wykład III Nabycie i utrata prawa własności Prawo rzeczowe wykład III Nabycie i utrata prawa własności

D. 50,17,54. Ulpianus libro quadragensimo sexto ad edictum D. 50,17,54. Ulpianus libro quadragensimo sexto ad edictum. Nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet. Księga 46 – de bonorum possessionibus: si tabulae testamenti nullae extabunt in iure cessio hereditatis D. 50,17,11. Pomponius libro quinto ad Sabinum. Id quod nostrum est sine facto nostro ad alium transferri non potest.

Średniowiecze: nemo dat qui non habet D. 41.2.3.19. Paulus ks. 54 ad edictum. Ilud quoque a veteribus praeceptum est neminem sibi ipsum causam possessionis mutare posse.

pierwotne - pochodne

Nabycie własności pierwotne (occupatio) pochodne (alienatio, successio) terminologia Grocjusza (1583-1654)

I. Pierwotne sposoby nabycia własności zawłaszczenie (occupatio) nabycie pożytków (fructus) z chwilą odłączenia (separatio): właściciel, posiadacz w dobrej wierze, emfiteuta z chwilą objęcia (perceptio): użytkownik, usufruktuariusz, dzierżawca nie jest pożytkiem od II wieku przed Chr. partus ancillae - należy do właściciela niewolnicy skarb (thesaurus)

zagadka „Królestwo Niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radością poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił te rolę” (Mt 13,44)

połączenie rzeczy (accessio) accessio cedit principali superficies solo cedit przetworzenie (specificatio) Sabinianie – właściciel materiału Prokulianie – przetwórca media sententia – czy rzecz dałaby się przywrócić do postaci materiału?

II. Pochodne sposoby nabycia własności 1. mancipatio „Twierdzę, że ten niewolnik jest mój według prawa Kwirytów i niech będzie mi on kupiony za pomocą tego spiżu i wagi” wół – 100 asów = 100 x 327 g. = 32,7 kg. 2 iugery ziemi = 11’000 asów = 3597 kg. 2. in iure cessio 3. traditio iusta causa traditionis

titulus - modus Johann Apel (1486-1536) oddziela umowę zobowiązującą do przeniesienia własności od sposobu jej nabycia

Przeniesienie własności w ius commune i w kodeksach Titulus plus modus, Johannes Apel (1485–1536): ALR, ABGB, OR, CCE, NNBW Umowa o podwójnym skutku, Hugon Grocjusz (1583-1654): CC, CCI, KC, KCP Abstrakcyjność, Friedrich Carl v. Savigny (1779- 1861): BGB; kod. Gr. dla ruchomości

res habilis, titulus, fides, possessio, tempus 4. zasiedzenie usucapio longi temporis praescriptio res habilis, titulus, fides, possessio, tempus