‘’Pewnego przyjaciela poznaje si ę w niepewnym poło ż eniu.’’ ‘’Znacznie trudniej jest s ą dzi ć siebie ni ż bli ź niego. Je ś li potrafisz dobrze siebie os ą dzi ć, b ę dziesz naprawd ę m ą dry. ‘’

,,Mały Książę’’ to książka Antoine'a de Saint-Exupéry'ego wydana w 1943r. Książka została przetłumaczona na ponad 170 języków, sprzedana w ponad 60 milionach egzemplarzy, należy do klasyki światowej literatury.,,Mały Książę’’ jest pozycją szczególną również w twórczości Exupéry’ego. To jedyna książka, której nadał formę baśni i którą sam zilustrował.

Wyjątkowość tego utworu należy rozpatrywać w szerszym kontekście: tylko pozornie jest to lektura przeznaczona dla dzieci. Pod warstwą bajkowej fabuły znajduje się druga, symboliczna, dotykająca prawd uniwersalnych. Od początku zamiarem autora było adresowanie książki do dorosłego czytelnika, dlatego zadedykował ją Léonowi Werthowi, dopisując:,,Przepraszam wszystkie dzieci za poświęcenie tej książki dorosłemu. Mam ważne ku temu powody: ten dorosły jest moim najlepszym przyjacielem na świecie. Drugi powód: ten dorosły potrafi zrozumieć wszystko, nawet książki dla dzieci...’’

Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry urodził się 29 czerwca 1900r., zmarł 31 lipca 1944r. był francuskim pilotem, pisarzem i poetą. Pochodził z francuskiej arystokratycznej rodziny. Początkowo studiował architekturę, interesował się plastyką. Od 1921r. odbywał służbę wojskową w lotnictwie i otrzymał dyplom pilota. Debiutował mało znanym opowiadaniem: „Ucieczka Jakuba Bernis”, następnie opublikował powieść „Poczta na południe”, ale prawdziwą sławę przyniosła mu dopiero powieść pt. „Nocny lot”. W czasie wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem wojennym dzienników paryskich. Był znakomitym dziennikarzem, jego reportaże zyskały powszechną aprobatę. W czasie II wojny światowej, po klęsce Francji, wyemigrował przez Algierię do USA. Powrócił do Algieru wraz z francuską armią. Zginął w 1944 r. zastrzelony podczas lotu zwiadowczego. Oprócz wymienionych pozycji, jest autorem następujących utworów:,, Ziemia planeta ludzi”, „ Listy do zakładnika”, „ Mały Książę”..

,,Mały Książę’’ jest książką o dorastaniu do wiernej miłości, do prawdziwej przyjaźni, odpowiedzialności za drugiego człowieka. Stawia pytania o hierarchię wartości, sens więzi między ludźmi. Za postacią głównego bohatera skrył się sam Exupéry. W dzieciństwie nawet nazywany był przez rodzeństwo królem-słońcem, co miało też związek z arystokratycznym pochodzeniem. Spotkanie Małego Księcia z pilotem jest rozmową pisarza z samym sobą, powrotem do tematów, które zawsze dla niego były istotne, szukaniem odpowiedzi na wiele pytań.

Mały Książę to mieszkaniec asteroidy B-612. Jest to mała planeta z dwoma wulkanami jednym czynnym i drugim wygasłym. Asteroida nie jest duża nawet jak dla małego chłopca. Centralną część planety zajmuje wyjątkowy kwiat róża, jedyny przyjaciel księcia. Nasz bohater opiekuje się kwiatkiem każdego dnia, lecz jest to zajęcie, wbrew pozorom, niełatwe, gdyż róża jest wymagająca. Chłopiec musi spełniać jej wszystkie zachcianki, zapewniać jej rozrywkę, dbać o odpowiednią wilgoć gleby i przykrywać ją na noc kloszem. Jest kapryśna i niezwykle dumna, twierdzi, że jej 4 kolce obroniłyby ją przed każdym niebezpieczeństwem. Książę w końcu nie znosi jej dąsów i opuszcza asteroidę. Róża zaskoczona jego decyzją, na początku wcale nie okazuje uczuć, w końcu jednak zrozumie, że Mały Książę był jej całym życiem.

,,Bowiem można być jednocześnie obowiązkowym i leniwym.’’

W ciągu swej międzyplanetarnej podróży Mały Książę spotyka 6 ludzi, którzy przedstawiają jakąś negatywną cechę człowieka. I tak, spotyka Króla, który wszystkim rozkazuje (choć nie miał żadnego poddanego); Próżnego, oczekującego ciągłych oklasków i pochwał; Pijaka, który był ciągle wstawiony, bo mu wstyd, że pije, i pije, by zapomnieć, że pije; Bankiera liczącego bez przerwy gwiazdy; Latarnika zapalającego co minutę swoją latarnię, gdyż co minutę następował wschód i zachód. Na ostatniej planecie natrafia na Geografa, który radzi mu odwiedzenie Ziemi. Chłopiec korzysta z propozycji geografa i udaje się na tą właśnie planetę.

,,Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnymi, popełniamy małe kłamstwa.’’

Na Ziemi nasz bohater przeżywa wiele skrajnych odczuć, spotyka wiele postaci i odwiedza miejsca, które zmieniają jego poglądy na świat oraz pokazują ówczesne życie w całkiem innym świetle. Trafia między innymi do ogrodu, gdzie widzi tysiące róż i naraz uświadamia sobie, że jego róża okłamywała go, mówiąc, iż jest jedyna na świecie. Książę czuje się zawiedziony, nie rozumiejąc jej postępowania. Czuje w sobie ogromną gorycz, ale zarazem wielki smutek. Bezradny pada na ziemię i płacze. Pojawia się lis, który może tu symbolizować mądrość. Wypowiada on najważniejsze sentencje w całym utworze i uczy Małego Księcia podstawowych wartości, pokazując przy okazji czym naprawdę jest przyjaźń. Tłumaczy naszemu małemu bohaterowi, że jest się odpowiedzialnym za wszystko, co się oswoi. Wspomina też, że widzi się dobrze tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Książę powoli zaczyna rozumieć swój błąd.

,,Oczy są ślepe. Szukać należy sercem.’’

Powoli rodzi się w chłopcu chęć powrotu do opuszczonego kwiatka, który przecież tak bardzo kochał. W ziemskiej wędrówce napotyka też Kupca, Zwrotniczego i pilota, który rozbił się na pustyni. Z nim też się zaprzyjaźnia. Rozmawiają wiele, Książę opowiada nowemu przyjacielowi swą historię. Wyruszają też na poszukiwanie studni, gdyż są sami na pustyni, bez zapasu wody. Gdy ją znajdują, Książę jest już pewny, że chce wrócić na swoją planetę. Niestety, jedyną drogą powrotną jest śmierć bohatera. Tylko w ten sposób może złączyć się na powrót ze swoją miłością. Mimo tak okrutnego sposobu, chłopiec jest zdeterminowany i godzi się na taki sposób. Spotyka żmiję, która ofiarowuje się go ukąsić. Mimo nalegań i próśb pilota, by tego nie robił, Książę decyduje się opuścić ziemskiego przyjaciela.

,,Ludziom zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej.’’

Tęsknota za miłością i potrzebą opieki nad porzuconą różą staje się silniejsza. Mały Książę wraca, zrozumiawszy po długiej wędrówce, że miłość jest najważniejsza, a duma Róży wypływała właśnie z miłości i strachu, by nie stracić swego opiekuna. Książę jest już szczęśliwy wraz z różą na swojej asteroidzie. Cały czas jednak pamięta o pilocie z odległej planety, który tęsknił za nim i przez całe życie oczekiwał jego ponownej wizyty. Niestety, nadaremnie…

,,Dobrze widzi si ę tylko sercem, najwa ż niejsze jest niewidoczne dla oczu ‘’

„To, co nadaje sens życiu, nadaje także sens śmierci.”

Dzi ę kuj ę za uwag ę. Prezentacj ę przygotował na podstawie ksi ąż ki:,, Mały Ksi ążę ’’ Dominik Jarzembski kl.1a

Źródła informacji: STRONY INTERNETOWE: wikipedia UTWORY: Iga Porada - Mały Książe i Róża Farba - Zagubiony książe K. Sobczyk - Mały Książe