Podstawy projektowania i grafika inżynierska

Prezentacja na temat: "Podstawy projektowania i grafika inżynierska"— Zapis prezentacji:

1 Podstawy projektowania i grafika inżynierska
Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

2 PROJEKTANT

3 KTO jest projektantem? Najprościej: „Osoba, która projektuje”
Spełnia trzy warunki: Zajmuje się zawodowo rozwiązywaniem problemów projektowych, Posiada odpowiedni zasób wiedzy, Rozwiązuje problemy w celu zaspokojenia potrzeb przyszłych użytkowników.

4 KTO jest projektantem? Projektantem jest ten, który PROJEKTUJE a nie ten kto jest tylko zatrudniony na stanowisku projektant. Pracownik poświęca projektowaniu tylko część czasu pracy – więc: „BYWA PROJEKTANTEM” Projektanci okazjonalni – nie są zatrudnieni jako projektanci ale rozwiązują problemy projektowe.

5 Typy projektantów (1) Projektant gwałtowny – działa na oślep, chaotycznie i zatrzymuje się na napotkanych trudnościach i błędach; Projektant plagiator – naśladuje znane sposoby działania nie analizując tego czy wybrana metoda pasuje do danego problemu; Projektant roztropny – świadomie (po analizie) wybiera najlepszy tok postępowania i systematycznie zmierza do rozwiązania; Projektant aktywny – dąży do przezwyciężania postawy biernej; Projektant zgodny – akceptuje poglądy przedstawiane przez innych uczestników procesu projektowania.

6 Typy projektantów (2) Projektant arbitralny – ma zawsze swoje zdanie, najczęściej odmienne od innych; Projektant indywidualista – pracuje sam, nie zwraca się o pomoc do innych, nie toleruje krytyki i obserwowania; Projektant zawodnik – najbardziej stymulujące jest współzawodnictwo; Projektant dociekliwy – bardzo lubi zadania skomplikowane. („Rozwiązywacz” łamigłówek.)

7 Projektant a wiedza Przechowujący Selektor Kompilator Inicjator
Generator Rezygnujący Egoista

8 Kształcenie projektantów
Trzy cele Dostarczenie wiedzy niezbędnej do rozwiązywania problemów, Wykształcenie umiejętności wykonywania czynności projektotwórczych, Kształtowanie postawy metodologicznej. Największy nacisk kładzie się na cel pierwszy.

9 Projektant twórczy (1) Działanie projektanta uznaje się za twórcze, gdy rozwiązując problem dokonał co najmniej jednego czynu nie naśladując znanych mu sposobów działania oraz gdy sposób uzyskania rozwiązania oceniony jest pozytywnie. Działanie twórcze „błysk geniuszu”, „dar natury”, … Kształtowanie postawy twórczej

10 Projektant twórczy (2) nieskrępowanej wyobraźni.
Twórczość traktowana jest jako systematyczne działanie, gdzie olśnienie nowym pomysłem jest pochodną: głębokiej, solidnej wiedzy fachowej, kultury, umiejętności skupienia się na problemie, umiejętności przezwyciężania stereotypów myślowych, nieskrępowanej wyobraźni.

11 Proces odkrycia Faza logiczna Faza intuicyjna Faza krytyczna
Gromadzenie wiedzy, formułowanie problemu Faza intuicyjna Nowe pomysły, „olśnienia” Faza krytyczna Przemyślenie pomysłu, weryfikacja i sformułowanie

12 Aksjomaty twórczego projektowania (1)
Najcenniejszą częścią procesu projektowania jest to co przebiega w umyśle projektanta częściowo poza zasięgiem jego kontroli. Pierwszy zarys odkrycia w umyśle projektanta wywołuje często reakcję: „to niemożliwe, nierealne”. Aby odkrycie mogło przeniknąć z podświadomości do świadomości projektant musi uwolnić się od ograniczeń: „nie należy”, „nie wolno”, „tak się nie robi”, „tak jeszcze nikt nie robił”.

13 Aksjomaty twórczego projektowania (2)
Burzenie przyzwyczajeń uświęconych tradycja wymaga odwagi. Odkrycie, pomysły powstają w klimacie odprężenia, pasji i przyjemności. Proces odkrycia jest prawie taki sam we wszystkich dziedzinach działalności projektotwórczej. Twórcze rozwiązanie proponuje często projektant luźno związany z daną dziedziną wiedzy lub działalności. Grupa projektantów o różnych zakresach wiedzy, usposobieniach i sposobach działania najlepiej osiąga rozwiązania twórcze.

14 METODY

15 Dlaczego o metodach? Nowoczesne projektowanie oparte jest na stosowaniu różnych zasad, wytycznych, algorytmów, itd. Pojawia się jednak wiele nieporozumień Procedury, modele, techniki, Strategie, sposoby, struktury, Metodologie, metodyki (!!!) Zwyczaje panujące w różnych środowiskach projektantów i metodologów oraz często z braku precyzji.

16 Co to jest METODA? Metoda – sposób postępowania, stosowany świadomie, konsekwentnie i systematycznie; zespół czynności i środków użyty dla osiągnięcia celu; sposób wykonania zadania, rozwiązanie problemu. [Słownik wyrazów obcych, Kopaliński] Metoda badań – sposób rozwiązywania określonego rodzaju problemów naukowych nadający się do systematycznego i powtarzalnego stosowania. [Słownik terminologiczny informacji naukowej]

17 Metody a rozwiązywanie problemów
Metody wskazują poprawne drogi postępowania projektotwórczego. Istotą postępowania metodycznego jest realizowanie kolejnych kroków rozwiązywania problemu projektowego. Ocena przydatności metod pod kątem: Ulepszania, usprawnienia procesu projektowania, Dążenia do uzyskania jak najdoskonalszego wytworu, Wspomagania twórczości projektanta.

18 Metoda projektowania – sprzeczność???
Projektowanie to proces twórczy Cechą projektowania jest swoboda pomysłów i wyborów Trudno objąć przepisami i szablonami Metody determinują działalność projektanta Wskazują drogi postępowania, ograniczają Mogą budzić niechęć projektanta

19 Stopień ogólności metod – różnorodność problemów

20 Stopień ogólności metod – cechy projektanta

21 Metody algorytmiczne Najbardziej ograniczają twórczość (nużące)
Ich użycie polega na automatycznym wypełnianiu instrukcji (krok po kroku) Algorytm pokazuje projektantowi jakie podjąć decyzje, jak postępować itd. Stosowanie tych metod jest w praktyce możliwe tylko dla niektórych, specyficznych problemów projektowych W praktyce algorytmy są rzadko kompletne i pozostawiają margines swobody Stosuje się do problemów o niskich poziomach ogólności

22 Metody zracjonalizowane
Pokazują pewne możliwości, o pewnych cechach charakterystycznych, Sugerują znajdowanie wielu możliwości, a następnie przekształcenie ich i rozpatrywanie Wskazują, że otrzymane wyniki po rozpatrzeniu należy porównać z oczekiwaniami Stosuje się do problemów o średnim poziomie ogólności

23 Metody heurystyczne Główne zastosowanie to stworzenie warunków sprzyjających odkryciu, pobudzeniu fantazji twórczej projektanta Stawiają możliwie mało ograniczeń Nie formułują obligatoryjnych wymagań szczegółowych Są zbiorem ogólnych sugestii lub wskazówek

24 Wybór metody Etap, faza, krok realizacji,
Rodzaj projektowanego obiektu, Projektant (cechy, charakter, wykształcenie), Sprzęt wspomagający, Przyzwyczajenia, Normy, Czas przeznaczony na wykonanie. METODA „PASUJĄCA”

25 Metoda jest dobra na wszystko?
Metoda nie jest rozwiązaniem wszelkich trudności projektowych, Projektant zna cały asortyment metod – wyniki są wspaniałe, proces łatwy i szybki a projektant szczęśliwy…??? Metody są narzędziem skomplikowanym i precyzyjnym – trzeba fachowca. Trzeba umieć posługiwać się metodami, To nie są automaty do produkcji rozwiązań.

26 Koszty stosowania metod
Przygotowanie grupy osób – uczestników projektowania, Przezwyciężanie barier psychologicznych Wdrożenie zmian organizacyjnych, Wprowadzanie nowych metod powinno zaczynać się od kierownictwa (zapoznanie, uzasadnienie korzyści) Zapoznanie całego personelu z nową metodą.

27 Oznaczanie chropowatości i falistości oraz obróbki cieplnej i powłok

28 Oznaczanie chropowatości powierzchni
Dopuszczalną chropowatość powierzchni określa się na rysunkach tylko wtedy gdy jest to konieczne Chropowatość określa się tylko dla wymaganych powierzchni Na rysunkach stosuje się znaki chropowatości Rysowane są linią cienką

29 Rysowanie znaków chropowatości
Wysokość h = wysokości cyfr wymiarowych Wysokość wpisywanych znaków ok. 2/3 h H = 1,5 do 3 h

30 Oznaczenia chropowatości
Składa się ze znaku i wpisanej nad nim wartości Wpisuje się największą dopuszczalną chropowatość Jednograniczne Dwugraniczne Ra – średnie arytmetyczne odchylenie profilu od linii średniej Rz – wysokość chropowatości wg 10 punktów profilu

31 Falistość powierzchni
Nierówności, składowe rzeczywistej powierzchni, o charakterze przypadkowym Odstępy znacznie przewyższają odstępy chropowatości Falistość powstaje na wskutek drgań względnych (obrabiarka-narzędzie-przedmiot obrabiany) Wiele parametrów opisujących falistość powierzchni.

32 Oznaczenia obróbki cieplnej
Podaje się parametry obiektu po obróbce Twardość materiału, Wytrzymałość, Inne własności mechaniczne. Kolejność podawania informacji: Nazwa rodzaju obróbki, Głębokość h warstwy obrabianej, Twardość (HRC, HV, HB).

33 Oznaczanie powłok Rodzaje powłok: metalowa, ceramiczna, lakierowa itd.
Powierzchnię, na którą ma być nałożona powłoka oznacza się wielką literą nad linią odniesienia Strzałka linii odniesienia musi dotykać powierzchni lub linii (gruba, punktowa) oznaczającej powierzchnię (lub jej fragment) Dopuszcza się podawanie wymagań bezpośrednio nad linią odniesienia

34 Oznaczanie na rysunkach
Obróbki cieplnej Linia punktowa gruba w odległości około 2 grubości linii zarysu przedmiotu (<0,8mm) Opis nad lub wielka litera (wymagania techniczne Powłok Strzałka dotyka powierzchni Wymiaruje się – jeżeli tylko obszar lub fragment

35 Rysowanie połączeń części maszynowych

36 Uproszczenia rysunkowe
Rysowanie dokładne I stopień uproszczenia (przedstawienie uproszczone); rysunki wykonawcze części maszynowych II stopień uproszczenia (przedstawienie umowne); rysunki złożeniowe (duże zmniejszenie, duże ilości drobnych części) Tzw. III stopień – uproszczenie schematyczne; rysowanie schematów mechanizmów i maszyn

37 Połączenia nitowe Na rysunkach wykonawczych nity rysuje się bez uproszczeń Na rysunkach połączeń nitowych – w rzucie na płaszczyznę równoległą do ich osi – dokładnie bądź w uproszczeniu W rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi nitów rysuje się tylko krzyżyki, nie rysując nitów

38 Połączenia spawane Połączenia spawane przedstawia się w sposób uproszczony lub umowny W uproszczeniu w przekroju poprzecznym zarys spoiny rysuje się linią ciągłą grubą, zarys części przetopionych linią cienką Spoinę można zaczernić W widoku od strony lica rysuje się cienkie łuki Spoiny wymiaruje się przez podanie oznaczenia Oznaczenie składa się ze znaku spoiny, podstawowych wymiarów: grubości spoiny (a), i długości spoiny (l)

39 Połączenia zgrzewane W uproszczeniu – tylko wtedy gdy konieczne jest przedstawienie szczegółów w sposób obrazowy Na kilku rzutach – ten sam stopień uproszczenia Oznaczenie zgrzeiny – linia odniesienia zakończona strzałką Znaki umowne - symetrycznie na linii odniesienia Wymiarowanie: średnica (d) – punktowa, szerokość (c) dla liniowej

40 Połączenia gwintowe Gwinty dokładnie rysuje się bardzo rzadko
Element z gwintem (śruba, otwór, itd.) rysuje się tak jak wygląda przed wykonaniem gwintu Gwint oznacza się: Na pł. równoległej do osi gwintu – dwiema cienkimi liniami (dna wrębów gwintu); ozn. (a) Na pł. prostopadłej – cienkim łukiem o długości ¾ obwodu; nierówno z osiami; ozn. (b)