Skuteczna realizacja AG Wykres postępów ewolucji. Zatrzymywanie i wznawianie. Zewnętrzna def. funkcji przystosowania F. Wprowadzanie chromosomu wzorcowego. Ocena przystosowania wybranych chromosomów (test chwilowych rozwiązań) Zmienność środowiska (aż do ko-ewolucji). Możliwość analizy krajobrazu przestrzeni rozwiązań (otoczenie chromosomu). Inaczej: badanie zmienności funkcji przystosowania. Możliwość oceny produktywności środowiska. Dobór parametrów; moc zbiorów, TG, strategia reprodukcji. Dobór porządku genów w chromosomie. Wykres zmienności wybranego zbioru genów i/lub chromosomów. Załącz/wyłącz obraz przebiegu ewolucji.
Szukanie nieliniowych FB Chromosom: ciąg wartości funkcji Rozmiar populacji P: 10 TG: merging: wybór pary z P pary pokrewne zabronione* liczba potomków (breed factor): 1 krzyż. + mutacje; KM P ’ = P + KM Funkcja przystosowania: nieliniowość Nf funkcji f |Nf – Ng| dist (f – g) (N is locally smooth) Inne możliwość: 1. Chromosom: APN 2. Eliminacja krewnych 3. Funkcja autokorelacji W. Millan, A. Clark, E. Dawson, 2003
Nieliniowość FB 1. Nieliniowość Nf funkcji f(x) to jej minimalna odległość Hamminga od zbioru wszystkich f. afinicznych; x Bn, B = {0, 1}. Nf = 1/2(2n - WHmax(f)). 2. Odległość Hamminga d(x, ) dwu wektorów x i , to liczba pozycji, na których się różnią. 3. Transformata WH (Walsha Hadamarda) funkcji f(x): WHmax(f) to maksymalna bezwzględna wartość funkcji Wf(), Bn. 4. F. liniowa. APN: f(x) = x = 1x1 2x2 … nxn. Zbiór: L (x). 5. F. afiniczne. A (x) = L (x) c; c {0, 1}. Są to f. liniowe i ich negacje.
Przepływ informacji w SD Struktura (u 1, u 2, u 3) = (1, 1, 1) dla A1: M( 15) 51 dla A2: M( 51) 85 dla A3: M( 85) 15 Macierz uzależnień a i, j = 1 Y i zależy od y j Nierówności PI
Obliczanie M()