Pobierz prezentację
1
Wyrównanie sieci swobodnych
2
Dla wyrównania sieci liniowo-kątowej potrzebne są cztery elementy wyjściowe:
Współrzędne jednego punktu – umiejscowienie sieci Azymut jednego boku – orientacja sieci Długość jednego boku – skala sieci d a Brak tych elementów jest charakterystyczny dla sieci swobodnych
3
Dla sieci niwelacyjnych niezbędny jest w klasycznym wyrównaniu, przynajmniej jeden reper. Zdarza się jednak, że stare repery istniejące od wielu lat nie dorównują dokładnością najnowszym pomiarom i włączenie ich do sieci wręcz obniża jej dokładność. Jeżeli w konkretnym zadaniu nie jest istotna wysokość nad poziomem morza, natomiast ważne są różnice wysokości między poszczególnymi elementami mierzonego obiektu – można przeprowadzić wyrównanie z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.
4
I metoda wyrównania sieci swobodnych:
Wyrównanie - na przykład sieci niwelacyjnej - można przeprowadzić metodą zawarunkowaną bez uwzględniania warunków między reperami.
5
II metoda wyrównania sieci swobodnych:
Układa się równania obserwacyjne jak dla metody pośredniczącej:
6
Następnie układa się równania błędów uwzględniając w nich poprawki do punktów nawiązania (tu – reperów). Do klasycznych równań błędów dopisuje się fikcyjne równania błędów w liczbie równej liczbie współrzędnych nawiązania. Te fikcyjne równania błędów otrzymują wagi zależne od średnich błędów punktów nawiązania.
7
III metoda wyrównania sieci swobodnych:
Metoda ta polega na podziale niewiadomych na te rozumiane w klasycznym sensie oznaczone jako x1 i na punkty nawiązania x2 które w tym zadaniu nie są traktowane jako bezbłędne i również otrzymają poprawki. Wtedy równania błędów przybierają formę: Rozwiązanie tego zadania jest możliwe po wprowadzeniu obok klasycznego warunku [vv]=min. drugiego warunku na poprawki dla punktów nawiązania [xx]=min.
9
W oparciu o przedstawione założenia zostały wyprowadzone następujące wzory na poprawki niewiadomych:
13
IV metoda wyrównania sieci swobodnych:
Przy wyrównywaniu sieci kątowo-liniowej bez nawiązania układa się równania obserwacyjne dla kątów, kierunków lub długości, a następnie na ich podstawie macierze A, L i P . Macierz współczynników równań normalnych oblicza się jak przy klasycznym wyrównaniu: N = AT . P . A Dodatkowo układa się macierz G:
16
Układa się macierz blokową:
i oblicza się jej odwrotność:
17
Następnie oblicza się poprawki niewiadomych i poprawki spostrzeżeń tak jak w klasycznym wyrównaniu:
19
W metodzie IV-tej powstaje bardzo duża macierz normalna i jej odwrotność.
To samo zadanie rozwiązywane metodą III-cią Wykorzystuje macierze dużo mniejsze.
22
Obliczenie poprawek punktów szukanych:
23
Obliczenie poprawek dla punktów nawiązania:
24
Kontrola generalna:
Podobne prezentacje
© 2024 SlidePlayer.pl Inc.
All rights reserved.