…gdy Boży Duch wypełnia mnie jak Dawid tańczyć chcę…

Prezentacja na temat: "…gdy Boży Duch wypełnia mnie jak Dawid tańczyć chcę…"— Zapis prezentacji:

1 …gdy Boży Duch wypełnia mnie jak Dawid tańczyć chcę…
wolni w uwielbieniu …gdy Boży Duch wypełnia mnie jak Dawid tańczyć chcę…

2 Przypomnienie Zarówno modlitwa indywidualna jak i wspólna są niezbędnym elementem życia duchowego Uwielbienie jest wyrazem naszej woli (decyzji) uwielbienie przybiera różne formy i wyraża się w różnych postawach (YADAH, TOWDAH, HALAL, ZAMAR, SHABACH, BARAK, TEHILLAH) Uwielbienie jest też stylem życia i wyraża się w naszej codzienności. Jeśli nie uwielbiam Boga to czczę coś lub kogoś innego i jestem bałwochwalcą. Uwielbiać to prawdziwie uznać, że Bóg jest Bogiem

3 Arka Przymierza 1 Sm 4 – 6 1 Krn

4 Potem zgromadził Dawid wszystkich co znakomitszych wojowników izraelskich, w liczbie trzydziestu tysięcy ludzi, i wyruszył razem z całym ludem w kierunku Baala w Judei, aby sprowadzić stamtąd akrę Bożą, nad którą wzywano imienia Jahwe Zastępów, królującego nad cherubinami. Umieszczono arkę Bożą na nowym wozie i wywieziono z domu Abinadaba, położonego na wzgórzu. Wóz prowadzili synowie Abinadaba, Uzza i Achio. Prowadzili wóz z położonego na wzgórzu domu Abinadaba. Arka Boża znajdowała się na wozie, a przed nią [jako pierwszy] szedł Achio. Dawid i wszyscy synowie Izraela tańczyli przed Jahwe przy dźwiękach pieśni i wszelkich instrumentów wykonanych z drewna cyprysowego, harf, lutni, bębnów, cytr i cymbałów. Kiedy przybyli na dziedziniec [domu] Nakona, w pewnej chwili Uzza wyciągnął rękę i podtrzymał nią arkę, gdyż woły szarpnęły wozem. I w tej chwili Jahwe zapłonął gniewem przeciw Uzzie. Poraził go Jahwe z powodu występku, którego się dopuścił. I padł Uzza martwy na miejscu obok arki Bożej. A Dawid widząc, że Jahwe tak natychmiast pokarał Uzzę, bardzo się zaniepokoił, miejsce zaś, na którym się to stało, po dzień dzisiejszy nosi nazwę Peres-Uzza. Przeraził się też Dawid Boga i zaczął się zastanawiać: Jak tę arkę Bożą dostarczą do mnie? I postanowił Dawid nie sprowadzać arki do siebie, to jest do Miasta Dawidowego. Kazał ją umieścić w domu Obed-Edoma w Gat. Pozostawała więc arka Boża przez trzy miesiące w domu Obed-Edoma w Gat, sprowadzając błogosławieństwo Boże na Obed-Edoma i cały jego dom. I doniesiono Dawidowi, że z powodu arki Bożej Jahwe darzy swoim błogosławieństwem dom Obed-Edoma i wszystko, co do niego należy. Wyruszył więc Dawid w drogę i w radosnym pochodzie sprowadził arkę Bożą z domu Obed-Edoma do Miasta Dawidowego. Kiedy niosący arkę Bożą zrobili sześć [pierwszych] kroków, złożono w ofierze wołu i tuczone cielę. Tymczasem Dawid, ubrany w lniany efod, tańczył przed Jahwe, ile tylko miał sił. I tak Dawid, otoczony przez cały dom Izraela, wśród radosnych okrzyków i przy dźwięku trąb prowadził arkę Bożą.

5 Kiedy arka Boża znalazła się w Mieście Dawidowym, Mikal, córka Saula, zobaczywszy przez okno króla Dawida tańczącego i skaczącego przed Jahwe, poczuła do niego odrazę w swoim sercu. A kiedy już doniesiono arkę Bożą i postawiono na miejscu dla niej przeznaczonym, w samym środku namiotu, który Dawid po to właśnie zbudował, wtedy kazał Dawid złożyć przed Jahwe ofiary całopalenia i przebłagania. Gdy zaś Dawid skończył już składać ofiary całopalenia i przebłagania, pobłogosławił lud w imię Jahwe Zastępów. Potem każdemu spośród ludu, wszystkim spośród licznie zebranych Izraelitów, mężczyznom i kobietom, kazał dać po bochenku chleba, kawałku mięsa i placku z rodzynkami. I rozeszli się ludzie, każdy do swojego domu. Kiedy zaś Dawid odwrócił się, żeby pobłogosławić własny dom, Mikal, córka Saula, wyszła mu na spotkanie i powiedziała: Cóż za chwała spłynęła dziś na króla izraelskiego, który obnażył się na oczach służebnic i sług, tak jak to zwykli czynić ludzie pozbawieni wszelkiej powagi. Dawid jednak tak odpowiedział Mikal: Tańczyłem na cześć Jahwe, który wyniósł mnie ponad twojego ojca i mnie właśnie uczynił władcą nad swoim ludem izraelskim. Choćbym nawet jeszcze bardziej się upokorzył i dla samego siebie poczuł wzgardę, owe służebnice, o których ty mówisz, nigdy nie przestałyby mnie otaczać czcią. A Mikal, córka Saula, zmarła, nie doczekawszy dzieci. 2 Sm 6, 1-23

6 Jak to słowo może być nam pomocne?
Czy jak Dawid traktuję Boga z czcią i bojaźnią? Jak się to wyraża w moim życiu? Czy nie zauważam u siebie rutyny, przyzwyczajenia? Czy nie traktuję Boga instrumentalnie? Czy jestem naprawdę zaangażowany w kult Boga, czy też jestem pasywny, bierny? Czy dewaluuję osoby, które czczą Boga inaczej niż jestem do tego przyzwyczajony? Czy zwracam bardziej uwagę na to żeby podobać się ludziom czy Bogu? Czy jestem skrępowany w wyrażaniu siebie w czasie wspólnych modlitw?

7 a teraz… …w wolności otwórzmy nasze serca przed naszym Panem
dzięki za wysłuchanie… a teraz… …w wolności otwórzmy nasze serca przed naszym Panem