Zasada działania napędów dysków optycznych

Definicje, czyli z czym to się je Napęd optyczny (ang. Optical Disc Drive) to urządzenie, które za pomocą wiązki lasera odczytuje lub zapisuje, dane na tzw. nośnikach optycznych. Napęd optyczny może znajdować się w komputerze lub może też stanowić odrębne, zewnętrzne urządzenie podłączane do komputera.Do najpopularniejszych napędów optycznych zalicza się (chronologicznie): CD-ROM, nagrywarka CD, DVD-ROM, combo CD/DVD, nagrywarka DVD combo Blu-Ray, nagrywarka Blu-Ray przykład zewnętrznej nagrywarki Blu-Ray

Definicje, czyli z czym to się je (c.d.) Dysk optyczny to jeden z rodzajów nośników informacji używany w systemach komputerowych do zapisu danych. Do pamięci optycznych zalicza się: Laserdisc CD DVD Blu-ray HD DVD HD VMD UMD Minidisc GD-ROM

Definicje, czyli z czym to się je (c.d.) Prędkości napędów optycznych podaje się w wielokrotnościach podstawowej prędkości 1x, która odpowiada przepustowości 150 kB/s (napędy CD), 1350 kB/s (napędy DVD) lub 5234 kB/s (napędy Blu-Ray). Np. maksymalny transfer CD-ROM-u o prędkości 8x wynosi 1,2 MB/s. Prędkość CD DVD Blu-Ray Czas zapisu/odczytu pełnego nośnika kB/s MB/s minuty 1x 150 0,15 1350 1,32 5234 5,23 70 2x 300 0,29 2700 2,64 10468 10,46 47 4x 600 0,59 5400 5,27 20936 20,93 22 8x 1200 1,17 10800 10,55 41872 41,87 16 16x 2400 2,34 21600 21,09 83744 83,74 6 24x* 3600 3,52 32400 31,64 167488 167,48 4 40x* 6000 5,86 54000 52,73 334976 334,98 2,5 42x* 6300 6,15 56700 55,37 669952 669,95   48x* 7200 7,03 64800 63,28 1339904 1339,90 2 52x* 7800 7,62 70200 68,55 2679808 2678,08

Zasada działania – schemat Schematyczne przedstawienie drogi optycznej promieni lasera w czytniku, oraz budowy układu optycznego (graf.: Michał Borkowski).

Zasada działania – schemat Każdy napęd zasadniczo składa się z trzech głównych elementów: silnika napędzającego płytę lasera i soczewki lasera mechanizmu poruszającego ramieniem lasera

Zasada działania – płytki Napęd CD/DVD ma za zadanie odnalezienie i odczytanie danych przechowywanych w postaci zagłębień na płycie CD lub DVD. Płytka CD Płytka DVD

Zasada działania – czerwony laser Laser używany w odtwarzaczach to przeważnie dioda AlAsGa dająca światło czerwone o długości w powietrzu 780 nm (prawie na granicy widzialności - spektrum widzialne kończy się na 720 nm). Nagrywarka bez obudowy w trakcie nagrywania płyty DVD

Zasada działania – niebieski laser Nowością, dającą nowe możliwości w zapisie danych na nośnikach optycznych stało się wykorzystanie niebieskiego lasera. Badania nad półprzewodnikowym azotkiem galu rozpoczęły się już w latach 90. XX wieku. Lasery te emitują światło w zakresie od bliskiego ultrafioletu do niebiesko-zielonego (370-500 nm), w zależności od składu chemicznego warstwy aktywnej, czyli są krótsze niż lasery czerwone. Wczesna konstrukcja niebieskiej diody laserowej z Instytutu Wysokich Ciśnień w Warszawie

Zasada działania – niebieski laser Technologię niebieskiego lasera do zapisu optycznego obecnie wykorzystuje się do odczytu i zapisu płyt: HD DVD – płytki o standardowej średnicy 12cm i grubości 1,2mm ma możliwości zapisu od 15 do 40GB danych na płytkach jedno- i dwustronnych oraz jedno- i dwustronnych; wykorzystuje długość fali światła lasera: 405nm i co człowiek odbiera jako kolor bardziej purpurowy Blu-ray – Ten typ nośnika pozwala na zapisanie 25GB danych na płytach jednowarstwowych. W użytku są również płyty dwuwarstwowe o pojemności 50GB. W 2010 roku rozszerzono standard dodając do specyfikacji trójwarstwowe płyty o pojemności 100GB oraz cztero- warstwowe o pojemności 128GB; pierwsza warstwa ma grubość 1,1mm, druga – zapisywalna – o grubości 0,1mm. Istnieją wersje BD-ROM (Read Only Memory), BD-R (Recordable) i BD- RE (REwritable, do 1000 zapisów).

Technologia LightScribe LightScribe – technologia pozwalająca na wydrukowanie etykiety na specjalnych płytach CD-R, DVD-R oraz DVD+R. Metoda ta została opracowana przez firmę Hewlett-Packard, a licencję na jej używanie wykupiło wiele firm produkujących nagrywarki DVD, producentów nośników CD-R, DVD-R i DVD+R oraz twórców oprogramowania. Istnieją dwie wersje tej technologii: LightScribe 1.0 oraz LightScribe 1.2. Czas potrzebny na wypalenie etykiety w nowszej wersji jest od 25 do 30 procent krótszy niż w wersji poprzedniej. Przykład wypalonej płyty LihtScribe