Normy i zalecenia dotyczące montażu okablowania strukturalnego Okablowanie strukturalne ma umożliwić przyłączenie do sieci urządzeń różnych producentów. Dlatego wprowadza się standaryzacje, które regulują poszczególne normy. Poniżej znajdują się organizacje, które zajmują się tworzeniem takich norm.

ANSI (American National Standards Institute)- Instytut Amerykańskiej standaryzacji krajowej Instytut ten jest prywatną pozarządową instytucją typu non-profit (skupia się na uzyskanie prywatnego lub publicznego dobra nie kierują się osiągnięciem zysku. IEEE (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)- Instytut elektryki i elektroniki inżynierskiej. Organizacja zrzesza inżynierów z całego świata (opracowała standardy dotyczące Ethernetu). ISO (International Organization for standarization)- Międzynarodowa organizacja standaryzująca) IETF (Internet Engineering Task Force)- Internetowo Inżynieryjna Grupa Zadaniowa Organizacja ta publikuje dokumenty RFC (Request for Comments – żądanie dla komentarzy). Ma za zadanie regulować rozwój internetu. Unia Europejska – publikuje normy europejskie (EN) EIA/TIA (Electronics Industry Association/Telecommunisations Industry Assocation)- Stowarzyszenie przemysłu elektronicznego/Stowarzyszenie przemysłu telekomunikacyjnego) Organizacje, które stworzyły wiele standardów dotyczących komunikacji np. normy RS-232 dotyczące wtyczek i kabli potrów szeregowych (COM)

Stosowanie standardów w okablowanie strukturalnym umożliwia podłączanie sprzętu aktywnego od różnych producentów. Zapewnia to elastyczność sieci, wymianę sprzętu, zmianę umiejscowienia, rozbudowę itp. Pierwsze amerykańskie normy dotyczące okablowania strukturalnego to EIA/TIA 568, na nie wzorowane są normy międzynarodowe ISO 11801 i europejska EN 50173

Polskie normy krajowe dotyczące okablowania strukturalnego PN-EN 50174-1.- specyfikacja i zapewnienie jakości, PN-EN 50174-2.- Planowanie i wykonywanie instalacji wewnątrz budynków, PN-EN 50174-3.- Planowanie i wykorzystywanie instalacji na zewnątrz budynków

Najważniejsze zalecenia wynikające z powyższych norm Okablowanie poziome powinno tworzyć nieprzerwane połączenie od punktu dystrybucyjnego do punktu abonenckiego, Należy umieścić dwa punkty RJ-45 na każde 10 𝑚 2 powierzchni, Na każdym piętrze powinien być punkt dystrybucyjny (w przypadku malej liczby punktów abonenckich możliwe jest ich przyłączenie do innego punktu dystrybucyjnego, Wszystkie kable muszą być zakończone w gniazdach abonenckich i szafach dystrybucyjnych, W obrębie całej sieci powinno się stosować jednakowe przewody tj. impedancja, średnica, jednakowe włókna itp. Rozplot kabla UTP nie powinien przekraczać 13mm, Każdy element systemy powinien być czytelnie oznaczony (jednakowe oznaczenie kabla z obu stron), Sieć musi posiadać pełną dokumentację.

Zalecenia dotyczące kabli w przebiegach poziomych Normy zalecają stosowanie 4-parowego kabla STP bądź UTP kategorii co najmniej 5e dla wszystkich kanałów poziomych. Kable musi spełnisć parametry wymagane przez normy : Średnica przewodów:0,45/0,65 mm Nominalna impedancja:100 Ω Tłumienność dla kategorii 5 przy f=100MHz-24,0 dB, dla kategorii 6 przy f=100MHz- 21,1dB Całkowita długość kabla nie może przekraczać 100m, w okablowaniu poziomym miedzy punktem abonenckim, a dystrybucyjnym nie może przekroczyć 90m. Maks. Długość kabli krosowych między panelem krosowym, a przełącznikiem wynosi 6m. Łączna długość kabla stacyjnego i krosowego może mieć maks. 10m

Zasady układania kabli w przebiegach poziomych Kable biegnące pod sufitem podwieszanym nie powinny być mocowane do konstrukcji sufitu, Odległość pomiędzy punktami mocowania kabli poziomych nie powinny być większe niż 1,2-1,5m, Aby zachować przejrzystość i ułatwić obsługę, należy wszystkie kable prowadzić prostopadle lub równolegle do korytarza, Kable wchodzące i wychodzące do/z pomieszczeń (pod kątem 90°) powinny skręcać łagodnie(minimalny promień skrętu to 8 średnic kabla), Kable nie powinny być naprężone. Jeżeli kable znajdują się na otwartej przestrzeni powinny być umieszczone w jedne j płaszczyźnie, nie wolno owijać kabli dookoła rur, kolumn itp., Kable na całej długości powinny być wolne od sztukowań, zgnieceń, napięć lub złamań , Nie można rozdzielać par przewodów na dwa kanały komunikacyjne, Kable powinny być wyprowadzane i wprowadzane z głównych tras przebiegu pod kątem 90°. Promień zagięca powinien być podany przez producenta, jeśli nie to przyjmuje się: 4 średnice kabla dla UTP, 6 średnic kabla dla STP, 10-20 średnic w przypadku światłowodu

Odległości kabla od źródeł zasilania 30 cm od wysokonapięciowego oświetlenia (świetlówki), 90 cm od przewodów elektrycznych 5 KVA lub więcej, 100 cm od transformatorów i silników

Wymagania instalacyjne dla przebiegów pionowych Do budowy przebiegów pionowych zalecane jest używanie kabli światłowodowych lub w wyjątkowych przypadkach skrętki. Do prowadzenia kabli między piętrami stosuje się rękaw lub szyb. Zleca się rękawy o średnicy co najmniej 10 cm lub prostokątne szyby o wymiarach 15cm x 22,5 cm. Jeżeli trasa przebiegu przekracza 2 piętra lub kable są ciężkie muszą być mocowane. Stosuję się do tego żyły podtrzymującej ułożonej wzdłuż kabla. Kabel należy połączyć co 90cm, przy czym na jedno piętro powinno przypadać trzy takie punkty. Dla dużych ilości kabli lub dla kabli wyjątkowo ciężkich powinna być użyta objema dla grupy kabli z każdego piętra. Przejścia pomiędzy piętrami powinny być uszczelnione środkami przeciwpożarowymi ze względów bezpieczeństwa