Lekcja 8 na 21 maja, 2016

W tym tygodniu studiowaliśmy życie Jezusa, ale skupialiśmy się na historii Piotra i na tym, jak reagował on na misję Jezusa. Deklaracja Piotra: „Tyś jest Chrystus” (Mateusz 16:13-16) Piotr, mały kamień na skale (Mateusz 16:17-20) Piotr kusiciel (Mateusz 16:21-27) Piotr i niebiańska wizja (Mateusz 17:1-9) Piotr i podatek świątynny (Mateusz 17:24-27)

„A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego” (Mateusz 16:16) Jezus zadał podwójne pytanie: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” [co świat mówi o Jezusie z Nazaretu?] i „A wy za kogo mnie uważacie?” [kim jest Jezus dla ciebie?] (Mateusz 16:13, 15). Piotr odpowiedział spontanicznie, co wynikało z jego charakteru. Musiał się jeszcze wiele nauczyć o zbawczym dziele Jezusa, ale Duch Święty nauczył go podstawowej zasady wiary: Jezus – Syn Boży – jest obiecanym Zbawicielem. Zaakceptował Jezusa jako Świętego Nauczyciela (Łukasz 5:8). Widział Go czyniącego zdumiewające cuda i uzdrawiającego setki ludzi. Wówczas wyznał Go jako Mesjasza.

Na podstawie tego tekstu Kościół katolicki naucza, że Jezus ustanowił Piotra przywódcą Kościoła. Tak naprawdę Piotr nie odgrywał tej roli w pierwotnym kościele. W dodatku użycie słowa „skała” (πετρα) całkowicie wyklucza taką interpretację.  Apostołowie wysłali Piotra do Samarii (Dz. 8:14). Piotr był posłuszny decyzji podjętej przez apostołów.  To Jakub, a nie Piotr przewodził pierwszemu soborowi w Jerozolimie (Dz ).  Paweł wspomina o trzech „filarach” Kościoła (a nie tylko o jednym): Jakubie, Piotrze i Janie (Gal. 2:9).

„A ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go” (Mateusz 16:18)  NOWY TESTAMENT  Paweł pisze o Chrystusie jako o skale, która prowadziła Izraelitów po wyjściu z Egiptu (1 Koryntian 10:4)  Piotr pisze o Jezusie, że jest skałą (1 Piotra 2:8)  STARY TESTAMENT  Bóg jest skałą (Rodzaju 49:24; Powtórzonego Prawa 32: ; 2 Samuela 22: ; 23:3; Psalm 18: ; 19:15; 28:1; 31:2-3; 42:10; 62:2- 3…) „Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” (1 Koryntian 3:11) „i na tej opoce zbuduję Kościół mój”

„A On, obróciwszy się, rzekł Piotrowi: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie” (Mateusz 16:23) Jezus powiedział uczniom, że musi cierpieć, umrzeć i zmartwychwstać. Piotr zasugerował inny plan, aby uniknąć krzyża. Skoncentrował się na tym [doczesnym] życiu i zapomniał o życiu wiecznym (zapomniał o powodzie, dla którego Jezus był gotowy oddać za nas swoje życie). Piotr pozwolił, aby szatan użył go jako swojego rzecznika. Jezus zganił niewidzialnego wroga, który był faktycznym inspiratorem tego pomysłu. Uczynił to na tyle głośno, by jego słowa usłyszeli wszyscy uczniowie (Marek 8:33). Jezus zachęcił ich i zachęca nas dzisiaj, abyśmy odrzucili wszystko, co może doprowadzić do utraty życia wiecznego (Mateusz 16:24-27).

Bóg wysłał dwóch mężów, aby wzmocnić Jezusa przed Jego cierpieniem (Łukasz 9:31). Mojżesz i Eliasz przeżyli cierpienia, których i my doświadczmy w tym grzesznym świecie. Byli także reprezentantami owoców, jakie przyniesie ofiara Jezusa. Nadchodząca męka Chrystusa była głównym tematem ich rozmowy. Jezus, pokrzepiony przez Mojżesza i Eliasza, zachęcił także zdumionych uczniów (Mateusz 17:7). To doświadczenie wywarło głęboki wpływ na Piotra (2 Piotra 1:16-18).

„Wiara uczniów została bardzo wzmocniona przy przemienieniu, kiedy dane im było oglądać chwałę Chrystusa oraz słyszeć głos z nieba składający świadectwo o jego boskim charakterze. Bóg zdecydował dać naśladowcom Jezusa mocny dowód, że On jest obiecanym Mesjaszem, tak by w ich gorzkim smutku i rozczarowaniu przy Jego ukrzyżowaniu nie porzucili całkiem swojej ufności. Przy przemienieniu Pan posłał Mojżesza i Eliasza, aby porozmawiali z Jezusem o Jego cierpieniu i śmierci. Zamiast wybrać aniołów, by rozmawiali z Jego Synem, Bóg wybrał tych, którzy sami doświadczyli cierpień na ziemi”. E.G.W. (Wczesne Pisma, str. 162)

„A gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmowego podatku i rzekli: Nauczyciel wasz nie płaci dwu drachm?” (Mateusz 17:24) Kapłani, lewici i rabini byli zwolnieni z płacenia podatku świątynnego. Piotr zaakceptował Jezusa jako nauczyciela (rabina) i Syna Bożego (Jan 4:31; Mateusz 16:16). W tej sytuacji w milczący sposób zgodził się, że Jezus nie był rabinem, kiedy odpowiedział „owszem” na to pytanie. Zmarnował okazję do wydania świadectwa o swojej wierze! Jezus wyjaśnił mu niekonsekwencję w tym, by Syn Boży płacił podatek na dom Boży (Mateusz 17:25). Mimo wszystko, był On chętny wyrzec się swojego prawa, aby uniknąć niepotrzebnego sporu. Uczynił to, dokonując cudu, pokazując swoją moc nad przyrodą i wszystkimi żyjącymi stworzeniami!

„Aniołowie słuchają, jakie świadectwo niesiesz światu o swoim niebiańskim Mistrzu. Niech twoje rozmowy będą o Tym, który żyje, by wstawiać się za tobą przed Ojcem. Kiedy ściskasz dłoń przyjaciela, niech na twoich ustach i w twoim sercu brzmi chwała. To przyciągnie jego myśli do Jezusa”. E.G.W. (Droga do Chrystusa, rozdział 13, str. 119)