Powstanie Styczniowe ( )

Prezentacja na temat: "Powstanie Styczniowe ( )"— Zapis prezentacji:

1 Powstanie Styczniowe 1863-1864

2 Powstanie Styczniowe (1863-1864)
Polski zryw narodowy przeciwko rosyjskiemu zaborcy. Powstanie wybuchło 22 stycznia 1863 r Trwało do późnej jesieni 1864r. Swym zasięgiem objęło Królestwo Polskie i tzw. ziemie zabrane - Litwę, Białoruś i część Ukrainy. Herb powstańczy, symbolizował złączenie 3 narodów Rzeczypospolitej: Polski (Orzeł Biały), Litwy (Pogoń), Ukrainy (Michał Archanioł, herb Rusi Kijowskiej).

3 Przywódcy Powstania Styczniowego
Ludwik Mierosławski

4 Marian Langiewicz

5 Romuald Traugutt

6 Pocztówka patriotyczna z początków XX wieku
Pocztówka patriotyczna z początków XX wieku

7 Artur Grottger: Branka
Branka, która w zamierzeniu miała przeciwdziałać wybuchowi powstania nazywanego później styczniowym, przyspieszyła tylko jego wybuch. Mimo że brankę utrzymywano w tajemnicy, część młodzieży opuściła Warszawę i sformowała pierwsze oddziały W celu zapobieżenia brance na prowincji wyznaczono termin wybuchu powstania na 22 stycznia 1863 roku. Artur Grottger: Branka

8 Pierwsze dni Powstania
W pierwszych dniach powstania powstańcy uderzyli na rosyjskie garnizony w województwach: podlaskim, augustowskim, płockim, lubelskim i radomskim. Wystąpienia powstańcze stycznia miały miejsca m.in. w Małkini, Stelmachowie, Sokołowie, Łukowie, Białej Podlaskiej, Hrubieszowie, Kraśniku, Szydłowcu, Suchedniowie, Bodzentynie. Jednak większość ataków, m.in. z powodu słabego uzbrojenia, została odparta, a powstańcy zaczęli organizować obozy, w których szkolono ochotników. Polscy kosynierzy z Powstania Styczniowego

9 Maksymilian Gierymski: Patrol powstańczy – pikieta
Maksymilian Gierymski: Patrol powstańczy – pikieta

10 Walki powstańcze W Węgrowie Jan Matliński i Władysław Jabłonowski zebrali 3500 żołnierzy, w Siemiatyczach Władysław Cichorski zgromadził 3000 ludzi, obóz Apolinarego Kurowskiego w Ojcowie liczył 2500 żołnierzy, w Wąchocku Marian Langiewicz zebrał 1400 żołnierzy, w Janowie Roman Rogiński zgromadził 1000 ludzi. Bitwa pod Węgrowem 3 II 1863

11 12 Sierpnia ZJEDNOCZENIE WIECZNE
Władze Powstania Rząd Tymczasowy początkowo przewidywał, iż wodzem powstania zostanie operujący w województwie płockim Zygmunt Padlewski, jednak jego niepowodzenia spowodowały, że dyktatorem powstania mianowano przebywającego w Paryżu Ludwika Mierosławskiego. Po kilku tygodniach w marcu – do powstania przyłączyli się "biali", przejmując zresztą w krótkim czasie kierownictwo powstania. Stało się to po śmierci przywódców "czerwonych" Stefana Bobrowskiego (w pojedynku) i Zygmunta Padlewskiego, rozstrzelanego przez Rosjan. Od kwietnia wojskami powstańczymi kierowali kolejno gen. Ludwik Mierosławski oraz dyktatorzy powstania gen. Marian Langiewicz i Romuald Traugutt. 12 Sierpnia ZJEDNOCZENIE WIECZNE

12 Artur Grottger (1837–1867)- Pożegnanie powstańca
Artur Grottger (1837–1867)- Pożegnanie powstańca

13 Leon Czekoński: Przejęcie oddziału powstańczego przez gen. Michała Heydenreicha-Kruka

14 „Strażnica" R. 3, nr 3 (13 kwietnia 1863)
Powstańcza prasa W tym czasie ukazywały się powstańcze pisma Strażnica i Wiadomości z Pola Bitwy. W instrukcjach dla powstańczych oddziałów zalecano, by unikać walk z większymi jednostkami nieprzyjaciela, nakazywano utrudnianie komunikacji oraz odbijanie jeńcówi i rekrutów. „Strażnica" R. 3, nr 3 (13 kwietnia 1863)

15 Biali Biali - obóz polityczny liberalnego ziemiaństwa, burżuazji i inteligencji w Królestwie Polskim. Powstał w 1858, kiedy car Rosji Aleksander II zezwolił na utworzenie Towarzystwa Rolniczego w Warszawie, które pod przewodnictwem Andrzeja Zamoyskiego dążyło do powszechnego zniesienia pańszczyzny, zamiany jej na czynsz lub uwłaszczenie chłopów. Andrzej Zamoyski

16 Czerwoni Czerwoni to radykalni działacze demokratyczni w okresie powstania styczniowego (1863). Ich poglądy polityczne były przeciwstawne Białym. Wywodzili się z organizatorów manifestacji patriotycznych z roku. Stefan Bobrowski

17 Wizerunki przywódców poległych
Upadek Powstania Powstanie miało charakter wojny partyzanckiej. Stoczono ok rozproszonych potyczek, ale ani jednej większej bitwy. Zginęło ok.30tys. uczestników. Nie nadeszła żadna pomoc z zagranicy, na jaką liczono, zwłaszcza z Francji. Powstanie objęło całe Królestwo,znaczną część Litwy oraz Wołyń i trwało z większą intensywnością ponad rok, a rozproszone oddziały partyzanckie walczyły jeszcze do jesieni. Ostatni odział powstańczy księdza Stanisława Brzóski utrzymał się na Podlasiu aż do wiosny 1865. Wizerunki przywódców poległych w powstaniu w 1863 i 1864 r.

18 Oddział powstańczy witany przez chłopów na wiejskiej drodze
Chłopi w Powstaniu Po początkowych sukcesach organizacyjnych, także wojskowych, powstańcy zaczęli jednak ulegać przeważającym siłom rosyjskim. Traugutt starał się wciągnąć do walk ludność chłopską, głosząc hasło działania "z ludem i przez lud". Faktycznie udział chłopów w oddziałach partyzanckich znacznie wtedy wzrósł. Lecz opuścili je oni, po ogłoszeniu 2 marca 1864 r. dekretu carskiego o uwłaszczeniu i przyznaniu chłopom na własność użytkowaną przez nich ziemię. Oddział powstańczy witany przez chłopów na wiejskiej drodze

19 Artur Grottger: Pojednanie
Artur Grottger: Pojednanie

20 Józef Chełmoński: Kuropatwy na śniegu
Metafora polskiego tułactwa, wizja zesłańców powstania styczniowego na Sybir.

21 W czasie powstania styczniowego ogółem
stoczono 1229 bitew i drobnych potyczek

22 Scena w celi więziennej
Represje po Powstaniu Rosjanie rozpoczęli represje natychmiast po stłumieniu powstania. Szczególnie krwawo rozprawili się z powstaniem na Litwie, którą terroryzowały egzekucje generał-gubernatora Michaiła Murawjow "Wieszatiela". Rozstrzelali bądź powiesili 700 osób, ok wysłano etapami na katorgę na Sybir. Skonfiskowano 1660 majątków szlacheckich, oddając je na licytację lub obdarowując nimi oficerów rosyjskich. W ramach represji miastom, które czynnie popierały powstanie odebrano prawa miejskie, powodując ich upadek, skasowano również wszystkie klasztory w Królestwie, które były głównymi ośrodkami polskiego oporu. Scena w celi więziennej

23 Chłodne spojrzenie na Powstanie
Nie ulega wątpliwości, że z militarnego punktu widzenia Powstanie nie było dostatecznie przygotowane, jeśli wziąć pod uwagę zasoby broni, liczbę ochotników i stopień zaawansowania planów militarnych. Powstały w końcu maja 1862 roku Komitet Centralny Narodowy reprezentował kierownictwo obozu “czerwonych”, w którym niewielu było zawodowych wojskowych, przeważali bowiem młodzi inteligenci. Jedyny z jego członków o dużych militarnych kompetencjach, Jarosław Dąbrowski, kapitan carskiej armii i absolwent elitarnej Akademii Sztabu Generalnego, został aresztowany już w sierpniu 1862 roku. Jego koledzy uznali za nierealny opracowany przezeń plan zajęcia warszawskiej Cytadeli, zakładający współpracę z członkami rewolucyjnej organizacji, działającej wśród załogi tej twierdzy.

24 Kilka refleksji o Powstaniu Styczniowym
Partyzancki charakter walki o niepodległość, która w 1863 roku objęła Królestwo Polskie i część wschodnich kresów dawnej Rzeczypospolitej, nie sprzyjał wielkim bitwom i spektakularnym akcjom zbrojnym. Powstańcom nie udało się opanować żadnego większego miasta; nawet jeżeli zajmowali jakąś miejscowość, w obliczu miażdżącej przewagi armii rosyjskiej nie byli w stanie utrzymać jej dłużej niż kilka dni.

25 Bibliografia

26 Dziękuję za obejrzenie mojej prezentacji.
Patrycja Cygan klasa VI Szkoła Podstawowa im. Króla Kazimierza Wielkiego w Matysówce