WRZODZIEJĄCE ZAPALENIE JELITA GRUBEGO

Prezentacja na temat: "WRZODZIEJĄCE ZAPALENIE JELITA GRUBEGO"— Zapis prezentacji:

1 WRZODZIEJĄCE ZAPALENIE JELITA GRUBEGO
OPIS PRZYPADKU

2 Do praktyki lekarza rodzinnego zgłosiła się pacjentka lat 53, która od 10 lat uskarżała się na bóle brzucha. Bóle te nasilały się po jedzeniu, towarzyszyły temu wzdęcia i zaparcia oraz ostatnio pojawiła się krew w czasie wypróżnienia. Przez 2 miesiące lekarz leczył żylaki odbytu, jednak pacjentka nie odczuwała poprawy. Została skierowana do chirurga, gdzie wykonano rektoskopię oraz sigmoidoskopię z pobraniem materiału hist-pat.

3 Rozpozanano wrzodziejące zapalenie jelita grubego w stadium aktywnym bez dysplazji oraz żylaki odbytu. Zastosowano leczenie Colitanem. Dolegliwości bólowe ustąpiły, jednak krwawienie w czasie defekacji nadal się utrzymywało. Wówczas włączono dodatkowo Encorton. W wykonanych badaniach laboratoryjnych OB 25, Hgb 14,8 g/dl , WBC 5,0 K/ul ,PLT 271, mocz –norma,jonogram-norma.

4 Po 2 miesiącach stan pacjentki bardzo się pogorszył, nasiliły się dolegliwości bólowe brzucha oraz bolesne parcie na stolec ,towarzyszyły temu duże ilości krwi w czasie defekacji oraz stan podgorączkowy. Oprócz tego pojawił się obrzęk stawów skokowych i stopy. Pacjentka trafiła do lekarza ortopedy, który zlecił założenie szyny usztywniającej staw Po tygodniu chora została przyjęta do szpitala z wysoką gorączką, odwodnieniem, tachykardią, z zapaleniem jamy ustnej i spojówek oraz obrzękami stawów z ograniczeniem ich ruchomości.

5 W badaniach wykonanych w czasie hospitalizacji wykazano anemię syderopeniczną ( Hgb 10,3), nadpłytkowość, podwyższone wskaźniki zapalenia ( OB 90mm/g), zaburzenia białkowe. Zastosowano leczenie farmakologiczne i płynoterapię. Uzyskano poprawę stanu klinicznego, zmniejszenie ilości oddawanych stolców z 20 dziennie-do 2-3dziennie. Pacjentka wypisana ze szpitala otrzymała schemat diety oraz zalecenie odnośnie dalszego leczenia i kontroli.

6 Colitis ulcerosa Jest rozlanym, nieswoistym procesem zapalnym bł.śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym do powstania owrzodzeń Zapadalność w Europie 10/100tys/rok Szczyt zachorowalności 20-40rż Etiologia: czynniki genetyczne, środowiskowe, immunologiczne Osoby którym wycięto wyrostek robaczkowy rzadziej chorują na WZJG

7 Objawy kliniczne Biegunka krwista, silne parcie na stolec, nietrzymanie stolca Ból brzucha( dolny lewy kwadrant lub odbytnica) Gorączka Osłabienie , spadek masy ciała

8 Objawy pozajelitowe 1. Zap.stawów o charakterze wędrującym
2. Choroby wątroby i dróg żółciowych - stłuszczenie wątroby - przewlekłe aktywne zap.wątroby - marskość - kamica żółciowa - pierwotne stwardniające zap.dróg żółciowych 3. Osteoporoza i osteopenia 4. Infekcje dróg moczowych (w przebiegu przetok)

9 5. Zapalenie tęczówki i twardówki
6. Zakrzepica żż.głębokich, zatorowość płucna 7. Zgorzelinowe ,ropne zapalenie skóry 8. Rumień guzowaty

10 Badania laboratoryjne
W aktywnej fazie choroby można stwierdzić: - cechy stanu zapalnego: wzrost CRP i OB, nadpłytkowość, lekocytozę niedokrwistość, hipoalbuminemie, zab.elektrolitowe Autoprzeciwciała p/okołojądrowemu antygenowi granulocytów (pANCA) Badania radiologiczne - w cięższych rzutach może ujawnić się ostre rozdęcie okrężnicy (megacolon toxicum), które należy rozpoznać, gdy średnica okrężnicy w linii środkowej ciała wynosi > 6cm

11 Endoskopia W aktywnej postaci WZJG bł.śluzowa jest zaczerwieniona, ziarnista , obrzęknięta, matowa i krucha – bardzo łatwo krwawi. W ciężkich postaciach występują owrzodzenia i polipy rzekome, a w świetle jelita widoczna jest duża ilość śluzu, ropa i krew. W długotrwałej chorobie widoczne jest zwężenie dalszego odcinka jelita grubego. W okresie remisji obraz błony śluzowej może być prawidłowy.

12 PRZEBIEG NATURALNY WZJG jest chorobą przewlekłą, przebiegającą najczęściej pod postacią ostrych rzutów, przedzielonych okresami remisji. Przyczyny nawrotów: stres psychiczny oraz zmiany w sposobie żywienia Przyjmowanie NLPZ Zakażenia jelitowe oraz innych narządów leczone antybiotykiem

13 ROZPOZNANIE KRYTERIA Obraz endoskopowy jelita grubego
Wynik badania histologicznego wycinka bł. śluzowej

14 KLASYFIKACJA CIĘŻKOŚCI RZUTÓW
Lekki - < 4 wypróżnienia na dobę, z małą domieszką krwi, bez gorączki, tachykardia i niedokrwistości Ciężki - > 6 wypróżnień na dobę z dużą domieszką krwi, gorączka >37,8, tachykardia >90/min, HGB<10,5g/dl; OB.> 30 mm po 1h Średnio ciężkie – cechy pośrednie między rzutami lekkim i ciężkim

15 LECZENIE 1. Dieta - unikać diety bogatoresztkowej
- suplementacja Ca, Mg, Wit.B12, K,D 2. Leczenie farmakologiczne - sulfasalzyna i jej analogi 3-4 g/d GKS ( mg prednizonu na dobę) - leki immunosupresyjne ( azatiopryna 2-2,5 mg/kg/d ; merkaptopuryna 1-1,5mg/kg/d) - W ciężkich przypadkach uzupełnianie elektrolitów, albumin, krwinek, Czasem stosuje się antybiotyki ( gentamycyna, metronidazol) Jeśli leczenie intensywne nie daje efektów wskazane jest leczenie operacyjne

16 MONITOROWANIE W celu wczesnego wykrycia raka jelita grubego lub stanu przedrakowego (dysplazja) konieczna jest kolonoskopia z pobraniem wycinków i badaniem histopatologicznym. Badanie to należy wykonać w fazie remisji. U chorych z zajęciem całej okrężnicy należy powtarzać kontrolne kolonoskopie co 1-2 lata Pierwszą kolonoskopię w ramach nadzoru onkologicznego należy wykonać po 8-10 latach trwania choroby.

17 POWIKŁANIA Polipowatość zapalna u 13% pacjentów
Ostre rozdęcie okrężnicy u 4% Rak jelita grubego u 0,5% chorych Inne powikłania jelitowe a) perforacja okrężnicy 3% b) krwotok z jelita grubego 1% c) zwężenia jelita 9% d) przetoki 4% e) ropnie 3% f) szczeliny 2%

18 DALSZE LOSY PACJENTKI Od ostatniego pobytu w szpitalu minęły
3 lata pacjentka nie uskarża się na dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, pilnuje diety oraz regularnie zażywa sulfasalazynę w dawce 2g/d. Natomiast często dochodzi do zapalenia stawów głównie łokciowego i kolanowego, które leczone są miejscowo glikokortykosterydami.