forma pośrednia między materią ożywioną, a nieożywioną

Prezentacja na temat: "forma pośrednia między materią ożywioną, a nieożywioną"— Zapis prezentacji:

1 forma pośrednia między materią ożywioną, a nieożywioną
wirusy forma pośrednia między materią ożywioną, a nieożywioną

2 Pochodzenie nazwy W dosłownym tłumaczeniu z łaciny virus to jad, trucizna. Oznacza, to iż wirusy są czynnikami wyłącznie patogennymi.

3 pogranicze materii ożywionej i nieożywionej
Wirusy są zazwyczaj uznawane za żywe w funkcjonalnych definicjach życia, nie są zaś – w strukturalnych. Pasożytują one wewnątrz żywych komórek (roślinnych, zwierzęcych bądź bakteryjnych) same nie mają przemiany materii i nie są zdolne do rozmnażania (powielają się, dzięki zasobom komórki, którą zainfekowały).

4 pogranicze materii ożywionej i nieożywionej
nie posiadają budowy komórkowej, nie są zdolne do przeprowadzania funkcji życiowych poza zaatakowaną komórką. 1) Cechy wirusów świadczące o przynależności do materii nieożywionej: zbudowane są ze związków organicznych występujących tylko w organizmach żywych: białek, lipidów, kwasów nukleinowych. istnieje możliwość namnażania ich informacji genetycznej, posiadają materiał genetyczny zdolny do mutacji, ich strategie działania można nazwać pasożytnictwem. 2) Cechy wirusów świadczące o przynależności do materii ożywionej:

5 Ogólne cechy wirusów formy bezkomórkowe
poza organizmem zachowują się jak twory materii nieożywionej, a w komórce wykazują cechy materii ożywionej nie posiadają własnego metabolizmu mogą rozwijać się tylko w komórkach żywych powielanie cząstek wirusów nos nazwę namnażania się wirusów uznane za formę przejściową między materia ożywiona i nieożywiona www. news.wisc.edu,

6 jedno- lub dwuniciowy kwas nukleinowy (DNA, RNA bądź jedno i drugie)
Ogólna budowa wirusa bezkomórkowa budowa jedno- lub dwuniciowy kwas nukleinowy (DNA, RNA bądź jedno i drugie) DNA/RNA zamknięty w białkowej kapsule zwanej kapsydem, której strukturalne jednostki mogą formować polipeptydowy łańcuch – kapsomer niektóre wiriony dodatkowo posiadają białkowo-lipidową osłonkę, której część glikoproteinowa ma pochodzenie wirusowe, a część lipidowa jest utworzona za pomocą błony komórkowej gospodarza

7 Budowa wirusa na przykładzie wirusa HIV kwas nukleinowy kapsyd
nukleokapsyd

8 Kształt Kapsydu budowa kulista,
spiralę, gdzie otoczka białkowa układa się na około kwasu nukleinowego tworząc kapsomer, budowa kubiczna - tak jak w przypadku większość bakteriofagów.

9 Wielkość wirusów od 20 do 200 nm, oceny ich rozmiaru dokonuje się za pomocą specjalnych filtrów, sedymentacji w ultrawirówkach bądź mikroskopii elektronowej.

10 Namnażanie wirusów cykl lityczny
Biologia 1,2. Zakres podstawowy. Autprzy: A. Kornaś, M. Kłyś. Wydawnictwo Nowa Era.

11 Namnażanie wirusów cykl lityczny
Faza adsorpcji – wirus styka się z receptorem powierzchniowym komórki. Faza wnikania, penetracji– wirus wnika do wnętrza komórki. W przypadku FAGÓW do środka komórki wnika tylko kwas nukleinowy wirusa – kapsyd pozostaje na zewnątrz. Faza replikacji , syntezy DNA– następuje synteza kwasu nukleinowego i białek potomnych wirionów. Na tym etapie można stwierdzić obecność wirusa w komórce. Faza dojrzewania, składania – proces łączenia kwasu nuklionowego i białek w potomne wiriony. Faza uwolnienia, lizy)– potomne wiriony opuszczają zniszczona komórkę, która najczęściej ulega rozpadowi (liza komórki). Biologia 1,2. Zakres podstawowy. Autprzy: A. Kornaś, M. Kłyś. Wydawnictwo Nowa Era.

12 Namnażanie wirusów cykl lizogenny
Wirus nie powoduje śmierci komórki lecz ulega włączeniu w obręb komórkowego DNA, nazywany jest wtedy profagiem (prowirusem). DNA wirusa jest przekazywany komórką potomnym w procesach podziałów komórkowych. Prowirus „uśpiony” w komórce może ją w pewnych warunkach zaatakować, np. pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. DNA wirusowe zostaje wtedy wycięte z genomu gospodarza i wchodzi w cykl lityczny zakończony rozpadem komórki. Zjawisko to uznaje się za przyczynę niektórych zmian nowotworowych, a wirusy je wywołujące nazywamy wirusami onkogennymi. Taki cykl jest charakterystyczny dla bakteriofagów, których genom zawiera DNA. Do DNA komórki gospodarza mogą włączać się również retrowirusy.

13 Wirus grypy infekcja

14 Retrowirusy grupa wirusów, których genom jest zbudowany z dwóch identycznych kopii jednoniciowego RNA, ale po wniknięciu do komórki ulega przepisaniu na dwuniciowy DNA przez enzym - odwrotną transkryptazę, w procesie odwrotnej transkrypcji. RNA odwrotna transkryptaza DNA transkrypcja mRNA

15 retrowirusy Cykl retrowirusa Wirus HIV
wirus wnika do limfocytu T i uwalnia materiał genetyczny. odwrotna transkryptaza przepisuje RNA wirusa na DNA. DNA wirusowy włącza się do DNA komórki gospodarza. prowirus może przybrać postać nieczynną lub czynną - kieruje wtedy produkcją kopii RNA i białek potrzebnych do budowy nowych wirionów. nowe wiriony wypączkowują zabierając fragment błony komórkowej gospodarza.

16 rotawirusy są grupą wirusów, będącą najczęstszą przyczyną biegunki wśród niemowląt i dzieci, przenosi się drogą pokarmową, powoduje wymioty i biegunkę, atakuje i niszczy enterocyty wyściełające jelito cienkie, powodując wirusowe zakażenie przewodu pokarmowego.

17 bakteriofag Charakterystyka Zakażenie wirus atakujący bakterie,
dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku bakterii. zakażenie następuje w ten sposób, iż kwas nukleinowy jest wstrzykiwany przez otwór, a kapsyd pozostaje na zewnątrz, bakteriofagi zjadliwe zabijają bakterię, łagodne zaś wbudowują się w chromosom komórki bakteryjnej.

18 Obecność enzymów restrykcyjnych (restryktaz) w komórkach bakteryjnych, które „tną” DNA bakteriofaga.
Uwalnianie z atakowanych komórek białka zwanego interferonem, które uniemożliwia namnażanie się wirusów w komórkach. Zdolność do wytwarzania przeciwciał, które niszczą wirusy. Obrona przed wirusami PAMIĘTAJ! ANTYBIOTYKI NIE DZIAŁAJĄ NA WIRUSY!

19 Różnorodność morfologiczna wirusów

20 Różnorodność genetyczna wirusów

21 Znaczenie medyczne www.pl.wikipedia.org
leczenie infekcji wirusowej jest trudne, gdyż nie posiadają własnego metabolizmu, który można by zablokować, większość metod polega na ograniczeniu dalszego rozwoju infekcji, co przekształca chorobę wirusową w chorobę przewlekłą, sytuację komplikuje fakt, iż zakażeniom wirusowym mogą towarzyszyć infekcje bakteryjne. Zakażenia mogą nawracać (latencja) lub też ujawniać się po bardzo długim czasie, doprowadzając w skrajnych przypadkach do śmierci. wiele chorób wirusowych jest nadal nieuleczalnych (np. wścieklizna lub AIDS), prawdopodobnie mogą także wywoływać choroby nowotworowe. Znaczenie medyczne

22 Leki przeciw-wirusowe
substancje wzmacniające układ odpornościowy w walce z wirusami – np. interferon w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby; substancje blokujące rozwój wirusa, np. poprzez blokadę białek wirusowych; substancje blokujące białka receptorowe, uniemożliwiające przyłączanie wirusów do błony komórkowej, szczepienia. Leki przeciw-wirusowe można podzielić na

23 Koniec 