Metody komunikacji Oleś Klaudia. 30 000 p.n.e - Pierwsze symbole Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła.

Prezentacja na temat: "Metody komunikacji Oleś Klaudia. 30 000 p.n.e - Pierwsze symbole Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła."— Zapis prezentacji:

1 Metody komunikacji Oleś Klaudia

2 30 000 p.n.e - Pierwsze symbole Najstarsze znane nam symbole przeznaczone do komunikacji na przestrzeni czasu to malowidła jaskiniowe. Tak jak dla małych dzieci zanim nie nauczą się bardziej skomplikowanych sposobów komunikacji, tak i dla prehistorycznego człowieka obrazki i malowidła były najłatwiejszą do opanowania techniką. Ludzie Cro- Magnon stworzyli pierwszy kalendarz księżycowy 30,000 p.n.e. Powoli następowała ewolucja od rysowania do pisania. W starożytnym Egipcie oraz w dawnej Grecji pojęcia pisania i rysowania były tożsame, na co wskazują m.in. egipskie słowo s–sz i greckie graphein, które oznaczały zarówno pisanie, jak i rysowanie.

3 10 000 p.n.e – Petroglify Wydaje się, że od malowideł jest tylko krok do pierwszych symboli. Ale to krok ogromny i bardzo długi, zarówno w czasie, jak i rozwoju intelektualnym. Podczas gdy najstarsze malowidła naskalne, rzeźby, narzędzia możemy datować na okres późnego paleolitu (ok. 25 tys. lat p.n.e.), pierwsze symbole, petroglify, pojawiają się dopiero w okresie neolitu (10-9 tys. lat p.n.e).

4 Porozumiewanie się poprzez mimika (wyraz twarzy) - pantomimika (gesty) - czynniki paralingwistyczne (np. ton głosu, tempo, intonacja) - stany fizjologiczne (np. rumieńce) - postawa ciała (co się dzieje z ciałem dziecka podczas przekazywania komunikatu) - oczy (np. ruchy oczu, częstość mrugania, kierunek patrzenia, kontakt wzrokowy)

5 3300 p.n.e. - Pismo Symbole były prekursorem kolejnego wielkiego wynalazku – pisma. Zamknięty zbiór symboli, wyrażających dźwięki fonetyczne bądź pojęcia, umożliwił przechowywanie skomplikowanych, długich wiadomości i stanowił „graficzny zapis mowy”. Klasa urzędników rządzących imperium chińskim, literati, za jedną z najważniejszych cech wykształconego człowieka uważała zdolność czytania i pisania.

6 9000 p.n.e. - Piktogramy i ideogramy Najstarszym podgatunkiem pisma są piktogramy, czyli pismo obrazkowe, w którym obrazy lub schematyczne rysunki przedmiotów są symbolami tych zjawisk. Symbole te nie przedstawiają dźwięków mowy – jest to alfabet semantyczny Ideogramy mają na celu przedstawienie idei. Podczas gdy piktogram przedstawiający koło zawsze przedstawia przedmiot o okrągłym kształcie, np. słońce, tak kolisty ideogram może oznaczać ‘gorąco’, ‘światło’, ‘dzień’ czy ‘Wielkiego Boga Słońca’. Dwie kreski mogą oznaczać nie tylko nogi, ale symbolizować też pojęcia takie jak ‘iść’ bądź ‘podróż’. Najwcześniejsze symbole często mają podobne znaczenie, niezależnie od geograficznego położenia kultury, która je stworzyła – np. oko z łzą oznacza smutek u Indian w Kalifornii, w piśmie Azteków, a także we wczesnych pismach chińskich i egipskich.

7 3400 p.n.e. - Pisma ideograficzne Z czasem ideogramy coraz bardziej odchodziły od ‘zwykłych obrazków’ i ewoluowały w stronę bardziej abstrakcyjnych symboli, nadal jednak zachowały swoją podstawową ideę, że dany znak reprezentuje konkretne pojęcie. Ideogramy są spotykane w starszych systemach pisma Dalekiego Wschodu – m.in. w japońskim Kanji, koreańskim Hanja (z V wieku n.e.), które z kolei wywodzą się z chińskich znaków (1200 p.n.e). Najstarszy system pisma, sumeryjskie pismo klinowe, jest przykładem pisma ideograficznego.

8 3300 p.n.e. - Pisma analityczne Najbardziej znanym przykładem pisma analitycznego są egipskie hieroglify (najstarszy odkryty egipski hieroglif jest datowany na 3300 p.n.e.). Składają się z trzech odrębnych elementów: znaki ideograficzne - np. “krzyż ankh” oznaczał “życie”, a “pióro” oznaczało “prawdę” znaki fonetyczne – hieroglificzne znaki spółgłoskowe, oznaczały od jednej do trzech spółgłosek determinatywy – poprzedzające słowa i określające klasę wyrazów. Np. wszystkie imiona bóstw były poprzedzane znakiem siedzącej figurki boga

9 3000 p.n.e. - Pisma fonetyczne - sylabiczne Pisma fonetyczne-sylabiczne (sylabariusze) to takie zespoły symboli fonetycznych, w których poszczególne znaki są znakami samogłosek lub sylab, połączonych tak by przekazywały słowo mówione. 2000 p.n.e. - Pismo fonetyczne – alfabetyczne Alfabet rzymski składał się tylko z ‘dużych’ liter. W okresie średniowiecza alfabet łaciński wzbogacił się o małe litery, a także symbole ‘j’, ‘w’ i ‘u’. Różne lokalne języki dodawały także inne swoje litery do swoich wersji alfabetu – np. litery ‘ó’ czy ‘ś’ w alfabecie polskim.

10

11