Rodzaje dowodów

Wyrok SN z 4.10.1966 r., II CR 318/66 Jeżeli powód był zastąpiony przez adwokata jako pełnomocnika procesowego, nie wnosił o osobiste powiadomienie go o terminie przesłuchania świadka a obecność powoda na terminie tym nie była konieczna (art. 237 k.p.c.), okoliczność, że powód nie został powiadomiony o terminie przesłuchania świadków przez swego pełnomocnika procesowego nie może uzasadniać zarzutu, że powód był pozbawiony możności obrony swych praw i w następstwie tego nieważności postępowania, gdyż nieważność postępowania zachodzi tylko wtedy, gdy pozbawienie możności obrony swych praw było wynikiem działania sądu, a nie samych stron lub ich pełnomocników.

Wyrok SA w Warszawie z 20.12.2006 r., VI ACa 567/06 Akta innej sprawy (karnej, cywilnej lub administracyjnej), nie stanowią dowodu, natomiast może być wykorzystany materiał dowodowy zebrany w innej sprawie pod warunkiem wskazania, o jakie konkretnie dowody z tej sprawy chodzi.

Wyrok SA w Krakowie z 23.08.2012 r., I ACa 255/12 Niezależnie od rodzaju dowodu, każde postanowienie dowodowe musi zawierać dokładnie określoną tezę dowodową, której treść obejmuje fakty istotne dla sprawy, a w wypadkach szczególnych - także zasady doświadczenia oraz przepisy prawne. Niedopuszczalne jest wydawanie postanowień dowodowych w formie ogólnikowej.

Wyrok SN z 22.09.2011 r., V CSK 427/10 Przepis art. 247 k.p.c. przewiduje ograniczenie dopuszczalności dowodu ze świadków i z przesłuchania stron przeciwko osnowie lub ponad osnowę dokumentu obejmującego czynność prawną między uczestnikami tej czynności. Przepis ten nie stoi jednakże na przeszkodzie prowadzeniu wszelkich dowodów w celu ustalenia, jak strony rzeczywiście rozumiały pisemne oświadczenie woli, zawarte w dokumencie obejmującym czynność prawną. Na podstawie art. 65 § 2 k.c. możliwa i dopuszczalna jest sytuacja, w której właściwy sens umowy ustalony przy zastosowaniu wskazanych w nim dyrektyw będzie odbiegał od jej jasnego znaczenia w świetle reguł językowych.

Wyrok SN z 7.09.2000 r., I CKN 872/00 Istotnie świadkami nie mogą być osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swoich spostrzeżeń. Rzecz jednak w tym, że owa niezdolność musi być faktyczna i aktualna w czasie. Jeśli ustąpił stan odurzenia, to nie ma przeszkód do przesłuchania danej osoby jako świadka

Wyrok SA w Katowicach z 24.11.2011 r., I ACa 740/11 Przeprowadzenia konfrontacji nie może uzasadniać sam fakt, że jeden świadek zeznaje w określonym sensie, a inny w sensie przeciwnym.

Wyrok SN z 10.01.2002 r., II CKN 473/99 Mając jasność co do oceny dowodów, Sąd nie musi dokonywać konfrontacji świadków. Zgodnie przy tym z art. 272 k.p.c., zarządzenie takiej konfrontacji jest prawem, a nie obowiązkiem sądu.