Semantyki programów współbieżnych " Determinizm programów sekwencyjnych, " Nie-determinizm programów współbieżnych, " prawdziwa równoległość vs.przeploty.

Prezentacja na temat: "Semantyki programów współbieżnych " Determinizm programów sekwencyjnych, " Nie-determinizm programów współbieżnych, " prawdziwa równoległość vs.przeploty."— Zapis prezentacji:

1 Semantyki programów współbieżnych " Determinizm programów sekwencyjnych, " Nie-determinizm programów współbieżnych, " prawdziwa równoległość vs.przeploty (true concurrency vs. interleaving), " Teza: wykonanie programu współbieżnego może istotnie różnić się w zależności od systemu wykonawczego (inaczej na jednym procesorze obsługującym wiele procesów, a jeszcze inaczej na systemie rozproszonych procesorów) Wykład10 1

2 Język programów Rozpatrzmy klasę języków programowania określoną następująco: instrukcje przypisania i inne instrukcje atomowe, instrukcje złożone, tzn. Połączone średnikiem, instrukcje warunkowe if then else fi, instrukcje iteracyjne while do od, instrukcje współbieżne cobegin P 1 ||... || P n coend

3 Przykład 1 cobegin p:= 0 || q:=1; p:=q coend P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

4 Gra w program " Dla każdego programu można narysować diagram, jest on jednoznacznie wyznaczony przez program. " Diagram instrukcji atomowej np. instrukcji przypisania diagram cobegin coend " Na danym diagramie możemy grać przesuwając piony=procesory i wykonując operacje na pamięci x:=wyr Cobegin Coend

5 Przykład 1 - zaczynamy grę P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

6 Przykład 1 – pierwszy krok P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

7 Przykład 1 – drugi krok P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

8 Przykład 1 – drugi krok, 2 wersja P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

9 Przykład 1 – drugi krok, 3 wersja P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

10 Przykład 1 – drugi krok, 3 wersja, kończy lewy P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q p:=q Coend

11 Przykład 1 – drugi krok, 3 wersja, kończy prawy P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q=1 p:=q Coend

12 Przykład 1 – drugi krok, 3 wersja, kończą obaj P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend

13 Historie obliczeń " Po obejrzeniu tych kilku przykładów konfiguracji oraz konfiguracji będących ich następnikami obejrzyjmy teraz ciąg konfiguracji stanowiący jedną historię obliczeń tego programu.

14 Przykład 1 – historia obliczenia, ver. 1/1 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend, * cobegin p:=0 || q:=1; p:=q coend> P Q < ? ?

15 Przykład 1 – historia obliczenia ver. 1/ 2 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend, cobegin * p:=0 || * q:=1; p:=q coend> P Q < ? ?

16 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/3 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend, cobegin @ p:=0 || * q:=1; p:=q coend> P < ? ? Q

17 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/4 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q p:=q Coend, * cobegin * || * q:=1; p:=q coend> P 0 ? Q <

18 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/5 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q p:=q Coend

19 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/6 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend

20 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/7 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend

21 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/8 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=1 Q=1 p:=q Coend

22 Przykład 1 – historia obliczenia ver.1/9 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=1 Q=1 p:=q Coend Konfiguracja końcowa

23 Jeden program – wiele obliczeń Wiemy, że jeden program współbieżny może mieć wiele różnych obliczeń dla tych samych danych początkowych. Prześledźmy to.

24 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/1 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend Zapis powyższej konfiguracji początkowej

25 Przykład 1 – historia obliczenia ver. 2/ 2 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q p:=q Coend

26 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/3 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q p:=q Coend

27 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/4 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q=1 p:=q Coend

28 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/5 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q=1 p:=q Coend

29 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/6 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q=1 p:=q Coend

30 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/7 P:= 0 Q:=1 Cobegin P Q=1 p:=q Coend

31 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/8 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend

32 Przykład 1 – historia obliczenia ver.2/9 P:= 0 Q:=1 Cobegin P=0 Q=1 p:=q Coend

33 Porównanie " Widzieliśmy dwa różne obliczenia dla tego samego programu, " Czy mogą być inne? " Które z nich są dopuszczalne? Które z nich są możliwe? " Zwróćmy uwagę na to, że pierwsze obliczenie daje w wyniku p=1, a drugie p=0. " Oznaczmy program literą K. Wyrażenie logiczne p p odczytujemy: możliwe, że po wykonaniu programu K zmienna p ma wartość prawda i możliwe, że po ( innym ) wykonaniu programu K zmienna p ma wartość fałsz. Znak czytamy: możliwe Znak czytamy: konieczne

34 Drzewo możliwych obliczeń Zbiór możliwych obliczeń pozwoli nam utworzyć drzewo - korzeniem drzewa jest konfiguracja początkowa gdzie v jest początkowym stanem pamięci, stanem zmiennych, P jest programem do wykonania. - wspólne początkowe segmenty obliczeń utożsamiamy

35 Drzewo możliwych obliczeń... <p=1 & q=1, <p=1 & q=1, <p=1 & q=1, Tu historia w ver. 1 Tu historia w ver. 2

36 Drzewo możliwych obliczeń – MAX... <p=1 & q=1, <p=1 & q=1, <p=1 & q=1,

37 ARB i MAX " Semantyka ARB – arbitralne przeploty instrukcji atomowych. Opisuje systemy wykonawcze w których procesory mogą trochę poczekać pomiędzy zakończeniem jednej instrukcji a rozpoczęciem kolejnej. Przeploty stosuje się także do analizy procesów działających na jednym procesorze (np.Unix). " Semantyka MAX – maksymalne zaangażowanie procesorów. Opisuje systemy wykonawcze w których procesor nie może się powstrzymać przed rozpoczęciem wykonywania następnej instrukcji gdy tylko jest możliwość jej wykonania. Zakładamy tu, że w wyniku niezdeterminowanej konkurencji procesorów o zasoby niezbędne do wykonania bieżących instrukcji wybrany zostanie jakiś maksymalny niekonfliktowy zbiór instrukcji do rozpoczęcia wykonywania.

38 Zróbmy to w Loglanie " Nie mamy kompilatora tego języka. Czy jest to dla nas przeszkodą? " Język którym się dotąd posługujemy dopuszcza by procesy dzieliły się dostępem do wsólnych zmiennych, procesy w Loglanie nie mogą mieć wspólnych zmiennych. Na ile to jest istotne? " Stwórzmy proces zmienna. Procesy lewy i prawy mogą mieć jako argumenty procesy. Wykorzystamy to.

39 Program w Loglanie Program MaxArb; unit zmiennaB: process(node: integer); var value: Boolean; unit podaj: function: Boolean; begin result := value end podaj; unit zapisz: procedure(nval: Boolean); begin value := nval end zapisz; begin return; enable podaj, zapisz; do accept od; end zmiennaB; unit lewy: process(node:integer,|| unit prawy: process(node: integer, a: zmiennaB);|| a,b: zmiennaB); begin|| begin return;|| return; call a.zapisz(false)|| call b.zapisz(true); end lewy;|| call a.zapisz(b.podaj); || end prawy; var p, q: zmiennaB, lw: lewy, pr: prawy; begin p: =new zmiennaB(...); resume(p); q:= new zmiennaB(...); resume(q); lw:= new lewy(..., p); pr := new prawy(..., p, q); resume(lw); resume(pr); end MaxArb

40 Objaśnienia i zadania " Mam nadzieję, że czytelniczki i czytelnicy tych stron widzą w jaki sposób odwzorowany został program z instrukcją cobegin na program w Loglanie. " Procesy p i q typu zmiennaB zachowują się tak jak komórki pamięci – udostępniają swoje metody odczytu i zapisu. " Procesy lw i pr zgłaszają swe żądania procesom p i q. Zauważmy, że te ostatnie procesy nie mogą równocześnie obsługiwać żądań pochodzących z procesów lw i pr. " Proponuję wykonać odpowiednie eksperymenty alokując te cztery procesy na jednym lub na czterech procesorach. Co się stanie? Dodaj odpowiednie testy. " W tym programie nie zrealizowano instrukcji coend. Zrób to. " Dodaj prawidłowe zakończenie procesów p i q.

41 " cobegin p:=0 || while p do x:= x+1 od coend