Jean Baudrillard (ur. 20 czerwca 1929 w Reims, zm. 6 marca 2007 w Paryżu) – francuski socjolog i filozof kultury.

Prezentacja na temat: "Jean Baudrillard (ur. 20 czerwca 1929 w Reims, zm. 6 marca 2007 w Paryżu) – francuski socjolog i filozof kultury."— Zapis prezentacji:

1 Jean Baudrillard (ur. 20 czerwca 1929 w Reims, zm. 6 marca 2007 w Paryżu) – francuski socjolog i filozof kultury.

2 Jean Baudrillard Był jednym z inicjatorów nurtu postmodernistycznego w teorii społecznej oraz radykalnym krytykiem globalizacji, współczesnego społeczeństwa i kultury.

3 Baudrillard urodził się w Reims, w północno-wschodniej Francji, 29 lipca 1929 roku.
W Paryżcie na Uniwersytet w Sorbonie studiował germanistykę, po czym, w roku 1958, rozpoczął pracę jako nauczyciel języka niemieckiego w prowincjonalnym liceum, Z końcem okresu kiedy był nauczycielem języka niemieckiego , rozpoczęło się jego przejście na grunt socjologii. Ostatecznie Baudrillard ukończył swoją pracę doktorską Le Système des Objets (System obiektów) pod opieką Henri Lefebvre'a. (Henri Lefebvre francuski socjolog i filozof marksistowski )

4 Następnie rozpoczął nauczanie socjologii na uniwersytecie Paris-X Nanterre , który wówczas był instytucją radykalną politycznie mocno zaangażowaną w wydarzenia jakie miały miejsce w maju 1968 roku. W Nanterre objął stanowisko adiunkta, następnie profesora pomocniczego, ostatecznie zostając profesorem po ukończeniu pracy akredytacyjnej Inni przez siebie

5 W roku 1986 przeniósł się do Instytutu Badań i Informacji Socjoekonomicznych na uniwersytecie Paris-X Dauphine , gdzie pozostał przez dalszą część swojej kariery nauczycielskiej. W tym czasie rozpoczęło się jego odejście od dyscypliny socjologii, szczególnie w jej klasycznej postaci, i po zarzuceniu pełnoetatowej pracy dydaktycznej, rzadko identyfikował się z jakąkolwiek szczególną dyscypliną, choć pozostał w związkach ze społecznością akademicką.

6 W latach 80. i 90. jego książki zdobyły szerokie rzesze czytelników i w ostatnich latach życia stał się, w znacznej mierze, znaną intelektualną znakomitością – był często publikowany we francusko- i angielskojęzycznej prasie popularnej. Mimo to nadal współpracował z Instytutem Badań nad Współczesnym Społeczeństwem i narodowym Centrum Badań Naukowych. Był także satrapą w Kolegium Patafizyki. Był też współpracownikiem w kanadyjskim piśmie filozoficznym Ctheory, gdzie bywał bardzo często cytowany. Zmarł na dur brzuszny 6 marca 2007 roku w wieku 77 lat.

7 Poglądy i koncepcje Kontynuując swoje prace, Baudrillard przeszedł od teorii opartych na ekonomii do rozważań nad mediami i masową komunikacją, a następnie do zagadnień związanych z "końcem historii". Publikował przy tym też dziennikarskie komentarze na temat bieżących wydarzeń na świecie, takich jak na przykład wojna w Zatoce Perskiej czy zamachy terrorystyczne w USA w dniu 11 września 2001 r.

8 Książki Społeczeństwo konsumpcyjne, jego mity i struktury, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s. 182, ISBN (La société de consommation ses mythes ses structrures, 1970) Wymiana symboliczna i śmierć, Warszawa 2007, Wyd Sic!, s. 344, ISBN (L’Échange symbolique et la mort, 1976). Fragmenty tej pracy w tłumaczeniu Barbary Kity opubliowano też jako Porządek symulakrów [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Widzieć, myśleć, być: technologie mediów, Kraków 2001, Wyd. Universitas, ISBN W cieniu milczącej większości albo kres sfery społecznej, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s. 116, ISBN (Á l'ombre des majorités silencieuses ou la fin du social, 1978) O uwodzeniu, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 182, ISBN (De la séduction, 1979) Symulakry i symulacja, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 200, ISBN X (Simulacres et simulation, 1981), początek pierwszego rozdziału tej książki ukazał się w tłumaczeniu Tadeusza Komendanta w: Postmodernizm. Antologia przekładów; pod redakcją Ryszarda Nycza, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków, wyd I: 1996, 1997, wyd II: 1998, ss. 574, ISBN Przejrzystość zła, Warszawa 2009, Wyd. Sic!, ISBN , (La transparence du mal. Essais sur les phénomènes extrêmes, 1990) Wojny w Zatoce nie było, Warszawa 2006, Wyd Sic!, ISBN (La Guerre du Golfe n'a pas eu lieu, 1991)

9 Książki Zbrodnia doskonała, Warszawa 2008, Wyd Sic!, ISBN (Le Crime parfait, 1995) Spisek sztuki, Warszawa 2006, Wyd. Sic!, ISBN X, s. 156, (Le Complot de l'art, 1997) Ameryka, Warszawa 1998, 2001, Wyd. Sic!, ISBN (Amérique, 1997) Przed końcem: rozmowy z Philippe'em Petit, Warszawa 2001, Wyd. Sic!, ISBN (Le Paroxyste indifférent, entretiens avec Philippe Petit, 1997) Słowa klucze, Warszawa 2007, Wyd. Sic!, ISBN (Mots de passe, 2000) Duch terroryzmu: Requiem dla Twin Towers, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN , s. 120, (L'esprit du terrorisme / Power Inferno, 2002) Pakt jasności: O inteligencji zła, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN X, (Le Pacte de lucidité ou l'intelligence du mal, 2004) Teksty w antologiach: Świat wideo i podmiot fraktalny, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Po kinie?... Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Kraków 1994, Wyd. Universitas, ISBN Syndrom Heysel, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Media – eros – przemoc. Sport w czasach popkultury, Kraków 2003, Wyd. Universitas, ISBN I z tych książek wylosujcie kilka.

10 W książce Wojny w Zatoce nie było Baudrillard skomentował wojnę w Zatoce, wskazując, że Saddam Hussein w istocie nie walczył z siłami sprzymierzonymi i nie użył swojego potencjału militarnego. Poświęcił życie swoich żołnierzy, by wzmocnić swoją władzę. Wbrew propagowanym w mediach obrazom zagorzałej walki dwóch wrogów, zdaniem Baudrillarda, wojny w Zatoce tak naprawdę nie było, bo wróg pozostał niepokonany, zwycięzcy nie zwyciężyli a w Iraku z politycznego punktu widzenia niemal nic się nie zmieniło.

11 Natomiast w publikacji Duch terroryzmu Baudrillard zinterpretował ataki terrorystyczne – zgodnie ze swoją filozofią społeczną – jako symboliczną reakcję na postępującą ekspansję świata opartego wyłącznie na wymianie towarów – reakcję na technologiczną i polityczną ekspansję kapitalistycznej globalizacji raczej niż wojnę mającą podłoże w różnicach religijnych czy cywilizacyjnych. Zdaniem Baudrillarda w ten sposób triumfująca globalizacja uderza w samą siebie. W odpowiedzi Richard Wolin oskarżył Baudrillarda i Slavoja Žižka o niemalże świętowanie ataków terrorystycznych, i w istocie twierdzenie, że USA otrzymały to na co zasłużyły.