Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV.

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
CZTERY ŚWIECE.
Advertisements

Miłość wszech czasów, czyli historia Romea i Julii
/ Błogosław duszo moja Pana Wszystko co we mnie Jego Najświętsze Imię
Póki mego życia Panu śpiewać chcę Grać memu Bogu póki życia starczy mi
CZYLI POWSTANIE ŚWIATA
Droga Krzyżowa. Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że kto chce być uczniem Twoim, ma wziąć krzyż swój i iść za Tobą razem z Bolesną Matką aż pod krzyż, nie tylko.
Nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi
Cierpliwość.
Różaniec Najświętszej Maryi Panny Tajemnice chwalebne
Przychodzę z Moim miłosierdziem, z moim pragnieniem przebaczenia i uzdrowienia cię, z miłością do ciebie ponad twoje zrozumienie...
Owocem zaś ducha jest: miłość, RADOŚĆ, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
Odmawiając Pacierz.
Kocham Cię!!! Nie mam daru do pisania, lecz mam dar do pokochania... Pokochania tej  dziewczyny tej wyśnionej tej jedynej... Tą jedyną jesteś Ty! To Ty 
Chryste, tyś władcą Wszechświata, Chryste, Tyś Panem wszelkiego życia, Chryste, Tyś Panem wszystkich ludzi, Chryste, Tyś Panem czasów wszelkich, Chryste,
Bo tak jak Ciebie to nikogo nie kocham Moja P. < 3.
16 września 2009 roku Pan powołał do siebie sługę swego Wojciecha.
Poprosiłem Pana Boga, aby odebrał mi mój ból
Natura to największy i najcenniejszy dar dla człowieka.
Kiedy umierał Ojciec Święty
minuty w wieczność oblekają się
Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże!
Szczęście.
Jeśli miałbyś umrzeć przede pierwszy...
Chciałem poznać nowy Świat…
Jestem sam Panie, tego wieczoru.
Coś dla ducha… „Istnieją dwa cele , do których należy dążyć w życiu: pierwszy- osiągnąć to czego się pragnie, drugi – cieszyć się tym.”
ADWENTOWE PRZESŁANIE.
Ostrzegamy, że zaczął działać nowy wirus...
Fragmenty z książki „Dobrego dnia”
Płonęły cztery świece na adwentowym świeczniku…
JAN PAWEŁ II.
Tylko Jezus jest jedynym rozwiązaniem problemu grzechu
Droga Krzyżowa Dziecka Nienarodzonego
„DZIADY” Adama Mickiewicza
Chodzi Kaczyński po Warszawie i sobie szuka miejsca na pomnik.
Jan Paweł II WIELKI.
© Pewnego razu Pan Bóg przechadzał się po rajskim ogrodzie. Nagle zza krzaka wyszedł diabeł.
STACJA I PAN JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY Piłat wydał wyrok. Jezus zostanie ukrzyżowany. Ludzie krzyczeli: Na krzyż z Nim, na krzyż! Nie szanowali Jego świętego.
I niedziela adwentu pracy nad sobą.
Przyjmij Jezusa jako Pana!.
Jedna z historii zmieniających życie….
Przypowieść o siewcy.
Droga Krzyżowa (pieśni w naszym Kościele) Śpiew na rozpoczęcie
MIŁOSIERNY OJCIEC.
Nasze nastroje – radość i smutek .
Dla Ciebie wszystko JJ.
Będę obok JJ.
Stoisz u naszych drzwi Stoisz u naszych drzwi, kołaczesz długo, Słowa życia wiecznego masz, Kto Twój usłyszy głos i drzwi otworzy, Będzie trwał w Tobie,
Kiedy nikogo nie będzie i pomyślisz, że nikomu nie zależy
List od Boga do Ciebie Projekt edukacyjny.
ANIOŁ STRÓŻ.
„KTO CZYTA KSIĄŻKI, ŻYJE PODWÓJNIE” UMBERTO ECO.
Bajka współczesna O Żabim Królu Pewna kobieta grała w golfa, w czasie gry piłeczka zniknęła w lesie. Kobieta poszła do lasu za piłeczką i znalazła zieloną.
NASZA HISTORIA…. DLA CIEBIE Kiedy na mnie patrzysz cała drżę Serce bije mi jak oszalałe Kiedy mnie dotykasz chcę, Aby trwało to wiecznie Kiedy mnie całujesz.
Lekcja 12 na 18 czerwca 2016 r.. „Bo ona, wylawszy ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb” (Mateusz 26:12) Na krótko przed swoją śmiercią.
* studnia :symbol życia i celu. Dla Małego Księcia celem tym było dotarcie do miejsca, w którym spadł na Ziemię, natomiast dla Pilota studnia stała się.
Słowo Boże w życiu Maryi
Płonęły cztery świece na adwentowym świeczniku…
Pan jest pasterzem moim, nie brak mi niczego
minuty w wieczność oblekają się
IV Niedziela Wielkanocna
ADWENTOWE PRZESŁANIE.
Gorzkie Żale Zachęta Gorzkie żale przybywajcie, * Serca nasze przenikajcie. Rozpłyńcie się, me źrenice, * Toczcie smutnych łez krynice. Słońce, gwiazdy.
ADWENTOWE PRZESŁANIE.
PIEŚNI: Wstęp: Z tej biednej ziemii.
Już Mikołaj grzeje sanie Czego pragniesz niech się stanie
Stworzenie świata Agata Denkowska i Antonina Dulak.
Do Hymnu!.
Adoracja Najświętszego Sakramentu 7 stycznia 2017
Adoracja Najświętszego Sakramentu 5 sierpnia 2016
Zapis prezentacji:

Adam Mickiewicz: Dziady. Część I. II. i IV.

106 stron 39 cm na 29 cm

Książka wydana we Lwowie nakładem Księgarni H. Altenberga w 1896 roku

Autor ilustracji Czesław Borys Jankowski

Zaszło słońce, biegną dzieci, idą starce, płaczą, nucą; lecz znowu słońce zaświeci, wrócą dzieci, starce wrócą.

Boże! Coś mi rozkazał spełnić kielich życia, i zbyt wielki, zbyt gorzki dałeś mi do picia, jeśli względów twojego miłosierdzia godna cierpliwość, z którą gorycz wychyliłem do dna, jedynej, lecz największej śmiem żądać nagrody: pobłogosław wnukowi, niechaj umrze młody!

Wziął i westchnął, twarz mu zbladła i zalał się łez strumieniem, i pocałował zwierciadło i cały stał się kamieniem.

Myśl dziwna! Zawsze mi się zdaje, że ktoś łzy moje widzi i słyszy westchnienia, i wiecznie około mnie krąży na kształt cienia…

Upiór skoro wyszedł z ziemi, oczy na gwiazdę poranną wywrócił

Patrzcie, ach, patrzcie do góry. Cóż tam pod sklepieniem świeci Patrzcie, ach, patrzcie do góry! Cóż tam pod sklepieniem świeci? Oto, złocistemi pióry trzepoce się dwoje dzieci.

Szarpajmy ciało na sztuki, niechaj nagie świecą kości!

Pokazał ręką na serce, lecz nic nie mówi pasterce.

Któż to jest na progu? Ktoś ty taki? Po co? Na co?

Czemu waspan tak jesteś dziwacznie ubrany Czemu waspan tak jesteś dziwacznie ubrany? Jak strach, albo rozbójnik, co to mówią w bajce: z różnych kawałków sukmany, na skroniach trawa i liście, wytarte płótno przy pięknej kitajce?

Stała w miejscu, grobowej podobna kolumnie, oczy zwrócone w ziemię – nie spojrzała ku mnie!

Głowa opada na łóżko, w twarzyczce bladość opłatka, ręce stygną, a serduszko bije zcicha, bije zrzadka, już stanęło, już jej nie ma

Kruku mój. Pójdź tu, kruku Kruku mój! Pójdź tu, kruku! – bieży, staje, słucha, kacze na piersi, wyje i pada bez ducha!...

Jak trup samotny, obok weselnego tłumu, leżałem na zroszonej gorzkim płaczem darni.

Płacz moja luba, twój Gustaw umiera! No, dalej, śmiało Gustawie!

I przyczepiony do lubej postaci, jej tylko staje się cieniem.