Prowadzący: dr Krzysztof Polko MECHANIKA 2 Wykład Nr 12 Zasady pracy i energii Prowadzący: dr Krzysztof Polko

WEKTOR POLA SIŁ Wektor pola sił możemy zapisać w postaci: (1) Prawa strona jest gradientem funkcji , czyli (2)

POTENCJAŁ POLA SIŁ Funkcję nazywamy potencjałem pola sił. Potencjał spełnia następujące zależności: (3) lub w postaci wektorowej

POTENCJAŁ POLA SIŁ Potencjałem pola sił nazywamy skalarną funkcję położenia , której pochodne cząstkowe względem odpowiednich kierunków są równe składowym siły pola w tych kierunkach ze znakiem ujemnym. Gradient tej funkcji jest równy sile pola ze znakiem (-). Miejsce geometryczne punktów, dla których nazywamy powierzchnią ekwipotencjalną.

SIŁA W POTENCJALNYM POLU SIŁ Cechy siły potencjalnego pola sił : a) Moduł siły jest równy b) kierunek prostopadły do powierzchni ekwipotencjalnej, c) Siła ma zwrot od powierzchni wyższego potencjału do powierzchni niższego potencjału.

WŁASNOŚCI POTENCJALNEGO POLA SIŁ Po zróżniczkowaniu pierwszego równania (z układu 3) względem y, drugiego względem x, otrzymamy: (4) Z (4) wynika, że: (5) Podobnie, różniczkując względem „przemiennych" kierunków układ równań (3), dochodzimy do następujących zależności: (6)

WŁASNOŚCI POTENCJALNEGO POLA SIŁ Składowe siły pola muszą spełniać związki (6), ażeby pole sił było polem potencjalnym. W postaci wektorowej: (7) Aby pole sił było polem potencjalnym, rotacja wektora siły pola musi być równa zeru.

PRACA W POTENCJALNYM POLU SIŁ Praca elementarna (8) W polu potencjalnym praca elementarna jest różniczką zupełną pewnej funkcji skalarnej - potencjału pola sił - ze znakiem ujemnym. Praca całkowita (9) stąd (10) W polu potencjalnym praca całkowita jest równa różnicy potencjałów w położeniu początkowym i końcowym.

CECHY POTENCJALNEGO POLA SIŁ a) potencjał jest skalarną funkcją położenia b) potencjał istnieje w polu, dla którego c) w polu potencjalnym praca elementarna jest równa różniczce zupełnej potencjału ze znakiem ujemnym d) praca całkowita w polu potencjalnym nie zależy od kształtu toru i równa się różnicy potencjałów e) praca w polu potencjalnym po dowolnej krzywej leżącej na powierzchni ekwipotencjalnej jest równa zeru.

CECHY POTENCJALNEGO POLA SIŁ h) powierzchnie ekwipotencjonalne i linie sił tworzą układ ortogonalny, i) siły pola są zwrócone od powierzchni wyższego potencjału do powierzchni niższego potencjału. j) praca całkowita w polu potencjalnym po dowolnej linii zamkniętej jest równa zeru

PRACA W POLU SIŁ CIĘŻKOŚCI Składowe sił pola grawitacyjnego Ziemi Rys. 4 Praca elementarna Potencjał pola sił ciężkości ma postać: (11) Praca całkowita od położenia 1 do położenia 2 (rys. 4) będzie równa

PRACA W POLU SIŁ CIĘŻKOŚCI Przyjmiemy, że na poziomie Ziemi (na której znajduje się położenie 2) potencjał jest równy zeru. Wtedy praca całkowita wynosi : (12) Pracę nazywamy energią potencjalną. Jest to praca, jaką wykona pole sił ciężkości przy przemieszczeniu masy m z wysokości h na powierzchnię Ziemi.

ZASADA ZACHOWANIA ENERGII MECHANICZNEJ Z zasady pracy i energii kinetycznej oraz pracy i energii potencjalnej wynika że: czyli (13) Jest to forma różniczkowa zasady zachowania energii mechanicznej. Całkując to równanie otrzymujemy (14) W polu potencjalnym suma energii kinetycznej i potencjalnej jest w każdym położeniu wielkością stalą. W odniesieniu do poruszającego się punktu zasadę tę możemy przedstawić za pomocą wzoru (15)

ZASADA ZACHOWANIA ENERGII MECHANICZNEJ Przykład 1 A h B Z zasady zachowania energii mechanicznej EA = EB, (E = Ep+ Ek)

ZASADA ZACHOWANIA ENERGII MECHANICZNEJ Rys. 5 Przykład 2 Po gładkim torze porusza się punkt materialny o masie m. Z zasady zachowania energii (15) wynika równość: (16) a stąd (17)

ZACHOWANIE PUNKTU W POLU SIŁ CIĘŻKOŚCI Największa wysokość zmax, którą osiągnie punkt materialny, otrzymamy v = 0, podstawiając do równania (17) (18) Wynika stąd, że: na jednym i tym samym poziomie punkt ma tę samą prędkość (przy założeniu toru gładkiego), maksymalny poziom, jaki osiągnie punkt materialny, wynosi zmax (18), punkt materialny przejdzie przez wszystkie „garby„ toru, nie większe od wysokości zmax.

PRZYKŁAD 3 Narciarz o masie m wystartował z punktu A (rys. poniżej) z prędkością początkową v0. Wyznaczyć jego prędkość w chwili, gdy znalazł się na dole zbocza (w punkcie C). Współczynnik tarcia kinetycznego nart o śnieg w każdym punkcie wynosił μ. Dane: s, h i α.

Rozwiązanie Ruch A–B Z zasady pracy i energii mechanicznej: gdzie: – praca siły tarcia Zatem: 1

Z zasady pracy i energii mechanicznej: Ruch B–C Z zasady pracy i energii mechanicznej: gdzie: – praca siły tarcia Zatem: 2

1 2 Odp.:

PRZYKŁAD 4 Z powierzchni ziemi wyrzucono pionowo w górę ciało z prędkością v0 = 10 m/s. Na wysokości h = 3 m energia potencjalna tego ciała wynosiła U = 15 J. Ile wynosiła na tej wysokości jego energia kinetyczna (do obliczeń przyjąć: g = 10 m/s2)? Pominąć opory ośrodka. Z zasady zachowania energii: Odp.:

PRZYKŁAD 5 Kamień o masie 2 kg został wyrzucony pionowo do góry z prędkością początkową v0 = 10 m/s. Czy podczas lotu kamienia była zachowana energia mechaniczna, jeżeli wiadomo, że kamień osiągnął maksymalną wysokość równą 4 m? Przyjąć g = 9,81 m/s2. Z zasady zachowania energii powinno wynikać: Odp.: zasada zachowania energii nie była spełniona, ponieważ działały opory ośrodka.

PRZYKŁAD 6 Obciążnik o masie m1 porusza ciało o masie m2. Współczynnik tarcia między masą m2 a podłożem wynosi . Obliczyć, z jaką prędkością obciążnik uderzy o podłogę, jeśli początkowo wisi na wysokości h i jego prędkość początkowa jest równa v1. Pominąć tarcie linki o krążek i opory ośrodka.

Rozwiązanie

Z zasady pracy i energii: gdzie: – praca siły tarcia T2 Podstawiając: otrzymujemy:

RÓWNOWAGA (19) Rozróżniamy: Równowagę punktu w polu ciężkości na gładkim torze (19) Punkt będzie w równowadze na krzywej gładkiej wtedy, gdy wypadkowa sił czynnych będzie prostopadła do tej krzywej. Rozróżniamy: równowagę stałą, która zachodzi w położeniu, w którym wychylony z położenie równowagi punkt materialny będzie się poruszał w pobliżu tego położenia równowagi, równowagę chwiejną, która zachodzi w ,położeniu, w którym nawet dowolnie m prędkość udzielona punktowi materialnemu oddala go na stałe od tego położenia równowagi, równowagę obojętną, zachodzącą w położeniu, gdzie punkt materialny wychylony ze swego położenia równowagi natrafia w pobliżu na nowe położenie równowagi.

RÓWNOWAGA W polu sił ciężkości równowaga punktu materialnego zachodzi w położeniu, gdzie energia potencjalna osiąga ekstremum (rys.6). W szczególności równowaga stała zachodzi w położeniu, w którym energia potencjalna osiąga minimum. Jest to tzw. kryterium stateczności Mindinga i Dirichleta. Rys. 6

POSTACIE ENERGII ENERGIA – zdolność układu do wykonania pracy potencjalna położenia, sprężystości potencjalna ciśnienia (płynu) kinetyczna elektryczna chemiczna cieplna jądrowa termojądrowa elektrostatyczna, magnetyczna, elektromagnetyczna