Tworzenie i stosowanie prawa mgr Małgorzata Szymańska Konsultacje: wtorki: 16:00 – 17:00, środy: 16:00-17:00 Pokój 511 w budynku A malgorzataszymanska27@gmail.com

Zasady zaliczenia przedmiotu Obecność na co najmniej 4 z 5 zajęć, dozwolona 1 nieobecność, każdą kolejną należy zaliczyć na konsultacjach w terminie 2 tygodni, w przeciwnym razie ocena końcowa podlega obniżeniu o 0,5 stopnia Aktywność na zajęciach 2 plusy z aktywności = podwyższenie oceny końcowej o 0,5 stopnia Ocena z kolokwium; kolokwium będzie miało formę zadań praktycznych z zakresu omówionego na zajęciach Kolokwium 24 stycznia 2018 r.

Literatura: Podręcznik: Technika prawodawcza, 2008 r., M. Błachut, W. Gromski, J. Kaczor Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. z 2016 r. poz. 283); Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1523); Zbiór zadań http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/38580/Tworzenie _prawa_Zbior_zadan.pdf

I Przywoływanie i powoływanie przepisów prawnych II, III Budowa ustawy (przepisy prawne, definicje skróty) IV Nowelizacja ustawy V Tekst jednolity VI Sprostowanie błędu Tematyka zajęć

Tworzenie prawa to proces, który przybiera dwie formy: stanowienie lub praktykę (uznanie prawa). W wyniku tego procesu powstaje zakodowana w przepisie prawnym norma generalna i abstrakcyjna. Rozdzielność podmiotów stosujących i tworzących prawo wynika z zasady podziału władz.

Podstawową postacią stanowienia prawa są akty prawodawcze (normatywne). Są to akty organu państwa wydane w określonej formie, na podstawie konstytucyjnie lub ustawowo przyznanych kompetencji prawnych (prawodawczych) nadający moc obowiązującą normom prawnym w nim zawartych. Akty prawodawcze stworzą złożoną strukturę hierarchiczną, w której poszczególne ich rodzaje różnią się posiadaną mocą prawną.

Wyjaśnij, na czym polega różnica między mocą obowiązującą aktu prawnego a mocą prawną?

Oznaczanie i powoływanie przepisów prawnych

Rozdział 7 Oznaczanie przepisów ustawy i ich systematyzacja § 54 Rozdział 7 Oznaczanie przepisów ustawy i ich systematyzacja § 54. Podstawową jednostką redakcyjną ustawy jest artykuł. § 55. 1. Każdą samodzielną myśl ujmuje się w odrębny artykuł. 2. Artykuł powinien być w miarę możliwości jednozdaniowy. 3. Jeżeli samodzielną myśl wyraża zespół zdań, dokonuje się podziału artykułu na ustępy. W ustawie określanej jako "kodeks" ustępy oznacza się paragrafami (§). 4. Podział artykułu na ustępy wprowadza się także w przypadku, gdy między zdaniami wyrażającymi samodzielne myśli występują powiązania treściowe, ale treść żadnego z nich nie jest na tyle istotna, aby wydzielić ją w odrębny artykuł.

Art. 18. Nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Art. 44. 1. Trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony. 2. Z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu występuje jednostka organizacyjna. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.).

Art. 84. § 1. W razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. § 2. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny). Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Art. 996. Zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz uprawnionego do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Jeżeli uprawnionym do zachowku jest dalszy zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek także zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkodawcę na rzecz jego wstępnego. Wyjątkowo dwa zdania w jednym artykule

§ 56. 1. W obrębie artykułu (ustępu) zawierającego wyliczenie wyróżnia się dwie części: wprowadzenie do wyliczenia oraz punkty. Wyliczenie może kończyć się częścią wspólną, odnoszącą się do wszystkich punktów. Po części wspólnej nie dodaje się kolejnej samodzielnej myśli; w razie potrzeby formułuje się ją w kolejnym ustępie. 2. W obrębie punktów można dokonać dalszego wyliczenia, wprowadzając litery. 3. W obrębie liter można dokonać kolejnego wyliczenia, wprowadzając tiret. 4. W obrębie tiret można dokonać kolejnego wyliczenia, wprowadzając podwójne tiret.

Oznaczanie przepisów w tekście ustawy: ¬ Art. 1. – artykuł – akapit, skrót „art.”, cyfra arabska z kropką prawej strony; ¬ 1. – ustęp – akapit, cyfra arabska z kropką z prawej strony; ¬ § 1. – paragraf – (tylko w kodeksach), akapit, symbol „§”, cyfra arabska z kropką z prawej strony; 1) – punkt – cyfra arabska z nawiasem z prawej strony (bez kropki); a) – litera – mała litera alfabetu łacińskiego, oprócz liter właściwych wyłącznie językowi polskiemu (ą, ę, ś, ć, ł, ń, ó, ź, ż) z nawiasem z prawej strony; – - tiret – pozioma kreska; – – - podwójne tiret – dwie poziome kreski,

Oznaczanie przepisów przy ich powoływaniu: art. 1 – skrót „art.” bez względu na liczbę i przypadek + cyfra arabska z prawej strony bez kropki; ust. 1 – skrót „ust.” bez względu na liczbę i przypadek + cyfra arabska bez kropki; § 1 – symbol „§” bez względu na liczbę i przypadek + cyfrą arabską bez kropki; pkt 1 – skrót „pkt” (bez kropki!) bez względu na liczbę i przypadek + cyfra arabska bez nawiasu; lit. a – skrót „lit.” bez względu na liczbę i przypadek + litera alfabetu łacińskiego bez nawisu; tiret pierwsze – wyraz „tiret” + wyrażony słownie numer porządkowy tego tiret (w rodzaju nijakim); podwójne tiret pierwsze – jak wyżej

Art. 5. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 1) terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a; 2) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej; 3) terytorium Unii Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy: a) Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru, b) następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej: – wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec, – Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii, – Livigno, Campione d'Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej, – francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - z Republiki Francuskiej, – Górę Athos - z Republiki Greckiej, – Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii, – Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, c) Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej; 4) terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a; 5) terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3;

Część wspólna wyliczenia Art. 114a. § 1. Wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie skazujące za popełnienie przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba że według ustawy karnej polskiej czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę nieznaną ustawie. § 2. W razie skazania przez sąd, o którym mowa w § 1, w sprawach: 1) stosowania nowej ustawy karnej, która weszła w życie po wydaniu wyroku skazującego, 2) zatarcia skazania stosuje się ustawę obowiązującą w miejscu skazania. Przepisu art. 108 nie stosuje się. Kodeks karny

§ 57. 1. Artykuł oznacza się skrótem "art §  57.  1.  Artykuł oznacza się skrótem "art." i cyframi arabskimi z kropką, z zachowaniem ciągłości numeracji artykułów w obrębie całej ustawy, a przy powoływaniu - skrótem "art." bez względu na liczbę i przypadek oraz cyframi arabskimi bez kropki; w ustawie wprowadzającej ustawę określaną jako "kodeks" numer artykułu można oznaczyć cyframi rzymskimi. 2.  Ustęp oznacza się cyframi arabskimi z kropką bez nawiasu, z zachowaniem ciągłości numeracji w obrębie danego artykułu, a przy powoływaniu - skrótem "ust." bez względu na liczbę i przypadek oraz cyframi arabskimi bez kropki. 3.  Punkt oznacza się cyframi arabskimi z nawiasem z prawej strony, z zachowaniem ciągłości numeracji w obrębie danego artykułu albo ustępu, a przy powoływaniu - skrótem "pkt" bez względu na liczbę i przypadek oraz cyframi arabskimi bez nawiasu. Każdy punkt kończy się średnikiem, a ostatni kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą się do wszystkich punktów. W takim przypadku kropkę stawia się po części wspólnej, a każdy punkt, z wyjątkiem ostatniego, kończy się przecinkiem.

§ 57. …. 4. Wyliczenie w obrębie punktów (tzw § 57. …. 4. Wyliczenie w obrębie punktów (tzw. litery) oznacza się małymi literami alfabetu łacińskiego, z wyłączeniem liter właściwych tylko językowi polskiemu (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź), z nawiasem z prawej strony, z zachowaniem ciągłości alfabetycznej w obrębie punktu, a przy powoływaniu - skrótem "lit." bez względu na liczbę i przypadek oraz literą alfabetu łacińskiego bez nawiasu. Każdą literę kończy się przecinkiem, a ostatnią średnikiem albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą się do wszystkich liter. W takim przypadku średnik albo kropkę stawia się po części wspólnej. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, gdy zabraknie liter, stosuje się oznaczenie najpierw dwuliterowe, a następnie wieloliterowe, dopisując do ostatniej litery alfabetu łacińskiego najpierw pierwszą, a następnie kolejne litery tego alfabetu [a), b) ... z), za), zb) ... zz), zza), zzb) ...]. 6. Każde tiret kończy się przecinkiem, a ostatnie przecinkiem, średnikiem albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą się do wszystkich tiret. W takim przypadku przecinek, średnik albo kropkę stawia się po części wspólnej. Przy powoływaniu tiret oznacza się wyrazem "tiret" i wyrażonym słownie numerem porządkowym tego tiret. 7. Każde podwójne tiret kończy się przecinkiem, a ostatnie przecinkiem, średnikiem albo kropką, chyba że wyliczenie kończy się częścią wspólną odnoszącą się do wszystkich podwójnych tiret. W takim przypadku, przecinek, średnik albo kropkę stawia się po części wspólnej. Przy powoływaniu podwójnego tiret oznacza się je wyrazami "podwójne tiret" i wyrażonym słownie numerem porządkowym tego podwójnego tiret.

Art.  5e. 1.  Jeżeli przedmiot zamówienia obejmuje zamówienia udzielane w celu wykonywania co najmniej dwóch różnych rodzajów działalności, o których mowa w art. 132 ust. 1, lub zamówienia udzielane w celu wykonywania przynajmniej jednego z tych rodzajów działalności i inne zamówienia, zamawiający może udzielić: 1) odrębnych zamówień, stosując przepisy właściwe ze względu na rodzaj działalności, któremu służy każde zamówienie; 2) jednego zamówienia, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2 i 3. 2.  Jeżeli możliwe jest określenie rodzaju działalności, którego zasadniczo dotyczy zamówienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do udzielenia zamówienia zastosowanie mają przepisy dotyczące tego rodzaju działalności. 3.  Jeżeli nie jest możliwe określenie, którego rodzaju działalności zasadniczo dotyczy zamówienie, do udzielenia zamówienia mają zastosowanie: 1) zasady ogólne udzielania zamówień, jeżeli zamówienie obejmuje zamówienia udzielane na zasadach ogólnych; 2) przepisy ustawy dotyczące zamówień sektorowych, jeżeli zamówienie obejmuje zamówienia sektorowe i: a) koncesję na roboty budowlane lub usługi, b) zamówienie, do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy lub przepisy ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi.

Podwójne tiret (…) ustalając w szczególności: 1) wysokość (…) nie była niższa: a) od dnia 1 września 2001 r.: - w grupie stanowisk profesorów od 294,3% kwoty bazowej, określanej w ustawie budżetowej na 2001 r., o ile: - - są zatrudnieni na stanowisku, - - nie przebywają na urlopie naukowym, - w grupie stanowisk docentów (…) wykładowców od 173,1% kwoty bazowej, określanej w ustawie budżetowej na 2001 r.,

§ 58. 1. Każdą jednostkę redakcyjną zapisuje się od nowego wiersza i poprzedza jej oznaczeniem umieszczonym w tym samym wierszu. 2. Artykuły i ustępy rozpoczyna się od akapitu. 3. Punkty, litery, tiret i podwójne tiret rozpoczyna się na wysokości początku wprowadzenia do wyliczenia. UWAGA ! § 58. 1. - wyjątek stanowi pierwszy ustęp w danym artykule albo paragrafie – oznaczenie pierwszego ustępu w tym samym wierszu.

Art. 19a. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. 2. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę. ….. 5. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: 1) otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu: a) wydania towarów przez komitenta komisantowi na podstawie umowy komisu, b) przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, Powoływanie przepisu: „Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. a…”

Powoływanie jednostek redakcyjnych: § 59. 1 Powoływanie jednostek redakcyjnych: § 59. 1. Przepisy artykułu podzielonego na ustępy, punkty, litery, tiret i podwójne tiret powołuje się w następującej kolejności: "art. ... ust. ... pkt ... lit. ... tiret ... podwójne tiret ...", bez przecinków po kolejnych jednostkach redakcyjnych. 2. W przypadku gdy jednostka redakcyjna składa się z kilku zdań, a zamierza się powołać tylko jedno z nich, wyraża się to zwrotem: "art. ... ust. ... zdanie (numer porządkowy zdania)".

Art. 37…. § 6. Organ rozpatrujący ponaglenie wydaje postanowienie, w którym: 1) wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości: a) zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy, wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest niezakończone, b) zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości. Na podstawie art. 37 § 6 pkt 2 lit. b…

„§ 1.” - § 1 jeżeli jest podstawową jednostką redakcyjną: § 1, § 15, § 28 i § 120 § 1 i § 2 § 3 – § 16 § 1 – § 16, § 50 i § 111 jeżeli nie jest podstawową jednostką redakcyjną: § 1, 3, 5 i 7 § 3 i 4 § 1 – 7

§ 1 ust. 2 pkt 3 lit. a oraz § 7 ust 5 i 7 § 23 – § 56 §100 ust 1 pkt 2 lit. b tiret trzecie § 1 ust. 2 pkt 3 lit. a, § 7 ust 5 i 7, § 23 – § 56 oraz §100 ust 1 pkt 2 lit. b tiret trzecie

Jednostki systematyzacyjne § 60. 1. W celu systematyzacji przepisów ustawy artykuły można grupować w jednostki systematyzacyjne. 2. Artykuły grupuje się w rozdziały, rozdziały grupuje się w działy, a działy łączy się w tytuły. W ustawie można wprowadzić dodatkowo oddziały jako jednostki systematyzacyjne niższego stopnia niż rozdział. 3. W ustawie określanej jako "kodeks" tytuły można grupować w księgi, a księgi łączyć w części. § 61. Jednostki systematyzacyjne wyższego stopnia stosuje się tylko w przypadku, gdy co najmniej w stosunku do jednej z nich zastosowano uprzednio odpowiednie jednostki systematyzacyjne niższego stopnia. § 62. 1. Rozdziały (oddziały) numeruje się cyframi arabskimi, a jednostki systematyzacyjne wyższego stopnia - cyframi rzymskimi. 2. Nazwa jednostki systematyzacyjnej składa się z: 1) jej oznaczenia, które stanowi wyraz "część", "księga", "tytuł", "dział", "rozdział", "oddział" z odpowiednią liczbą porządkową; 2) jej tytułu, który stanowi zwięzłe określenie treści lub zakresu regulowanych spraw, rozpoczęte wielką literą, zapisane od nowego wiersza.

c z ę ś c i k s i ę g i t y t u ł y d z i a ł y rozdziały artykuły

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych USTAWA z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny TYTUŁ  II Osoby DZIAŁ  I Osoby fizyczne Rozdział  I Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych

Tytuł ustawy § 16. W tytule ustawy w oddzielnych wierszach zamieszcza się: 1) oznaczenie rodzaju aktu; 2) datę ustawy; 3) ogólne określenie przedmiotu ustawy. § 17. Datę ustawy poprzedza się zwrotem "z dnia", a następnie zamieszcza się wskazanie dnia zapisanego cyframi arabskimi, nazwę miesiąca określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego cyframi arabskimi ze znakiem "r.", jako skrótem wyrazu "rok".

o gospodarce nieruchomościami USTAWA z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

§ 18. 1. Przedmiot ustawy określa się możliwie najzwięźlej, jednakże w sposób adekwatnie informujący o jej treści. 2. Określając przedmiot ustawy, nie przytacza się tytułów innych ustaw, z wyjątkiem ustawy zmieniającej i ustawy wprowadzającej inną ustawę, w których podaje się odpowiednio tylko przedmiot ustawy zmienianej albo ustawy wprowadzane

USTAWA z dnia 10 lutego 2017 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa

§ 19. Określenie przedmiotu ustawy może być: 1) opisowe - rozpoczynające się od przyimka "o", pisanego małą literą; 2) rzeczowe - rozpoczynające się od wyrazów "Kodeks", "Prawo" albo "Ordynacja", pisanych wielką literą, w przypadku gdy ustawa wyczerpująco reguluje obszerną dziedzinę spraw, albo rozpoczynające się od wyrazów "Przepisy wprowadzające ...", w przypadku gdy ustawa jest ustawą wprowadzającą.

Rzeczowe określenie przedmiotu ustawy USTAWA z dnia 23 kwietnia 1964 r Rzeczowe określenie przedmiotu ustawy USTAWA z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Opisowe określenie przedmiotu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych

Powoływanie tytułu ustawy i dzienników urzędowych § 162. 1. Przy oznaczaniu dzienników urzędowych stosuje się skróty nazw tych dzienników. 2. Nazwy dzienników urzędowych oznacza się skrótami: 1) Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej - skrótem "Dz. U."; 2) Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - skrótem "M.P."; 3) (uchylony); 3a) Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej - skrótem "Dz. Urz. UE";

Tekst pierwotny bez zmian: Ustawa z dnia 19 kwietnia 2007 r. – Ordynacja wyborcza (Dz. U. z 2008 r. poz. 1178) Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2005 r. poz. 717) Tekst pierwotny ze zmianami: Ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. z 2001 r. Nr 101 poz. 1178, z 2000 r. Nr 86 poz. 958 i Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 49 poz. 509, Nr 67 poz. 679 i Nr 102 poz. 1115)

Znaczna liczba dzienników urzędowych (Dz. U. z 2011 r. Nr 54 poz Znaczna liczba dzienników urzędowych (Dz. U. z 2011 r. Nr 54 poz. 718 z późn. zm.1)) ------------ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 499, z 2013 r. poz. 676, 723 oraz 812 oraz z 2016 r. poz. 438.

przy pierwszym powołaniu ustawa z dnia 1 czerwca 2000 r przy pierwszym powołaniu ustawa z dnia 1 czerwca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 100 poz. 885) przy kolejnym powołaniu ustawa z dnia 1 czerwca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62 poz. 718, z 2001 r. Nr 46 poz. 499, z 2002 r. Nr 74 poz. 676 i Nr 113 poz. 984, z 2003 r. Nr 65 poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96 poz. 959) ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych

przy pierwszym powołaniu, jeżeli ogłoszono tekst jednolity ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 283) To już kolejny tekst jednolity przywoływanej ustawy. W takim przypadku powołujemy wyłącznie ostatni tekst jednolity. Jeżeli po ogłoszeniu tekstu jednolitego akt był nowelizowany, powołujemy również jego nowelizacje. przy kolejny powołaniu, jeżeli ogłoszono tekst jednolity ustawa z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych -