DLA KLAS III GIMNAZJUM ZESPOŁU SZKÓŁ NR 1 W BUKOWNIE

Prezentacja na temat: "DLA KLAS III GIMNAZJUM ZESPOŁU SZKÓŁ NR 1 W BUKOWNIE"— Zapis prezentacji:

1 DLA KLAS III GIMNAZJUM ZESPOŁU SZKÓŁ NR 1 W BUKOWNIE
Projekt edukacyjny wykonany w ramach projektu: „Doskonalenie zawodowe nauczycieli w dziedzinie wykorzystania technologii informacyjnej” SŁAWNI POLSCY FIZYCY DLA KLAS III GIMNAZJUM ZESPOŁU SZKÓŁ NR 1 W BUKOWNIE BARBARA BORZĘCKA GRUPA DZN/06/EL/2012 TYTUŁ PROJEKTU SSŁAWNI POLSCY FIZYCY dla klas …………. szkoły ………………..

2 SŁAWNI POLSCY FIZYCY Barbara Borzęcka

3 POLSCY FIZYCY WITELON MIKOŁAJ KOPERNIK JAN WŁADYSŁAW ŚNIADECKI
ZYGMUNT WRÓBLEWSKI KAROL OLSZEWSKI MARIA SKŁODOWSKA-CURIE MARIAN SMOLUCHOWSKI LEOPOLD INFELD HENRYK NIEWODNICZAŃSKI MARIAN DANYSZ

4 WITELON (ok ok. 1292) Największy myśliciel polskiego średniowiecza; pochodził z okolic Legnicy, sam siebie określał jako "syna Turyngii i Polski„. Głównym dziełem jest traktat o teorii rozchodzenia się światła Perspektywa, w którym problem ten zostaje ujęty matematycznie (w duchu tradycji platońskiej), a nie fizykalnie. W Optyce omówił prostoliniowe rozchodzenie się światła, odbicie, rozproszenie, budowę oka i właściwości wzroku.

5 MIKOŁAJ KOPERNIK ( ) Astronom, matematyk, prawnik, ekonomista, strateg, lekarz, poeta, kanclerz kapituły warmińskiej. Opracował heliocentryczny model Układu Słonecznego, według którego Słońce znajduje się w centrum, Ziemia jest planetą i podobnie jak pozostałe planety obiega Słońce po orbicie kolistej. Jego teoria została opublikowana w 1543 r. w księdze De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich). Mimo zadedykowania dzieła ówczesnemu papieżowi, nie została przychylnie przyjęta przez Kościół, a nawet umieszczono ją w 1616 r. w indeksie ksiąg zakazanych.

6 JAN WŁADYSŁAW ŚNIADECKI (1756 – 1830)
Najwybitniejszy uczony polskiego oświecenia Profesorem matematyki i astronomii w Krakowie. Zajmował się astronomią; odkrył w wyniku obserwacji planetoidę Pallas. Twórca polskiej terminologii matematycznej i astronomicznej.

7 ZYGMUNT WRÓBLEWSKI (1845 -1888)
Członek Akademii Umiejętności, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestnik Powstania Styczniowego, zesłany na Syberię. Badał dyfuzję gazów w cieczach i ciałach stałych. Zajmował się badaniem właściwości gazów i metali w niskich temperaturach. Wyznaczył temperatury krytyczne szeregu gazów, w tym stałe krytyczne wodoru. Wraz z Karolem Olszewskim dokonał w 1883 r. pierwszego na świecie skroplenia tlenu i azotu. Później obaj uczeni zestalili także dwutlenek węgla i alkohol.

8 KAROL OLSZEWSKI (1846 – 1915) Fizyk i chemik profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził prace badawcze w dziedzinie niskich temperatur. Wraz z Zygmuntem Wróblewskim dokonał w 1883 r. pierwszego na świecie skroplenia tlenu i azotu. Później obaj uczeni zestalili także dwutlenek węgla i alkohol. Skroplił i zestalił argon, określił ciśnienie i temperaturę, w której może nastąpić skroplenie wodoru. Prowadził prace nad skropleniem gazów szlachetnych.

9 MARIA SKŁODOWSKA-CURIE (1867 – 1934)
Wybitna uczona urodziła się w Polsce, większość życia i kariery naukowej spędziła we Francji. Zajmowała się badaniami z zakresu fizyki i chemii. Opracowała teorię promieniotwórczości, technikę rozdzielania izotopów promieniotwórczych. Odkryła dwa nowe pierwiastki: rad i polon. Pod jej osobistym kierunkiem prowadzono też pierwsze w świecie badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości. Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe. Z jej inicjatywy powstał w Warszawie Instytut Radowy.

10 MARIAN SMOLUCHOWSKI (1872 – 1917)
Klasyk fizyki statystycznej, profesor fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Lwowskim, profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim, w katedrze fizyki doświadczalnej. Prawie równocześnie z Einsteinem sformułował teorię ruchów Browna. Jedno z równań teorii dyfuzji jest znane jako równanie Smoluchowskiego. Wyjaśnił zjawisko błękitu nieba (niebieski kolor nieba). Badał zjawiska cieplne w gazach i ciałach sypkich. Był autorem prac z dziedziny geofizyki, geologii i chemii fizycznej oraz… zapalonym taternikiem. Kilka miesięcy przed tragiczną śmiercią wybrany rektorem UJ. Jego imię nosi Instytut Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Instytut Fizyki Molekularnej PAN w Poznaniu. „Każdy, kto bliżej znał Smoluchowskiego, cenił w nim nie tylko bystry umysł, ale i szlachetnego człowieka.” Albert Einstein

11 LEOPOLD INFELD (1898 – 1968) Fizyk teoretyk, twórca elektrodynamiki nieliniowej. Współpracował z Albertem Einsteinem. Wspólnie z Bornem podał interpretację zasady nieoznaczalności w nieliniowej elektrodynamice. Główne osiągnięcia dotyczą jednak teorii względności. Do najważniejszych należy praca wykonana wspólnie z Einsteinem, której rezultatem było wyprowadzenie z ogólnej teorii względności równań ruchu dla gwiazd podwójnych, dokładniejszych od równań newtonowskich, tzw. metoda przybliżeń EIH. Ważne są również jego prace z dziedziny metod matematycznych fizyki. Opracował m.in. teorię ruchu elektronu w obecności pola grawitacyjnego. Wykazał, że promieniowanie grawitacyjne można eliminować przez odpowiedni wybór układu współrzędnych. Uprościł metodę kolejnych przybliżeń przez wprowadzenie tzw. funkcji F (Diraca).

12 HENRYK NIEWODNICZAŃSKI (1900 – 1968)
Profesor Uniwersytetu Poznańskiego i profesor Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Politechniki Wrocławskiej. Od 1946 r. profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie. Członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1951 r. Polskiej Akademii Nauk. Autor prac dotyczących głównie fizyki jądrowej, niskich energii i spektroskopii atomowej. W 1934 r. pierwszy potwierdził eksperymentalnie istnienie magnetycznego promieniowania dipolowego.

13 MARIAN DANYSZ (1909-1983) Profesor fizyki, członek PAN.
Współtwórca warszawskiego ośrodka badań cząstek elementarnych. Prowadząc prace naukowe w Pracowni Radiologicznej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego odkrył promieniotwórczy izotop fluoru. Zbudował prototyp noktowizora. Wspólnie z J. Pniewskim odkrył hiperjądra, i izomerię hiperjądrową. Był również jednym ze współodkrywców podwójnego hiperjądra Odgrywał ważną rolę w rozwijaniu międzynarodowej współpracy fizyków; pomiędzy Europejskim Ośrodkiem Badań Jądrowych w Genewie a Zjednoczonym Instytutem Badań Jądrowych w Dubnej, gdzie pełnił funkcję wicedyrektora.

14 BIBLIOGRAFIA ENCYKLOPEDIA PWN, WARSZAWA 200O,
S. WERNER, ZAGADKI FIZYCZNE, WARSZAWA 1995,

15 DZIĘKUJĘ