Miłosierdzie i Ewangelizacja W jednym z wywiadów zapytano biskupa Grzegorza Rysia: „Na co papież chce nam zwrócić uwagę w Roku Miłosierdzia”? Odpowiedział bardzo krótko i zwięźle: „Na to, że trzeba go doświadczyć, żeby je przekazywać”.

Miłosierdzie: prawda ewangelizacyjna W Jubileuszowym Roku Miłosierdzia nie chodzi więc o to, by teoretycznie rozważać co to jest miłosierdzie i je definiować, ale o to, by je przeżyć, by go doświadczyć i nim się dzielić. Dlatego można powiedzieć, że Rok Miłosierdzia jest bardziej wydarzeniem niż orędziem. Bardzo znamiennym jest skądinąd, iż Ojciec Święty poprosił Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, o to, żeby zajęła się przygotowaniami do Roku Miłosierdzia. Świadczy to o tym, że prawda o miłosierdziu jest prawdą ewangelizacyjną.

Miłosierdzie: wydarzenie ewangelizacyjne Opisując swe doświadczenie założycielskie z 9 stycznia 1835 r., św. Wincenty Pallotti jest przekonany, iż ZAK winno być „Instytucją powszechnej miłości (istituzione di carità universale) mającą na celu wykonywanie wszelkich uczynków miłosierdzia tak co do duszy, jak i co do ciała". Pallotti precyzuje przy tym: "Po to, ażeby świat poznał Ciebie [Boże], na ile jest to możliwe, ponieważ Ty jesteś nieskończoną Miłością" (WP I, 35).

„Oblicza” powszechnej i apostolskiej miłości Podobną motywację znajdujemy również w tzw. "Małej Regule" (zwanej "33 punkty"), która wskazuje na życie Jezusa Chrystusa jako fundament naszego chrześcijańskiego "być albo nie być". W numerze 24 tejże Reguły, w którym mowa o naszym apostolskim zaangażowaniu, Wincenty Pallotti precyzuje: "W celu osiągnięcia obfitszych owoców wszelkich prac ewangelicznych, idąc za przykładem Pana naszego Jezusa Chrystusa, powinniśmy dokładać starań, by czynić dobro wszystkim znajdującym się w jakichkolwiek potrzebach przez pełnienie wszelkich dzieł miłosierdzia odnoszących się tak do ciała, jak i do duszy" (WP II, 304).

Narzędzie Bożego Miłosierdzia W jednym z listów, wysłanym 16 sierpnia 1839 roku z Camaldoli, do niejakiego Franciszka Virili, swojego bliskiego współpracownika, Pallotti tak pisze: „Módl się i błagaj bez końca o potrzebne mi światło i koniecznego ducha po to, abym mógł pisać jako narzędzie Bożego Miłosierdzia ku zbawieniu dusz – strumento della divina Misericordia per la salute delle Anime” (por. OCL III, 118). Pallotti chce być przemieniony w Boga, który jawi mu się jako nieskończone miłosierdzie: „Dzięki twemu Miłosierdziu – pisze  jestem już i będę całkowicie unicestwiony, przekształcony w miłosierdzie Twoje i utożsamiony z Twym miłosierdziem tak dalece, że to już nie ja jestem i nie ja istnieć będę, ale nieskończone miłosierdzie Twoje” (WP III, 211; por. OOCC X, 366).

Radość bycia narzędziem Bożego Miłosierdzia Przesłanie papieża Franciszka na ŚDM Podobnego sformułowania używa papież Franciszek w Przesłaniu na XXXI Światowy Dzień Młodzieży: „Słowo Boże uczy nas, że „więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20,35). Właśnie z tego powodu piąte błogosławieństwo nazywa szczęśliwymi tych, którzy są miłosierni. Wiemy, że Pan umiłował nas jako pierwszy. Ale jesteśmy prawdziwie błogosławieni, szczęśliwi, jeśli wejdziemy w tę logikę Boskiego daru, logikę miłości darmowej, jeśli odkryjemy, że Bóg nieskończenie nas pokochał po to, aby uczynić nas zdolnymi do kochania jak On: bez miary.

Być narzędziem Miłosierdzia „Po objaśnieniu wam w skrócie sposobu, w jaki Pan objawia wobec nas swoje Miłosierdzie, chciałbym zasugerować wam, jak, w konkretny sposób, możemy być narzędziem tego samego Miłosierdzia względem naszych bliźnich” (Papież Franciszek).

Uczynki miłosierdzia względem ciała Zawsze lubię łączyć ewangeliczne błogosławieństwa z 25. rozdziałem Ewangelii wg św. Mateusza, gdzie Jezus wymienia uczynki miłosierdzia i mówi, że to z nich zostaniemy osądzeni. Zapraszam was zatem do ponownego odkrycia uczynków miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych grzebać.

Uczynki miłosierdzia względem duszy Grzesznych upominać, Nieumiejętnych pouczać, Wątpiącym dobrze radzić, Strapionych pocieszać, Krzywdy cierpliwie znosić, Urazy chętnie darować, Modlić się za żywych i umarłych.

Miłosierdzie nie jest „postawą na pokaz” Jak widzicie, miłosierdzie nie jest „postawą na pokaz”, nie jest też zwykłym sentymentalizmem. Jest sprawdzianem autentyczności naszej postawy jako uczniów Jezusa, naszej wiarygodności jako chrześcijan we współczesnym świecie.

Chciałbym wam zaproponować Wam, młodym, którzy jesteście bardzo praktyczni, chciałbym zaproponować, abyście przez pierwszych siedem miesięcy 2016 roku, wybierali co miesiąc jeden uczynek miłosierny względem ciała i jeden względem duszy, i realizowali je.

„Zainspirujcie się modlitwą św. Faustyny” – zachęca papież Franciszek Dopomóż mi do tego, o Panie: - aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą. (…) - aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich. (…) - aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia. (…) - aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, (…) - aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. (…) - aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich (Dzienniczek, 163).

„Misericordiae vultus” „Jest moim gorącym życzeniem, aby chrześcijanie na nowo przemyśleli podczas Jubileuszu uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Będzie to sposobem na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także umożliwi nam coraz głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani dla Bożego miłosierdzia”.

Duchowość miłosierdzia Miłosierdzie nie jest słabością, lecz cnotą, a więc umiejętnością i kompetencją, które zdobywa się ćwicząc się w nich. Podstawą cnoty miłosierdzia jest określona postawa duchowa, wewnętrzną. Z niej wypływają czyny miłosierdzia albo jak je nazywa tradycja uczynki miłosierdzia. Postawa duchowa to bycie, uczynki to działanie. Ma tu zastosowanie stara łacińska reguła: agere sequitur esse – działanie wynika z bycia!

Duchowość otwartych oczu i uszu Pallotti był przekonany, iż uczynki miłosierdzia nie są jakimś "podatkiem" do zapłacenia, ale konkretnym obliczem nieskończonej miłości do Boga i do człowieka. Dlatego uczył, iż „miłosierdzie - to miłość w drodze. Inaczej mówiąc, miłość powszechna do jakiej Pallotti zachęca członków ZAK, wyrażać się ma jednocześnie poprzez uczynki miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Pallotti nie oddziela jednych od drugich, ponieważ jest przekonany, że miłość ma się wyrażać zarówno w konkretnym działaniu jak i w emocjach (sercu, cieple…), które w to działanie inwestujemy.

Nowy początek na nowe czasy Uczynki miłosierdzia to nieco zapomniany element chrześcijańskiej i pallotyńskiej tradycji. Dlatego też na papieski apel, by podczas rozpoczynającego się już 8 grudnia 2015 r. Roku Miłosierdzia chrześcijanie odkryli na nowo uczynki miłosierdzia, Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego pragnie odpowiedzieć z nowym apostolsko-duchowym zapałem.

Sierociniec w Iraku Na początku czerwca 2015 roku, Generał Pallotynów, ks. Jakub Nampudakam, zwrócił się do KRK ZAK w Polsce o wsparcie znajdującego się w Iraku, w pobliżu Mosulu, Sierocińca w Alkusz – Niniwa, prowadzonego przez zakonników ze Zgromadzenia św. Antoniego Pustelnika.

Dlaczego Alkusz Alkusz to mała miejscowość położona ok. 30 km od Mosulu; znana ze starożytnej i istniejącej do dziś wspólnoty wiernych Kościoła chaldejskiego. Stąd pochodził jeden z pierwszych współpracowników świeckich Pallottiego: Tomasz Alkusci (ur. w 1783). W 1804 r. Tomasz przybył do Rzymu. Pracował tam jako tłumacz przy reformie ksiąg liturgicznych obrządku chaldejskiego. W 1822 r. podjął wykłady języków wschodnich w Kolegium Urbanum i tam spotkał Pallottiego. W 1835 r. znajduje się na pierwszej liście członków ZAK. Po śmierci żony, gdy córka wstąpiła do Sióstr Urszulanek, 4 kwietnia 1840 r., wprowadził się do mieszkania przy kościele Santo Spirito dei Napoleteni, gdzie zamieszkał razem z Pallottim i jego pierwszymi towarzyszami. Zmarł na jego rekach 22 grudnia 1843.

„Prawdy Wieczne” św. Alfonsa de Liguori To Tomasz Alkusci przetłumaczył na język arabski książkę św. Alfonsa de Liguori pt. „Prawdy Wieczne”, którą wydano staraniem Pallottiego, a następnie wysłano do chaldejskich szkół w Turcji, by tam służyła za podręcznik do nauczania religii w szkołach parafialnych.

Kościół chaldejski Kościół chaldejski to jeden z katolickich Kościołów wschodnich działający na terenie historycznej Mezopotamii – dzisiejszego Iraku i wschodniej Syrii. Od samego początku uważał on, iż pochodzi od św. Tomasza Apostoła, stąd jego apostolskość i gorliwość misyjna prowadząca go aż do Chin, przez Indie. W 1830 roku, za czasów Pallottiego, papież Leon XII przywrócił Kościołowi chaldejskiemu tytuł „patriarchy chaldejskiego Babilonu” z siedzibą najpierw w Mosulu, a od 1950 roku w Bagdadzie. Niektóre osady były tu w całości chrześcijańskie. Przed 2003 r. (czasu amerykańskiej inwazji na Irak) żyło tu ponad milion chrześcijan. Teraz jest ich mniej niż 200 tys. Islamiści odebrali im kościoły i klasztory. Zwłaszcza Chaldejczycy stali się celem islamskich fundamentalistów.

Mosul Rok temu Dżihadyści z Państwa Islamskiego ogłosili Mosul stolicą kalifatu, który z czasem przemianowali na tzw. Państwo Islamskie. Tragedia tego miasta stała się początkiem najdramatyczniejszych chwil w życiu irackich chrześcijan i trwa po dzień dzisiejszy. Chrześcijanie cały czas są porywani i zabijani, a ich domy i majątek przejmowane przez islamistów. Trwa też nieustanny eksodus za granicę.

Sierociniec św. Józefa w Alkusz Sierociniec w Alkusz istnieje nieprzerwanie od sierpnia 1949 r. Boża Opatrzność uchroniła go od inwazji islamskich fundamentalistów. Ale region ten pozostaje prawie całkowicie odizolowany od reszty świata. Znajdujący się w nim chłopcy, a jest ich trzynastu, i ich wychowawcy, oczekują na naszą solidarność duchową i materialną.

Lista chłopców z Sierocińca Październik 2015 1. Keven Sivan Behnam 2. Christian Sivan Behnam 3. Yousef Sami Zaki 4. Milad Hani Behnam 5. Wisam Hani Behnam 6. Bashar Hermez Estefan 7. Jonson George Beniamen 8. Lion Nagib Esaq 9. Andrawes Nagib Esaq 10. Behnam Mansoor Esaq 11. Emar Imad Shaba 12. Saif Raed Matti 13. Raid Raed Matti

Rozmowa z Szymonem Hołownią „W Drodze”, lipiec 2015 My w Polsce mamy olbrzymią umiejętność – i pół świata może nam tego pozazdrościć – pomocy interwencyjnej. To jest taka nasza powstańcza mentalność – jest trzęsienie ziemi, wielki pożar, tsunami – Polacy momentalnie są gotowi do pomocy. To w jaki sposób, twoim zdaniem, powinniśmy pomagać? Regularnie. Małymi datkami. W obszarze, który najbardziej czujemy. Wyjdź ze swoich opłotków, weź odpowiedzialność za metr kwadratowy świata i go popraw. Metr, nie hektar. Zachłanność, również na dobro, prowadzi szybko do frustracji.

Modus operandi dla akcji „Jubileuszowe narzędzia miłosierdzia” Gdyby ktoś z was – indywidualnie lub wspólnotowo – poczuł potrzebę wyjścia ze swoich opłotków i miał możliwość wzięcia odpowiedzialności „za metr kwadratowy świata” wspierając sierociniec w Alkusz, wystarczy zadeklarować chęć udziału w tej akcji na adres: sekretariatkrkzak@gmail.com

Dwie formy pomocy Pierwsza, to regularne comiesięczne wpłaty kwoty 220 zł (w tym 5 zł na koszty administracyjne) przez okres 12 miesięcy, tj. na czas trwania Jubileuszowego Roku Miłosierdzia. Druga forma, to jednorazowe lub kilkurazowe wpłaty na ten cel według możliwości darczyńcy. Po nawiązaniu pierwszego kontaktu, każdy z was otrzyma imię i nazwisko oraz zdjęcie jednego z trzynastu chłopców z irackiego sierocińca. Pragniemy, aby na każdego z nich przekazywana była taka sama miesięczna kwotę pieniężna, tj. 50 Euro.

Do wszystkich członków ZAK Akcja „Jubileuszowe narzędzia miłosierdzia” skierowana jest do wszystkich członków Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego w Polsce: księży i braci pallotynów, sióstr pallotynek i wszystkich osób świeckich oraz współpracowników ZAK. Angażować się w nią mogą osoby samotne, małżeństwa, rodziny, wspólnoty i grupy należące do ZAK oraz firmy, parafie lub szkoły prowadzone przez członków Zjednoczenia. Włączając się w tę akcję, staniesz się „jubileuszowym narzędziem miłosierdzia” otaczając troską materialną i duchową konkretnego, znanego z imienia i nazwiska chłopca z sierocińca w Alkusz, pozbawionego środków do godnego życia.

Numer konta bankowego Wpłaty z podaniem swego imienia i nazwiska oraz imienia i nazwiska przypisanego chłopca z sierocińca w Alkusz, prosimy przesyłać na następujące konto bankowe: „IRAKonto” nr 45 1050 1331 1000 0091 0538 8640 z dopiskiem: „Jubileuszowe narzędzia miłosierdzia” Bank ING Marek Kalka 44-121 Gliwice ul. Armii Ludowej 11/8

Radość bycia narzędziem Bożego Miłosierdzia Niech w akcji tej towarzyszą nam słowa Apostoła Pawła: „Kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo” (Rz 12, 8).