KOMPETENCJE WYCHOWAWCZE RODZICÒW.  „ Dziecko jest jak skarb o nka, ile do niej włożymy, tyle wyjmiemy.”

Prezentacja na temat: "KOMPETENCJE WYCHOWAWCZE RODZICÒW.  „ Dziecko jest jak skarb o nka, ile do niej włożymy, tyle wyjmiemy.”"— Zapis prezentacji:

1 KOMPETENCJE WYCHOWAWCZE RODZICÒW

2  „ Dziecko jest jak skarb o nka, ile do niej włożymy, tyle wyjmiemy.”

3  „Dzieci są motorem, lecz rodzice kierownicą”

4  „Rodzice dziwią się, dlaczego woda ma gorzki smak, a tymczasem sami zmącili źródło”

5 Zagadnienia dzisiejszego spotkania Potrzeby każdego czlowieka Agresja Komunikacja

6  My wszyscy zarówno dorośli jak dzieci mamy takie potrzeby, które muszą być zaspokojone, aby nasz psychiczny organizm mógł się rozwijać.

7

8 Potrzeby fizyczne To potrzeby niezbędne do życia takie jak picie, jedzenie, sen, ale także dotyk, bliskość fizyczna drugiej osoby, przytulnie.

9 DZIECKO OTOCZONE MIŁOŚCIĄ UCZY SIĘ RADOŚCI ŻYCIA.

10 DZIECKO OTOCZONE WROGOŚCIĄ UCZY SIĘ AGRESJI.

11 Potrzeba bezpieczeństwa Dziecko musi polegać na swoich rodzicach, musi mieć pewność, że rodzice się o niego troszczą. Dziecko potrzebuje wyznaczania granic. Konieczne jest ustalenie jasnych zasad i norm i konsekwentne ich przestrzeganie. Reguły, które ustalimy powinny być niezmienne, muszą obowiązywać dziś, jutro i pojutrze… dziecko musi wiedzieć, dlaczego jest chwalone-nagradzane lub karane. Kara konstruktywna to zabranie przywileju-brak nagrody, ale po wcześniejszym ustaleniu z dzieckiem, co mu wolno, czego nie wolno, a co powinno. Kara nie może zależeć od humorów i nastroju danej chwili rodzica. Jasno wytyczone granice, dają dziecku poczucie bezpieczeństwa, gdyż wie, czego może się spodziewać.

12 DZIECKO ŻYJĄCE W POCZUCIU BEZPIECZEŃSTWA UCZY SIĘ UFNOŚCI.

13 DZIECKO ŻYJĄCE W STRACHU UCZY SIĘ LĘKLIWOŚCI.

14 Potrzeby społeczne Przynależność do określonej grupy społecznej, potrzeba bycia w niej akceptowanym i kochanym – rodzina, grupa rówieśników.

15 DZIECKO AKCEPTOWANE UCZY SIĘ KOCHAĆ.

16 DZIECKO WYŚMIEWANE UCZY SIĘ NIEŚMIAŁOŚCI.

17 Potrzeba uznania Każdy człowiek potrzebuje uznania, docenienie, pochwały. Każdy z nas potrzebuje przeżyć sukces, to tak wpływa na samoocenę, podnosi poczucie własnej wartości. Motywuje do działania, do podejmowania kolejnych wyzwań. W ten sposób uczymy się coraz więcej, następuje rozwój. Człowiek się realizuje.

18 DZIECKO ZACHĘCANE UCZY SIĘ WIARY W SIEBIE.

19 DZIECKO ZAWSTYDZONE UCZY SIĘ POCZUCIA WINY.

20 Potrzeba samorealizacji Człowiek potrzebuje spełnienia, poczucia, że jest się kimś wyjątkowym i szczególnym. Kimś niepowtarzalnym, kogo istnienie jest bardzo ważne i potrzebne, kto wkłada cząstkę siebie w tworzenie otaczającej rzeczywistości, dzięki swoim predyspozycjom, zdolnościom, zainteresowaniom. Potrzeba poczucia indywidualności i odrębności.

21 DZIECKO DARZONE UZNANIEM UCZY SIĘ, ŻE DOBRZE MIEĆ CEL.

22 Jeśli dziecko ma zaspokojone wszystkie potrzeby rozwija się i prawidłowo funkcjonuje.

23  Jeśli któraś z potrzeb nie zostaje zaspokojone, zachowanie człowieka może przybrać formę postępowania niezgodnego z ogólnie przyjętymi normami i zasadami. Przykładem może być agresja.

24 PRZYCZYNY AGRESJI W literaturze naukowej nie ma zgodności na temat źródeł agresji. Może być ona:  reakcją na frustrację,  zachowaniem wyuczonym społecznie.  tendencją wrodzoną.

25 AGRESJA JAKO CECHA WRODZONA  Oznacza, że chodzi o instynktowną skłonność do agresji, która poszukuje ujścia.  Jeżeli dziecko ma słaby system nerwowy, to szybciej i mocniej reaguje na nieprawidłowe sytuacje środowiskowe.

26 REAKCJA NA FRUSTRACJĘ  Frustracja to przykry stan emocjonalny, gdy jednostka usiłująca zaspokoić jakąś potrzebę, natrafia na przeszkody nie do pokonania. Skutkiem sytuacji frustracyjnej jest powstanie napięcia emocjonalnego, występującego w formie gniewu, złości.

27 SYTUACJE WYWOŁUJĄCE FRUSTRACJE U DZIECI SYTUACJE WYWOŁUJĄCE FRUSTRACJE U DZIECI  Gdy dziecko jest stale upominane, krytykowane przez rodziców czy rówieśników. Porównywane z innymi. Wówczas zablokowana zostaje potrzeba uznania społecznego. Dziecko czuje się „niekochane” i „niechciane”.  Ciągłe nakazy i zakazy ze strony dorosłych blokują potrzebę samodzielności, powodują ograniczenia aktywności dziecka. Wywołują złość, gniew, irytację, bunt.  Nieotrzymanie lub odebranie atrakcyjnej dla dziecka rzeczy, zakaz oglądania TV, zakaz wychodzenia z domu wywołują negatywne emocje, które mogą prowadzić do agresji.  Sytuacja traumatyczna występująca nagle np. śmierć kogoś bliskiego, ciężka choroba.

28 AGRESJA – ZACHOWANIE WYUCZONE SPOŁECZNIE  Dziecko obserwuje rozmaite zachowania w otoczeniu i mimowolnie je naśladuje. Najczęściej negatywne zachowania są przekazywane dzieciom przez: - bohaterów bajek, filmów, książek, - ulubionych piosenkarzy, - grupę rówieśniczą, - rodziców, rodzeństwo i innych krewnych. Błędy popełniane przez rodziców mogą stanowić przyczynę agresji ich dzieci:  częste karanie,  uleganie dziecku, niekonsekwencja,  sprzeczność postaw ojca i matki.

29  :”Jedyne co możesz zrobić dla dziecka to wychować je, nie możesz przeżyć za nie życia.”

30 JAK POSTĘPOWAĆ Z DZIEĆMI PRZEJAWIAJĄCYMI ZACHOWANIA AGRESYWNE?

31 * STWÓRZMY SPOKOJNĄ NASYCONĄ CIEPŁEM I ŻYCZLIWOŚCIĄ ATMOSFERĘ EMOCJONALNĄ W RODZINIE. OKAZUJMY DZIECIOM MIŁOŚĆ I ZAINTERESOWANIE. ROZMAWIAJMY Z NIMI. * USTALMY JASNE REGUŁY I ZASADY RZĄDZĄCE W RODZINIE I KONSEKWENTNIE ICH PRZESTRZEGAJMY. * STOSUJMY Z ROZWAGĄ KARY, GDYŻ KARA CZĘSTO NIE LIKWIDUJE ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH. * ORGANIZUJMY DZIECIOM AKTYWNOŚĆ RUCHOWĄ (SPORTOWĄ, ZABAWOWĄ), ABY MOGŁY W SPOSÓB KONTROLOWANY WYŁADOWAĆ NADMIAR DRZEMIĄCEJ W NICH ENERGII. * STARAJMY SIĘ BYĆ DLA SWOICH DZIECI POZYTYWNYM WZOREM DO NAŚLADOWANIA. * CHROŃMY DZIECI PRZED SZKODLIWYM WPŁYWEM MODELI AGRESYWNEGO ZACHOWANIA SIĘ. * UCZMY DZIECI TOLERANCJI I POSZANOWANIA DRUGIEGO CZŁOWIEKA, GDYŻ SĄ TO WARTOŚCI NIEZBĘDNE DO POPRAWNEGO FUNKCJONOWANIA W SPOŁECZEŃSTWIE.

32 JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM?  Słuchaj uważnie i cierpliwie tego, co dziecko ci opowiada, nie przerywaj swoim komentarzem i krytyką, choćby to, co słyszysz budziło twój niepokój.  Korzystaj z mimiki twarzy i mowy ciała np. potakuj, aby dziecko wiedziało, że jesteś zainteresowany, tym, co mówi.  Aby dziecko zachęcić do rozmowy, zadawaj pytania otwarte np. „Jak upłynęło ci popołudnie?” zamiast „Uczyłeś się?”

33 RODZICU PAMIETAJ:  Pełne partnerstwo między rodzicami i dzecmi nie jest dobre. Ktoś musi być kapitanem rodzinnej drużyny i lepiej, aby ta rola przypadła rodzicom.  Nie nadużywaj swojej pozycji – starszego i silniejszego. Zastanawiaj się, czy w podejmowaniu decyzji kierujesz się rzeczywistym dobrem dziecka czy może raczej realizujesz własną potrzebę.

34 RODZICU, PAMIETAJ Warto wprowadzić niezbędne, istotne ograniczenia w postaci przejrzystego kontraktu między dzieckiem a rodzicem. Wymagajmy, ale też pozwólmy dziecku podejmować część decyzji.

35 RODZICU, PAMIETAJ  Trzeba zaakceptować fakt, że dziecko jest odrębną osobą i przyznać mu tyle autonomii i władzy, ile jest gotowe przyjąć.  Dziecko potrzebuje od dorosłych pełnej akceptacji, wsparcia emocjonalnego, zrozumienia i bliskości.  Codziennie znajdź kilka minut dla swojego dziecka.

36  Nie psuj mnie, dając mi wszystko o co Cię poproszę.  Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie.  Nie pozwól mi ukształtować złych nawyków.  Nie rób tak, abym czuł się mniejszym niż jestem.  Nie karć mnie w obecności innych.  Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami.  Nie rób tak, abym swoje pomyłki uważał za grzechy.  Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz  Poświęć mi trochę więcej swojego wolnego czasu. LIST TWOJEGO DZIECKA

37 DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ.