Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych Wykładowca: Tomasz Kowalski Wykłady przygotowane na podstawie materiałów prof. Kazimierza Subiety Wykład 6 Język SBQL (Stack- Based Query Language) (1)

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Składnia SBQL (1) Przyjmiemy, że niektóre elementy wprowadzonego poprzednio zbioru V mają reprezentację zewnętrzną, która pozwala zapisać ten element w zapytaniu w postaci ciągu bajtów. Wiele elementów zbioru V, takich jak grafika, skompilowane procedury, itd. nie posiada reprezentacji zewnętrznej. Zwykle zewnętrzny reprezentant elementu zbioru V jest zwany w językach programowania literalem; Niedobrym terminem jest stała, gdyż następuje tu kolizja znaczeniowa z niemodyfikowalnym elementem składu obiektów. Zbiór literali będziemy oznaczać L. Będziemy zakładać, że istnieje prosta i jednoznaczna funkcja odwzorowująca element zbioru L w element zbioru V. Identyfikatory należące do zbioru I nie mają odpowiadających im literali.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Składnia SBQL (2) Jedyną możliwością odwołania się do obiektów znajdujących się w składzie obiektów będzie użycie ich zewnętrznej nazwy należącej do zbioru N. Przyjmiemy, że każdy element zbioru N może być użyty w zapytaniu. Dowolny literal jest zapytaniem; np. 2, 3.14, Kowalski Dowolny element zbioru N jest zapytaniem; np. Osoba, Student, zarobek, wiek. Zapytania można łączyć w większe zapytania przy pomocy operatorów. Wykorzystamy tu typowy zestaw operatorów występujących w znanych językach zapytań, np. w SQL. Musimy przy tym rozróżniać leksykalną reprezentację operatora i sam operator, podobnie jak w przypadku rozróżnienia pomiędzy zbiorami L i V. Np. element leksykalny sum jest ciągiem trzech znaków, który oznacza sumującą funkcję zagregowaną. Operatory będą podzielone na unarne i binarne, oraz algebraiczne i nie-algebraiczne.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Składnia SBQL (3) Jeżeli jest oznaczeniem operatora algebraicznego unarnego, zaś q jest zapytaniem, wówczas ( q ) jest zapytaniem. Przykładami operatorów algebraicznych unarnych są: count, sum, avg, log, -, sin, sqrt, not, itd. Dla operatorów - oraz not, będziemy pomijać nawiasy, o ile nie doprowadzi to do niejednoznaczności. Jeżeli jest oznaczeniem operatora algebraicznego binarnego, zaś q 1 i q 2 są zapytaniami, wówczas q 1 q 2 jest zapytaniem. Przykładami operatorów algebraicznych binarnych są: =, +, -, *, /,, and, or, union, itd. Przecinek jest operatorem algebraicznym - konstruktorem struktur i kolekcji. Jeżeli jest oznaczeniem operatora nie-algebraicznego, zaś q 1 i q 2 są zapytaniami, wówczas q 1 q 2 jest zapytaniem. Przykładami operatorów nie-algebraicznych są: selekcja (where), projekcja lub nawigacja (.), zależne złączenie (join), kwantyfikatory, itd. Dla kwantyfikatorów zastosujemy tradycyjną składnię q 1 ( q 2 ) oraz q 1 ( q 2 ); jest ona równoważna podanej wyżej uniwersalnej składni q 1 q 2 i q 1 q 2

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Składnia SBQL (4) Jeżeli q jest zapytaniem, zaś n N, wówczas q as n jest zapytaniem. Operator as jest unarnym operatorem algebraicznym parametryzowanym nazwą n. Operator ten będziemy wykorzystywać w większości sytuacji wymagających zdefiniowania pomocniczej nazwy. Jeżeli q jest zapytaniem, zaś n N, wówczas q group as n jest zapytaniem. Operator group as jest podobny do as, o nieco innej semantyce. Jeżeli q jest zapytaniem, to (q) jest zapytaniem. Jeżeli n N jest nazwą procedury, funkcji, lub metody posiadającej k parametrów, zaś q 1, q 2,..., q k są zapytaniami, wówczas n(q 1 ; q 2 ;..., q k ) jest zapytaniem. Jeżeli n N jest nazwą procedury, funkcji, lub metody nie posiadającej parametrów, wówczas n() oraz n są zapytaniami. Zapytania będą podlegać ograniczeniom typologicznym, które najczęściej będą tutaj zakładane implicite.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Przykładowe zapytania 2000 "Kowalski" zarobek Osoba 2+2 zarobek > 2000 Osoba where (zarobek > 2000) (Osoba where (wiek() > 30)). (zarobek + x /y) ((Osoba as p) join (p.pracuje_w.Dział as d)). (p.nazwisko, d.nazwa) Osoba (wiek < 65) Dział where ( (zatrudnia.Osoba) as p (p.wiek() < 17)) (((Osoba as p) join (p.pracuje_w.Dział as d)) where (p.Nazwisko = "Nowak" and d.Nazwa = "Kontrola")). (p.nazwisko, d.nazwa)

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Podsumowanie składni SBQL zapytanie ::= L zapytanie ::= N zapytanie ::= operUna zapytanie zapytanie ::= operUna ( zapytanie ) zapytanie ::= zapytanie operBin zapytanie zapytanie ::= zapytanie operNieAlg zapytanie operNieAlg ::= where |.| join | | zapytanie ::= zapytanie ( zapytanie ) zapytanie ::= zapytanie as N zapytanie ::= zapytanie group as N zapytanie ::= ( zapytanie ) zapytanie ::= N ( ) zapytanie ::= N ( parametr {; parametr} ) parametr ::= zapytanie L V jest zbiorem literali N jest zbiorem nazw operUna jest operatorem algebraicznym unarnym operBin jest operatorem algebraicznym binarnym operNieAlg jest operatorem nie-algebraicznym Możliwe są dalsze operatory nie-algebraiczne Meta-nawiasy {} oznaczają iterację od 0 Plus ograniczenia typologiczne: np. 2+"Kowalski" nie jest poprawnym zapytaniem, (Nazwisko = "Nowak") where Osoba nie jest poprawnym zapytaniem; itd.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Drzewa syntaktyczne zapytań Jest to struktura danych, która powstaje jako rezultat rozbioru gramatycznego zapytania. Jest podstawą działania procedury eval wyznaczania rezultatu zapytania. Może być przedtem poddane przekształceniom mającym na celu optymalizację zapytania. Np. drzewo syntaktyczne zapytania: Osoba where Nazwisko = Nowak Start Lewe podzapytaniePrawe podzapytanie Operator niealgebraiczny where Lewe podzapytaniePrawe podzapytanie Nazwa Nazwisko Operator algebraiczny =Nazwa Osoba Operator derefLiterał Nowak

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Stos rezultatów zapytań (QRES) Wszelkie pośrednie i końcowe rezultaty zapytań (wyrażeń) będą odkładane na stosie rezultatów QRES (Query REsult Stack). Stos rezultatów jest uogólnieniem stosu arytmetycznego spotykanego w implementacji języków programowania. Dość często osoby mało wyrobione w semantyce języków programowania plączą stos środowisk ze stosem rezultatów. Są to różne stosy, o odmiennej budowie, operacjach i przeznaczeniu. W SBA zajmujemy się obydwoma stosami. Elementami stosu będą rezultaty zapytań (elementy zbioru Rezultat) zdefiniowane poprzednio; Stos będzie przechowywał także wszelkie pomocnicze elementy niezbędne do obliczania zapytań; w szczególności, liczniki pętli iteracyjnych implikowanych przez operatory działające na kolekcjach. Elementy te nie będą uwzględniane w opisie formalnej semantyki. Stos rezultatów jest strukturą danych przechowywaną w pamięci operacyjnej. Zmienia się w trakcie obliczeń.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Przykład działania stosu rezultatów (2 *((5 + 3 ) / 4)) / * 1 - WyrażenieOdwrotna notacja polska pusty / * -

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Dlaczego wprowadzamy stos QRES? QRES nie będzie przez nas uważany za składową pojęcia stanu. Dla sformułowania semantyki stos QRES ma znaczenie drugorzędne. W niektórych sformułowaniach tej semantyki (np. w semantyce denotacyjnej) QRES jest w ogóle zbędny. Jest również zbędny, jeżeli semantykę zaimplementujemy poprzez zestaw rekurencyjnych procedur. Stos QRES jest wygodny przy podejściu operacyjnym do semantyki. Doświadczenie pokazuje, że inne podejścia (np. denotacyjne) są za trudne; Stos ten uzupełnia koncepcję abstrakcyjnej implementacji, która jest zaletą podejścia stosowego. Dzięki temu nasze rozważania teoretyczne można dość łatwo zaimplementować; Stos rezultatów jest skojarzony z jego statycznym odpowiednikiem funkcjonującym podczas statycznej analizy zapytania (kompilacji). Statyczny stos rezultatów jest niezbędnym elementem optymalizatora zapytań.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Operatory działające na stosie QRES Stos QRES jest abstrakcyjną strukturą danych obsługiwaną przez cztery operatory: push (włóż nowy element na wierzchołek stosu), pop (zdejmij jeden element z wierzchołka stosu), top (odczytaj wierzchołek stosu), empty (sprawdź czy stos jest pusty). Operacje na stosie odbywają się zawsze na jego wierzchołku (uwzględniają jeden lub dwa wierzchołkowe elementy). Pozostałe elementy stosu staną się widoczne dopiero wtedy, gdy zdejmiemy odpowiednią liczbę elementów z jego wierzchołka.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd i 17 struct{ x(i 61 ), y(i 93 ) } bag{ struct{ n("Nowak"), s(i 9 )}, struct{ n("Stec"), s(i 14 )}, struct{ n("Mikuła" ), s(i 18 )}} Przykład zawartości stosu QRES dół stosu wierzchołek stosu - jedyny widoczny element niewidoczne elementy stosu

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Ogólna architektura elementów semantyki Skład obiektów Obiekty trwałe Obiekty ulotne Stos środowisk ENVS Stos rezultatów QRES Ewaluacja zapytań Operatory niealgebraiczne referencje do obiektów referencje do obiektów

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Procedura ewaluacji zapytań eval ( eval uation) Semantyka SBQL będzie zdefiniowana poprzez procedurę eval. Argumentem procedury eval jest dowolne zapytanie, zaś wynikiem procedury jest rezultat tego zapytania włożony na wierzchołek QRES. Procedura eval jest realizacją omawianej wcześniej zasady modularności lub kompozycyjności języka. Jest rekurencyjna, wywołuje sama siebie dla podzapytań danego zapytania. Procedura eval będzie korzystać ze składu obiektów, ENVS oraz QRES. Dla zapytań bez efektów ubocznych przyjmiemy następujące założenia: Procedura eval nie zmienia stanu składu obiektów; Procedura eval w trakcie ewaluacji zapytania q może zmieniać stan ENVS, ale po zakończeniu ewaluacji q stan ten będzie taki sam, jak na początku. Procedura eval w trakcie ewaluacji zapytania q nie zmienia tej części QRES, którą zastała w momencie rozpoczęcia ewaluacji. Semantyka będzie sterowana abstrakcyjną składnią. Procedura eval jest wspomagana przez analizator gramatyczny (parser).

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd poprzedni stan QRES eval( q ) rezultat zapytania q poprzedni stan QRES Działanie procedury eval Rezultaty zapytań zapisane na QRES są konsumowane przez operatory języka, dla których zapytania były parametrami. Takim operatorem może być print lub operator SQL delete oznaczający usunięcie danych, np.: delete Osoba where Nazwisko = Nowak; Wykonanie tego polecenia oznacza ewaluację przez procedurę eval zapytania Osoba where Nazwisko = Nowak, w wyniku czego na wierzchołku QRES pojawi się referencja do obiektu Nowaka. Ten rezultat zostanie skonsumowany przez operator delete, który następnie usunie go ze stosu QRES. Po zakończeniu kompletu operacji QRES pozostanie taki sam, jak na początku. Na koniec wszystkich obliczeń QRES będzie pusty.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Wynik procedury eval dla elementarnych zapytań Jeżeli zapytanie jest literalem l L, to procedura eval wkłada odpowiadającą mu wartość atomową l V na wierzchołek QRES. Jeżeli zapytanie jest nazwą n N, to procedura eval dokonuje wiązania tej nazwy na ENVS (funkcja bind), a następnie wynik tego wiązania wkłada na wierzchołek stosu QRES. procedure eval( q : zapytanie ) begin parse( q ); (* rozbiór gramatyczny *) case q jest rozpoznane jako l L : push( QRES, l ); case q jest rozpoznane jako n N : push( QRES, bind( n ) ); case end;

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Operatory algebraiczne i nie-algebraiczne Operatory łączące zapytania będziemy dzielić na algebraiczne i nie- algebraiczne. Istotą podejścia stosowego są operatory nie-algebraiczne. Fundamentalna różnica pomiędzy operatorami algebraicznymi i nie- algebraicznymi polega na ich stosunku do stosu środowisk ENVS. Operatory algebraiczne nie używają ENVS: działanie takiego operatora dotyczy wyłącznie stosu QRES (z reguły jednego lub dwóch wierzchołkowych elementów). Operatory nie-algebraiczne, oprócz działań na QRES, bezpośrednio odwołują się do konstrukcji i operacji zachodzących na ENVS.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Operatory algebraiczne Cechą dowolnej algebry jest m.in. to, że w wyrażeniu x 1 x 2 (gdzie jest operatorem algebry) kolejność ewaluacji argumentów x 1 oraz x 2 tego operatora nie ma znaczenia. Jest to zasadnicza różnica w stosunku do operatorów nie-algebraicznych. W matematycznym (denotacyjnym) sformułowaniu wynik zapytań ( q 1 ) oraz q 1 q 2 można zapisać jako: wynik( ( q 1 ) ) = ( wynik( q 1 ) ) jest implementacją wynik( q 1 q 2 ) = wynik( q 1 ) wynik( q 2 ) Funkcja wynik jest parametryzowana stanem, ale jej definicja nie odwołuje się do tego stanu bezpośrednio.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Funkcja eval dla operatorów algebraicznych procedure eval( q : zapytanie ) begin..... case q jest rozpoznane jako ( q 1 ) lub q 1 : begin wynik_q1: Rezultat; (* lokalna zmienna typu Rezultat *) eval( q 1 ); (* rezultat q 1 na wierzchołku stosu QRES *) wynik_q1 := top( QRES ); pop( QRES ); push( QRES, wynik_q1 ); end; case q jest rozpoznane jako q 1 q 2 : begin wynik_q1, wynik_q2: Rezultat; (* lokalne zmienne *) eval( q 1 ); (* rezultat q 1 na wierzchołku stosu QRES *) eval( q 2 ); (* rezultat q 2 na wierzchołku stosu QRES *) wynik_q2 := top( QRES ); pop( QRES ); wynik_q1 := top( QRES ); pop( QRES ); push( QRES, wynik_q1 wynik_q2 ); end; case end;

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Rodzaje operatorów algebraicznych - ogólnie Języki zapytań wprowadzają wiele operatorów algebraicznych. Granica pomiędzy operatorami wbudowanymi w dany język, a operatorami dobudowanymi na wierzchołku języka jest rozmyta. Liczba operatorów wbudowanych powinna być minimalna. Prawie wszystkie powinny wchodzić w skład bibliotek, które nie należą do definicji języka, ale raczej uzupełniają pewien jego aspekt lub dziedzinę zastosowań. Może być duża liczba operatorów bibliotecznych przywiązanych do specyficznych dziedzin zastosowań, np. operatory obsługujące hurtownie danych, systemy geograficzne, systemy temporalne, systemy przestrzenne, systemy oparte o XML, systemy przetwarzania języka naturalnego, itd. Nas będą interesować głównie operatory generyczne, niezależne od dziedziny zastosowań. Nie będziemy jednak przesądzać, które operatory algebraiczne należą do SBQL, a które nie należą. Przyjmiemy, że do SBQL teoretycznie należy dowolny operator algebraiczny, który jest potrzebny i implementowalny. Jeżeli zaimplementowano 100 operatorów algebraicznych, to implementacja 101-szego jest zazwyczaj bardzo prosta.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Rodzaje operatorów algebraicznych (1) Generyczny operator porównania na równość, oznaczany zwykle =, i operator odwrotny oznaczany. Np. Nazwisko = Kowalski, x = y, Zarobek 2000, itd. Operatory te są zwykle zdefiniowane dla wszystkich typów wprowadzanych w danym języku. Porównania i operatory dotyczące liczba całkowitych i rzeczywistych:,, +, -, *, /. Np. Zarobek < 3000, 2+2, -(głebokosc + x), itd. Funkcje liczbowe: część całkowita liczby, zaokrąglenie liczby, wartość bezwzględna liczby, sinus, kosinus, tangens, cotangens, logarytm dziesiętny, logarytm naturalny, funkcja wykładnicza, pierwiastek kwadratowy, itd.; Np. sqrt( x 2 + y 2), sin(x+45), itd; Porównania, operatory i funkcje na stringach znaków: porównanie na porządek leksykograficzny stringów, zawieranie się stringów, obcięcie stringów, konkatenacja stringów, zamiana wszystkich liter na wersaliki i odwrotnie, określenie długości stringu, itd. Porównanie, operatory i funkcje na datach i czasie godzinowym: porównanie dat, porównanie czasu, zmiana czasu na liczbę sekund, itd.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Rodzaje operatorów algebraicznych (2) Funkcje arytmetyczne zagregowane: sum (suma liczb), avg (średnia), min (liczba minimalna), max (liczba maksymalna), itd. Argumentem takiej funkcji jest kolekcja liczb, zaś wynikiem - pojedyncza liczba. W SQL funkcje te nie są ortogonalne (niezależne), gdyż są związane z operatorem group by. Jest to konsekwencja wadliwej koncepcji. W naszym ujęcie takie związanie jest zbędne. Przykłady: sum( Pracownik.zarobek ), avg( bag(25, 43, 47, 11) ). Funkcja zliczająca liczbę elementów w kolekcji (w SQL - count), funkcja usuwająca duplikaty z kolekcji (w SQL - distinct), funkcja sprawdzająca, czy kolekcja nie jest pusta (w SQL - exists). W SQL funkcje te nie są składniowo ortogonalne. Będziemy tego unikać. Przykłady: count(Pracownik), distinct(Pracownik.zawód), exists(Pracownik where zawód = analityk). Funkcja dereferencji; zwykle występuje implicite. Jest wywoływana wtedy, gdy pewną referencję trzeba zamienić na wartość. Np. w zapytaniu Pracownik where Zarobek > 2000 nazwa Zarobek zwróci referencję do danej Zarobek. Funkcja dereferencji jest wymuszona przez operator >. Funkcję dereferencji będziemy oznaczać dereferencja i przyjmować, że dla wartości v nie będącej referencją zwróci v.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Rodzaje operatorów algebraicznych (3) Operatory działające na multizbiorach: suma, przecięcie, iloczyn kartezjański, różnica, równość, zawieranie się, itd. Przykłady: (Prac.Nazwisko) (Emeryt.Nazwisko) (Pracownik.Zawód) bag(analityk) Analogiczne do powyższych, operatory na sekwencjach: konkatenacja sekwencji, obcięcie sekwencji poprzez usunięcie elementów z przodu lub z tyłu, porównanie sekwencji na równość, zawieranie się sekwencji, pobranie i- tego elementu sekwencji itd. Operatory zmiany typu i/lub reprezentacji, czyli tzw. koercje: zmiana liczby rzeczywistej na string (i odwrotnie), zmiana liczby całkowitej na rzeczywistą (i odwrotnie), zmiana sekwencji na wielozbiór (i odwrotnie), itd. W zależności od liczby typów wprowadzonych do języka liczba tych operatorów może być znaczna. Konstruktory wartość złożonych: zmiana wartości na strukturę z etykietowanymi polami, zmiana wartości na wielozbiór lub sekwencję, itd itd.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Konstruktor struktur Składnia: ( q 1, q 2, q 3,...) gdzie q 1, q 2, q 3,... są zapytaniami zwracającymi pojedyncze elementy - wartości atomowe, referencje lub bindery. Jeżeli q i zwraca r i, to wyrażenie ( q 1, q 2, q 3,...) zwraca struct{ r 1, r 2, r 3,...} Np.: (2, 3, 5), (Nazwisko, Zar), (Nazwisko as n, (Zar+100) as z, "p" as r) Konstruktor ten uogólnimy do specyficznego "iloczynu Kartezjańskiego": Jeżeli dowolny argument konstruktora struktury jest wielozbiorem, to pozostałe też muszą być wielozbiorami. Jeżeli wśród nich są pojedyncze elementy to automatycznie są one traktowane jako jedno-elementowe wielozbiory. Np. jeżeli Prac zwraca bag{i 1, i 5, i 9 }, Dział zwraca bag{i 17, i 22 }, to (Prac, Dział, 3) zwraca bag{ struct{i 1, i 17, 3}, struct{i 5, i 17, 3}, struct{i 9, i 17, 3}, struct{i 1, i 22, 3}, struct{i 5, i 22, 3}, struct{i 9, i 22, 3} } Możliwe jest uogólnienie typu "outer join": jeżeli w (.., q i-1, q i, q i+1,..) q i zwraca pusty wynik, to zapytanie jest równoważne (..., q i-1, q i+1,...).

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Konstruktor wielozbiorów Składnia: bag( q 1, q 2, q 3,...) gdzie q 1, q 2, q 3,... są zapytaniami zwracającymi pojedyncze elementy - wartości atomowe, referencje lub bindery. Jeżeli q i zwraca r i, to wyrażenie bag( q 1, q 2, q 3,...) zwraca bag{ r 1, r 2, r 3,...} Np.: bag(2, 3, 5), bag(Nazwisko, Nazwa), bag("x" as r, "y" as r, "z" as r) Konstruktor ten uogólnimy dla argumentów będących wielozbiorami: Jeżeli wśród argumentów konstruktora są pojedyncze elementy to automatycznie są one traktowane jako jedno-elementowe wielozbiory. Np. jeżeli zapytanie Lokacja zwraca bag{ "Kielce", "Krosno" }, to zapytanie bag(Lokacja, "Radom", "Płock" ) zwraca bag{"Kielce", "Krosno", "Radom", "Płock" } W innej terminologii konstruktor bag jest sumą wielozbiorów: bag( q 1, q 2, q 3,...) jest równoważne q 1 union q 2 union q 3 union... przy czym jeżeli q i zwraca element r i, to jest on traktowany jak bag{r i }.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Operator definiowania pomocniczej nazwy Wiele zapytań wymaga zdefiniowania pomocniczych nazw. Są one istotnym środkiem konceptualizacji zapytań lub programów. Zwiększają moc języka: bez nich niektóre zapytania nie dadzą się wyrazić. Występują również jako "zmienne związane kwantyfikatorami", lub "jako zmienne iteracyjne" w konstrukcjach for each... do... W SBA występują również jako etykiety struktur. SBQL, podobnie jak SQL, i w odróżnieniu od OQL, nie zmusza do używania pomocniczych nazw. Generalnie, inne podejścia nie radzą sobie z tym pojęciem, w związku z tym rozwiązania są niespójne. W SBA i SBQL semantyka pomocniczych nazw jest potraktowana ogólnie i precyzyjnie, dzięki temu że: Każda nazwa występująca w zapytaniu lub programie podlega tym samym regułom zakresu i wiązania, które zostały zrealizowane w postaci mechanizmu stosu środowisk. Dotyczy to także wszelkich pomocniczych nazw definiowanych wewnątrz zapytań.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Definicja nazwy jako operator algebraiczny Operator definiowania pomocniczej nazwy as jest unarnym operatorem algebraicznym parametryzowanym nazwą. Niech q będzie zapytaniem, które zwraca kolekcję bag{x 1, x 2, x 3,...}. Wówczas zapytanie q as n zwróci kolekcję binderów bag{ n(x 1 ), n(x 2 ), n(x 3 ),...}. Operator as etykietuje określoną nazwą każdą wartość zwróconą przez zapytanie będące jego argumentem. Operator ten nie zmienia charakteru kolekcji: w szczególności, jeżeli q zwraca sequence{x 1, x 2,...}, to q as n zwraca sequence{ n(x 1 ), n(x 2 ),...}. Operator as może być zagnieżdżany: np. jeżeli q zwraca bag{x 1, x 2, x 3,...}, to (q as n 1 ) as n 2 zwraca bag{ n 2 ( n 1 (x 1 ) ), n 2 ( n 1 (x 2 ) ), n 2 ( n 1 (x 3 ) ),...} Powyższa definicja wydaje się banalna, ale okazuje się uniwersalna i precyzyjna, zwiększająca znacznie potencjał dla optymalizacji zapytań.

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Przykład działania operatora as i 1 i 6 i 11 Prac p( i 1 ) p( i 6 ) p( i 11 ) Prac as p Zapytanie Wynik

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Zastosowania operatora as create view BogatyProjektant { return (Prac where Stan = projektant and Zar > 10000). (Nazwisko as N, PracujeW as NrD) }; Zmienne (krotkowe, dziedzinowe, itd.) definiowane w ramach klauzulami from w językach takich jak SQL i OQL; np. Prac as p. Pokażemy, że operator zależnego złączenia znany z OQL i SQL-99 jest ortogonalny w stosunku do operatora as, wobec czego nie zachodzi potrzeba definiowania go w tym szczególnym kontekście; Zmienna związana kwantyfikatorem, np. Prac as p (p.Zar > 10000); Etykiety składników struktur zwracanych przez zapytanie, np. Prac.( Nazwisko as n, Zar as z ) ; Kursor w zdaniu for each; np. for each Prac as p do p.Zar := p.Zar +100; Definicja nowych nazw atrybutów dla wirtualnej perspektywy (view); np:

Języki i środowiska programowania systemów rozproszonych, Wykład 06, Slajd Operator group as Podobny do operatora as. Jeżeli q zwraca pewną wartość r (w szczególności, kolekcję), to q group as n zwraca pojedynczy binder n( r ). W odróżnieniu od operatora as, operator group as przypisuje nazwę n do rezultatu całości zapytania, a nie do poszczególnych elementów kolekcji zwracanej przez to zapytanie. Operator group as powstał w wyniku prób sformalizowania mętnej semantycznie klauzuli group by języka OQL. Głównym motywem była "ortogonalizacja" tej klauzuli. I to się udało. bag{ i 1, i 6, i 11 } PracZapytanie Wynik Prac group as p p( bag{ i 1, i 6, i 11 } )