PŁYWANIE KOREKCYJNE JAKO ATRAKCYJNA FORMA KORYGOWANIA WAD POSTAWY

Korygowanie wad postawy dzięki zajęciom na pływalni jest bardzo lubianą formą terapii. Pozwala ona łączyć przyjemność, jaką jest dla dziecka przebywanie w wodzie i doskonalenie umiejętności pływackich z oddziaływaniem terapeutycznym, którego dziecko - zaabsorbowane w wodzie może nawet nie dostrzegać.

Przed pływaniem korekcyjnym stawia się pewne zadania mające na celu: Korygowanie nieprawidłowości układu różnych segmentów ciała w warunkach odciążenia; Rozciągnięcie przykurczonych tkanek miękkich; Doskonalenie koordynacji ruchów i panowania nad układem ciała; Wzmocnienie odpowiednich grup mięśniowych; Wyrabianie silnego gorsetu mięśniowego; Poprawę funkcji oddechowych, poprzez zwiększenie ruchomości klatki piersiowej; Zwiększenie ogólnej wydolności organizmu.

Podczas zajęć pływania korekcyjnego stosuje się następujące rodzaje ćwiczeń o oddziaływaniu korekcyjnym

wzmacniające określone grupy mięśniowe. Ćwiczenia wzmacniające określone grupy mięśniowe.

o charakterze elongacyjno – rozciągającym. Ćwiczenia o charakterze elongacyjno – rozciągającym.

POD KĄTEM ICH WYKORZYSTANIA ANALIZA STYLÓW PŁYWACKICH POD KĄTEM ICH WYKORZYSTANIA W KOREKCJI WAD POSTAWY

STYL KLASYCZNY Praca ramion w sportowym pływaniu „żabką” jest niekorzystna dla dzieci z wadami postawy znajdującymi się w obrębie odcinka piersiowego. Podczas pływania stylem klasycznym prawie cały czas występuje kifotyzacja odcinka piersiowego, oddalenie łopatek od kręgosłupa oraz intensywne wzmacnianie mięśni piersiowych i zębatych. Adaptując pływanie stylem klasycznym do celów korekcyjnych należy zmodyfikować pracę ramion. Należy doprowadzić do zbliżenia łopatek, aby to osiągnąć trzeba zmienić położenie rąk . Ramiona powinny być prowadzone tuż pod powierzchnią wody w płaszczyźnie horyzontalnej, jak najbliżej powierzchni wody. Praca nóg w pływaniu stylem klasycznym wpływa na mięśnie oddziaływujące na odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Najważniejsza w pracy nóg jest faza podciągnięcia , która będzie wpływać korzystnie na plecy wklęsłe jeśli polecimy dzieciom aby zwiększały ugięcie w stawach biodrowych do kąta 90 stopni Pływania „żabką” nie powinno się stosować u dzieci z koślawością kolan ze względu na ustawienie podudzi w odwiedzeniu . Styl ten angażuje mięśnie odpowiedzialne za prawidłowe ukształtowanie łuków stóp, więc stosowany może być w profilaktyce i leczeniu płaskostopia.

KRAUL Pływanie kraulem może być stosowane do korekcji wad odcinka lędźwiowego kręgosłupa, którym nie towarzyszą żadne zmiany w odcinku piersiowym; koślawości kolan, płaskostopia. Pływanie kraulem na piersiach nie powinno być stosowane w przypadku dzieci z wadami odcinka piersiowego kręgosłupa, ponieważ mięśnie piersiowe i zębaty pracują w pozycji zbliżenia przyczepów , a w przypadku pleców okrągłych i skolioz ta grupa mięśni najczęściej jest już przykurczona, może to utrwalać lub pogłębiać wadę. Kraula nie należy stosować u dzieci z plecami okrągło-wklęsłymi.

STYL GRZBIETOWY Praca ramion w stylu grzbietowym jest bardzo korzystna dla pleców okrągłych, wklęsłych i wklęsło – okrągłych. Oddziaływanie korekcyjne w stylu grzbietowym będzie intensywniejsze, jeśli ramiona po przeniesieniu za głowę będą prowadzone jak najbliżej linii środkowej ciała, dotyczy to zarówno naprzemiennej jak i symetrycznej pracy ramion. Wśród dzieci, u których występuje boczne skrzywienie kręgosłupa w odcinku piersiowym korzystniejsze będzie symetryczne prowadzenie ramion. Praca nóg podczas pływania stylem grzbietowym korzystnie wpływa na korekcję pogłębionej lordozy w odcinku lędźwiowym oraz wskazana jest w przypadku kolan koślawych.

STYL MOTYLKOWY Praca ramion oraz ruch falisty podczas pływania delfinem, sprzyja pogłębianiu kifozy piersiowej. Niekorzystne jest również wysunięcie barków w przód i oddalenie łopatek od kręgosłupa. Pływanie delfinem nie powinno być stosowane na zajęciach pływania korekcyjnego Praca nóg stosowana jako odrębne ćwiczenie, może być wykorzystywana w korekcji pleców wklęsłych ponieważ sprzyja wzmacnianiu mięśni wpływających na zmniejszenie przodopochylenia miednicy.

PŁYWACKIE ĆWICZENIA KOREKCYJNE STOSOWANE NA ZAJĘCIACH PŁYWANIA KOREKCYJNEGO ĆWICZENIA POWINNY ODDZIAŁYWAĆ NA ORGANIZM DZIECKA W SPOSÓB MAKSYMALNIE KORYGUJĄCY JEGO WADĘ. PŁYWACKIE ĆWICZENIA KOREKCYJNE NIE MOGĄ POLEGAĆ NA POKONYWANIU JAK NAJDŁUŻSZEGO DYSTANSU. NALEŻY WPROWADZAĆ KORYGUJĄCE DLA DANEJ WADY UŁOŻENIE CIAŁA ORAZ ODPOWIEDNIO STOSOWAĆ PRZYBORY. ĆWICZENIA POWINNY BYĆ DOSTOSOWANE DO UMIEJĘTNOŚCI DZIECI TAK, ABY MOGŁY POPRAWNIE JE WYKONAĆ. WSKAZANE JEST SZYBKIE ELIMINOWANIE BŁĘDÓW MOGĄCYCH SPOWODOWAĆ UTRATĘ KOREKCYJNEGO CHARAKTERU RUCHU. W MIARĘ OPANOWANIA PROSTYCH PŁYWACKICH ĆWICZEŃ KOREKCYJNYCH WPROWADZAMY NOWE, O WIĘKSZYM STOPNIU TRUDNOŚCI I WIĘKSZEJ SKUTECZNOŚCI KOREKCYJNEJ.    o.

PODSUMOWANIE Pływanie jest jedną z nielicznych dyscyplin sportowych, która harmonijnie rozwija całe ciało oraz jest w stanie skutecznie przeciwdziałać ujemnym skutkom cywilizacji. Pływanie sportowe wiąże się z systematycznym i wielogodzinnym treningiem od najmłodszych lat, jego celem jest bicie rekordów. Pływanie sportowe w sekcjach pływackich, szkółkach oraz klubach przeznaczone jest wyłącznie dla dzieci zdrowych, u których nie występują wady kręgosłupa. Pływackie style sportowe w wersji technicznej, często sprzyjają pogłębianiu się wad postawy. Dzieci, u których występuje problem z postawą ciała powinny uczyć się takich sposobów pływania, które będą działały korygująco na wadę,

PŁYWANIA KOREKCYJNEGO nie SPORTOWEGO zachęcamy rodziców do zapisywania dzieci na zajęcia PŁYWANIA KOREKCYJNEGO nie SPORTOWEGO

PIŚMIENNICTWO: Czabański B.: Nauczanie techniki pływania. AWF Wrocław 1975 Iwanowski W.: Pływanie korekcyjno-lecznicze w przypadkach bocznych skrzywień kręgosłupa. Uniwersytet Szczeciński 1997. Kołodziej J.: Pływanie korekcyjne. AWF, Kraków 1989.