Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko

Prezentacja na temat: "Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko"— Zapis prezentacji:

1 Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko
Windows PowerShell Remigiusz Górecki Krzysztof Boryczko

2 Czym jest PowerShell ? Windows PowerShell (WPS) to oparte na platformie .NET środowisko przeznaczone do zarządzania systemem operacyjnym z poziomu konsoli oraz automatyzowania zadań administracyjnych przy użyciu skryptów.

3 Cechy środowiska Zbiór poleceń zaimplementowanych jako aplety poleceń (commandlet). Zapewnia dostęp do wszystkich obiektów systemowych i aplikacji bibliotek Component Object Model (COM), platformy .NET Framework i interfejsu Windows Management Instrumentation (WMI). Zapewnia efektywne interakcje między apletami poleceń, dzięki przetwarzaniu potokowemu opartemu na obiektach (interpretery uniksowe pracują na tekście)

4 Cechy środowiska - cd Posiada jednolity sposób dostępu do różnych repozytoriów danych, zarówno hierarchicznych (AD, system plików), jak i płaskich (zmienne środowiskowe). Język skryptowy jest intuicyjny, łatwy do nauczenia. Umożliwia kontrolę błędów na różnych poziomach. Zastosowany model zabezpieczeń pozwala blokować uruchamianie niepożądanych skryptów. Posiada możliwość śledzenia wykonania i debugowania. Możliwy do zintegrowania z dowolną aplikacją.

5 Historia Powstał w trakcie prac nad Windows Server – chodziło o zastąpienie DOS-owego okna wiersza poleceń. Środowisko WSH (Windows Scripting Host) było trudne w użyciu, wymagało dobrej znajomości zasad programowania obiektowego oraz niespójności i wyjątków modelu COM. Premiera .NET Framework. X.2003 – premiera nowej powłoki o roboczej nazwie Monad. V.2006 – premiera wersji 1.0 PowerShell.

6 Instalacja Windows Server 2008R2 jest pierwszym, do którego włączono WPS. Dostępne dla: Windows XP – z Service Pack 2, Windows Server 2003 – z Service Pack 1, Windows Vista, Windows 2008 Windows 7. Wymaga wcześniejszego zainstalowania .NET Framework w wersji co najmniej 2.0 z SP2. Wersja 2.0 WPS wyposażona została w edytor i debuger. Rozszerzenia PoweShell Community Extensions (PSCX) dostępne na stronie: Alternatywny edytor PowerShellPlus dostępny na stronie:

7 WPS w trybie interaktywnym
Uruchomienie konsoli i wydawanie poleceń z linii komend.

8 WPS w trybie wykonywania skryptów
Skrypt PowerShella to plik tekstowy w języku Powershell Script Language (PSL). Skrypt zawiera deklaracje zzmiennych oraz wywołania apletów.

9 PowerShell ISE

10 Podstawy apletów poleceń
Standardowe polecenie WPS to aplet polecenia (commandlet, cmdlet) lub funkcja. Aplety są wykonywane zawsze w obrębie głównego procesu WPS. Na wywołanie apletu składają się najczęściej trzy elementy: czasownik, rzeczownik (w liczbie pojedynczej), lista parametrów (opcjonalna). Czasownik i rzeczownik są połączone znakiem - , a kolejne parametry oddzielone spacją. Wielkość liter nie ma znaczenia. Przykład: PS C:\ > Get-Process i*

11 Parametry wywołania apletu (1)
Są traktowane jako ciągi znakowe, niezależnie od tego, czy są ujęte w cudzysłów, czy nie. Znaki cudzysłowu są opcjonalne poza sytuacją, gdy parametr zawiera znak spacji: PS C:\> Get-ChildItem ”C:\Program Files”

12 Parametry wywołania apletu (2)
Jeżeli aplet polecenia posiada więcej niż jeden parametr, można je podawać w ściśle określonej kolejności lub posłużyć się nazwami. Poniższe polecenia mają identyczne działanie: PS C:\> Get-ChildItem c:\temp *.doc PS C:\> Get-ChildItem –Path c:\temp –Filter *.doc PS C:\> Get-ChildItem –Filter *.doc –Path c:\temp

13 Przełączniki Przełączniki to parametry nie posiadające wartości.
Samo użycie nazwy takiego parametru aktywuje odpowiednią funkcję. Przykładowo, rekurencyjne przetwarzanie pliku danych zapewnia przełącznik – recurse: PS C:\> Get-ChildItem C:\temp -recurse

14 Parametry określone wyrażeniami
Wartość parametru może być wynikiem obliczenia wartości wyrażenia: W treści parametrów można korzystać z symboli wieloznacznych: PS C:\> Get-ChildItem (”C:\” + ”temp”) *.dll –recurse PS C:\> Get-Process –id ( ) PS C:\> Get-Service –exclude ” [k-z]*”

15 Tryby przetwarzania WPS
Tryb poleceń (normalny) – wszystkie dane wejściowe są traktowane jako ciągi znakowe: Tryb wyrażeń – umożliwia rozpoznawanie liczb i wyrażeń: Tryby można łączyć. Wyrażenie można włączyć do polecenia stosując znaki nawiasów. ”Hello ”+ ” ” + ”World” Write-Output 10* (8 + 6)

16 Polecenia z wyrażeniami (1)
Przykład Znaczenie 2+3 Wyrażenie. PowerShell wykonuje obliczenie i zwraca liczbę 5. echo 2+3 To jest wyłącznie polecenie. 2+3 jest interpretowane jako ciąg znakowy wypisywany na ekranie. echo (2+3) Polecenie, które zawiera wyrażenie. Powoduje wypisanie liczby 5. 2+3 | echo To jest potok, którego pierwszy stopień to wyrażenie. Wynik wyrażenia zostaje przekazany do drugiego stopnia potoku i na ekranie zostaje wyświetlona liczba 5.

17 Polecenia z wyrażeniami (2)
Przykład Znaczenie echo 2+3 | 7+6 To jest niepoprawna konstrukcja. Wyrażenie może zostać użyte wyłącznie jako pierwszy stopień potoku. $a = Get-Process To jest wyrażenie, które zawiera polecenia. Wynik zwracany przez Get-Process zostaje przekazany do zmiennej. $a | Get-Process To jest potok rozpoczynający się od wyrażenia. Zawartość zmiennej $a zostaje przekazana poleceniu Get-Process jako parametr. Get-Process | $a To jest niepoprawna konstrukcja. Wyrażenie może być wyłącznie pierwszym stopniem potoku.

18 Aliasy Pozwalają skrócić wywołania apletów poleceń.
Polecenie Get-Alias (lub jego alias aliases) pozwala wyświetlić listę predefiniowanych skrótów nazw apletów poleceń. Listę wszystkich aliasów wybranego apletu (w tym przypadku Get-Process) uzyskamy poleceniem: Get-Alias | Where-Object { $_.definition -eq ”get-process” }

19 Tworzenie nowych aliasów
Nowy alias można zdefiniować przy pomocy poleceń: New-Alias – tworzy nowy alias lub zwraca informację o błędzie, jeśli alias o podanej nazwie już istnieje. Set-Alias – definiuje nowy alias, a jeżeli dana nazwa została już wykorzystana, zastępuje starą definicję nową. Parametr –description pozwala dołączyć do aliasu jego opis. Aliasy mogą zastępować nazwy apletów poleceń oraz nazwy zwykłych aplikacji. Definicje aliasów nie mogą obejmować parametrów – w takim wypadku należy użyć funkcji. Limit aliasów 4096 (wartość zmiennej $MaximumAliasCount – może zostać zmieniona). Set-Alias procs Get-Process New-Alias procs Get-Process Set-Alias np notepad.exe Function Temp { get-childitem c:\temp }

20 Polecenia zewnętrzne Wszystkie polecenia, które nie zostaną rozpoznane jako aliasy, nazwy apletów poleceń lub wyrażenia są traktowane jako wywołania aplikacji zewnętrznych. Umożliwia to wykorzystywanie PowerShella jako tradycyjnej powłoki, pozwalającej uruchamiać aplikacje. Jeżeli zamiast nazwy polecenia użyta zostanie nazwa pliku, PowerShell korzysta z ustawień zapisanych w Rejestrze Windows, uruchamia domyślną aplikację i otwiera w niej dokument. Przy interpretowaniu wywołań, WPS przeszukuje nazwy w następującej kolejności: aliasy, funkcje, aplety poleceń, polecenia zewnętrzne.

21 Potoki danych Aplety można łączyć w kolejne stopnie przetwarzania przy użyciu potoków. W przeciwieństwie do potoków interpreterów poleceń systemu UNIX, potok PowerShella przekazuje obiekty platformy .NET. Obiektowe przetwarzanie potoków zapewnia niezależność przetwarzania elementów danych od ich położenia w przekazywanym zbiorze informacji. Get-Process | Where-Object { $_.name –eq ”iexplore” | Format-Table, Working-Set

22 Typy obiektów Aplet może przekazać do potoku dowolny obiekt .NET oraz liczby i ciągi znakowe. Standardem jest jednolite traktowanie klasy i typów pierwotnych. Jednak umieszczanie w potoku ciągu znakowego jest wyjątkiem, gdyż dostęp do obiektów daje większe możliwości. Specyfikę podejścia obiektowego obrazuje praca z liczbami. WorkingSet64 to 64-ro bitowa wartość liczbowa, reprezentująca np. wykorzystanie pamięci przez proces. Get-Process | Where-Object { $_.WorkingSet64 –gt 20*1024*1024 } Get-Process | Where-Object { $_.WorkingSet64 –gt 20MB } ps | ? { $_.ws –gt 20MB }

23 Wywołania metod (1) Obiekty .NET, oprócz właściwości mają także metody, które można wywoływać w potoku obiektów. Obiekty klasy System.Diagnostics.Process mają m.in. metodę kill(). Możliwe jest bezpośrednie wywoływanie metody. Get-Process iexplore | Stop-Process Get-Process iexplore | Foreach-Object { $_.Kill() } ps | ? { $_.name –eq ”iexplore” } | % { $_.Kill() }

24 Wywołania metod (2) Poprzedni przykład działa poprawnie do momentu, w którym w systemie są procesy Internet Explorera. Jeśli wszystkie zostały zakończone, to wywołania Get-Process |iexplore generuje błąd. Stąd polecenie: Filtrowanie realizuje aplet Where-Object. Nie generuje błędu w przypadku braku obiektów. Aplet Get-Process ma opcję umożliwiającą filtrowanie. Stąd postać: Get-Process | Where-Object { $_.Name –eq ”iexplore” } | Stop-Process ps –p ”iexplore” | Kill

25 Filtrowanie napisów Wywołanie poleceń (ping, netstat) przekazuje do potoku grupę ciągów znakowych. Każdy wiersz danych wyjściowych jest obiektem typu System.String. Ciągi takie można analizować przy użyciu apletu polecenia Select-String, będącego rodzajem filtru przekazującego na wyjście tylko te wiersze, których treść pasuje do podanego wzorca.

26 Dane wyjściowe Aplet nie powinien formatować danych wyjściowych samodzielnie. Na ekranie pojawia się wynik działania ostatniego apletu w potoku. Do formatowania służą aplety: Out-Default – formatowanie standardowe, zgodne z zapisem w konfiguracji PowerShella. Out-Host – działa podobnie jak Out-Default, ale pozwala użyć opcji podziału na strony. Out-Null – powoduje, że dane wyjściowe nie są wyświetlane. Format-Wide – lista dwukolumnowa. Format-List – lista szczegółowa. Format-Table – tabela.

27 Formatowanie standardowe
Jeżeli potoku nie kończy wywołanie funkcji formatującej, WPS automatycznie przekazuje dane apletowi Out-Default. Predefiniowane formatowanie jest zapisane w pliku DotNetTypes.Format.ps1xml, w katalogu instalacyjnym WPS. Stąd obiekty System.Diagnostics.Process są standardowo wypisywane w 8-miu kolumnach.

28 Dzielenie na strony Można wymusić przy użyciu parametru –p apletu polecenia Out-Host. Get-Process | Format-List | Out-Host -p

29 Elementy danych wyjściowych
Polecenia formatujące pozwalają wybierać właściwości do wyświetlania: Nazwy właściwości można skracać stosując symbol wieloznaczny *: Get-Process | Format-Table –p id, processname, workingset Get-Process | Format-Table –p id, proces*, work*

30 Wyprowadzanie pojedynczych wartości
Aby wyświetlić ciąg znaków lub wartość zmiennej wystarczy wpisać ciąg lub nazwę zmiennej w wierszu poleceń. Można w tym celu użyć apletów poleceń: Write-Host, Write-Warn i Write- Error. Dwa ostatnie generują tekst wyróżniony. Aplet Write-Host pozwala definiować kolor tekstu: Write-Host ”Hello World” –foregroundcolor red -backgroundcolor green

31 Blokowanie wypisywania danych wyjściowych
Dopóki skrypt lub okno PowerShella mają dostęp do standardowego wyjścia, wszystkie dane wyjściowe są wypisywane. Blokowanie jest możliwe na trzy sposoby: Użycie apletu polecenia Out-Null na końcu potoku: Zapisanie danych wyjściowych w zmiennej: Konwersja danych wyjściowych na typ [void]: ps –p ”iexplore” | Out-Null procs = ps –p ”iexplore” | Kill [void] ( ps –p ”iexplore” | Kill )

32 Inne funkcje danych wyjściowych
Aplet polecenia Out-Printer wysyła dane do drukarki. Aplet polecenia Out-File zapisuje dane do pliku. Get-Process | Out-Printer Get-Process | Out-Printer ”HP LaserJet PCL6 on E02” Get-Process | Out-File ”c:\temp\procesy.txt” Get-Process | Out-File ”c:\temp\procesy.txt” -Append

33 Interakcje z użytkownikiem
Tekstowe dane wejściowe można pobierać poleceniem Read-Host:

34 Okno InputBox Proste okno dialogowe można wyświetlić funkcją InputBox(). Funkcja jest zdefiniowana w klasie .NET Framework Microsoft.VisualBasic.Interaction. Korzystanie z niej wymaga załadowania biblioteki Microsoft.VisualBasic.dll. [System.Reflection.Assembly]::LoadWithPartialName("Microsoft.VisualBasic") $input = [Microsoft.VisualBasic.Interaction]::InputBox("Login")

35 Okno uwierzytelniania
Wyświetlanie systemowego okna uwierzytelniania użytkownika umożliwia aplet polecenia Get-Credential. Aplet zwraca obiekt System.Management.Automation.PSC redential. Obiekt zawiera jawnie zapisaną nazwę użytkownika (właściwość UserName) oraz zakodowane hasło (właściwość Password)

36 Analiza zawartości potoku
Do tej pory najtrudniejsze było określenie: Typu obiektów, które PowerShell umieszcza w potoku. Określenie właściwości (zmiennych) oraz metod, które posiadają te obiekty. Standardowy opis apletu nie zawsze zawiera odpowiedź: W praktyce pomocne są dwa aplety poleceń: Get-PipelineInfo Get-Member Get-Help Get-Service -full

37 Get-PipelineInfo Pozwala uzyskać trzy ważne informacje o zawartości potoku: Liczba obiektów w potoku (obiekty są ponumerowane). Typy obiektów w potoku (nazwy klas .NET). Reprezentacje obiektów w postaci ciągów znakowych.

38 Reprezentacja znakowa
Standardowa reprezentacja znakowa obiektu, to wynik metody ToString() pakietu .NET. Użyteczność wyniku działania metody zależy od badanej klasy: W przypadku obiektów typu System.Diagnostics.Process jest to nazwa klasy i nazwa procesu. Konwersja obiektów System.ServiceProcess.ServiceController zwracanych przez aplet Get-Service() jest bezużyteczna, gdyż wynik zawiera wyłącznie nazwę klasy.

39 Get-Member Aplet polecenia Get-Member() (alias gm) pozwala wyświetlić nazwy klas obiektów w potoku oraz listy ich właściwości i metod. Klasa .NET ma następujące elementy składowe: metody (Method), właściwości (Property), zbiory właściwości (PropertySet), właściwości dodatkowe (NoteProperty), właściwości skryptowe (ScriptProperty), właściwości programowe (CodeProperty), właściwości aliasowe (AliasPropert). Faktycznie tylko elementy Method i Property są składnikami klas .NET. Pozostałe to rozszerzenia dołączane przez WPS.

40 Metody To powiązana z obiektem operacja. Przykład to metoda Kill() obiektu Process. W wywołaniach metod nigdy nie można pominąć znaków (). Wywołanie bez nawiasów pozwala pobrać informacje o metodzie, ale nie powoduje jej wywołania. Metody mogą odczytywać wartości danych, ustawiać je lub wykonywać inne czynności.

41 Właściwości To element danych, który zawiera informacje o obiekcie lub pozwala przekazać do niego pewne dane. Właściwościom towarzyszą zazwyczaj pary metod, np. get_MaxWorkingSet() i set_Max_workingSet() służące odpowiednio do odczytywania i modyfikowania właściwości. Dostęp do danych można uzyskać na 2 sposoby: Get-Process | Where-Object { $_.name –eq ”iexplore” } | Foreach-Object { $_.MaxWorkingSet } Foreach-Object { $_.get_MaxWorkingSet() } Podobnie zapis: Get-Process | Where-Object { $_.name –eq ”iexplore” } | Foreach-Object { $_.MaxWorkingSet = } Foreach-Object { $_.set_MaxWorkingSet( ) }

42 Właściwości Zbiór właściwości – to forma ich grupowania. Np. psResources łączy w całość właściwości związane z wykorzystaniem zasobów. Definicja w pliku types.ps1xml. Zapisane w zbiorze dane można odczytać bez podawania poszczególnych właściwości: Get-Process | SelectObject psResources | Format-Table

43 Właściwości (2) Właściwości dodatkowe – dodatkowe elementy, które nie są właściwościami .NET ale rozszerzeniami wprowadzonymi przez WPS. Właściwość skryptowa – to właściwość, której wartość jest wyznaczana, a nie przechowywana w obiekcie. Nie oznacza to jedynie obliczeń arytmetycznych. Wyznaczenie może polegać na odczytaniu wartości podobiektu. Nazwy produktu, do którego należy dany program nie ma w procesie (nie pokaże manager zadań). Jest zapisana w pliku programu. .NET pozwala na dostęp do tej informacji za pośrednictwem MainModule.FileversionInfo.ProductName. Get-Process | Select-Object name, Product Get-Process | Select-Object name, Mainmodule.FileVersionInfo.ProductName

44 Właściwości (3) Właściwość programowa – jest równoważna skryptowej, ale odpowiadający jej kod nie jest skryptem w języku WPS. Definicje te są zapisane w kodzie .NET. Właściwość aliasowa – to skrócona nazwa innej właściwości. Nie wyznacza się wartości, a jedynie dokonuje translacji nazwy , np. z WS na WorkingSet. Są zdefiniowane w pliku types.ps1xml. Są rozszerzeniami wprowadzonymi na poziomie PowerShella.

45 Rozszerzony system typów ETS
WPS widzi wiele elementów składowych obiektów, które nie są zdefiniowane w innych klasach. Jednocześnie niektóre elementy dostępne w klasach .NET okazują się niedostępne. Odpowiada za to Extended Type System PowerShella. Ukrywanie elementów klas wynika z tego, że są one nie przydatne lub mają lepsze odpowiedniki zapewnione przez rozszerzenia. Rozwiązanie techniczne polega na opakowaniu każdego obiektu umieszczanego przez aplet w potoku obiektem WPS typu PsObject. Implementacja tej klasy decyduje o dostępności dla następnych w potoku apletów i poleceń. Ostatecznie zbiór elementów składowych obiektu określa się przy użyciu: Dla niektórych klas zostały określone adaptery obiektów (ManagementObject, DirectoryEntry, DataRow). Deklaracje w pliku types.ps1xml. Operacje dodawania elementów składowych obiektów wykonane w trakcie pracy apletów poleceń. Operacje dodawania elementów składowych obiektów wykonane przez aplet Add-Member.

46 Filtrowanie obiektów Wynika z potrzeby wybrania do dalszego przetwarzania pewnego podzbioru obiektów, które wykonywany aplet przekazuje do potoku. Kryterium selekcji może być warunek (np. obiekty o odpowiedniej nazwie) lub pozycja (np. pięć pierwszych). Operację filtrowania w oparciu o warunek realizuje aplet polecenia Where-Object: Do filtrowania w oparciu o kolejność służy aplet Select-Object w połączeniu z Sort-Object: Get-Process | Where-Object { $_.ws –gt } Get-Process | Sort-Object ws –desc | Where-Object –last 5

47 Operatory porównania Porównanie z rozróżnianiem wielkości liter
Porównanie bez rozróżniania wielkości liter Znaczenie -lt -ilt Mniejsze niż -le -ile Mniejsze lub równe -gt -igt Większe niż -ge -ige Większe lub równe -eq -ieq Równe -ne -ine Różne -like -ilike Podobieństwo ciągu -notlike -inotlike Brak podobieństwa ciągu -match Dopasowanie do wzorca (wyrażenia regularne) -notmatch Brak dopasowania do wzorca -is Dopasowanie typu

48 Operatory logiczne Opertator Znaczenie -not lub ! Negacja -and Koniunkcja -or Alternatywa Get-Process | Where-Object { $_.ws –gt –and $_.name –eq ”firefox” } Get-Process | Where-Object { $_.DisplayName –match ”^\w* \w*$” }

49 Agregacja zawartości potoku
Obiekty w potoku mogą mieć różne typy. Przykładowo, polecenie Get-ChildItem wykonane na systemie plików, przekazuje do potoku obiekty FileInfo i DirectoryInfo. Można też połączyć dwa polecenia, które wysyłają obiekty różnych typów do potoku: Operacja taka ma sens tylko wtedy, gdy kolejne polecenia potoku są w stanie wykonać operacje na obiektach różnych typów. W innym przypadku typ pierwszego obiektu może warunkować sposób przetwarzania całego potoku. $( Get-Process ; Get-Service ) $( Get-Process i* ; Get-Service i* ) | Get-PipelineInfo

50 Przycinanie obiektów Przekazywane obiekty często zawierają wiele niepotrzebnych elementów składowych. Odpowiednie ich odfiltrowanie pozwala zmniejszyć wykorzystanie zasobów i zwiększyć przejrzystość danych wyjściowych. Operację pozwala przeprowadzić aplet Select- Object: Operacja przycięcia może mieć skutki uboczne: Brak właściwej nazwy klasy. Elementy składowe zostają przekształcone we właściwości dodatkowe. Get-Process | Select-Object ProcessName, get_minWorkingSet, ws | Get-Member

51 Sortowanie obiektów Do sortowania obiektów służy aplet polcenia Sort-Object. Standardowy porządek jest rosnący. Zmiana kolejności sortowania przełącznikiem –desc: Domyślnie sortowanie po pierwszej własności. Zmiana przy pomocy przełącznika –property: Get-Process | Sort-Object -desc Get-process | select-object id, pm, name | sort –desc –property id

52 Grupowanie obiektów Grupowanie obiektów w potoku wg wskazanej właściwości realizuje aplet Group-object : Jeżeli jedynym celem jest wyświetlenie grup i zliczanie obiektów nie jest potrzebne, można użyć wywołania Select-Object z parametrem –unique : Get-Service | group-Object status Get-ChildItem | Select-Object extension -Unique

53 Obliczenia Na obiektach potoku obliczenia wykonuje aplet Measure-Object. Możliwe są: określenie liczności, znalezienie wartości minimalnej lub maksymalnej, sumy, średniej. Wymagane jest określenie nazwy właściwości, na której będzie wykonywana wskazana operacja. Get-ChildItem | Measure-object –Property length –min –max –average -sum

54 Wartości pośrednie Polecenie potokowe może mieć praktycznie dowolną długość. Można je jednak podzielić na fragmenty. Do przenoszenia zawartości potoku między kolejnymi poleceniami służą zmienne. Zmienne w WPS wyróżnia zawsze znak $ na początku nazwy. Usuwanie wartości zmiennej realizuje aplet Clear- Variable. Pobiera nazwę zmiennej bez znaku $. Get-Process | Where-Object { $_.name –eq ”firefox” } | ForEach-Object { $_.ws } $x = Get-Process $y = $x | Where-Object { $_.name –eq ”firefox” } $y | ForEach-Object { $_.ws }

55 Porównywanie obiektów
Aplet Compare-Object pozwala porównać zawartość dwóch potoków. $przed = Get-Process cmd $po = Get-Process Compare-Object $przed $po

56 Rozgałęzienia Są wykorzystywane, jeśli wyniki pracy apletu mają zostać przekazane dalej w potoku oraz zapisane do zmiennej lub pliku. Zostały zaimplementowane w aplecie Tee- Object. Nazwę zmiennej podaje się po przełączniku –var i bez znaku $. Podanie ścieżki dostępu do pliku wymaga użycia przełącznika –filepath. Get-Service | Tee-Object –var a | Where-Object { $_.Status –eq ”Running” } | Tee-Object –filepath c:\tmp\uslugi.txt

57 Uniwersalny model nawigacji
PowerShell implementuje niezależny od repozytorium model nawigacji. Podstawowe repozytoria to: Zmienne środowiskowe (env). Klucze Rejestru Windows (HKCU, HKCL). Magazyn certyfikatów (cert). Aliasy (alias), zmienne (Variable) i funkcje PowerShell (function). Aplet Get-ChildItem pracuje na każdym z repozytoriów.

58 Rejestr systemu Windows
Praca z rejestrem nie różni się od pracy z systemem plików. Przejście do klucza HKEY_LOCAL_MACHINE\Software: Lista podkluczy klucza bieżącego: Tworzenie podklucza o nazwie IT-Vision: Tworzenie podklucza z zawartością standardową: cd hklm:\software Set-Location hklm:\software Dir Get-ChildItem md IT-Vision New-Item –name ”Witryna” –value ” –type string

59 Dostawcy danych i dyski
Aplet Get-PSDrive wypisuje listę „dostawców danych”. Każdy z dostawców zapewnia ujednolicony dostęp metodami Get, Set, New, Remove. WPS jest wyposażony w dostęp do: Systemu plików. Rejestru systemu. Zmiennych środowiskowych. Magazynu certyfikatów. Funkcji PowerShella. Zmiennych PowerShela. Aliasów PowerShela.

60 Aplety poleceń do nawigacji w repozytoriach danych
Aplet polecenia Aliasy Opis Get-ChildItem dir, ls Lista obiektów podrzędnych Get-Cwd cd, pwd Zmiana katalogu bieżącego Get-Content type, cat Wywołanie zawartości elementu New-Item mkdir Tworzenie elementu (gałęzi lub liścia) Get-Location Informacja o katalogu bieżącym Set-Location cd Get-Content c:\tmp\pamm.c

61 Ścieżki Podstawowe symbole stosowane w zapisie ścieżek dostępu do obiektów: ~ Aplet Test-Path sprawdza, czy ścieżka istnieje. Zwraca wynik True lub False. Aplet Resolve-Path analizuje symbole wieloznaczne i wypisuje jej pełną postać: Get-ChildItem c:\windows\[a-dw]*.* Test-Path c:\tmp Resolve-Path ~

62 Definiowanie dysków Model nawigacji WPS przewiduje możliwość definiowania nowych dysków, które można wykorzystać m.in. jako skróty zastępujące długie nazwy ścieżkowe. Nowo zdefiniowany dysk jest dostępny jedynie w bieżącej konsoli WPS i nie jest dostępny dla innych aplikacji. Podobnie można definiować skróty do kluczy rejestru. Ograniczenie liczby dysków to Można je zmienić modyfikując zmienną $MaximumDriveCount. New-PSDrive –Name Home –PSProvider FileSystem -Root „c:\documents and Settings\franio\”

63 Język skryptów PowerShell

64 System pomocy Opisy elementów składniowych języka skryptowego PowerShell można wypisać podobnie jak opisy apletów poleceń. Nazwy dokumentów opisujących konstrukcje języka rozpoczynają się od słowa „About”: Get-Help About_for

65 Rozdzielanie poleceń Ogólnie jeden wiersz skryptu, to jedno polecenie.
W wierszu można umieścić kilka poleceń rozdzielając je znakiem ; . Na końcu każdej linii może znajdować się znak ; ale nie jest to wymagane. Jeśli jedno polecenie musi zostać zapisane w kilku wierszach, należy użyć znaku odwróconego apostrofu ` : Gps | ` format-list

66 Zmienne Nazwy zmiennych rozpoczyna znak $.
Nazwa może zawierać litery i cyfry oraz znak _ . Część nazw jest zarezerwowana dla zmiennych predefiniowanych $_ . Określanie typu zmiennej nie jest wymagane, może on jednak zostać zadeklarowany: Typy WPS odpowiadają klasom .NET: typy [int], [System.Int32] i [int32] są identyczne. Umieszczenie nazwy typu tuż przed wyrażeniem przypisania trwale przypisuje typ zmiennej. $a = 5 $a = [int] 5 $a = [System.DateTime] ” ”

67 Typ zmiennej W chwili przypisania wartości następuje niejawne zadeklarowanie zmiennej. Jeśli jednak typy zmiennych nie są deklarowane, mogą pojawić się błędy wynikające z błędnego określania typu. Deklaracja ma określony zakres (skrypt, procedura lub blok kodu). Deklarację można usunąć apletem Remove-Variable. Zalecane użycie polecenia Set-PSDebug – Strict.

68 „Szybkie typy” PowerShella
Oznaczenie Typ [int] typeof (int) [int[]] typeof (int[]) [long] typeof (long) [long[]] typeof (long[]) [string] typeof (string) [string[]] typeof (string[]) [char] typeof (char) [char[]] typeof (char[]) [bool] typeof (bool) [bool[]] typeof (bool[]) [byte] typeof (byte) [double] typeof (double) [decimal] typeof (decimal) [float] typeof (float)

69 „Szybkie typy” - cd Oznaczenie Typ [single] typeof (float) [regex]
typeof (System.Text.RegularExpression.Regex) [array] typeof (System.Array) [xml] typeof (System. Xml.XmlDocument) [scriptblock] typeof (System. Management.Automation.SctiptBlock) [switch] typeof (System.Management.Automation.SwitchParameter) [hashtable] typeof (System.Collections.Hashtable) [type] typeof (System.Type) [ref] typeof (System. Management.Automation.PSReference) [psobject] typeof (System. Management.Automation.PSObject) [wmi] typeof (System. Management.ManagementObject) [wmisearcher] typeof (System. Management.ManagementObjectSearcher) [wmiclass] typeof (System. Management.managementClass)

70 Sprawdzanie typu zmiennej
Informacje o typie są dostępne niezależnie od tego, czy typ zmiennej został jawnie określony. Metoda GetType () zwraca typ zmiennej w postaci obiektu System.Type. Każda zmienna WPS to obiekt klasy .NET, więc metoda ta jest zawsze dostępna. Pełną nazwę (z obszarem nazw) pobieramy z właściwości FullName, zaś krotką z Name.

71 Zmienne predefiniowane
To zmienne PowerShella. Ich właściwa nazwa to zmienne zintegrowane lub zmienne wewnętrzne. Wszystkie zadeklarowane zmienne, wewnętrzne i użytkownika można wyświetlić poleceniem: Get-ChildItem Variable: dir Variable:

72 Zmienne predefiniowane
Funkcja Opis $true Wartość „prawda” $false Wartość „fałsz” $OFS Separator stosowany przy wyświetlaniu zbioru obiektów $Home Katalog macierzysty użytkownika $PSHome Katalog macierzysty PowerShella $Args Parametr (przy wywołaniach funkcji) $Input Zawartość potoku (do użytku w funkcjach) $_ Bieżący obiekt potoku (do użytku np. w pętlach) $StackTrace Bieżąca sekwencja wywołań $Host Informacje o „hoście” WPS $LastExitCode Wartość zwrócona przez ostatnio wykonany program konsoli lub zewnętrzną aplikacje Windows $Error Pełna lista błędów od uruchomienia PowerShella. Ich liczbę określa zmienna $MaximumErrorCount

73 Podstawianie zmiennych
Zasada podstawiania zmiennych jest stosowana nie tylko w typowych wyrażeniach, ale również wewnątrz ciągów znakowych. Jeżeli: to zamiast: można napisać: W obu przypadkach wartość ciągu jest ta sama: [int] $licznik = 1 [string] $Komputer = ”messy” $licznik.ToString() + ”Dostep do komputera ” + $Komputer ”$licznik. Dostep do komputera $Komputer” ”1. Dostep do komputera messy”

74 Podstawianie zmiennych - cd
Z podstawiania zmiennych można korzystać w wywołaniach apletów poleceń: Mechanizm podstawiania zmiennych obejmuje również obliczanie wartości wyrażeń. Po znaku $ można umieścić w ciągu znakowym dowolne wyrażenie, którego wartość zostanie włączona do ciągu wynikowego: Podstawianie zmiennych nie zostanie przeprowadzone, jeśli ciąg zostanie zapisany przy użyciu znaków apostrofu zamiast cudzysłowiu: Get-DirectoryEntry (”WinNT://” + $Komputer) Get-DirectoryEntry ”WinNT://$Komputer” ”1+3=$(1+3)” ”Godzina: $((Get-Date).ToShortTimeString())” ‘$licznik. Dostep do komputera $Komputer’

75 Liczby Konstruktorami wartości liczbowych mogą być literały liczby, wyrażenia i zakresy. Liczby szesnastkowe poprzedza się znakami 0X i można je stosować wszędzie tam, gdzie liczby dziesiętne. Jeżeli następuje przypisanie literału liczby do zmiennej, której typ nie został jawnie określony, WPS tworzy obiekt typu System.Int32. Jeśli zakres wartości nie jest wystarczający, stosowany jest typ Int64 lub Decimal. Jeśli literał jest ułamkiem, WPS deklaruje typ Double lub Decimal. Aby przypisać zmiennej typ danych, należy poprzedzić deklarację nazwą typu. W przypadku typu Decimal istnieje możliwość zadeklarowania typu poprzez dodanie litery d. Skróty KB, MB i GB pozwalają używać jednostek kilo-, mega- oraz gigabajta.

76 Liczby pseudolosowe Do generowania liczb pseudolosowych służy aplet Get-Random. Standardowo generuje liczby typu double z przedziału od 0 do Int32.MaxValue. Przedział wartości można zmienić przy użyciu parametrów –Min i –Max. Istnieje możliwość wyboru wartości losowych z danego zbioru.

77 Ciągi znakowe WPS pozwala korzystać ze wszystkich metod klasy System.String, a wtym m.in. z: Insert(), Remove(), Replace() i Split(). Pełną listę metod udostępnia polecenie: ”” | Get-Member –m method

78 Dzielenie i łączenie ciągów znakowych
Aplet polecenia Split-String umożliwia podzielenie napisu na fragmenty w miejscach wskazanych przez znaki. Odpowiednikiem jest metoda Split() klasy System.String. Analogicznie, do łaczenia ciągów służy metoda Join() oraz aplet polecenia Join-String.

79 Data i godzina Aplet polecenia Get-Date tworzy obiekt System.DateTime klasy .NET, który zawiera bieżącą datę i godzinę. Redukcja danych wyjściowych przy pomocy przełącznika – displayhint : Można obliczyć różnicę między bieżącą datą i godziną, a datą i godziną zapisaną w zmiennej (metoda Substract() lub operator - ): Różnice czasu są tworzone jako obiekty klasy System.TimeSpan. Można je tworzyć poleceniem New-Timespan : Get-Date –displayhint date Get-Date –displayhint time (Get-Date).Substract((Get-Date ” :11:25”)) (Get-Date) – (Get-Date ” :11:25”) $Przedzial = New-Timespan –Days 10 –Hours 7 –Minutes 6 –Seconds 2 $Teraz = Get-Date $Koniec = $Teraz + $Przedzial

80 Uzupełnienie Aplet Get-Date nie pozwala pobrać czasu ze zdalnego komputera. Umożliwia to klasa WMI Win32_Currenttime : Zmianę daty i godziny umożliwia polecenie Set-Date. Get-Wmiobject Win32_Currenttime –computername messy

81 Tablice Deklaracja tablicy następuje w momencie przypisania zbioru wartości oddzielonych przecinkami: Tablicę można zadeklarować jawnie używając identyfikatora typu WPS [Array]: Aby wykonać operacje na wszystkich elementach tablicy, należy użyć apletu polecenia ForEach- Object: $a = ”Ala ma kota”, ”misiek”, 12 $a = ,”Tylko jeden element” [Array] $b $b 1, 3, 6, 89 [Array] $a = ”Tylko jeden element” [Array] $b = $i = 0 $b | Foreach-object { $b[i]; $i ++ }

82 Tablice - cd Właściwość Count pozwala uzyskać informację o liczbie elementów w tablicy: Dostęp do elementu po podaniu indeksu lub zakresu indeksu: Dodanie elementu do tablicy realizuje operator += : Tablice można łączyć operatorem + : Dostępne są tablice wielowymiarowe. Tworzymy ją łącząc elementy listy w grupy, stosując znaki ( ) : $b = 1, 6, 90, 45; $b.Count $b[1..3] $b += 22; $b.Count $a = ”Jan”, ”Ala”; $c = $a + $b $Kompy = (”dns1”, ” ”, ”krakow”), ‘ (”dns2”, ” ”, ”wroclaw”)

83 Tablice asocjacyjne To listy nazwanych elementów, zaimplementowane jako tablice (tabele) skrótów. Element w tablicy identyfikuje nie pozycja, ale pewna wartość nazwana kluczem. Tabelę skrótów tworzymy używając oraz listy elementów ujętych w nawiasy wąsate { }. Kolejne elementy rozdziela średnik ; . Każdy element składa się z nazwy i wartości, rozdzielonych znakiem =. Nazwy nie można ująć w cudzysłów. Identyfikatorem typu jest [Hashtable]: $Kompy1 dns1 = ” ”; dns2 = ” ”; ` dns3 = ” ”;} [hashtable] $Kompy2 dns4 = ” ”; dns5 = ” ”; ` dns6 = ” ”;}

84 Tablice asocjacyjne - cd
Dostęp do elementu tablicy przez zastosowanie [] lub notacji z . : Przypisanie wartości elementu: Istnieje możliwość generowania tabeli od listy pustej począwszy: Tabele skrótów można łączyć tak samo, jak zwykłe tablice. Nazwy elementów w obu tabelach nie mogą się powtarzać. $Kompy1[”dns1”] $Kompy2.dns4 $Kompy2.dns4 = ” ” $Kompy3 } $Kompy3.dns7 = ” ” $Kompy309 = $Kompy1 + $Kompy2 + $Kompy3

85 Operatory PWS pozwala korzystać z podstawowych operatorów arytmetycznych: +, -, *, /, %. Znak + służy do dodawania, łączenia ciągów oraz tablic. Znak * służy do mnożenia liczb oraz zwielokrotniania ciągów znakowych i tablic (oprócz tablic asocjacyjnych). $Ciag = ”abcdefghijklmno” $Ciag2 = $Ciag * 20; $Ciag2.Length $Tablica = 1, 2, 3, 4, 5 $T = $Tablica * 10; $T.Count

86 Operatory - cd Znak = to operator przypisania. WPS umożliwia przypisania krzyżowe umożliwiające elegancką formę wymiany wartości dwóch zmiennych: Operator & może służyć do wykonania polecenia, którego nazwa jest zapisana w ciągu znakowym: Operator & można zastąpić apletem polecenia Invoke-Expression: $x, $y = $y, $x $Co = ”Process” & (”Get-”+$Co) $Co = ”Process | Stop-Process” Invoke-Expression(”Get-”+$Co)

87 Struktury sterujące Język skryptów PowerShella PWL udostępnia następujące struktury sterujące: if (warunek) {…} else {…} switch ($zmienna) {wartosc1 {….} wartosc2 {…} default {…} } } while(warunek) {…} do {…} while (warunek) do {…} until (warunek) for ( wart_pocz; warunek_konca; zmiana_wartosci ) {…} foreach ($zmienna in $kolekcja) {…} function nazwa {…} break continue return exit trap błąd class {…} else {…} throw ”informacja o błędzie” throw obiekt błędu

88 Pętle #Petla for od 1 do 5 for ( $i = 1; $i –lt 6; $i++) { $i }
#Petla while $i = 0 while ( $i –lt 5 ) { $i++ $i } #Petla foreach $i = 1, 2, 3, 6, 7 Foreach ( $zmienna in $i ) { $zmienna }

89 Warunki if ($i –lt 10) { ”Instrukcja wykonywane gdy wartosc i<10” }
else { ”Instrukcja wykonywane gdy wartosc i>=10” } # switch ($i) { 1 { ”Instrukcje dla 1” } 5 { ”Instrukcje dla 5” } 7 { ”Instrukcje dla 7” } default { „Inna liczba” } }

90 Funkcje function ParametryNieNazwane () {
”funkcja dostała parametry: $args[0] oraz $args[1]” return $args[0] + $args[1] } # function ParametryNazwane ([int] $a, [int] $b) ”funkcja dostała parametry: $a oraz $b” return $a + $b

91 Przykładowy skrypt #Odczyt z pliku tekstowego i wstawienie do tablicy napisow #Format linii: Imie Nazwisko,login,haslo $a = Get-Content c:\tmp\dane.txt [Array] $tab = $a | Foreach-Object { $d = $_.split(","); $d; $tab += $d } $n = $tab.count $n for ( $i = 0; $i -lt $n; $i = $i + 3 ) { $tab[$i]+" "+$tab[$i+1]+" "+$tab[$i+2] }

92 Uruchamianie skryptów
Aby uruchomić skrypt PowerShella, należy wprowadzić nazwę pliku z lub bez rozszerzenia. Opcjonalnie można użyć apletu polecenia Invoke-Expression lub operatora &. Ścieżka dostępu może być względna lub bezwzględna, zależnie od tego czy katalog, w którym znajduje się plik skryptu wchodzi w skład wartości zmiennej Path czy nie: Skrypt WPS można także uruchomić ze zwykłego okna wiersza poleceń : Skrypty WPS podlegają tym samym ograniczeniom jak skrypty WSH w zakresie kontroli konta użytkownika. skrypt1 .\skrypt1 skrypt1.ps1 & skrypt1.ps1 Invoke-Expression skrypt1.ps1 powershell.exe skrypt1 powershell.exe .\skrypt1.ps1 powershell.exe c:\tmp\skrypt1.ps1

93 Włączanie skryptu Włączanie źródła kropką, to mechanizm umożliwiający wywołanie skryptów w sposób, który powoduje, że wszystkie zawarte w nim definicje pozostaną dostępne dla bieżącej konsoli WPS. Zatem wszystkie zadeklarowane w skrypcie zmienne i funkcje pozostaną dostępne po zakończeniu jego wykonywania. Jest to zatem prosty sposób na rozszerzanie funkcji PowerShella. cd c:\tmp . .\skrypt1.ps1

94 Zabezpieczenia Funkcje wykonywania skryptów w programach Internet Explorer, Outlook czy WSH okazały się zagrożeniem dla bezpieczeństwa systemów. Stąd próba użycia konsoli WPS do uruchomienia skryptu kończy się niepowodzeniem. Domyślnie zasady wykonywania skryptów blokują wykonanie jakiegokolwiek pliku. Pierwsze wirusy WPS powstały jeszcze przed wprowadzeniem pierwszej wersji narzędzia.

95 Zasady wykonywania skryptów
Użytkownik może korzystać ze skryptów PowerShella dopiero po obniżeniu poziomu zabezpieczeń. Służy do tego aplet polecenia Set- ExecutionPolicy. Dostępne tryby to: Restricted – domyślny, uniemożliwia uruchomienie jakiegokolwiek apletu. AllSigned – pozwala uruchamiać skrypty podpisane tylko przez zaufanych wydawców. RemoteSigned – podpis zaufanego wydawcy jest wymagany tylko dla skryptów pobieranych z Internetu i innych zasobów sieciowych. Skrypty lokalne nie muszą mieć podpisu. Unrestricted – można uruchamiać wszystkie skrypty.