Biografia Adama Mickiewicza (1798-1855)

Przodkowie wieszcza Według wzmianki zawartej w herbarzu Niesieckiego Mickiewiczowie herbu Poraj wywodzili się z rodu kniaziów Giedroyciów. Poeta był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata przy sądach niższych w Nowogródku i komornika mińskiego oraz Barbary z Majewskich. Jako drobna i niebogata szlachta, Mickiewiczowie mieli kłopoty z powodu braku stosownych dokumentów z dowiedzeniem swego szlachectwa. Ostatecznie w roku 1842 Heroldia w Petersburgu uznała ich tytuł szlachecki, co zakończyło bolesne dla Mickiewiczów spekulacje wokół ich plebejskiego rzekomo pochodzenia.

Herb PORAJ

Narodziny i dzieciństwo Adama Mickiewicza Adam Mickiewicz przyszedł na świat 24 grudnia 1798r. Jeden z pięciu synów Mikołaja Mickiewicza oraz jego żony Barbary. Urodził się w Zaosiu pod Nowogródkiem na Białorusi. Jego ojciec był niezamożnym szlachcicem. Tuż po urodzeniu syna wraz z rodziną przeniósł się do Nowogródka, gdzie objął posadę adwokata przy miejscowym sądzie powiatowym. Przyszły poeta rozpoczął tu naukę szkolną w prowadzonej przez dominikanów szkole.

Dom Adama Mickiewicza w Nowogródku

Młodość poety Po ukończeniu miejscowej, prowadzonej przez dominikanów szkoły (1815) udał się na studia filologiczno-historyczne do Wilna. Utrzymywał się ze stypendium, które po ukończeniu studiów (1819) musiał odpracować jako nauczyciel szkoły powiatowej w Kownie (1819 – 1823). W czasie studiów wpływ na kształtowanie się jego osobowości, poziomu wiedzy i poetyckiego talentu wywarli zwłaszcza profesorowie, jak filolog klasyczny Ernest Grodek, historyk i teoretyk literatury Leon Borowski oraz historyk Joachim Lelewel, J. i A. Śniadeccy. W czasach studenckich był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Filomatów tajnej organizacji, która z czasem przekształciła się w spiskową organizację narodową.

Młody Mickiewicz

Więzienie, zesłanie i emigracja W Kownie mieszkał do roku 1823. Podczas pobytu w Kownie napisał rozprawę, za którą w roku 1822 otrzymał tytuł magistra filozofii. W 1823 r. został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie (od jesieni 1823 roku do marca 1824), a następnie skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. W Rosji zetknął się ze środowiskiem przyszłych dekabrystów; poznał też Aleksandra Puszkina. Następnie podróżował po Europie – początkowo w roku 1829 udał się do Niemiec, potem do Włoch i Szwajcarii. W 1831 r. przyjechał do Wielkopolski z zamiarem przekroczenia granicy i udania się do ogarniętego powstaniem Królestwa Polskiego, lecz ostatecznie pozostał w Dreźnie do roku 1832. Czytał wtedy wnikliwie dzieła Henriego de Saint-Simona.

Pobyt w Paryżu Z Drezna udał się do Paryża, gdzie osiadł na emigracji Pobyt w Paryżu Z Drezna udał się do Paryża, gdzie osiadł na emigracji. W 1834 ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci – córki Marię i Helenę oraz czterech synów: Władysława (1838-1926), Józefa (1850-1938), Aleksandra oraz Jana. W Paryżu nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi, pisał artykuły i pisma publicystyczne. W latach 1839-1840 był profesorem literatury łacińskiej w Lozannie w Szwajcarii, a w roku 1840 objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W latach 1841-1844 był prezesem Wydziału Historycznego Towarzystwa Literackiego w Paryżu. W Paryżu zaprzyjaźnił się z fotografem Michałem Szweycerem, oraz w roku 1841 związał się z reprezentantem nurtu polskiego mesjanizmu – Andrzejem Towiańskim. W 1844 roku władze francuskie zawiesiły Mickiewicza w czynnościach profesora z powodu politycznej wymowy wykładów oraz propagowania towianizmu. W swoich wykładach głosił poglądy jawnie antykatolickie (Wykład IV).

Celina Szymanowska – żona Adama Mickiewicza

Adam Mickiewicz wiele podróżował Adam Mickiewicz wiele podróżował. Na poniższej mapce zaznaczonych jest większość podróży wieszcza

Twórczość Adama Mickiewicza

Autograf wieszcza

Ostatnie lata życia wielkiego poety 26 listopada Adam Mickiewicz umiera. Zmarł w czasie epidemii cholery panującej wówczas w Konstantynopolu. Jego zwłoki zostały przewiezione do Paryża, gdzie został pochowany na cmentarzu Montmorency. W 1890 prochy Mickiewicza spoczęły w katedrze na Wawelu. Śmierć wieszcza wywarła ogromne poruszenie i żałobę narodową. Symboliczny grób poety znajduje się w powstałym w 1955 Muzeum Adama Mickiewicza w Stambule. Syn poety Władysław Mickiewicz ufundował w 1903 w Paryżu Muzeum, gromadzące pamiątki po ojcu i niektóre rękopisy jego utworów. Znajduje się ono w gmachu Biblioteki Polskiej na Wyspie Świętego Ludwika.

Pierwszy grób Adama Mickiewicza

Zakończenie Chociaż od narodzin Mickiewicza minęło już 200 lat, nie pojawił się żaden poeta, który mógłby odebrać mu miano największego z największych. Dla udręczonego narodu poeta był symbolem wolności i uosobienia patriotyzmu, a jego poezja - orężem w walce o niepodległość. Chłopiec z Nowogródka stał się Adamem Mickiewiczem, któremu dane było spocząć w krypcie wawelskiej obok królów i bohaterów.

Pomniki Adama Mickiewicza Kraków Warszawa

Poznań Wieliczka

Wilno Lwów

Pamiątki ku czci poety

Muzea Muzeum w Śmiełowie Muzeum w Nowogródku

Muzeum Adama Mickiewicz W Wilnie

Szkoły imienia Adama Mickiewicza Gimnazjum nr 30 im. Adama Mickiewicza w Łodzi Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza w Zatorze

Publiczne Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Pionkach

Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu