Salvador Dali – mistrz surrealizmu „Od wariata różni mnie jedynie to, że ja nim nie jestem.”

Pojęcie surrealizmu Surrealizm narodził się w okresie powszechnego kryzysu ideowego i głębokiej depresji jaka powstała w Europie po I wojnie światowej. Był wyrazem buntu młodych artystów wobec mieszczańskiego społeczeństwa oraz istniejącej rzeczywistości społecznej i politycznej. Na powstanie nadrealizmu miał wpływ dadaizm (1916 – 1923) głoszący destrukcję, bezlitosną negację i szyderstwo z wszelkich powszechnie uznanych wartości.

Salvador Dali jest fenomenem w dziejach sztuk plastycznych dwudziestego wieku. Tylko jemu w tak wielkim stopniu udało się połączyć sukces komercyjny z uznaniem ekspertów, opinię wielkiego, niepoprawnego eksperymentatora ze sławą gwiazdora kultury masowej, szaleństwo artysty z trzeźwością biznesmena

Salvador Dalí urodził się 11 maja 1904 roku i umarł w roku 1989 Salvador Dalí urodził się 11 maja 1904 roku i umarł w roku 1989. W tym czasie zafascynował sporą grupę ludzi, nie mniejszą zdenerwował a nawet obraził. Zrobił sporo zamieszania, co jednym się nie podobało a innych zachwyciło. Spotkał swoja wielką, prawdziwą miłość – Helenę Devulinę Diakonoff, czyli Galę, i spędził z nią wiele szczęśliwych lat. Co najważniejsze namalował wiele świetnych obrazów na, których powtarzają się takie elementy jak: mrówki, płonące żyrafy, zegary z rozpływającego się sera camembert, Lenin, lwy, smażone jaja i kastylijskie krajobrazy. Przez całe życie jego ulubionym zajęciem było „skanDALIzowanie”.

Jako dziecko Salvador chciał początkowo zostać kucharką (kucharką – nie kucharzem), później Napoleonem, w końcu – jak sam mówił – jego megalomania rosła i chciał zostać tylko Salvadorem Dalí. Od najmłodszych lat przejawiał się jego talent plastyczny. Jego pierwsza wystawa, która przyciągnęła uwagę krytyków – w teatrze w Figueras – miała miejsce, gdy Salvador miał zaledwie 14 lat!

Dali uczęszczał do Królewskiej Akademii Sztuki w Madrycie Dali uczęszczał do Królewskiej Akademii Sztuki w Madrycie. Dwa razy został wydalony, nigdy nie podszedł do egzaminów końcowych. Jego zdaniem był bardziej wykwalifikowany niż osoby, które miałyby go egzaminować. Mówi: „Jestem siedliskiem geniuszu”

Opuściwszy Madryt Salvador kontynuował studia w stolicy Francji Opuściwszy Madryt Salvador kontynuował studia w stolicy Francji. Tam wraz z przyjacielem – Luisem Buñelem – rozpoczął pracę nad filmem „Pies andaluzyjski”. Irracjonalne dzieło odrzucało to, co w jakikolwiek sposób wytłumaczalne i logiczne – zostawiając miejsce dla czystego surrealizmu snów i wyobraźni. W tym innowacyjnym obrazie znalazły się sceny takie jak oko młodej dziewczyny przecięte brzytwą i gnijący osioł. Oczywiście film wzbudził niemałe poruszenie wśród artystów ówczesnego Paryża i dzięki niemu obaj zostali przyjęci w krąg surrealistów.

Dali Rozpoczął pracę nad portretem znanego malarza – Paula Eluarda, poznał też jego żonę Galę, która, gdy skończył portret, już nią nie była (żoną, nie Galą). Od początku, bowiem zafascynowała Salvadora. Podobno, początkowo w jej towarzystwie nie mógł się powstrzymać od histerycznego śmiechu. Spotkał bowiem kobietę idealną, obiekt jego fantazji od najmłodszych lat. Całe szczęście jego sympatia została odwzajemniona. Gala stała się towarzyszką jego życia. Jej siła pomogła mu przetrwać zarówno konfrontacje z otoczeniem jak i z samym sobą .

Fascynowały go teorie Sigmunda Freuda – szafki, które zaczerpnął z jego teorii nieświadomości przewijają się w wielu obrazach takich jak: „Antropomorficzna szafka” czy słynna „Płonąca żyrafa”. Samego Freuda spotkał raz, w 1938 roku, wręczył mu wtedy wykonany z pamięci portret.

Po powrocie do Europy w 1949r Po powrocie do Europy w 1949r., zajmował się wystawianiem sztuk teatralnych, zbudował w Kastylii własne muzeum. W 1958 podczas happeningu w Paryżu wystawił piętnastometrowy bochenek chleba. Uznał też stację kolejową Perpignan za centrum wszechświata, ponieważ to tam wpadał na najbardziej niesamowite pomysły.

10 czerwca 1982 roku umarła Gala, Salvador dołączył do niej 23 stycznia 1989 r. w wieku 85 lat. Cały swój majątek i prace zostawił w testamencie Hiszpanii.

TWÓRCZOŚĆ 1910-1927 1928-1934 1935-1940 1941-1951 1952-1959 1960-1972 1973-1982

Jajka na talerzu bez talerza Uporczywość pamięci

Łabędzie odbijające się w wodzie jako słonie Płonąca żyrafa

Geopolityczne dziecko obserwujące narodziny nowego człowieka Miękki autoportret z plasterkiem pieczonego boczku

Miękki zegar w momencie pierwszej eksplozji Wielka opera

Kaloryfery Słońce Dalego

Nieukończony obraz stereoskopowy Wojownik

Podglądacz Postać przy oknie

Ciekawostki Współpracował z Coco Chanel (projektując biżuterię i jadalną odzież), Alfredem Hitchcockiem (przy tworzeniu filmu „Oczarowana”), Waltem Disney’em (rysując komiksy). Dla projektantki mody Elsy Schiaparelli wymyślił kolor obicia sofy – „szokujący róż”. Zaprojektował wystrój sali na konkurs Eurowizji w 1969r. w Hiszpanii. Miał obsesję na punkcie kul inwalidzkich. Widoczne są również na jego obrazach.

Tytuły niektórych dzieł Przeciętny biurokrata atmosferogłowy w pozie dojenia czaszkowej harfy Omlety, które nieodwołalnie czeka zgniecenie w rękach Aptekarz z Ampurdanu nie szukający absolutnie niczego Sen wywołany lotem pszczoły wokół jabłka granatu na sekundę przed przebudzeniem Struga mleka wypływająca na darmo z trzech butów Galokwas – dalokwas – dezoksyrybonukleinokwas Łóżko i dwie nocne szafki dziko atakujące wiolonczelę

Cytaty Salvadora „Wokół Dalego wszystko jest prawdziwe z wyjątkiem mnie” „Jeśli bawisz się w geniusza, stajesz się nim!” „Malarz to nie ten, kto jest natchniony, lecz ten, kto jest w stanie natchnąć innych” „”Nigdy się nie narkotyzowałem, ponieważ sam jestem narkotykiem” „Deszcz dolarów nigdy nie przestał na mnie spadać z rozkoszną monotonią” „Mój brat był jedynie pierwszą wersją mnie samego, poczętą na zbyt niedostępnych wyżynach absolutu” „Bez wrogów nie byłbym tym, kim jestem”

„Postawione na baczność jak wartownicy, moje wąsy bronią wstępu do mnie.”

„Wszyscy są w mojej niewoli” WYKONANIE: Klasa Id  ŹRÓDŁA: Internet S. Dali „Moje sekretne życie” S. Dali „Myśli i anegdoty” S. Dali „Dziennik geniusza” Taborska „Spiskowcy wyobraźni” „Wszyscy są w mojej niewoli”