Główny Inspektorat Pracy

Prezentacja na temat: "Główny Inspektorat Pracy"— Zapis prezentacji:

1 Główny Inspektorat Pracy
Kampania Mniej dźwigaj! Kampania kontrolno – informacyjna PIP: Przeciążenie układu mięśniowo-szkieletowego – zagrożenia jakie stwarzają ręczne prace transportowe Główny Inspektorat Pracy Opole, 26 września 2007 r.

2 Dlaczego dolegliwości mięśniowo – szkieletowe?

3 Rozmiar problemu Dolegliwości mięśniowo – szkieletowe są najbardziej rozpowszechnionym problemem zdrowotnym związanym z pracą w Europie. 39% pracowników z nowych państw U.E. skarży się na bóle kręgosłupa, a 36% na bóle mięśniowe. W krajach dawnej 15 - tki proporcje te są o 14 – 15 pkt. procentowych niższe. The Fourth Working Conditions Survey, European Fundation for the Improvement of Living and Working Conditions, 2005.

4 Dwie drogi powstawania urazów
Urazy kumulacyjne (powstające w wyniku wielokrotnego i/lub długotrwałego dźwigania nawet niewielkich ciężarów w ciągu zmian roboczych). Urazy ostre (powstające w wyniku przekroczenia normy podnoszenia ciężarów lub wypadku przy pracy).

5 Skutki zdrowotne Ręczne prace transportowe wymagają dużego wysiłku fizycznego i stwarzają poważne zagrożenie wypadkowe. W ich trakcie dochodzi bowiem do: Skręcenia stawów, Zerwania ścięgien, więzadeł, Złamania kości, Uszkodzenia nerwów, Zapalenia mięśni.

6 Skutki zdrowotne c.d. Najbardziej narażone na urazy są części ciała takie jak: odcinek lędźwiowy kręgosłupa, kręgosłup szyjny, ramiona, nadgarstki, stopy i dłonie. W przebiegu dolegliwości mięśniowo-szkieletowych dominuje ból i dyskomfort (cierpienie), czasem nawet bez innych objawów potwierdzających wystąpienie schorzenia.

7 Skutki dla pracowników
Pogorszenie stanu zdrowia, Mniejsza wydajność i zagrożenie utratą pracy, Zagrożenie bytu materialnego pracownika i jego rodziny, Życie z ciągłym bólem - mniejsza radość życia, Niepełnosprawność - stygmatyzacja i poczucie, że jest się obciążeniem dla pracodawcy, rodziny, społeczeństwa, W ostateczności odtrącenie i pozostawienie samemu sobie.

8 Skutki dla pracodawcy Zmniejszenie wydajności pracy cierpiących pracowników, Częstsze nieobecności pracowników w pracy, Koszty zwolnień chorobowych, Kłopoty organizacyjne – brak wykwalifikowanego personelu, Koszty szkolenia nowych pracowników, Koszty wypadków przy pracy, Strata czasu - utrata zysków.

9 Skutki dla społeczeństwa
Koszty dodatkowej opieki zdrowotnej nad cierpiącymi pracownikami, Koszty odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy, Koszty rent z tytułu niepełnosprawności i chorób zawodowych, Utrata zdolnych do pracy i wykwalifikowanych członków społeczeństwa - niewykorzystanie ich potencjału, wiedzy, umiejętności zawodowych – tzw.: przerwanie ciągłości społecznej, Koszty readaptacji zawodowej osób niepełnosprawnych.

10 Pracownicy z grup ryzyka
Pracownicy budowlani Górnicy Pracownicy załadunku i rozładunku Operatorzy maszyn Pracownicy branży rolniczej, leśnej, rybackiej Pracownicy handlu Pielęgniarki Pracownicy branży hotelarskiej i gastronomicznej Cieśle Rzemieślnicy Krawcy Kierowcy Sekretarki, maszynistki, operatorzy komputerów.

11 Przeciwdziałanie chorobom układu mięśniowo-szkieletowego

12 jest trudny do utrzymania,
Rodzaj obciążenia Ryzyko urazów rośnie, jeżeli przenoszony ciężar: jest za ciężki, jest za duży, jest trudny do utrzymania, jest nie wyważony, chwiejny lub niestabilny, jest trudny do objęcia, ogranicza pole widzenia pracownika – zwiększa możliwość obrażeń na skutek potknięcia, upadku lub kolizji. Powrót

13 Rodzaj wykonywanego zadania
Ryzyko urazów rośnie, jeżeli podnoszenie ciężaru: jest zbyt męczące – wykonywane zbyt często lub zbyt długo, wymaga zginania lub skręcania tułowia, wymaga utrzymywania ramion ponad głową, wymaga powtarzania ciągle tych samych czynności. Powrót

14 Czynniki indywidualne
Na ryzyko urazów wpływają także: brak doświadczenia pracowników przy ręcznych pracach transportowych (pracownicy nowozatrudnieni lub młodociani), złe nawyki lub brak wiedzy na temat wykonywanej pracy i związanych z nią zagrożeń (brak szkoleń bhp), możliwości fizyczne pracownika (niewielka masa ciała, niewielka siła mięśni i mniejsza wydolność organizmu - kobiety), przebyte w przeszłości choroby układu mięśniowo-szkieletowego, staż pracy w zawodzie (urazy kumulacyjne), wiek (naturalne starzenie się układów organizmu, w tym mięśniowo-szkieletowego), otyłość, palenie tytoniu. Powrót

15 Miejsce pracy Ryzyko urazu rośnie, jeżeli w miejscu pracy:
brak jest dostatecznej przestrzeni na ręczne przemieszczanie ciężarów (► konieczność manewrowania ciężarem ► utrata stabilności ciężaru ► niebezpieczne, nagłe zmiany pozycji ciała podczas przenoszenia), droga transportowa jest nierówna, śliska, wysoka temperatura zwiększa potliwość dłoni utrudniając utrzymanie ciężaru, niska temperatura utrudnia krążenie krwi i usuwanie toksycznych produktów przemiany materii z mięśni (► szybsze zmęczenie), niedostateczne oświetlenie zmusza pracowników do przyjmowania skręconych lub pochylonych pozycji w celu dokładniejszej obserwacji wykonywanych czynności, duży hałas odwraca uwagę od wykonywanych czynności oraz powoduje napięcie psychiczne. Powrót

16 Czynniki fizyczne Ryzyko urazu zwiększają:
używanie znacznej siły w czasie pracy powtarzalność ruchów niewygodne, statyczne pozycje ciała (praca na kolanach, w pochyleniu, długotrwałe utrzymywanie ciężaru w pozycji stojącej lub ponad głową) miejscowy ucisk ładunków, sprzętu lub narzędzi na ciało wibracje. Powrót

17 Europejskie podejście do zapobiegania dolegliwościom mięśniowo-szkieletowym w miejscu pracy
Zgodnie z nim należy: [1] Unikać planowania i zlecania prac mogących powodować schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego, [2] Eliminować ryzyko powstawania urazów u źródła (np.: automatyzacja procesu produkcji, ergonomiczne stanowiska pracy), [3] Przystosowywać pracę i stanowiska pracy do pracowników, a nie odwrotnie (np.: czas pracy, wysokość stołów i blatów roboczych) [4] Przystosowywać zakłady i procesy pracy do zachodzących w świecie zmian technicznych i technologicznych (zakup nowych maszyn, nowych technologii).

18 Europejskie podejście c.d.
Zgodnie z nim należy: [5] W pierwszej kolejności wprowadzać środki ochrony zbiorowej, a dopiero potem środki ochrony indywidualnej pracowników, [6] Oceniać ryzyko w sytuacjach, w których nie udało się usunąć ręcznych prac transportowych, [7] Odpowiednio instruować pracowników o pozostałych zagrożeniach i sposobach zapobiegania im, [8] Zatrzymywać pracowników w pracy (zapewniać im rehabilitację oraz ponownie włączać do aktywności zawodowej po jej zakończeniu).

19 Prewencja: Ręczne prace transportowe zgodnie z przepisami i zasadami

20 Ręczne prace transportowe
wymagają dużego wysiłku fizycznego, stwarzają poważne zagrożenia wypadkowe, Podczas wykonywania ręcznych prac transportowych najbardziej narażonymi na urazy częściami ciała są: kręgosłup, ramiona, nadgarstki, stopy i dłonie.

21 Organizacja transportu ręcznego
Wymaga zastosowania metod, które powinny: Wyeliminować nadmierne obciążenia układu mięśniowo – szkieletowego, Ograniczyć długotrwały wysiłek (należy stosować przerwy w pracy i odpoczynek), Ograniczyć do minimum odległości ręcznego przemieszczania przedmiotów. Wykluczyć przemieszczanie przedmiotów, jeżeli: przemieszczanie ma być wykonywane tylko za pomoc skrętu tułowia pracownika, istnieje możliwość wystąpienia nagłych ruchów przemieszczanego przedmiotu, ciało pracownika znajduje się w niestabilnej pozycji, pochylenie pracownika przekracza 45 °.

22 Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku
Kobiety, podnoszące ładunek, powinny: przyklęknąć na jedno kolano tak, żeby jak najściślej przylegało ono do ładunku, przy czym stopa drugiej nogi powinna znajdować się około 30 cm od ładunku, uchwycić z obu stron ładunek w taki sposób, żeby nie wysunął się z rąk, podnosić ładunek przez prostowanie nóg, przy czym grzbiet powinien być cały czas wyprostowany.

23 Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku
Mężczyźni, podnoszący ładunek, powinni: Podejść jak najbliżej do ładunku i jeżeli jest to możliwe, okraczyć go, przy czym stopy powinny być lekko rozwarte, Przykucnąć obok podnoszonego ciężaru, Wyprostować grzbiet i mocno uchwycić ładunek, tak aby nie wysunął się z rąk, Podnosić ładunek przez prostowanie nóg, trzymając go jak najbliżej tułowia, przy czym grzbiet powinien być cały czas wyprostowany.

24 Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku
Częsty błąd: „pałąkowe plecy” Prawidłowo: wyprostowane plecy, podnoszenie za pomocą pracy mięśni nóg

25 Przedmioty nieporęczne i niestabilne, ze zmiennym środkiem ciężkości
Przy transporcie należy stosować następujące zasady: Przedmioty nieporęczne lub trudne do utrzymania powinny być przemieszczane przy użyciu sprzętu pomocniczego. Przedmioty, których środek ciężkości znajduje się powyżej połowy ich wysokości, nie powinny być przenoszone ręcznie. W przypadku przenoszenia przedmiotu trzymanego w odległości większej niż 30 cm od tułowia – należy zmniejszyć o połowę dopuszczalną masę ładunku przypadającego na jednego pracownika lub zapewnić wykonanie tego transportu przez co najmniej 2 pracowników.

26 Przedmioty nieporęczne i niestabilne, ze zmiennym środkiem ciężkości (cd.)
Przy transporcie należy stosować następujące zasady: Ostre krawędzie oraz wystające elementy przemieszczanych przedmiotów powinny być osłonięte. Opakowania przedmiotów powinny być wytrzymałe, niestwarzające swoim kształtem lub krawędziami potencjalnych zagrożeń wypadkowych. Balony szklane z kwasami lub z cieczami żrącymi powinny być transportowane na specjalnie przystosowanych do tego celu wózkach.

27 Dobre praktyki

28 Obowiązki pracodawcy Pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników przy ręcznych pracach transportowych, obowiązani są m.in.: Szkolić pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, Zapewnić pracownikom badania lekarskie, wstępne i okresowe, Podejmować działania mające na celu usunięcie stwierdzonych zagrożeń, Informować pracowników o ryzyku zawodowym, wymaganiach ergonomii i środkach bezpieczeństwa, w szczególności tych, które zapobiegają urazom kręgosłupa, Zapewnić pracownikom dodatkowe informacje dotyczące przemieszczanych przedmiotów oraz materiałów, w szczególności: żrących, wybuchowych, palących, trujących, pylących.

29 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Zostały określone z uwzględnieniem następujących czynników: Płci pracownika, Wieku pracownika, Odległości, na którą wykonywane są prace transportowe, Charakteru pracy, Charakteru drogi.

30 Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (Dz.U. nr 26 poz. 313 z późn. zm.)

31 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Mężczyźni Praca stała Praca dorywcza

32 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Mężczyźni

33 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Mężczyźni Praca stała Praca dorywcza

34 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz.U. Nr 114, poz. 545 z późn. zm.)

35 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Kobiety Praca stała Praca dorywcza

36 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Kobiety w ciąży Praca stała Praca dorywcza

37 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 r
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z tych prac (Dz.U. Nr 200, poz z późn. zm.)

38 Młodociani - dziewczęta
Normy dźwigania i przenoszenia ładunków Młodociani - dziewczęta Praca stała Praca dorywcza

39 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Młodociani - chłopcy Praca stała Praca dorywcza

40 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków Przenoszenie zespołowe
Podsumowanie Praca Młodociani 16 – 18 lat Kobiety Mężczyźni Dziewczęta Chłopcy Kobiety w ciąży Przenoszenie zespołowe Stała 8 kg 12 kg 3 kg 30 kg max. 25 kg/ 1 os. Dorywcza (max. 4 x godz.) 14 kg 20 kg 5 kg 20 50 kg max. 42 kg/ 1 os.

41 Normy dźwigania i przenoszenia ładunków
Podsumowanie Niedopuszczalne jest: Ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na wysokość powyżej 4 m lub odległość przekraczającą 25 m Oburęczne przemieszczanie przedmiotów, jeżeli siła potrzebna do zapoczątkowania ruchu przedmiotu przekracza 300 N przy pchaniu 200 N przy ciągnięciu Zespołowe przemieszczanie przedmiotów o masie przekraczającej 500 kg

42 Dźwigania i przenoszenia ładunków nie powinno się powierzać osobom:
Właściwym do oceny stanu zdrowia pracownika jest lekarz medycyny pracy orzekający o braku przeciwwskazań do zatrudnienia na zajmowanym stanowisku. Głuchym, Niemym, O słabym wzroku, Umysłowo upośledzonym, O poważnych schorzeniach serca, Cierpiącym na dolegliwości, mięśniowo-szkieletowe, przepuklinę, dyskopatię.

43 Część informacyjna: Sektor handlu detalicznego i wielkopowierzchniowego

44 Czynniki ryzyka w sektorze handlu
Cechy związane z przemieszczaniem ładunku Inne cechy niestabilność ładunku, niskie/ wysokie temperatury, nieproporcjonalna waga w stosunku do objętości, brak przestrzeni na zajęcie wygodnej/bezpiecznej pozycji podczas przenoszenia ładunku, nierówne rozmieszczenie masy, nierówne, wąskie, śliskie drogi transportowe, trudności w chwytaniu (brak uchwytów), wysokie regały (składowanie towarów wymuszające unoszenie ramion i ciężarów powyżej głowy), ostra, śliska lub brudna powierzchnia ładunku. brak wiedzy, doświadczenia zawodowego, płeć, choroby.

45 Zarządzanie ryzykiem w sektorze handlu
CO? JAK? 1. ETAP Wyszukiwanie sytuacji ryzyka i ich analiza Czy pracownicy są narażeni na: długotrwałe siedzące/ stojące/bolące pozycje ciała? ręczne przemieszczanie towarów? składowanie towarów wymuszające unoszenie ramion powyżej głowy? obserwacja miejsc pracy, zbieranie informacji od pracowników, od zarządu, od zespołu ds. BHP działającego na terenie danej instytucji, analiza wypadków związanych z pracą. 2. ETAP Poszukiwanie rozwiązań Na podstawie wyników uzyskanych w pierwszym etapie, należy wybrać odpowiednie środki zapobiegawcze w celu poprawy sytuacji. Wybór najbardziej odpowiedniego rozwiązania zgodnie z u hierarchią: usunąć zagrożenia, zastąpić sytuacje niebezpieczne mniej niebezpiecznymi, zwalczać zagrożenia u ich źródła, potem szkolić pracowników. 3. ETAP Wdrażanie Zastosowanie rozwiązania w praktyce i monitorowanie sytuacji na potrzeby dalszego rozwoju. wdrożyć środki i zorganizować dalsze kroki (informacje, instrukcje, szkolenia), sprawdzić, czy rozwiązanie jest stosowane, ocenić wdrożone środki (czy ich wdrożenie dało oczekiwane wyniki, czy pojawiły się nowe zagrożenia), jeśli sytuacja robocza zmieniła się, przeprowadzić nową analizę ryzyka (wrócić do etapu 1).

46 Rodzaje działań zapobiegawczych w sektorze handlu
Typ działania CO? JAK? Wyeliminowanie ryzyka Uniknięcie przemie-szczania ręcznego Całkowita mechanizacja lub automatyzacja pracy (taśmociągi kasowe, stoły rolkowe, przenośniki, ruchome regały na kółkach, itd.). Zmniejszenie ryzyka Ułatwienie przemieszczania ładunków 1. Grupowanie towarów w mniejsze jednostki załadunkowe (pakunki, skrzynki). 2. Ułatwienie podnoszenia ładunków (podnośniki, wysięgniki, chwytaki, uchwyty itd.). 3. Stosowanie wózków, specjalnie dostosowanego sprzętu do przemieszczania, itd. Dostosowanie sposobu składowania ładunków 1. Dostosowanie wysokości składowania towarów do wymiarów pracowników. 2. Dostosowanie wysokości mebli do częstości korzystania z ładunków i do ich ciężaru. 3. Zwiększenie dostępności: podesty, opuszczane/ podnoszone platformy, pochylnie itd. Usunięcie konieczności długotrwałego przyjmowania niewygodnej pozycji 1. Dostosowanie wymiarów stanowisk pracy do wymagań ergonomii i wymiarów pracowników: ergonomiczne siedziska, przestrzeń do pracy. 2. Przerwy na odpoczynek. 3. Praca przemienna. Środki organizacyjne Planowanie pracy, przerwy w pracy, przemienność czynności, usprawniony rozdział zadań, poprawa fizycznych warunków pracy (temperatura, oświetlenie), odzież robocza i ochronna, itp.

47 Przykłady dobrych praktyk w sektorze handlu
System rozładunku – rampa i rolki Wózek widłowy Wózek paletowy Wewnętrzny system transportu - stół rolkowy Regał podręczny na kółkach Pojemnik z uchwytami

48 Przykłady dobrych praktyk w sektorze handlu c.d.
Towary rzadko używane Źródło: HSE W zależności od warunków, od częstości przemieszczania oraz od danej osoby, konieczne może być zmniejszenie przedstawionych tu ciężarów. Więcej informacji o tym modelu zamieszczono na stronach: Towary często używane Ciężkie towary Towary rzadko używane

49 Lista kontrolna PIP dla sektora handlu Więcej na: www.pip.gov.pl

50 Materiały informacyjne dla sektora handlu Więcej na: www.pip.gov.pl

51 Podsumowanie: Jak przygotować się do kampanii?

52 Upewnij się, że w Twoim zakładzie:
Rady dla pracodawcy Upewnij się, że w Twoim zakładzie: Ręczne prace transportowe zostały wyeliminowane tam gdzie to było możliwe (zastosowano dźwigi, taśmociągi, podnośniki, wózki transportowe, platformy, uchwyty), Inspektor bhp przeprowadził ocenę ryzyka zawodowego uwzględniającą pozostałe ręczne prace transportowe, Pracownicy zostali poinformowani o ryzyku resztkowym, Pracownicy poddawani są wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim uwzględniającym stan narządu ruchu, Szkolenia bhp pracowników obejmują swoim zakresem przepisy i zasady dot. prawidłowego podnoszenia i przenoszenia ciężarów, Instrukcje dot. sposobu wykonywania ręcznych prac transportowych są dostępne dla pracowników,

53 Upewnij się, że w Twoim zakładzie:
Rady dla pracodawcy c.d. Upewnij się, że w Twoim zakładzie: Osoby odpowiedzialne za nadzór nad pracownikami zlecają im prace zgodne z normami podnoszenia i przenoszenia ciężarów, a pracownicy korzystają z przysługujących im przerw w pracy i prawa do odpoczynku dobowego, Zużyte lub niesprawne urządzenia transportowe są wymieniane na nowe (z odpowiednim wyprzedzeniem sporządza się plany zakupów), Prowadzi się monitoring stanu zdrowia pracowników, a pracownicy cierpiący na dolegliwości mięśniowo-szkieletowe wynikające ze sposobu wykonywania pracy lub wypadku mają zapewnioną opiekę lekarską oraz mogą pracować na innym stanowisku lub przy innej pracy w Twojej firmie.

54 Upewnij się, że w Twoim zakładzie:
Rady dla pracodawcy c.d. Upewnij się, że w Twoim zakładzie: W celu uniknięcia wypadków i urazów mięśniowo-szkieletowych współpracuje się z dostawcami i wykonawcami (wymaga się od nich stosowania takich samych standardów bhp). Skieruj pracowników nadzoru, przedstawicieli pracowników liniowych, inspektorów bhp, członków zakładowej organizacji związkowej na szkolenie w Okręgowym Inspektoracie Pracy. Jeśli potrzebujesz porady lub konsultacji, zwróć się do zakładowego inspektora bhp, przedstawiciela firmy tej samej branży, lekarza medycyny pracy lub najbliższego Okręgowego Inspektoratu Pracy PIP.

55 Rady dla pracowników - wprowadzenie
Podczas wykonywania ręcznych prac transportowych wcześniej upewnij się, że: Wiesz, dokąd chcesz przenieś dany przedmiot. Miejsce pracy jest wolne od przeszkód. Drzwi są otwarte, a na drodze transportu nie ma niczego, co mogłoby spowodować wypadek. Przedmiot można chwycić w sposób pewny i wygodny. Jeżeli przedmiot jest transportowany przez więcej osób, wszystkie wiedzą co będą robić, zanim rozpoczną pracę.

56 Rady dla pracowników – pchanie i ciągnięcie
Podczas pchania lub ciągnięcia: Wykorzystuj wagę swojego ciała. Jeśli pchasz – pochyl się do przodu. Jeśli ciągniesz – odchylaj się do tyłu. Unikaj przekrzywiania, skręcania i wyginania pleców. Zanim rozpoczniesz sprawdź, czy droga transportowa jest twarda i bez zanieczyszczeń. Urządzenie transportowe jest sprawne, ma uchwyt dla rąk i obracające się kółka.

57 Rady dla pracowników – poszukiwanie rozwiązań
Jeśli doświadczasz dolegliwości mięśniowo-szkieletowych związanych z pracą: Porozmawiaj ze swoim przełożonym. Porozmawiaj z zakładowym inspektorem bhp lub członkiem związku zawodowego. Zasięgnij porady lekarza. Zgłoś sytuację inspektorowi pracy Państwowej Inspekcji Pracy.

58 Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
DMŚ można skutecznie zapobiegać poprzez przestrzeganie istniejących przepisów prawa ►Prewencja Dlatego dbaj, aby w Twoim zakładzie: Przestrzegało się przepisów dot. norm podnoszenia i przenoszenia ciężarów, także w odniesieniu do kobiet i pracowników młodocianych. Programy wstępnych i okresowych szkoleń bhp obejmowały przepisy dot. ręcznych prac transportowych oraz zasady zapobiegania DMŚ.

59 Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
Ocena ryzyka zawodowego DMŚ była przeprowadzona kompleksowo i poza obciążeniem uwzględniała także wibracje, niskie temperatury, organizację pracy, doświadczenie zawodowe i stan zdrowia pracowników. Pracownicy byli poinformowani o ryzyku zawodowym. Pracownicy mieli świadomość korzyści płynących ze stosowania przepisów i dobrych praktyk (► ochrona własnego zdrowia, ► utrzymanie pracy, ► zapewnienie rodzinie środków na utrzymanie, ► zachowanie sprawności do późnego wieku, ► możliwość cieszenia się życiem pozazawodowym, ► jednym słowem: zawodowy profesjonalizm).

60 Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
W ramach prewencji zaproponuj: Wyeliminowanie lub ograniczanie pracy w niewygodnych pozycjach. Wyeliminowanie lub ograniczanie używania dużej siły. Wyeliminowanie lub ograniczanie wykonywania powtarzalnych czynności. Zastosowanie narzędzi elektrycznych i sprzętu pomocniczego (patrz: dobre praktyki). Zastosowanie ergonomicznych narzędzi i uchwytów. Stosowanie przerw w pracy, zapewnienie pracownikom miejsc do odpoczynku, przekazywanie zadań między pracownikami, zlecanie pracownikom także innych prac niż ręczne prace transportowe.

61 Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
W ramach prewencji zaproponuj: Konsultacje z pracownikami w zakresie doświadczania przez nich DMŚ i potrzebnych zmian. Rozszerzenie zakresu profilaktycznej opieki lekarskiej. Udzielanie pracownikom urlopów zdrowotnych. Uczestnictwo lekarza medycyny pracy i/lub rehabilitanta w zakładowych szkoleniach bhp. Dofinansowanie pracownikom aktywności sportowej. Wykorzystanie potencjału, wiedzy i doświadczenia pracowników po urazach na innym stanowisku w waszej firmie.

62 Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
Jeśli potrzebujesz wsparcia, informacji lub porady prawnej, technicznej lub organizacyjnej zgłoś się do: Stowarzyszenia zawodowego. Innej firmy tej samej branży. Organizacji związkowej. Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie. Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi. Najbliższego Okręgowego Inspektoratu Pracy.

63 Więcej informacji na stronach:
Dziękuję za uwagę Więcej informacji na stronach: