania obrazu polega na sterowaniu komórkami panelu zawierającymi substancję ciekłokrystaliczną, która pochłania promieniowanie emitowane przez tylne źródło światła. W nowszych rozwiązaniach tym źródłem są diody LED, co dodatkowo obniża pobór energii. Aktualnie najbardziej rozpowszechniony typ monitora komputerowego. Monitor OLED – najnowszy typ monitora; jeszcze bardzo rzadko spotykany. Generuje obraz o najlepszej jakości spośród wszystkich wcześniej stosowanych monitorów. Rodzaje monitorów

Monitor LCD do montażu

Monitor CRT

Monitor LCD

Mysz mechaniczna Mysz mechaniczna (mysz „kulkowa”) Wewnętrzny mechanizm myszy mechanicznej Najstarszym typem myszy jest mysz mechaniczna. W urządzeniu tym wykorzystuje się metalową (ciężką) kulkę pokrytą gumą (substancją o dużym współczynniku tarcia względem większości materiałów) oraz system rolek. Kulka pod wpływem tarcia o powierzchnię, po której przesuwamy mysz, obraca się i powoduje obrót dwóch prostopadle umieszczonych rolek. Ruch ten jest interpretowany elektronicznie. Rolki poruszają talerzyki o pewnej (najczęściej 32 lub 36) liczbie otworów rozłożonych równo na brzegu talerzyka. Obrót talerzyka powoduje przecinanie strumienia światła (podczerwieni), który odbierany jest przez czujnik. Ponieważ znany musi być kierunek prowadzenia myszy, czyli kierunek obrotu talerzyka, stosuje się na jedną oś dwa czujniki umieszczone w pewnym odstępie od siebie, oświetlane jedną lub dwiema podczerwonymi diodami elektroluminescencyjnymi (LED). Sygnał z czujników jest doprowadzany do wstępnej postaci cyfrowej przez komparator napięcia. Impulsy z czujników są zliczane w danym przedziale czasu i jest to przekazywane do komputera, w sposób nazywany protokołem komunikacji (najczęściej PS/2). Ze względu na to, że do poruszania kulką myszy potrzebna jest równa powierzchnia o odpowiednio dużym tarciu, stosuje się specjalne podkładki. W trakcie używania myszy brud z podkładki przenosi się na kulkę i wałki. Powoduje to problemy z działaniem urządzenia i wymusza jego czyszczenie co jakiś czas. Ze względu na obniżenie cen myszy optycznych, mechaniczne myszy zostały praktycznie całkowicie wyparte z rynku. Mysz mechaniczna

Mysz diodowa Mysz diodowa Mysz diodowa, widok w ciemności Rozebrany sensor myszy optycznej Nowszym rozwiązaniem jest tzw. mysz optyczna. W podstawie takiej myszy zainstalowana jest jedna lub więcej diod elektroluminescencyjnych oświetlających powierzchnię pod myszą, soczewka ogniskująca oraz matryca CCD. Mysz tego typu posiada także specjalizowany procesor DSP (zazwyczaj zintegrowany z matrycą) służący do analizowania względnych zmian w położeniu mocno powiększonego obrazu powierzchni. Zaletą tego rozwiązania jest brak mechaniki, która łatwo ulega zanieczyszczeniu i wymaga częstej konserwacji oraz to, że mysz działa na prawie każdej powierzchni (oprócz szkła i lustra) i teoretycznie nie wymaga podkładki. Wadą tego typu urządzeń jest jednak wrażliwość na silne światło dzienne, które padając z boku może zakłócać pracę myszki. Meble lepiej odbijające światło mogą powodować lekkie problemy. Mysz diodowa

Mysz laserowa Mysz laserowa Mysz laserowa Logitech przeznaczona specjalnie dla graczy. Obok zestaw wymiennych odważników, by użytkownik mógł indywidualnie dopasować ciężar myszy Jednym z najnowszych rozwiązań jest zastosowanie diody laserowej zamiast diod świecących, co jeszcze bardziej podnosi rozdzielczość myszy, a tym samym jej czułość. Zaletą tego rozwiązania jest brak mechaniki, która łatwo ulega zanieczyszczeniu i wymaga częstej konserwacji oraz to, że mysz działa bezproblemowo na praktycznie każdej powierzchni (oprócz szkła, granitu i lakierowanego drewna). Nie świeci w oczy światłem widocznym. Przedsiębiorstwo A4Tech zaprezentowało w czerwcu 2012 roku technologię Holeless, która pozwala na konstrukcję myszek bez otworu na laser. Dzięki temu rozwiązaniu sensor laserowy jest chroniony przed zabrudzeniami, a myszka może pracować na każdej powierzchni – zarówno mokrej, jak i brudnej. Mysz laserowa

Filmik jak rozkręcić komputer

Dziękuję za uwagę Przygotował Sebastian Kucharski z klasy 1TI. Strony : Wikipedia.pl Grafika google I wiele innych Dziękuję za uwagę