PADACZKA (EPILEPSJA)

Przez padaczkę, zwaną inaczej epilepsją rozumieć należy zespół chorobowy, którego istotą są powtarzające się napady padaczkowe, pojawiające się w skutek przejściowych zaburzeń czynności części lub całości mózgu. Zaburzenia te są z kolei wyrazem nadmiernego i bardzo gwałtownego wyładowania grupy komórek nerwowych.

Padaczki uogólnione napady małe Występują zazwyczaj u dzieci i charakteryzują się krótkotrwałymi epizodami zaburzeń świadomości bez utraty przytomności: dziecko jakby na chwilę się zagapia, po czym podejmuje przerwaną czynność. napady miokloniczne Bez utraty przytomności dochodzi do kilku zrywań niektórych grup mięśniowych. napady atoniczne Chory nagle pada, jakby ugięły się pod nim nogi i traci przytomność na kilka minut. napady toniczno-kloniczne Chory nagle pada na ziemię, traci przytomność, dochodzi do wyprężania kończyn i tułowia, czasami przygryzienie języka, ślinotoku, zsinienia spowodowanego bezdechem, zaburzenie funkcji zwieraczy (faza toniczna), wszystko to trwa kilka sekund, po czym następuje rytmiczne zrywanie (drgawki) kończyn i tułowia, utrzymujące się do 5 min (faza kloniczna). W czasie napadu może również wystąpić tylko jedna z tych faz (napad toniczny lub kloniczny).

Objawy Napady padaczkowe polegają na nagłym wystąpieniu zespołu objawów somatycznych. Do klasycznych zaliczamy: naprężenie ciała, wygięcie w łuk, drgawki, szczękościsk, ślinotok, bezwiedne oddanie moczu, utratę przytomności. Typowy atak trwa około 3 minut. Poza najczęstszymi objawami bardzo często można spotkać objawy częściowe albo objawy nietypowe, np. napady ruchowe (tylko drżenie kącika ust, kciuka), napady czuciowe (tylko mrowienie pewnych części ciała), napady wegetatywne (np. nadmierne wydzielanie śliny), napady nieświadomości (charakteryzują się tylko krótkotrwałą utratą świadomości).

zmniejszona zawartość dwutlenku węgla we krwi Przyczyna padaczki i napadów padaczkowych: Zmiany hormonalne zmiana aktywności falowej mózgu Stany gorączkowe. Stan fizjologiczny organizmu: niedotlenienie, zmniejszona zawartość dwutlenku węgla we krwi Zmęczenie, brak snu oraz zmiany emocjonalne.

Pierwsza pomoc w napadzie padaczkowym: Osobę mającą napad padaczkowy: ułóż chorego na boku by uchronić go przed zakrztuszeniem się – pozycja boczna ustalona, jeśli nie jest możliwe ułożenie chorego w tej pozycji, pozostawić na plecach nie wkładać niczego pod głowę (koca, poduszki, kurtki itp.) – grozi to zapadnięciem się języka i utrudnieniem oddychania!! – częsty błąd popełniany przez przypadkowych świadków zdarzenia nie podawać nic do picia ochronić (szczególnie głowę i kręgosłup) przed okaleczeniem o okoliczne przedmioty – czyli np. przytrzymać z boku rękami, nie podnosić głowy chorego nie powstrzymywać na siłę drgawek rozpiąć pasek, kołnierz koszuli, aby ułatwić oddychanie nie wkładać niczego między zęby, szczególnie nic twardego. Nie otwierać siłą zaciśniętych szczęk zachować spokój, dopiero jeżeli po 2–3 minutach atak nie mija, wezwać pogotowie po ataku osoba może mieć problem z logicznym kontaktem, mówieniem, kojarzeniem faktów i samodzielnym chodzeniem, wiec powiedzieć spokojnie, co się stało i pomóc usiąść lub dojść do łóżka i pozwolić odpocząć. Należy sprawdzić, czy podczas napadu nie było mimowolnego oddania moczu (lub kału) i adekwatnie pomóc choremu. Najlepszą alternatywą po ustąpieniu napadu jest sen trwający 1–2 godziny. Napad naprawdę jest sporym wysiłkiem umysłowym i fizycznym dla organizmu. lekarze zalecają po każdym napadzie wezwać pogotowie a przynajmniej jak najszybciej skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Padaczka jest chorobą często skrywaną przez chorego Padaczka jest chorobą często skrywaną przez chorego. Wynika to częściowo ze społecznej nieznajomości sposobów pomocy choremu, gdy zdarzy się napad. Wielu chorych jest społecznie izolowanych, co potęguje poczucie samotności, odosobnienia Ważne jest unikanie sytuacji mogących sprowokować wystąpienie napadu (np. brak snu, alkohol, błyski świetlne na dyskotece itp. Osoby chore na padaczkę ciągle spotykają się z odrzuceniem, niezrozumieniem i izolacją.

Znane osoby chore na padaczkę: Sokrates Napoleon Bonaparte Papież Pius IX Fiodor Dostojewski Ludwig van Beethoven

Profilaktyka Dbając o swoje zdrowie, chorzy z padaczką powinni unikać zajęć niebezpiecznych, np. prac na wysokościach, nadmiernych napięć emocjonalnych, powinni prowadzić regularny i aktywny tryb życia. Pomocne jest pozbawione uprzedzeń zachowanie się otoczenia. Należy unikać nieprzespanych nocy, nadmiernego wysiłku.

Udzielanie pomocy

Pozycja boczna ustalona

Opracowała: Beata Niziołek