BARWY WSZECHŚWIATA
Teoria Geocetryczna i Heliocentryczna Geocentryzm Początkowo teoria geocentryczna została obmyślona przez Hipparchosa ze skomplikowanym układem deferentów i epicyklów, które wyjasniały to że planety leciały raz szybciej, raz wolniej i zmieniały kierunek. Ten układ dopracował następnie Klaudiusz Ptolemeusz w II wieku. Heliocentryzm Teoria Kopernikańksa mówi nam o tym, że słońce znajduje się w środku wszechświata natomiast ziemia i inne planety krążą wokół tej gwiazdy. Zaś w jej współczesnym wydaniu(teoria heliocentryczna) w centrum Układu Słonecznego jest Słońce, a wszystkie planety, łącznie z Ziemią, je obiegają.
1 Układ Geocetryczny
Układ Heliocetryczny
MERKURY Najmniejsza i najbliższa Słońcu planeta Układu Słonecznego. Powierzchnia Merkurego przypomina Księżyc: widnieją na nim liczne kratery powstałe po uderzeniach mniejszych ciał niebieskich i praktycznie pozbawiony jest atmosfery. Temperatura powierzchni waha się od -183 °C do 427 °C. Planeta ma duże żelazne jądro, które tworzy pole magnetyczne. Merkury nie ma naturalnych satelitów.
MERKURY
WENUS Wenus – druga po Merkurym planeta pod względem odległości od słońca . Nazwa planety wzięła się od rzymskiej bogini miłości, Wenus (Wenery). Wenus zaliczana jest do planet skalistych .Pokrywają ją nieprzezroczyste odbijające światło chmury złożone z kwasu siarkowego, które nie pozwalają na obserwację jej powierzchni z kosmosu . Jej gęsta atmosfera składającą się głównie z dwutlenku węgla wpływa na straszne upały na powierzchni planety.
WENUS
ZIEMIA Trzecia, licząc od Słońca, oraz piąta pod względem wielkości planeta Układu Słonecznego. Ziemia jako jedyna planeta układu słonecznego, na której występuje życie. Z grup żywych organizmów powstała biosfera, która wpływa na jej atmosferę, hydrosferę, litosferę i inne czynniki abiotyczne planety umożliwiające powstanie ozonosfery. Ta sfera odbija większość szkodliwego promieniowania UV które powoduje raka. Magnetosfera natomiast blokuje dostęp do ziemi wiatru słonecznemu i fal radiomagnetycznych.
ZIEMIA
MARS Mars – czwarta według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego. Nazwę Czerwona Planeta zawdzięcza dużej zawartości tlenku żelaza. Mars ma cienką atmosferą, o powierzchni usianej kraterami powstałymi po zderzeniach z meteorytami, kometami i planetoidami. Na Marsie znajduje się najwyższa góra w Układzie Słonecznym – Olympus Mons i największy kanion – Valles Marineris.
MARS
JOWISZ Piąta od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Jej główne składniki to wodór i hel. Prawdopodobnie posiada skaliste jądro złożone z cięższych pierwiastków. Powierzchnię planety, stanowią nieprzezroczyste wyższe warstwy atmosfery. Klika warstw chmur układa się w charakterystyczne, widoczne z Ziemi pasy. Wielka Czerwona Plama to szczególna, najbardziej znana cecha Jowisza. Jest ona antycyklonem wielkością przekraczającym średnicę Ziemi. W odróżnieniu od naszej planety posiada co najmniej 67 księżyców.
JOWISZ
SATURN Nr 6 to Saturn- gazowy olbrzym. To druga po Jowiszu pod względem masy i wielkości. Planeta Układu Słonecznego. Posiada charakterystyczne pierścienie składające się głównie z lodu i z odłamków skalnych. Znane są 62 naturalne satelity Saturna. Wnętrze gazowego olbrzyma najprawdopodobniej składa się żelaza, niklu, krzemu i tlenu, otoczonego warstwą metalicznego wodoru, warstwy pośredniej ciekłego wodoru i ciekłego helu oraz zewnętrznej warstwy gazowej. Pole magnetyczne Saturna zawdzięcz swoje istnienie prądowi elektrycznemu w warstwie metalicznej wodoru.
SATURN
URAN Siódma w kolejności od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest także trzecią pod względem wielkości i czwartą pod względem masy planetą naszego systemu. Należy do kategorii „lodowych olbrzymów”. Atmosfera Urana, chociaż – podobnie jak atmosfery Jowisza i Saturna – składa się głównie z wodoru i helu, zawiera więcej zamrożonych substancji lotnych (tzw. lodów) niż atmosfery innych planet; Tzw. lody to substancje takie jak woda, amoniak i metan, oraz śladowe ilości węglowodorów. Atmosfera Urana jest najzimniejszą atmosferą planetarną w Układzie Słonecznym; minimalna temperatura to 49 K (-224 °C).
URAN- ZIMNY JAK LÓD
NEPTUN Kolejny gazowy olbrzym, ósma, najdalsza od Słońca planeta w Układzie Słonecznym. Odkryty 23 września 1846 Neptun jest jedyną planetą, której istnienie wykazano nie na podstawie obserwacji nieba, ale na drodze obliczeń matematycznych. W zewnętrznych obszarach planety znajdują się niewielkie ilości metanu nadające planecie charakterystyczny niebieski kolor.
NEPTUN
PLANETY KARŁOWATE To obiekty pośrednie miedzy planetami a małymi ciałami niebieskimi.
NATURALNE SATELITY Ciało niebieskie pochodzenia naturalnego, obiegające planetę, planetę karłowatą lub planetoidę. Słowo „Księżyc” pisane wielką literą oznacza naturalnego satelitę Ziemi. Ściśle rzecz biorąc planeta i jej księżyce krążą wokół wspólnego środka masy. Tradycyjnie tylko największy obiekt z takiego układu jest nazywany planetą, lecz w przypadku planety i księżyca o zbliżonych rozmiarach mówi się czasem o planetach podwójnych (układ Ziemia-Księżyc).
NATURALNY SATELITA
KOMETY, PLANETOIDY i METEORYTY Kometa- do ciał niebieskich otaczających słońce należą komety. Zbudowane z materii stałej jądro komety ma niezwykle małe rozmiary. Znacznie większa jest chmura gazów i pyłów otaczająca jądro, zwana „głową” i wychodzący z głowy „warkocz” Planetoida- małe ciało niebieskie (od kilku metrów do czasem ponad 1000 km). Planetoidy krążą wokół słońca. – przede wszystkim w przypadku planetoid o mniejszych rozmiarach i mało masywnych – o nieregularnym kształcie, często noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami. Meteoryt- pozostałość drobnego skalnego ciała niebieskiego (meteoroidu). Meteoryt przyciągany grawitacją większego obiektu uderza w niego z prędkością ok. 100.000 km/h.
KOMETA, PLANETOIDA i METEORYT
GWIAZDY To wielkie świecące kule gazowe. Ciepło, które powoduje świecenie gwiazd pochodzi z reakcji termojądrowych, zachodzących w ich wnętrzu, polegających na syntezie atomów wodoru w atomy helu. Wiele gwiazd w tym nasze słońce, świeci przez miliardy lat, zanim wyczerpie się jej „paliwo” jądrowe.
GWIAZDY
GALAKTYKI Są to skupiska gwiazd, które uformowały się15 miliardów lat temu, zaraz po narodzeniu się naszego wszechświata. Początek dały galaktykom dały ogromne chmury gazów głównie wodoru. Pod wpływem siły grawitacji gaz skupił się w mniejsze, osobne chmury, które stawały się coraz gorętsze i zaczęły świecić, zamieniając się w gwiazdy. Galaktyki mają bardzo różne rozmiary i kształty. Zaczynając od karłowatych po nadolbrzymy. Galaktyka może być spiralna, eliptyczna, nieregularna lub spiralna z poprzeczką.
GALAKTYKA
KONIEC Dziękuję za obejrzenie prezentacji Twórca: Filip Jędrzejewski Szkoła: Szkoła Podstawowa nr 2 w Miechowie Klasa:6c Muzyka: Sonata księżycowa Ludwik Van Beethowen.