Podróże Słynnego romantyka

Juliusz Słowacki  (ur. 4 września 1809 w  Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu,  dramaturg i epistolograf. Obok Mickiewicza i Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej, epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.

Pierwsza Podróż Słowacki odbył pierwszą podróż z Warszawy do Drezna 29. marca.1831 r., gdzie dotarł przejeżdżając przez Francje i Londyn. Jego sława dotarła tam już wcześniej. Znano jego wiersze powstańcze i ceniono jako poetę, toteż przyjęto go ciepło. Tworzy kolejne pieśni "Żmii". A później z braku zajęcia zaczyna też pisać pamiętniki. Pod koniec lipca z ochotą podejmuje się tajnej misji kurierskiej. 

Paryż W Paryżu jest bohaterem kolejnej historii miłosnej. 31 lipca był w Paryżu, jednak szybko opuścił miasto, chcąc jak najprędzej dotrzeć do Londynu. W angielskiej stolicy był 3 sierpnia. Spędził tam miesiąc, potem zapragnął wrócić do Paryża, który pociągał go swoją radosną aurą i żywiołowością. Nie miał tu żadnych znajomych, mimo to z zachwytem przechadza się po mieście i całe godziny spędza w Luwrze. Najlepszy pomysł na zarobienie jakichś pieniędzy, jaki przyszedł mu do głowy, to napisanie po francusku ukraińskiej powieści. Tak powstawał "Król Ladawy”. Pierwsze dwa tomy poezji Słowackiego zostały wydane w roku 1832. W Paryżu jest bohaterem kolejnej historii miłosnej. Nie wygląda ten romans zachęcająco, zakochana panna oczekuje oświadczyn, ale trudno się dziwić, skoro jak sam Słowacki pisze: "przez grzeczność kiedyś powiedziałem pannie Korze, że ją kocham - ona mi się przyznała, że mnie także kocha – a wtedy zapytałem ją, co zrobi, jak ją kochać przestanę...".

Szwajcaria Podróż do Szwajcarii, była przełomowym momentem w życiu poety. W zacisznym domu na przedmieściu Genewy, spędził przeszło trzy lata pracując usilnie nad poezją. W roku 1833 wydał nowy tom swych utworów, który zawierał m.in. dwie powieści poetyckie: Kordian (1833), Balladyna (1834) i Horsztyński (1835). W Szwajcarii powstał w roku 1835 wiersz liryczny pt. „Rozłączenie”, w którym Słowacki wyraził gorące uczucie miłości i tęsknoty do matki.

Włochy – lata dojrzałości jako artysty W 1836 r. odbył podróż na Wschód. Zwiedził Grecję, popłynął do Egiptu, odbył podróż wzdłuż Nilu, zwiedził Palestynę, Syrię i Liban. Z wrażeń doznanych w Grecji zrodził się pomysł „Grobu Agamemnona”(1839), w którym Słowacki ponownie rzucił oskarżenie Polsce szlacheckiej. Podróż Z Egiptu do Palestyny została uwieczniona w poemacie pt. „Ojciec zadżumionych” Kolejny rok spędził we Florencji. Tu przygotował do druku nowe dzieła. W roku 1838 wyszedł „Anieli, w rok później „Trzy poematy: „W Szwajcarii”, „Ojciec zadżumionych” i „Wacław”.

Rzym i wschód Do Rzymu przyjechał 22 lutego 1836 roku. Tu zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim. W Rzymie interesowała go głównie sztuka, starożytne zabytki i dzieła włoskich malarzy. Nie zabawił tam długo. Wschód Najpierw przebywał w Otranto, stamtąd udał się do Grecji. Z tej podróży pochodzą piękne opisy oglądanych zjawisk. 10 września Słowacki zstępuje na Patras, jest wzruszony przechadzając się ścieżkami, którymi niedawno chodził Byron. Ateny zajęły mu tydzień. Potem wyrusza w dalszą drogę, zwiedzając wiele wysp greckich i innych portów na trasie do Egiptu, a potem Jerozolimy. Dalej rusza do Damaszku i Bejrutu. Stamtąd udaje się do przepływa przez Cypr, Sycylię, Elbę, 17 czerwca wpływa do portu w Livorno. Florencja Słowacki znów był w trudnej sytuacji szukał mieszkania we Florencji, by tam przeczekać zimę. Znalazł mieszkanie,. Chciał wrócić do Paryża jako zwycięzca. W tym celu pisał, poprawiał, przygotowywał oręż do starcia z Mickiewiczem. We Florencji maił miejsce kolejny romans z udziałem Słowackiego i pięknej damy. Słowacki już postanowił wyjazd, ale zwleka. Ostatecznie wyrusza grudniu 1838 roku.

Powrót do Paryża i śmierć Mimo poważnych obaw o los matki, o którym nie miął żadnych wiadomości stara się jak najlepiej odegrać swoją rolę. Przyjazd nie jest miły. Emigracja jest do niego nastawiona wrogo. Uwielbiano Mickiewicza, a Słowacki go skrytykował, ośmielił się sprzeciwić programowi i ocenom wieszcza. To było niemal bluźnierstwo. Naród ginie, dlaczego? aby wieszcz narodu Miał treść do poematu, a wieszcz rym odlewał ("Kordian") W 1848 roku spotyka się z matka we Wrocławiu, tam odnalazła go policja, musiał opuścić miasto, wraca do Drezna. W lipcu znów przybył do Paryża, poświęcił się całkowicie rapsodom "Króla - Ducha". Stał się nieufny i zamknięty w sobie, pisywał listy, ale unikał towarzystwa. Kiedy czuł się lepiej, planował kolejne podróże. Ale to były tylko chwile lepszego samopoczucie, ogólny stan zdrowia się pogarszał. 3 kwietnia 1849 roku Juliusz Słowacki nie wstał z łóżka, leżąc, czekał na śmierć. Przyszła przed godzina czwarta po południu.

Dziękujemy za uwagę Wykonanie: Paulina Kotońska Paulina Pisula Paulina Bajek Izabella Mendyk