Felietony KS.JAN TWARDOWSKI (fragmenty)

Wiara nie polega na przekonaniu, że Bóg jest Wiara nie polega na przekonaniu, że Bóg jest.Można wiele razy powtarzać: wierzę w Boga i żyć tak, jakby Go nie było.Wiara to znaczy: wierzyć Panu Bogu. A więc mam świadomość, że jest Bóg i zarazem ufam, że On mnie kocha. W Nim odnajduję sens mojego życia. Wierzę, że moje życie nie jest dziełem przypadku. Wiary człowiek uczy się przez całe życie.Przez całe życie dojrzewa duchowo.

Dla ludzi wierzących tak naprawdę w życiu nie ma przypadków Dla ludzi wierzących tak naprawdę w życiu nie ma przypadków. Nieraz kogoś spotykamy, wydawałoby się przypadkowo, a potem okazuje się, że ten ktoś był nam potrzebny. Każdego, kogo spotykamy przyprowadza Bóg.

Jeżeli jesteśmy w sytuacji beznadziejnej, trzeba się po prostu cieszyć, bo wtedy już nie można liczyć na siebie, ale na niewidzialne ręce, które nami kierują. Nieraz rozpaczamy, że stało się coś tragicznego, a potem po latach, okazuje się, że było to dobre.Człowiek wierzący wierzy, że i cierpienie jest potrzebne. Może nie rozumieć tego, ale stara się wierzyć. Wiara go tego uczy.

Miłość to nie tylko uczucie, zakochanie, fascynacja Miłość to nie tylko uczucie, zakochanie, fascynacja. To wszystko jest tylko aureolą miłości. Sama miłość natomiast jest ciężką pracą, poświęceniem się, ustawiczną walką z egoizmem. Jest wielką odpowiedzialnością wobec ukochanego człowieka.

Ten, kto żyje miłością, widzi głębiej, zachwyca się nie tylko piękną twarzą, urokiem oczu, ale pięknem duszy, uczuć, myśli, gotowością do poświęceń. Kochające spojrzenie zobaczy to, co wzrusza. Prawdziwa, autentyczna miłość jest niezrozumiała, bo kocha się za nic. Dlatego miłość przyjmuje się w pokorze i z radością. Kto kocha – przyjmuje, co dostaje, a gdy daje, nie żąda wdzięczności. Miłość nie rachuje.

Czas nie jest naszą własnością – przychodzi spoza nas, z tajemniczego źródła. Tak jak znajdujemy czas na manikiur w studiu przedłużania paznokci, na wklepywanie cudownych kremów w zmarszczki, na farbowanie co trzeciego pasemka włosów innym kolorem, tak powinniśmy znaleźć minutę czasu dla samego siebie po to, aby zapytać: Czy nie zgubiłem się w życiu? Dokąd idę? Po co żyję? Jaki sens nadaję przeżywanym minutom?

Trzeba pamiętać, że zawsze ponad wszystkim znajduje się Bóg – Pan historii i Sprawca dziejów. Tę prawdę potwierdza Ewangelia. Na wiek dwudziesty pierwszy trzeba patrzeć z optymizmem. Cywilizacja ostatecznie nie upadnie. To, że przeżyliśmy kryzys, okaże się pożyteczne, wpłynie na jej korzyść, przyczyni się do odrodzenia. Po każdym kryzysie następuje przecież oczyszczenie. Uważam, że w trzecim tysiącleciu nastąpi odrodzenie chrześcijaństwa.

Pustkę, jaka powstała w świecie znowu wypełni Bóg. Ewa M.