POJĘCIE, RODZAJE I ISTOTA POSTĘPOWAŃ SZCZEGÓLNYCH

Prezentacja na temat: "POJĘCIE, RODZAJE I ISTOTA POSTĘPOWAŃ SZCZEGÓLNYCH"— Zapis prezentacji:

1 POJĘCIE, RODZAJE I ISTOTA POSTĘPOWAŃ SZCZEGÓLNYCH

2 INFORMACJE OGÓLNE Uregulowane w dziale X kodeksu postępowania karnego
Przedmiot jest taki sam jak przedmiot postępowania zwyczajnego, jednak tok postępowania różni się od postępowania zwyczajnego Uzasadnieniem dla ich obowiązywania jest fakt, że przestępstwa mają różną wagę i już to uzasadnia konieczność przewidzenia dla spraw prostszych postępowań mniej sformalizowanych Charakteryzują się pewnymi odstępstwami, które z reguły dotyczą redukcji czynności obligatoryjnych przewidzianych w postępowaniu zwyczajnym Postępowanie szczególne to zatem takie, w którym kwestia odpowiedzialności karnej jest rozstrzygana w sposób odróżniający się przebiegiem od modelowego Postępowanie szczególne jest uzależnione od spełnienia się nie tylko ogólnych przesłanek procesu, ale dodatkowo też od spełnienia przesłanek szczególnych danego trybu

3 RODZAJE POSTĘPOWAŃ SCZEGÓLNYCH
Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego Postępowanie nakazowe Postępowanie przyspieszone Cel – maksymalne skrócenie postępowania Warunek – ujęcie sprawcy na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem Zatrzymanie i doprowadzenie do sądu w ciągu 48 h od chwili zatrzymania Powyższy warunek dotyczy również czynu ściganego z oskarżenia prywatnego jeżeli miał on charakter chuligański Dotyczy czynów ściganych z oskarżenia prywatnego Pokrzywdzony wnosi prywatny akt oskarżenia, który ma uproszczoną formę Nie ma postępowania przygotowawczego, co do zasady Rozprawę poprzedza wezwanie do pojednania Szybkie rozpoznanie sprawy, gdzie przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne Okoliczności popełnienia czynu i wina nie budzą wątpliwości Czyn jest zagrożony karą ograniczenia wolności lub grzywny Rozpoznanie sprawy następuje na posiedzeniu bez udziału stron

4 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym z zachowaniem przepisów dot. tego trybu Podstawowe cechy trybu prywatnoskargowego: - rezygnacja z postępowania przygotowawczego (co do zasady) - dążenie do pojednania stron postępowania (obligatoryjne posiedzenie pojednawcze lub postępowanie mediacyjne) - szeroka możliwość odstąpienia przez oskarżyciela prywatnego od popierania skargi (co do zasady skutkuje to umorzeniem postępowania) - szersza niż w postępowaniu uproszczonym redukcja formalizmu - dopuszczalność oskarżenia wzajemnego (a tym samym możliwość połączenia w jednym postępowaniu przeciwstawnych ról procesowych – strony czynnej i strony biernej) - skrócenie w stosunku do czynów ściganych z oskarżenia publicznego okresów przedawnienia - odrębne uregulowanie kosztów postępowania Do przestępstw ściganych w tym trybie, które zostały stypizowane w KK zaliczamy: - nieumyślne uszkodzenie ciała powodujące lekki uszczerbek na zdrowiu (art. 157 § 3k.k.) - lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 2k.k.) - zniesławienie (art. 212 k.k.) - zniewagę (art. 216 k.k.) - naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 k.k.) Termin przedawnienia – karalność przestępstwa ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia, jeżeli dokonanie przestępstwa zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił

5 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Podmiotem inicjującym to postępowanie jest pokrzywdzony, który z momentem wniesienia do sądu aktu oskarżenia o przestępstwo ścigane w trybie prywatnym staje się oskarżycielem prywatnym Prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny. Przyłączenie się do postępowania wszczętego obejmuje dwie odrębne sytuacje: - przyłączenie się do postępowania zainicjowanego wniesieniem aktu oskarżenia przez pokrzywdzonego - objęcie ściganiem czynu prywatnoskargowego w sytuacji, gdy prowadzone o czyn publicznoskargowy postępowanie przygotowawcze wykazało, że mamy do czynienia z trybem prywatnoskargowym Nie odnotowano w praktyce by prokurator przyłączał się do postępowania po stronie oskarżonego Gdy prokurator odstępuje od oskarżenia, które sam wszczął pokrzywdzony po powiadomieniu go o tym fakcie ma do wyboru dwie możliwości: - może w terminie zawitym 14 dni od uzyskania tej informacji złożyć własny akt oskarżenia - może oświadczyć, ze podtrzymuje oskarżenie jako prywatne

6 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Uproszczony akt oskarżenia (art. 487 k.p.k.), musi on zawierać obligatoryjnie następujące elementy: oznaczenie osoby oskarżonego, oznaczenie zarzucanego czynu, dowody na których opiera się oskarżenie Skoro przepis art. 487 wymaga "oznaczenia osoby oskarżonego", nie zaś wskazania jego imienia i nazwiska (por. art. 332 § 1 pkt 1), to przyjąć trzeba, że oznaczenie to nie musi sprowadzać się zawsze do wskazania danych osobowych oskarżonego. W przypadku gdy oskarżyciel nimi nie dysponuje, wystarczające będzie skonkretyzowanie osoby oskarżonej poprzez podanie innych informacji (np. wskazanie numeru IP komputera, za pomocą którego w sieci internetowej zniesławiające zamieszczono wypowiedzi). Powinny być one jednak na tyle precyzyjne, aby wskazywały na jedną konkretną osobę. Dalsza identyfikacja oskarżonego może nastąpić w trybie czynności zleconych Policji w trybie art. 488 § 2 W literaturze podnosi się, że w sytuacji gdy pokrzywdzonemu nie jest znana tożsamość sprawcy, czynności zmierzające do wykrycia i zabezpieczenia dowodów należy kwalifikować jako czynności dochodzenia w niezbędnym zakresie Policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu Na polecenie sądu Policja dokonuje określonych przez sąd czynności dowodowych, po czym ich wyniki przekazuje sądowi

7 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Postępowanie pojednawcze Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia lub referendarz sądowy Na wniosek lub za zgodą stron sąd może zamiast posiedzenia pojednawczego wyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyjnego Postępowanie pojednawcze jest jawne dla publiczności Postępowanie mediacyjne nie może zastąpić sądowego postępowania pojednawczego. Umorzenie toczącego się postępowania, jako skutek procesowy pojednania (art. 492 § 1), nastąpić może dopiero po zawarciu pojednania przed sądem. Wyrażenie zgody na pojednanie w pozasądowym postępowaniu mediacyjnym nie jest przesłanką umorzenia postępowania, lecz impulsem do wyznaczenia przez sąd pomediacyjnego posiedzenia pojednawczego W razie pojednania postępowanie się umarza, w razie jego braku sprawę kieruje się na rozprawę główną, a w miarę możliwości wyznacza się od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia

8 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Oparte na pojednaniu postanowienie sądu o umorzeniu postępowania jest orzeczeniem zamykającym drogę do wydania wyroku w rozumieniu art. 459 § 1 i może być przez strony zaskarżone zażaleniem (zob. SN VI KZP 48/72, OSNKW 1973, nr 2-3, poz. 26) W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się pomiędzy tymi samymi stronami Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem, ugoda jest tytułem egzekucji sądowej po nadaniu jej przez sąd klauzuli wykonalności Postępowanie umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania; zgoda oskarżonego nie jest wymagana jeśli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia prze rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej

9 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Elementy odróżniające postępowanie mediacyjne od posiedzenia pojednawczego: Fakultatywność postępowania mediacyjnego Wymóg uzyskania przez sąd kierujący sprawę do mediacji wniosku lub zgody oskarżyciela i oskarżonego na przeprowadzenie mediacji; posiedzenie pojednawcze przeprowadza się niezależnie od woli stron Prowadzenie postępowania mediacyjnego przez podmiot pozasądowy; posiedzenie pojednawcze prowadzi sędzia lub referendarz sądowy Pojednanie lub ugoda zawarta przez strony w postępowaniu mediacyjnym same w sobie nie stanowią podstawy umorzenia postępowania, skutek taki następuje po „powtórzeniu” ich warunków przed sądem, pojednanie stron przed sądem na posiedzeniu lub rozprawie z mocy prawa skutkuje umorzeniem postępowania

10 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Kwestia niestawiennictwa: - niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia – następuje umorzenie postępowania - Nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na spotkanie wyznaczone lub umówione w ramach postępowania mediacyjnego nie jest równoznaczne z niestawiennictwem na posiedzenie pojednawcze i nie może być traktowane jako odstąpienie od oskarżenia stanowiące podstawę do umorzenia postępowania w sprawie z oskarżenia prywatnego (SN II KK 77/10, OSNKW 2010, nr 12, poz. 110; por. glosy B. Trawickiej i M. Szerera do postanowienia SN VI KZP 47/72, PiP 1974, z. 1, s ) - nieusprawiedliwione niestawiennictwo oskarżonego powoduje skierowanie sprawy na rozprawę główną - niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia – następuje umorzenie postępowania - oskarżyciel prywatny musi być obecny na każdym terminie - W razie umorzenia postępowania z uwagi na niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie lub posiedzeniu pojednawczym następuje konsumpcja skargi i nie ma możliwości ponownego wniesienia oskarżenia prywatnego w tej samej sprawie.

11 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Oskarżenie wzajemne: - oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wnieść przeciwko oskarżycielowi prywatnemu będącemu pokrzywdzonym wzajemny akt oskarżenia o ścigany z oskarżenia prywatnego czyn, pozostający w związku z czynem mu zarzucanym - w powyższym przypadku sąd rozpoznaje obie sprawy łącznie - w razie odstąpienia jednego z oskarżycieli od oskarżenia następuje umorzenie postępowania tylko w części dotyczącej wniesionego przezeń oskarżenia - obaj oskarżyciele prywatni korzystają z uprawnień oskarżonego - pierwszeństwo zadawania pytań i przemówień przysługuje temu oskarżycielowi prywatnemu, który jako pierwszy wniósł akt oskarżenia - oskarżenie wzajemnie jest niedopuszczalne, gdy prokurator wcześniej wszczął postępowanie lub przyłączył się do postępowania - jeśli po wniesieniu oskarżenia wzajemnego prokurator przyłączył się do jednego z oskarżeń wzajemnych, sąd wyłącza oskarżenie przeciwne do osobnego rozpoznania - w razie objęcia przez prokuratora obu oskarżeń wzajemnych postępowanie toczy się z urzędu, zaś oskarżeni korzystają w odpowiednim zakresie również z uprawnień oskarżycieli posiłkowych - oskarżenie wzajemne nie może dotyczyć osób najbliższych dla pokrzywdzonego, które po jego śmierci wstąpiły w jego prawa - z oskarżeniem wzajemnym nie można wystąpić, gdy prywatny akt oskarżenia skierowano przeciwko osobie prawnej, a oskarżenie wzajemne kierowano by wobec osoby fizycznej reprezentującej ten podmiot

12 POSTĘPOWANIE NAKAZOWE
Stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy dotyczącego tego postępowania nie stanowią inaczej Tryb nakazowy jest trybem sądowym fakultatywnym, niezależnym od woli oskarżyciela publicznego. Niezasugerowany przez oskarżyciela publicznego tryb rozpoznawania sprawy pozwala sądowi na dobór takich spraw, które dowodowo odpowiadają postulatowi braku wątpliwości w zakresie winy, jak i zastosowania odpowiedniego rodzaju i wysokości kary. W związku z warunkami formalnymi aktu oskarżenia należy wspomnieć, że wymóg wskazania w nim "trybu postępowania", któremu sprawa podlega (art. 332 § 1 pkt 5 in fine), nie może odnosić się do trybu nakazowego, ponieważ ma on charakter fakultatywny, nie zaś obligatoryjny Wyrok wydawany jest na posiedzeniu przez sąd bez udziału stron, co wyklucza realizację takich naczelnych zasad procesowych, jak zasada jawności, kontradyktoryjności, bezpośredniości; należy się również zastanowić, czy taka forma nie ogranicza przysługujące oskarżonemu prawa do obrony Posiedzenia są jawne – nie ma w kodeksie postępowania karnego pojęcia posiedzenia niejawnego Skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie nakazowym nie jest dopuszczalne w sytuacji, gdy wniesiony został akt oskarżenia z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy (art. 335), chyba że sąd odmówi uwzględnienia wniosku Można skazać za więcej niż jedno przestępstwo

13 PRZESŁANKI WYDANIA WYROKU NAKAZOWEGO
Przesłanki pozytywne Przesłanki negatywne Sprawa, w której prowadzono dochodzenie Sprawa z oskarżenia prywatnego Na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału sąd uznaje, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne Zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 79 § 1 k.p.k. (obrona obligatoryjne) Zachodzi wypadek pozwalający na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny zamieszczenie w akcie oskarżenia wniosku, o którym mowa w art. 333§ 4 k.p.k. Na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości

14 POSTĘPOWANIE NAKAZOWE
Wyrokiem nakazowym można orzec karę ograniczenia wolności (w pełnym jej wymiarze) lub grzywny w wysokości do 100 stawek dziennych albo do zł, a do tego środek karny albo sam środek karny, jeśli jest on wystarczający – dotyczy to kary jednostkowej i łącznej W wyroku nakazowym nie podaje się czynu zarzucanego, ale jedynie przypisany, gdyż można oskarżonemu przypisać czyn w takiej postaci, w jakiej występuje on w akcie oskarżenia Fakultatywność sporządzenia uzasadnienia wyroku. Stronom nie przysługuje prawo wnioskowania na podstawie art. 422 § 1 o sporządzenie uzasadnienia tego wyroku, gdyż w tym samym terminie służy im sprzeciw W przypadku wyrokowania poza rozprawą treść wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie jego odpisu na okres 7 dni w sekretariacie sądu, o czym należy czynić wzmiankę w protokole posiedzenia Odpis wyroku nakazowego doręcza się oskarżycielowi, a oskarżonemu i jego obrońcy wraz z odpisem aktu oskarżenia. Zawsze doręcza się odpis wyroku prokuratorowi, nawet wtedy, gdy nie występował on w sprawie w charakterze oskarżyciela.

15 POSTĘPOWANIE NAKAZOWE
Sprzeciw: - sąd właściwy – sąd, który wydał wyrok - kto – oskarżony i oskarżyciel. Prawo do wniesienia sprzeciwu ma również obrońca, mimo niewymienienia go obok oskarżonego jako podmiotu uprawnionego do dokonania tej czynności - termin – 7 dni (termin zawity) dla oskarżonego liczony od dnia doręczenia wyroku nakazowego wraz z odpisem aktu oskarżenia, dla oskarżyciela od dnia doręczenia wyroku Sprzeciw charakteryzuje się następującymi cechami: - skargowością, co oznacza, ze ten typ kontroli nie może być uruchamiany z urzędu - brakiem dewolutywności, nie powoduje przeniesienia postępowania do wyższej instancji - kasatoryjnością – sam fakt wniesienia sprzeciwu w oznaczonym terminie i przez podmiot uprawniony prowadzi do utraty mocy prawnej zaskarżonego orzeczenia

16 POSTĘPOWANIE NAKAZOWE
prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną w razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, co powoduje uprawomocnienie się wyroku nakazowego po wniesieniu sprzeciwu sąd rozpoznający sprawę nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który utracił moc Nie obowiązuje zakaz reformationis in peius – sprzeciw nie jest środkiem odwoławczym, a ów zakaz odnosi się jedynie do środków odwoławczych Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto staje się prawomocny Niedopuszczalność wniesienia przez strony kasacji od wyroku nakazowego – może to zrobić wyłącznie Prokurator Generalny, RPO, RPD

17 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy dotyczącego tego postępowania nie stanowią inaczej Niestawiennictwo oskarżyciela publicznego nie tamuje toku rozprawy ani posiedzenia. Jeżeli w rozprawie nie bierze udziału oskarżyciel publiczny, zarzuty oskarżenia odczytuje protokolant. W celu umożliwienia oskarżonemu korzystania z pomocy obrońcy w postępowaniu przyśpieszonym ustanawia się obowiązek pełnienia przez adwokatów i radców prawnych dyżurów

18 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Sprawy, w których prowadzi się dochodzenie Popełniono przestępstwo ścigane w trybie publicznym Popełniono przestępstwo ścigane w trybie prywatnym, które ma charakter chuligański Sprawca został ujęty na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa lub bezpośrednio potem Sprawca został zatrzymany i w ciągu 48 h od zatrzymania nastąpiło doprowadzenie sprawcy przez Policję i przekazanie go do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy w trybie przyśpieszonym. Można odstąpić od przymusowego doprowadzenia do sądu sprawcy, jeżeli zapewnione zostanie uczestniczenie przez sprawcę we wszystkich czynnościach sądowych, w których ma on prawo uczestniczyć w szczególności złożenie przez niego wyjaśnień, przy użyciu urządzeń technicznych, umożliwiających przeprowadzenie tych czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. W takim wypadku złożenie wniosku o rozpoznanie sprawy jest równoznaczne z przekazaniem sprawcy do dyspozycji sądu Można odstąpić od zatrzymania i przymusowego doprowadzenia do sądu sprawcy lub zwolnić zatrzymanego, zobowiązując go do stawienia się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie, w okresie nieprzekraczającym 72 h od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji, ze skutkiem wezwania. Wniosek o rozpoznanie sprawy przekazuje się sądowi wraz z materiałem dowodowym w ciągu 48 h od chwili zatrzymania albo oddania sprawcy w ręce Policji (gdy termin upływa w dniu wolnym od pracy – w najbliższym dniu roboczym, tak aby sąd mógł przystąpić do rozpoznania sprawy przed upływem 72 h od chwili zatrzymania albo oddania w ręce Policji) – do sprawcy czynu o charakterze chuligańskim może być sto stosowane wyjątkowo, jeżeli z okoliczności wynika, że sprawa stawi się w sądzie w wyznaczonym miejscu i czasie i nie będzie utrudniał postępowania w inny sposób

19 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Ograniczenie dochodzenia Dochodzenie można ograniczyć do: - przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze podejrzanego - zabezpieczenia dowodów w niezbędnym zakresie - czynności procesowych z art. 303 i 321 k.p.k. można nie dokonywać Pouczenie podejrzanego o jego uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do korzystania z pomocy obrońcy, do złożenia - już w toku dochodzenia - wniosku, o którym mowa w art. 338a, a także o możliwości złożenia przez prokuratora wniosku, o którym mowa w art. 335 § 1, oraz o obowiązkach i konsekwencjach wskazanych w art. 74, 75, 138, 139. Pouczenie to należy wręczyć podejrzanemu na piśmie za potwierdzeniem odbioru. W wypadku określonym w art. 517b § 2a podejrzanego należy pouczyć ponadto o treści art. 517b § 2a i 2c, art. 517e § 1a i art. 517ea. jeżeli zachodzą warunki do wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w art. 335 § 1, lub gdy podejrzany złożył wniosek określony w art. 387 § 1, podejrzanego przesłuchuje prokurator.

20 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Przesłanki negatywne postępowania przyspieszonego: Niemożność niezwłocznego rozpoznania sprawy Potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego Przewidywana przez sąd możliwość wymierzenia kary powyżej 2 lat pozbawienia wolności - ograniczenie co do wysokości sankcji karnej odnosi się tylko do kary pozbawienia wolności. Kara grzywny oraz ograniczenia wolności mogą być orzeczone w tym trybie w granicach ustawowych

21 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Postępowanie przygotowawcze: Zawsze forma dochodzenia Czas trwania dochodzenia wyznaczony jest przez ramy czasowe zatrzymania i wynosi maksymalnie 48 godzin Policja może zrezygnować z wydania postanowienia o wszczęciu dochodzenia i zaznajomienia podejrzanego lub jego obrońcy z materiałami postępowania oraz wydania postanowienia o zamknięciu dochodzenia Wniosek o rozpoznanie sprawy w trybie przyśpieszonym: Zastępuje akt oskarżenia Sporządza go Policja i przekazuje do sądu wraz ze zgromadzonym materiałem dowodowym O złożeniu wniosku do sądu Policja powinna niezwłocznie zawiadomić prokuratora Nie musi zawierać uzasadnienia Odpis wniosku o rozpoznanie prezes sadu doręcza oskarżonemu oraz jego obrońcy oznaczając czas na przygotowanie się do obrony Postępowanie przed sądem I instancji: Sąd powinien rozpoznać sprawę w ciągu 24 godzin od przekazania mu oskarżonego wraz z wnioskiem o rozpoznanie sprawy w trybie przyśpieszonym – termin ten nie wskazany expressis verbis w ustawie. Wynika on jednak z terminów przewidzianych dla zatrzymania procesowego Oskarżycielem publicznym jest prokurator, a nie policja – jego obecność nie jest jednak obowiązkowa Wyłączenie możliwości odraczania wydania wyroku oraz możliwości sporządzania pisemnych uzasadnień postanowień

22 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Przebieg postępowania Łączny czas zarządzonych przerw nie więcej niż 14 dni Jeżeli sąd przed rozprawą główną lub w jej toku stwierdzi, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w trybie przyśpieszonym rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego Jeżeli sąd stwierdzi jedynie, że sprawy nie można rozpoznać w postęp0owaniu przyśpieszonym z zachowaniem dopuszczalnego czasu przerw w rozprawie rozpoznaje ją w dalszym ciągu w trybie zwyczajnym Jeżeli sąd przed rozprawą stwierdzi niemożność zachowania łącznego czasu przerw rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego i przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego Jeżeli na podstawie okoliczności ujawnionych po rozpoczęciu przewodu sądowego sąd stwierdzi, że zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego, zaś dokonanie niezbędnych czynności w postępowaniu sądowym powodowałoby znaczne trudności, przekazuje sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych, zawiadamiając o tym pokrzywdzonego; przed przekazaniem sprawy sąd rozstrzyga w przedmiocie środka zapobiegawczego

23 POSTĘPOWANIE PRZYŚPIESZONE
Postępowanie odwoławcze Ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia albo złożony na piśmie w terminie 3 dni (termin zawity) od daty doręczenia wyroku strona może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Termin na sporządzenie uzasadnienia wyroku 3 dni od daty złożenia wniosku. Prezes sądu nie może przedłużyć terminu do sporządzenia uzasadnienia na czas oznaczony Termin do wniesienia apelacji wynosi 7 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem Akta przekazuje się niezwłocznie sądowi odwoławczemu, który rozpoznaje sprawę najpóźniej w ciągu miesiąca od otrzymania akt sprawy wraz z apelacją Jeżeli po rozpoznaniu środka odwoławczego sąd stwierdza, że zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dowodowego co do istoty sprawy, może - uchylając wyrok - przekazać sprawę prokuratorowi w celu przeprowadzenia postępowania przygotowawczego na zasadach ogólnych. W wypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania dalsze postępowanie toczy się w trybie zwyczajnym. 

24 ORZECZNICTWO Wyrok SN z 24 kwietnia 2012 r., II KK 81/12
Postanowienie SN z 20 września 2007 r., I KZP 24/07 Wyrok SN z 21 stycznia 2009 r., V KK 320/08 Wyrok SN z 29 września 2010 r., V KK 274/10 Wyrok SN z 20 lipca 2011 r., V KK 167/11 Wyrok SN z 13 grudnia 2010 r., IV KK 294/10 Wyrok SN z 25 października 1971 r., V KRN 375/11