Z G N I A T A C Z ciśnienie atmosferyczne

Potrzebne „narzędzia”, aby zgniatanie dało oczekiwany skutek: 1. puszka po napoju (np. PEPSI) 2. palnik (np. kuchenka gazowa w domu) 3. zapałki 4. naczynie z zimną wodą

P R Z E B I E G - 1 Nalewamy do puszki odrobinę wody.

P R Z E B I E G - 2 Ogrzewamy puszkę z wodą nad palnikiem (użyj szczypiec!!!).

P R Z E B I E G - 3 Woda wrze (temperatura w puszce ok P R Z E B I E G - 3 Woda wrze (temperatura w puszce ok. lub równa 100°C), wnętrze puszki wypełnia się parą wodną, która zacznie „uciekać” z puszki „zabierając” ze sobą powietrze.

P R Z E B I E G - 4 Odwracamy puszkę i wylotem wkładamy do zimnej wody

P R Z E B I E G - 5 Efekt jest natychmiastowy – widać gołym okiem.

CO SIĘ STAŁO? Otóż: Do środka puszki dostaje się trochę zimnej wody, która spowoduje gwałtowne skraplanie się pary wodnej, zostawiając w puszce „wolne miejsce” – ciśnienie gwałtownie zmniejszy się. Obserwujemy zgniatanie puszki pod wpływem ciśnienia atmosferycznego – tego z otoczenia.

Kilka innych, prostych doświadczeń

Punkt stabilnego podparcia (także zawieszenia) ciała, to taki punkt w którym ciało nie ma tendencji do przekręcania się pod wpływem sił ciężkości. Taki punkt nie jest łatwo znaleźć. Dla ciał symetrycznych znajduje się on w środku geometrycznym. Punkt stabilnego podparcia jest ściśle związany ze środkiem ciężkości ciała. Konkretnie - punkt podparcia (lub zawieszenia) musi znajdować się dokładnie nad, lub pod środkiem ciężkości. Środek ciężkości pokrywa się ze środkiem masy.

Efektu Coandy, czyli zjawiska fizycznego polegające na tym, iż strumień płynu (gazu lub cieczy) ma tendencję do przylegania do najbliższej powierzchni. Henri Coanda we Ftrancji w 1934r. Opatentował efekt nazwany jego nazwiskiem - "Odchylenie strugi płynu, która w bliskości z wypukłą przeszkodą przedostaje się do innego płynu". Efekt Coandy ma wiele zastosowań w różnych urządzeniach lotniczych, gdzie powietrze poruszające się nad skrzydłem może być skierowane w stronę ziemi poprzez użycie łopatek i ustawienie dyszy ponad zakrzywioną powierzchnią. Dział - aerodynamika i aerostatyka , mechanika płynów.

„Wekowanie przetworów” Wlewamy wrzątek do słoika, menzurki – mieszamy „Wekowanie przetworów” Wlewamy wrzątek do słoika, menzurki – mieszamy. Nakładamy balonik – pozwalamy słoikowi się ochłodzić. Temperatura wewnątrz maleje – przyspieszamy proces wkładając słoik do zimnej wody. Para wodna uległa skropleniu, pojawiło się wolne miejsce, obniżyło się ciśnienie w słoiku, a ciśnienie atmosferyczne wepchnęło balonik do środka.

Wpływ pola grawitacyjnego na ciśnienie cieczy (ciśnienie hydrostatyczne). Jakie ciśnienie panuje w poszczególnych odcinka butelki z wodą zależy od wysokości słupa wody. Im głębiej tym ciśnienie większe.

Dwupoziomowa przepompownia wody Dwupoziomowa przepompownia wody. Pokazuję jak przepompować wodę z niższego poziomu do wyższego poziomu. Różnica poziomów cieczy i różnica ciśnień powoduje powstanie „fontanny” i pompowanie wody ze słoika 1 przez słoik 2 do słoika 3. 2 1 3

Szlifierka z dysku twardego HDD Szlifierka z dysku twardego HDD. Zasilacz – 230V do 12V (zasilacz warsztatowy ATX) – okablowanie z komputera (przedłużacz do MOLEX-a) na talerzu dysku montujemy papier ścierny – całość przykręcona do starego odbiornika C+. Możemy ostrzyć noże, rysiki ołówków…

Zjawisko odrzutu Zasada zachowania pędu ma daleko idące następstwa i jest szeroko wykorzystywana w praktyce. Weźmy następujący przykład: przypuśćmy, że znajdujemy się w łodzi na środku jeziora. Załóżmy także, że w łodzi nie ma wioseł ani silnika, jedynie sterta kamieni. W jaki sposób dopłynąć do brzegu, a przynajmniej poruszyć łódź w odpowiednim kierunku?...

Poduszkowce to urządzenia wykorzystujące efekt poduszki powietrznej do przemieszczania się tuż ponad powierzchnią ziemi. Pierwsze poduszkowce zostały opracowane podczas wyścigu zbrojeń pomiędzy Aliantami, a Niemcami w trakcie II Wojny Światowej. Zasada działania poduszkowca jest prosta. Balonik przetacza powietrze, kierując go pod spód płyty CD. Tak skierowane powietrze, mając ograniczony otwór na ucieczkę sprawia, że całe urządzenie unosi się ponad powierzchnię, nad którą się przemieszcza.

Zjawisko tęczy jako pierwszy wyjaśnił w XVII wieku znany angielski naukowiec Izaak Newton. Newton udowodnił, że światło słoneczne składa się z kilku różnych kolorów, których oko ludzkie nie dostrzega oddzielnie. Białe światło w rzeczywistości tworzy seria kolorów (każdy o innej długości fali): czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo, fioletowy. Nazywamy to zakresem (spektrum) światła widzialnego. Aby zademonstrować, że białe światło w rzeczywistości jest mieszanką kolorów Newton użył trójkątnego fragmentu szkła, zwanego pryzmatem. Kąt załamania jest różny dla różnych kolorów tworzących światło, toteż przy przejściu przez pryzmat otrzymujemy siedem kolorów. Światło ulega rozszczepieniu.