Wejście w Bożą obecność

Wejście w Bożą obecność „Dlatego chcę ją przynęcić, na pustynie ją wyprowadzić i mówić jej do serca” (Oz 2,16)

Przygotowanie do modlitwy Wejście w Bożą obecność Przygotowanie do modlitwy

Przygotowanie do modlitwy Wejście w Bożą obecność Przygotowanie do modlitwy Decyzja

Przygotowanie do modlitwy Wejście w Bożą obecność Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu

Przygotowanie do modlitwy Wejście w Bożą obecność Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę Zaplanowanie miejsca na modlitwę

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę Zaplanowanie miejsca na modlitwę Rozbicie namiotu

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę Zaplanowanie miejsca na modlitwę Rozbicie namiotu Wejście do namiotu

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę Zaplanowanie miejsca na modlitwę Rozbicie namiotu Wejście do namiotu Przyjęcie właściwej postawy

Przygotowanie do modlitwy Wyjście z obozu Odejście na pustynię Zaplanowanie czasu na modlitwę Zaplanowanie miejsca na modlitwę Rozbicie namiotu Wejście do namiotu Przyjęcie właściwej postawy Wyciszenie

Rozpoczęcie modlitwy

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca Ciało „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/ Ciało

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca Ciało „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/ Ciało Serce

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca Ciało „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/ Ciało Serce Umysł

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca Siły Ciało „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/ Ciało Serce Umysł Siły

Rozpoczęcie modlitwy Oddanie siebie Bogu do końca Siły Ciało Dusza „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.” /Ps 84,3/ Ciało Serce Umysł Siły Dusza

Potrzebujemy pomoc

1. Oddajemy cześć Ojcu w Duchu i prawdzie Potrzebujemy pomoc 1. Oddajemy cześć Ojcu w Duchu i prawdzie „ Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.” /J 4,23/

2. Duch Święty przychodzi nam z pomocą Potrzebujemy pomoc 2. Duch Święty przychodzi nam z pomocą „Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.” /Rz 8, 26/

3. Jezus uczy nas jak się modlić Potrzebujemy pomoc 3. Jezus uczy nas jak się modlić „Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! „ /Łk 11,1-2/

Jako naoczny świadek (pisze Tomasz z Celano) Chciałbym teraz w miarę możliwości powiedzieć nieco potomnym o wielkich czynach modlitewnych św. Franciszka, aby je naśladowali. Otóż nie śpiesząc się, powoli, sercem przepełnionym mądrością, wykorzystywał każdą chwilę, by dążyć naprzód. Odwiedziny światowców lub załatwianie jakich koniecznych spraw raczej skracał, niż doprowadzał do końca, aby zaraz znowu móc wrócić do swego wnętrza. Zasmakował w niebiańskiej słodyczy, więc nie pociągał go świat, a rozkosze, jakie znajdował w Bogu, nazbyt go wysubtelniły, by pociągały go były grubiańskie uciechy światowe. Wciąż wyszukiwał sobie jakieś kryjówki w których by mógł nie tylko duchem, lecz także całym ciałem skierować się ku Bogu. Ilekroć jawnie doznał z nagła zachwycenia i nawiedzin Pana, robił sobie z płaszcza celkę, aby się odgrodzić od świata. Niekiedy, nie mając akurat płaszcza, zakrywał sobie twarz choćby rękawem, żeby tylko tajemnej manny nie wydawać na łup ludzkich oczu. Zawsze umiał się czymś zasłonić przed otaczającymi go ludźmi, aby nie zauważyli jego obcowania z Oblubieńcem. Mógł w ten sposób modlić się niepostrzeżenie nawet w ciasnej nawie wśród wielu ludzi. A jeśli już nie miał innej możliwości, krył się w świątyni swego serca. W zachwyceniu nie szlochał ani wzdychał; pogrążony w Bogu, nie oddychał ciężko ani nie zmieniał wyrazu twarzy. Tak było w domu. Ale gdy modlił się w lasach i na pastwisku, westchnienie szło za westchnieniem, ziemię skrapiał rzęsistymi łzami, bił się w piersi. A jeśli znalazł sobie jeszcze bardziej tajemne ukrycie, głośno rozmawiał ze swoim Panem. Tam zdawał rachunek przed Sędzią, błagał Ojca, rozmawiał z Przyjacielem lub zabawiał się Oblubieńcem. Aby wszystkimi odruchami serca na liczne sposoby złożyć jedną pełną ofiarę, wpatrywał się w różne przymioty Boga, który jest Najprostszy. Często modlił się nie poruszając wargami, samą duszą. Całą zdolność skupienia umiał skierować wewnątrz siebie, aby skoncentrować się na Bogu. Całą swą inteligencje i całe serce kierował ku Jednej Sprawie, której pragnął od Pana. Nie był to już rozmodlony człowiek, ale raczej modlitwa która stała się człowiekiem. /cytat z książki E.Jungclaussen`a „Modlić się ze św. Franciszkiem z Asyżu” Niepokalanów 1986/

Pytania do dzielenia w grupach: Czy jestem gotów dołożyć wszelkich starań, żeby moja modlitwa w tym roku zdecydowanie się poprawiła? Jak u mnie wygląda „rozbijanie namiotu”? Jak rozpoczynam swoją modlitwę? Czy na modlitwie rozpoznaję Bożą obecność? Czy mogę się tym podzielić?