Pitagoras Pitagoras to znany grecki filozof . Pochodził z wyspy Samos, czyli wschodniej kolonii jońskiej. Mając lat 40 opuścił Jonię, która walczyła z Persami, i odbył liczne podróże, również do Indii, gdzie zetknął się z tamtejszymi systemami filozoficzno-religijnymi. Przebywał w Tracji, ostatecznie osiadł jednak w Wielkiej Grecji, gdzie w Krotonie założył szkołę filozoficzno-religijną i związek pitagorejski. Nie pozostawił po sobie żadnych dzieł, a te, które później rozpowszechniano w Grecji, były, jak podają historycy filozofii, apokryfami. Stworzył system poglądów naukowych, nazwanych jego imieniem. Był to prawdopodobnie rezultat pracy wielu uczonych, określanych powszechnie mianem pitagorejczyków. Z literatury filozoficznej Greków wynika, że Pitagoras jako pierwszy użył określenia filozofia w rozumieniu "miłość mądrości", dla zaznaczenia, że mądrość jest rzeczą boską, a jedynie umiłowanie jej dostępne jest dla ludzi.

Ciekawostki Sam Pitagoras miał być podobno widywany w wielu miejscach równocześnie i choć opisy takie znane są z czasów współczesnych, nie wiadomo czy przyczyna miałaby być podobna, czy jest to jedynie przesłanka za życzeniowością lub niedosłownością opisów Porfiriusza i Jamblicha, które mogły dotyczyć powszechności jakiegoś wizerunku lub nawet jedynie pisma. Wiadomo, że w domu Pitagorasa były rzeźby i być może nawet taki złoty posąg zakopano pod domem, o czym wspomniał jeden z autorów, zaś jego części są wzmiankowane w opracowaniach. Nie wiadomo natomiast nic o tym by w podobny sposób Pitagoras potrafił podglądać innych, choć podobno był przewidujący. Pitagoras miał w posiadaniu także strzałę wykonaną ze złota, na której wcześniej podróżował po świecie Abaris, co pewnie było motywem bajkowym, podobnie jak sama strzała, a współczesnym może się kojarzyć z miotłą, albo ze źle wykonanym tłumaczeniem. Strzałę tę podarował Pitagorasowi w zamian za naukę.

Twierdzenie Pitagorasa W dowolnym trójkącie prostokątnym suma kwadratów długości przyprostokątnych jest równa kwadratowi długości przeciwprostokątnej tego trójkąta. Zgodnie z oznaczeniami na rysunku obok zachodzi tożsamość a2 + b2 = c2. Geometrycznie oznacza to, że jeżeli na bokach trójkąta prostokątnego zbudujemy kwadraty, to suma pól kwadratów zbudowanych na przyprostokątnych tego trójkąta będzie równa polu kwadratu zbudowanego na przeciwprostokątnej. W sytuacji na rysunku obok: suma pól kwadratów "czerwonego" i "niebieskiego" jest równa polu kwadratu "fioletowego".

Dokonania Uczniowie Pitagorasa swoje dzieła często przypisywali mistrzowi, dzięki czemu otrzymywały one wyższą rangę i były poparte autorytetem wielkiego filozofa. Posługiwał się twierdzeniem nazwanym współcześnie jego imieniem, ale dowód tego matematycznego faktu sformułowany został znacznie później. Wśród innych osiągnięć Pitagorasa i jego szkoły wymienia się też: dowód, że suma kątów trójkąta równa jest dwóm kątom prostym, wprowadzenie średniej arytmetycznej, konstrukcje wielościanów foremnych i odkrycie dwunastościanu foremnego, muzyczny strój pitagorejski (to zupełnie co innego niż komat) – harmoniczne interwały w muzyce, można przedstawić za pomocą prostych stosunków liczbowych.

Podróże Pitagorasa Przypisuje mu się podróże do Egiptu i Babilonii, gdzie miał zapoznać się z tamtejszą matematyką, jednak powoływanie się na wiedzę Egiptu i Babilonii było w starożytności częstym zabiegiem mającym zwiększyć wiarygodność danego mistrza. Sam Pitagoras podobno mówił, że w Egipcie żyją mędrcy, a on jest tylko filozofem (czyli miłośnikiem mądrości). W ten sposób Pitagoras wprowadził określenie filozof

Szkoły Pitagorasa i ich uczniowie Założył w Krotonie szkołę pitagorejczyków w roku 529 p.n.e., drugą po założonej wcześniej na Samos Dawnym pitagorejczykom zawdzięczamy rozważania nad stosunkami ilościowymi tonów oraz astronomiczny obraz świata. Według tego obrazu wszechświat składa się z ognia centralnego, dokoła którego krążą: Słońce, Księżyc, 5 pierwszych planet: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz. Ziemia , czyli Przeciw ziemia zasłaniana stale przez Słońce (razem 10 planet; liczba 10 była według Pitagorasa liczbą doskonałą). Pitagorejczycy przyjmowali też tak zwaną harmonię sfer, znając okresy obiegu planet wokół Słońca, których ruchowi nie towarzyszą z wiadomych współczesnym fizykom względów żadne dźwięki, natomiast właśnie Porfiriusz przypisał boskości Pitagorasa tych słyszenie (być może byłby to jednak problem dla tłumacza, podobnie jak stosowanie potocznie w języku polskim słowa "widzieć" jako "rozumieć"). W pierwszym wieku n.e. światopogląd pitagorejski odżył jako tzw. neopitagoreizm