Podstawy projektowania i grafika inżynierska

Prezentacja na temat: "Podstawy projektowania i grafika inżynierska"— Zapis prezentacji:

1 Podstawy projektowania i grafika inżynierska
Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

2 Proces projektowania – Część 1

3 Wskazówki dla projektanta
Sposób myślenia – logiczny, uporządkowany, przejrzysty; Sposób projektowania – zmodyfikowany do rozwiązania aktualnego problemu; Proces projektowania – zgodny z metodami; Proces projektowania – sformalizowany, ale z umiarem; Sposób poszukiwania rozwiązania – uwzględniający przypadkowość.

4 Praktyczne uwarunkowania procesu projektowania (1)
Czynniki bardzo istotne: Sformułowanie problemu (przez projektanta), Możliwość zrealizowania rozwiązania (aspekt techniczny), Rozważenie wszystkich parametrów opisujących problem, Ustalenie przyszłego użytkownika obiektu, Ustalenie rozmiarów produkcji.

5 Praktyczne uwarunkowania procesu projektowania (2)
Czynniki istotne: Sformułowanie problemu (przez zleceniodawcę), Możliwość zrealizowania rozwiązania (aspekt ekonomiczny), Znajomość istniejących koncepcji oraz rozwiązań analogicznych, Czas przeznaczony na rozwiązywanie problemów, Rozpatrywanie dużej ilości wariantów, Stworzenie systemu wartościowania, Poszukiwanie rozwiązań lepszych, Zwalczanie rutyny i przyzwyczajeń, Sporządzanie właściwej dokumentacji.

6 Praktyczne uwarunkowania procesu projektowania (3)
Czynniki mniej istotne: Pokonywanie ograniczeń zawężających zbiór rozwiązań, Znalezienie jak największej ilości elementów wyznaczających obszar poszukiwań, Wyznaczenie wymaganego systemu fizycznego, Unikanie przedwczesnej oceny rozwiązań, Swoboda poszukiwań rozwiązań, Porównanie wariantowych rozwiązań, Uwzględnienie potrzeb społecznych.

7 Poznanie stanu rzeczywistości

8 Sytuacja praktyczna (1)
Każdy problem wynika z konkretnej sytuacji. Sytuacja narzuca pewne ograniczenia. Sytuacja wyznacza możliwości. Sytuacja wpływa na przyjęte rozwiązania.

9 Sytuacja praktyczna - obszary
Obszary rzeczywistości istniejącej obecnie, tam gdzie: Wprowadzona będzie projektowana zmiana, Wytwarzany będzie obiekt projektowany, Działa projektant; Obszar rzeczywistości przyszłej, tam gdzie: Zrealizowana będzie zmiana, Nastąpi likwidacja (utylizacja) obiektu.

10 Sytuacja praktyczna – pozyskiwana wiedza
Kryteria związane z „informatorem”: Autorytet merytoryczny informatora, Autorytet merytoryczny grupy informatora, Rzetelność informatora (znana projektantowi), Autorytet formalny informatora; Kryteria związane z projektantem: „Wyczucie” dotyczące pozyskiwanej wiedzy, Zbieżność wiedzy uzyskanej z przewidywaniami, Przebieg współpracy projektanta i „informatora”, Doświadczenia zawodowe projektanta i „informatora”.

11 Specyfika pozyskiwanej wiedzy
Wiedza z różnych dziedzin Ogromny horyzont czasowy i różnorodność rzeczywistości Wiedza z bardzo wielu źródeł Wiedza nie do końca zauważona i sformułowana Czasami trudna do sprecyzowania (szczególnie w przypadkach nowatorskich i niebanalnych)

12 Wiedza projektanta w praktyce
Wiedza o projektowanym obiekcie Wiedza o praktycznych warunkach procesu projektowania Wiedza o możliwościach realizacyjnych obiektu Wiedza o sytuacji praktycznej Wiedza o przyszłym użytkowaniu Wiedza o rynku

13 Wymiarowanie –informacje uzupełniające

14 Ogólne zasady Rysuje się tylko niezbędne wymiary
Każdy potrzebny wymiar rysuje się tylko jeden raz Podaje się wymiary KONIECZNE Nie wolno rysować wymiarów oczywistych (np. zerowe kąty czy kąty proste) Technologiczność umieszczania wymiarów

15 Wymiarowanie równoległe, szeregowe i mieszane
Równoległe polega na podawaniu wszystkich wymiarów równoległych od jednej bazy Szeregowe polega na umieszczaniu wymiarów równoległych jeden za drugim Mieszane jest połączeniem obu sposobów i łączy ich zalety Najczęściej stosuje się mieszane

16 Oznaczanie chropowatości i falistości oraz obróbki cieplnej i powłok

17 Oznaczanie chropowatości powierzchni
Dopuszczalną chropowatość powierzchni określa się na rysunkach tylko wtedy gdy jest to konieczne Chropowatość określa się tylko dla wymaganych powierzchni Na rysunkach stosuje się znaki chropowatości Rysowane są linią cienką

18 Rysowanie znaków chropowatości
Wysokość h = wysokości cyfr wymiarowych Wysokość wpisywanych znaków ok. 2/3 h H = 1,5 do 3 h

19 Oznaczenia chropowatości
Składa się ze znaku i wpisanej nad nim wartości Wpisuje się największą dopuszczalną chropowatość Jednograniczne Dwugraniczne Ra – średnie arytmetyczne odchylenie profilu od linii średniej Rz – wysokość chropowatości wg 10 punktów profilu