Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW

Prezentacja na temat: "Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW"— Zapis prezentacji:

1 Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Wybrane problemy socjologii etniczności (nr 7): Społeczna organizacja „etniczności”: granice etniczne.

2 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
1. Granice a skala dystansu społecznego (E. Bogardus): czy zgodziłby się Pan/ Pani dopuścić członków innej grupy etnicznej do?: usunąłbym go z mojego kraju; tylko jako gościa w swoim kraju; jako współobywatela w swoim kraju; jako współpracownika w miejscu pracy; jako sąsiada z tej samej ulicy; swojego klubu lub kręgu bliskich przyjaciół; bliskiego pokrewieństwa przez małżeństwo. charakter skali – liniowe uporządkowanie ze względu na rosnącą wartość pozytywnych związków emocjonalnych; dystans społeczny: normatywny, interakcyjny, kulturowy, zwyczajowy.

3 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
2. Pojęcie „granicy” w naukach społecznych: granica - czy to jest tylko „linia” rozdzieląjąca „coś” od „czegoś”?; pojęcie „granicy” a inne zbliżone terminy socjologiczne: dystans społeczny, podział , różnica, dystynkcja społeczna; pogranicze. Georg Simmel: granica a „poczucie obcości” - jest to szczególny rodzaj relacji (więzi) społecznej, inny od tej, jaka powstaje między tymi, którzy uznają się za „swoich”. „granica” w badaniach klasycznej socjologii (Ezra Park i Louis Wirth); „granica” w badaniach polskiej socjologii: F. Znaniecki, J. Chałasiński, J. Obrębski, S. Ossowski, E. Nowicka, J. Kurczewska.

4 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
3. Grupa etniczna a społeczne aspekty „etniczności”: problem granic etnicznych: granice między poszczególnymi grupami etnicznymi nie mają jedynie charakteru kulturowego i terytorialnego, są one także (a nawet muszą być) „efektywnie społeczne”; kiedy oraz w jakich sytuacjach społecznych tożsamości etniczne ludzi staja się dla nich oraz „innych” społecznie znaczące?; jakie elementy kultur i odrębności etnicznych stają się ważne , aby czynić „różnice „ między ludźmi? podstawową funkcją zasady „etniczności” jest porządkowanie świata społecznego przez wydzielanie i tworzenie klasyfikacji grup etnicznych, to stąd pytanie o kryteria i formę dzielących je granic?; artykuł Frederika Bartha „Grupy i granice etniczne… ”: pytania o społeczną efektywność „granic etnicznych” oraz ich charakter w sytuacjach mniejszościowych?

5 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
4. Koncepcja „granic etnicznych” Frederika Bartha: grupa etniczna a cechy kultur etnicznych; błędem jest utożsamiać grupę etniczną z każdą odrębną grupą kulturową (nie każda kultura stanowi o odrębności grupowej)– więc pytania: w jaki sposób zjawia się „etniczność?; co staje się tutaj ważne – treści kultury („zawartość kulturowa”) czy też interakcje i organizacja społeczna?; nacisk na granice etniczne, które opierają się na społecznych procesach „wyłączania” i „włączania” określonych osób do grupy oraz jej społecznych praktyk: jak członkowie istniejącej grupy definiują to, co ich łączy i to, co ich oddziela od innych?; jak definiują granice między „swoimi” i „obcymi”?; jakimi działaniami mają oni podtrzymywać te granice, a w jaki sposób pozwalają na ich przekraczanie?

6 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
5. F. Barth: społeczny kontekst funkcjonowania grup etnicznych (I): grupy etniczne są „kategoriami społecznymi” wynikającymi z przypisywania, samoprzypisywania i samoidentyfikowania się działających w ich obrębie osób (podmiotów): są kategoriami organizowania przez ludzi interakcji w obrębie grupy i między grupami; grupy etniczne to „całości przypisania”, gdzie istnienie „granic” zapewnia przetrwanie grupy; Frederick Barth: przypisywanie osoby do jakiejś kategorii staje się etniczne wówczas, gdy klasyfikuje ono dana osobę z punktu widzenia jej tożsamości, a która – jak się zakłada - jest określona przez jej pochodzenie i „podłoże” kulturowe; wspólne pochodzenie i kultura mają znaczenie, ale głównie świadomościowe;

7 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
6. Społeczny kontekst funkcjonowania grup etnicznych (II): nie są dane z góry cechy kulturowe, lecz wartości i charakterystyki społeczne świadomie dobierane przez ludzi tworzą granice grupowe; zdaniem Bartha: świadczą o tym te sytuacje, w których małe różnice kulturowe pomiędzy grupami etnicznymi nie są związane ze zmniejszaniem się istotności tożsamości etnicznych („załamywaniem” się granic międzygrupowych); jego podejście badawcze: co jest „społecznie skuteczne „w stosunkach między-etnicznych? F. Barth: etniczność jest „kategorią przypisania”, która klasyfikuje ludzi w ich najbardziej ogólnych tożsamościach; członkostwo w grupie etnicznej musi być uznane przez same jednostki, aby było społecznie skuteczne. Brak ciągłości tożsamości jest wynikiem braku społecznej ciągłości, a nie kulturowej.

8 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
7. Społeczny kontekst funkcjonowania grup etnicznych (III): dwie logiki tworzenia granic: wewnętrznej (samo-potwierdzania) i zewnętrznej (przypisania). kulturowe różnice mają znaczenie dla „etniczności” tylko wtedy, gdy mają znaczenie dla stosunków społecznych: mogą być skutkiem, a nie przyczyną granic etnicznych. Jeżeli odrębności między grupami staną się znaczące społecznie, to inne aspekty kultury będą stawały się ważne;  „granice” pozwalają wyjaśnić zjawisko „ukrytej etniczności” lub też jej renesansu (odrodzenia): granice etniczne (etniczność) ma zarówno znaczenie symboliczne, jak i użyteczne (umożliwia dostęp do zasobów). koncepcja granicy etnicznej stawia w centrum badań problem relacji między grupami etnicznymi: granica, choć „niewidoczna”, tworzy i rozgranicza linię graniczną między nimi.

9 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
8. Grupy etniczne a „granice etniczne”: dwa aspekty granicy etnicznej: rozgranicza i tworzy własną tożsamość; tworzy odrębność w stosunku do innych. zmienność granicy etnicznej – w skrajnych przypadkach mamy przypisaną nazwę (służy do klasyfikacji ludzi), która determinuje całość życia jednostki; poziomy społeczne „granic etnicznych”: społeczeństwa (podział pracy, „etniczna” struktura społeczeństwa); stosunków międzygrupowych (poziom organizacji i stowarzyszeń oraz stosunków władzy); życia codziennego (podziały etniczne w codziennych spotkaniach, „interpersonalnych” relacjach).

10 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
9. Wyrażanie „granic” (zróżnicowań) etnicznych: „widoczne”: upozowana, paradna, na pokaz, nad-komunikowana (over-communicated), jasne, głośne i widoczne wyrażanie identyfikacji etnicznych, podkreślanie etniczności w różnych formach i sytuacjach społecznych, głównie publicznych (np. w sztuce); „ukryta” („niedo-komunikowana”): etniczność nie jest uważana za coś ważnego dla sfery publicznej, jednostki nie uważają jej za coś istotnego, co warto przekazywać.   granice etniczne wiążą się z takimi zjawiskami społecznymi: taksonomia etniczną (dystans społeczny wobec innych – „my” i „oni”, skala Bogardusa); procesy dychotomizacji oraz współpracy („uzupełniania”) w życiu społecznym (codziennym);   stereotypami etnicznymi; stygmatyzacją etniczną (naznaczanie „gorszością”, może to być początkiem odrodzenia etnicznego).

11 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
10. Czynniki zwiększające widoczność różnic - granice etnicznych 10a. Czynniki zmniejszające widoczność różnic – granic etnicznych „przeszła” obecność tożsamości etnicznych w społecznych relacjach; grupy „inne” są względnie duże liczebnie wobec dominującej populacji; ich praktyki kulturowe (język, wyznanie etc.) różnią się w dużym stopniu od większości społeczeństwa; członkowie tych grup zajmują podobne pozycje klasowe (zawód); grupy te cechuje duży kapitał społeczny; maja one rozbudowany repertuar symboliczny. brak „przeszłości” w obecności tożsamości etnicznych w społecznych relacjach; grupy „inne” są względnie małe liczebnie wobec dominującej populacji; ich praktyki kulturowe (język, wyznanie etc.) nie różnią się od większości społeczeństwa; członkowie tych grup nie zajmują podobnych pozycji klasowych (zawód); grupy te cechuje mały kapitał społeczny; maja one słabo rozbudowany repertuar symboliczny.

12 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
11. Krytyka koncepcji F. Bartha: ekskluzywność i inkluzywność granic: dyskusja na temat „centrów identyfikacyjnych” osób (kto pragnie należeć i gdzie?) granice są sztywne, ale bywają także przekraczalne (w jaki sposób i pod jakimi warunkami?);  czy nie ma możliwości „bycia” ponad granicami?; „otwartość” zasobów grupy na rzecz innych społeczności; ewolucja granic i grup etnicznych: grupa etniczna przechodzi od stadium wspólnoty pokrewieństwa, przez wspólnotę interesu, następnie – zamiennie – wspólnotę instytucji i kultury, by zamknąć to wszystko powrotem do wspólnoty pokrewieństwa.

13 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
12. Badanie „granic” etnicznych: Anthony Cohen – „granice symboliczne”: granice symboliczne (obrzędy, obyczaje itp.) są obecnie wyrazem odrębności i podziałów kulturowych; zanik podziałów strukturalnych a zwiększona rola granic symbolicznych; Służą one ideologii „budowy wspólnoty kulturowej” (są one „maską” na rzecz zewnętrznego świata); wspólnoty oraz ich granice są tworzone symbolicznie i dyskursywnie przez ludzi, nadając ich działaniu sens i tworząc poczucie „wspólnoty”. istnieją w społecznej świadomości. granice a „nacjonalizm banalny” (różnice etniczne i narodowe na poziomie lokalnym i życia codziennego); antropologia i socjologia „granic państwowych” i pogranicz etnicznych.

14 Wybrane problemy socjologii etniczności – nr 7
13. Podsumowanie – granice etniczne: granice etniczne służą organizacji (uporządkowaniu) życia społecznego; są one rozumiane jako bariery utrudniające (uniemożliwiające) wchodzenie w określone stosunki społeczne przez osoby pochodzące z odrębnych kategorii (grup) etnicznych: w praktyce realizują się one przez unikanie wchodzenia w określone relacje i sytuacje społeczne z osobami z innych grup. granice te mogą przyjmować różne formy, od „szerokiej” (obejmującej większość dziedzin życia społecznego) do „wąskiej” (dotyczą niektórych, wybranych fragmentów życia społecznego); granice te ulegają instytucjonalizacji – są obwarowane normami i sankcjami społecznymi; granice ulegają zmianom wraz z upływem czasu; granice - dzielenie (dychotomizacja) i łączenie (uzupełnianie).