Wycieczka do Muzeum Górnictwa Węglowego

Muzeum Górnictwa Węglowego. O Uczennice kółka przyrodniczego wraz z panią Beatą Halinowską wybrały się roku na wycieczkę do Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu.

Pani Beata Halinowska kupuje bilety na wystawę,,Świat zmysłów”.

Wystawa kamieni.

Wystawa skamielin.

O Wystawa interaktywna „Świat zmysłów” została przygotowana przez Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wystawa ma charakter interaktywny, tzn. tematyka wystawy jest prezentowana za pomocą doświadczeń wykonywanych samodzielnie przez widza. Każdemu eksperymentowi towarzyszy krótka instrukcja wykonania oraz objaśnienie prezentowanego zjawiska. W ten sposób widz samodzielnie eksperymentując, przemienia się z biernego obserwatora we współtwórcę wystawy i bawiąc się zdobywa nową wiedzę. Celem wystawy „Świat zmysłów” jest przybliżenie widzom anatomicznych, fizjologicznych i fizycznych podstaw działania narządów zmysłów. Na wystawie znajduje się ok. 60 doświadczeń pokazujących wybrane zjawiska związane z budową i działaniem narządów zmysłów człowieka.

Sala pierwsza - „Receptory - rejestratory sygnałów dla układu nerwowego” Eksperymenty przedstawiają budowę oraz podstawowe własności narządów zmysłów. Kilka doświadczeń pozwala widzowi na samodzielną ocenę sprawności własnych zmysłów. Wędrówkę po tej sali rozpoczynamy od dużego modelu gałki ocznej. Przy jego pomocy można przekonać się, że obraz na siatkówce jest odwrócony. Przypomnienie tego dobrze znanego faktu zaskakuje nie tylko uczniów ale również dorosłych. Budowa oka jako układu optycznego pokazana została w formie prezentacji komputerowej, w której przedstawione zostały również najczęściej spotykane wady i choroby wzroku. Kilka eksperymentów związanych jest z postrzeganiem barw. Pozwalają one sprawdzić swoją zdolność rozróżniania kolorów, dowiedzieć się, w jaki sposób kolory są rozpoznawane przez komórki fotoreceptorowe znajdujące się w siatkówce a także przekonać się, że nasze umiejętności rozpoznawania kolorów nie zawsze są doskonałe. Dwa doświadczenia pokazują działanie źrenicy. Najpierw, na mechanicznym modelu źrenicy, można zobaczyć jak źrenica reaguje na zmianę natężenia światła, a następnie zobaczyć ta samą reakcję własnej źrenicy. Z bezwładnością oka, cechą która umożliwia nam oglądanie telewizji związane są dwa doświadczenia. Pierwsze to model fenakistiskopu - jednego z przodków kinematografu oraz magiczna różdżka, na której mogą być wyświetlane obrazy.

Sala druga - „Mono i stereo” Czy dwoje oczu i dwoje uszu zwiększa nasze możliwości postrzegania świata? A jeśli tak to w jaki sposób? Odpowiedź na te pytania jest treścią doświadczeń znajdujących się w drugiej sali wystawy. Pierwsza grupa eksperymentów związana jest z obrazami trójwymiarowymi. Istnieje wiele metod pozwalających wywołać u widza wrażenie trójwymiarowości przy pomocy płaskiego rysunku. Większość z nich została pokazana na tej wystawie. Trzeci wymiar najprościej uzyskać pokazując prawemu i lewemu oku dwa nieco przesunięte obrazy tego samego obiektu odzwierciedlające to, co w rzeczywistości oglądane byłoby przez prawe i lewe oko.

Kolejne dwa doświadczenia w tej sali związane są z węchem i dotykiem. Pierwsze pokazuje różnice w zapachu enancjomerów (czyli izomerów optycznych, które są własnymi lustrzanymi odbiciami) karwonu (pachnące miętą i anyżkiem) oraz limonenu (zapach pomarańczy i cytryny). Drugie doświadczenie pokazuje, ze nasz zmysł dotyku nie pozwala na precyzyjny pomiar temperatury dotykanych przedmiotów. Subiektywnie odczuwana temperatura przedmiotu zależy od wielu czynników - między innymi od temperatury skóry. widać to na przykładzie z trzema płytkami, które mają różną temperaturę. Płytka, która ma temperaturę pokojowa wydaje się zimna lub gorąca, w zależności od tego czy dotykająca ją dłoń wcześniej spoczywała na gorącej czy na zimnej płytce.

Sala trzecia – „Oszukać zmysły” Sala ta poświęcona została iluzjom i eksperymentom związanym ze współdziałaniem zmysłów. Największą grupę doświadczeń stanowią iluzje optyczne. Kilka z nich związanych jest z postrzeganiem odcieni kolorów w zależności od tego na jakim tle się znajdują. Zostały one zgrupowane w jedno stanowisko nazwane „Stopnie szarości”. Na stojącym obok stoliku dwa doświadczenia pokazują iluzję geometryczną opisaną w XIX wieku przez Johanna Poggendorffa oraz pokazują zasadę działania kamuflażu. Kolejna iluzja również ma charakter geometryczny. Jest to duża szachownica zbudowana z ruchomych pasów. W zależności od położenia pasów linie oddzielające pasy wydają się równoległe lub ukośne. Iluzje optyczne uzupełnione są przez stanowisko komputerowe, na którym można zobaczyć ponad 40 różnych iluzji optycznych.

Druga grupa doświadczeń związana jest z dźwiękiem. Obejmuje ona cztery eksperymenty. Pierwszy z nich to iluzja akustyczna „Dziwne pianino”. Kwadratowe pianino ma 12 klawiszy obejmujących jedną oktawę gamy chromatycznej. Zadanie widza polega na odnalezieniu najwyższego lub najniższego dźwięku pianina. Jednak naciskając kolejne klawisze okazuje się, że subiektywnie odbierana wysokość dźwięku stale rośnie lub stale maleje w zależności od tego, czy klawisze naciskane są w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara czy przeciwnym. Jest to akustyczny odpowiednik znanej figury niemożliwej – nieskończonych schodów. Dwa doświadczenia pozwalają widzowi na poznanie pewnych własności swojego słuchu. Pierwsze z nich testuje słuch muzyczny, czyli umiejętność powtórzenia częstotliwości słyszanego wcześniej dźwięku. Drugie polega na nagraniu kilku sekund własnego głosu. Odtwarzany głos dla każdego widza ma zaskakująco dziwną barwę. Dzieje się tak, dlatego, że normalnie swój głos słyszymy w dużym stopniu poprzez drgania kości czaszki, zaś nagrany dźwięk słyszany jest tylko przez kanał słuchowy. Ponadto widz ma możliwość zmiany „częstotliwości nośnej” nagranego fragmentu. Te same słowa można usłyszeć jakby były wypowiadane przez osobę o bardzo niskim lub bardzo wysokim głosie.

Średniowieczny pokój

Pamiątki

prezentacje wykonały: Agnieszka Kiepura Ewelina Naturalny