Transplantacja a stanowiska poszczególnych religii

Przeszczepianie narządów, transplantacja przeszczepienie narządu w całości lub części, tkanki lub komórek z jednego ciała na inne. Przeszczepianiem zajmuje się dziedzina medycyny zwana transplantologią.

W czasie rozważania kwestii oddania narządów zadajemy sobie pytanie „ Co moja wiara mówi o oddaniu narządów?” Współcześnie przyjęło się uważać transplantologię za cudowną dziedzinę medycyny pozwalającą na ofiarowanie komuś życia, poprzez podzielenie się własnym ciałem.

Z Katechizmu Kościoła Katolickiego art. 2296 Przeszczep narządów zgodny jest z prawem moralnym, jeśli fizycznie i psychicznie niebezpieczeństwa, jakie ponosi dawca, są proporcjonalne do pożądanego dobra odbiorcy. Oddawanie narządów po śmierci jest czynem szlachetnym i godnym pochwały; należy do niego zachęcać , ponieważ jest przejawem wielkodusznej solidarności.

Kościół Katolicki Uważa, że transplantologia to nauka w służbie człowieka, jednak zastrzega, że dar ciała musi być bezinteresowny i w przypadku dawstwa żywego nie szkodzić życiu dawcy. Papież Jan Paweł II określił ten gest jako „ najwyższy akt miłości bliźniego”. Osoby wierzące uświadamiają sobie dzisiaj, że stają przed nowymi możliwościami czynienia dobra, również w nowej zupełnie i niespotykanej dotąd formie. A przecież jest to dobro, które przekracza granice życia poszczególnych ludzi, stając się dobrem niezastąpionym, ratującym życie kogoś innego.

Protestanci Dawstwo i transplantacja jest silnie wspierana przez luteran, adwentystów, kalwinów . Baptyści uważają , że oddanie narządów i tkanek po śmierci oraz transplantacja jest sprawą sumienia każdego z nas. W 1998 Konwencja Południowych Baptystów uchwaliła rezolucję zachęcającą lekarzy do rozmowy o dawstwie narządów w momencie „ostatecznych rozstrzygnięć”

Kościół Ewangelicko-Metodystyczny „Pragniemy wyrazić pogląd, że przeszczepianie i darowanie narządów ciała jest działaniem charytatywnym, czynem miłości agape, aktem samoofiarowania. Dostrzegamy życiodajne korzyści płynące z ofiarowania własnych narządów i innych tkanek, zachęcamy więc wszystkich ludzi wiary do ofiarowania swych narządów i tkanek jako wyrazu miłości i służby dla dobra ludzi, którzy znaleźli się w potrzebie…”

Prawosławie Kościół prawosławny nie sprzeciwia się oddaniu narządów i tkanek po śmierci, jeśli są wykorzystane do poprawy życia ludzkiego, dla transplantacji czy eksperymentu medycznego, mającego służyć poprawie skuteczności leczenia lub zapobieganiu chorobom.

Judaizm W religii judaistycznej najwyższą wartością jest pikuah nefes, obowiązek zachowania życia ludzkiego, stąd pełna akceptacja transplantacji jako często jedynego sposobu ratowania nieuleczalnie chorego człowieka. Oddanie swojego organu aby ocalić życie drugiej osoby jest postrzegane jako wielka zasługa, mitzvah, jeśli zostanie wykonane dobrowolnie i z poszanowaniem ciała zmarłego

Islam Bardziej liberalny odłam islamu, sunnici, uważają , że transplantologia służy ludziom, pod warunkiem, ze transplantacje są wykonywane w sposób nie uwłaczający godności muzułmanina, w sytuacji gdy jest to jedyny sposób ratowania życia, a dawca musi być dobrowolny i nie może być to człowiek skazany na śmierć. Radykalniejsze odłamy dopuszczają przeszczep tylko od mężczyzny-muzułmanina dla mężczyzny-muzułmanina itp.

Buddyści Uważają akt ofiarowania narządu za wyczyn określony mianem heroizmu i nie kwestionują go. Zwracają jednak uwagę na zagrożenie płynące z możliwości istnienia czarnego rynku narządów.

Hinduizm Hinduizm jest religią dopuszczającą korzystanie z ciała innego człowieka, by uratować chorego, zachęcając też do oddawania krwi co najmniej raz w roku. Podkreśla jednak istotną rolę etyki gestu dawstwa – ma być to gest bezinteresowny, wykluczać korzyść materialną

Romowie Romowie wierzą, że dusza człowieka przez rok po śmierci pozostaje w ciele, są zatem przeciwni pobieraniu narządów od zmarłego. Uznaje się, że w ciągu roku po śmierci dusza zmarłego podąża od początków. Ciało musi zostać nienaruszone, gdyż dusza przybiera kształt ciała.

Świadkowie Jehowy Odrzucają możliwość transfuzji krwi, akceptują transplantacje pod warunkiem, że zostanie wykonana bez przetoczenia krwi. Uważają sprawę dawstwa narządów jako indywidualny wybór. Zakłada się, że Świadkowie Jehowy są przeciwni oddawaniu narządów do transplantacji, poprzez głoszony sprzeciw na transfuzje krwi. W rzeczywistości oznacza to tyle, że cała krew musi zostać wypłukana z narządów i tkanek i wówczas godzą się na przeszczep.

Szintoizm Jedyną religią bezwzględnie sprzeciwiającą się przeszczepianiu narządów jest szintoizm, uznając ciało zmarłego człowieka za nieczyste i niebezpieczne.

Niegdyś wyznawcy różnych religii podkreślali obawy wynikające z interpretacji przekazów religijnych i wiążącą się z nimi wiarą w zmartwychwstanie, gdzie brak organów byłby problemem dla zmartwychwstającego człowieka. Z czasem jednak podobne refleksje ustąpiły miejsca nadziei ratowania życia ludziom, którzy wciąż mają szanse na ziemi.