HTML ostatni następny

Edytory: Co jest potrzebne, żeby napisać stronę internetową? Teoretycznie może to być dowolny edytor tekstu.Dokument (X)HTML, czyli (Extensible) Hypertext Markup Language - (Rozszerzalny) Hipertekstowy Język Oznaczania, jest po prostu plikiem tekstowym, gdzie wpisujemy wszystkie polecenia, dotyczące formatowania tekstu, wstawiania grafiki i inne. Lecz pisanie strony w zwykłym edytorze tekstu, byłoby bardzo uciążliwe. Dlatego powstało wiele wyspecjalizowanych edytorów, które ułatwią pracę. poprzedni następny

Początkowa strona WWW: Cały dokument powinien być objęty parą znaczników. Między nimi powinna zaś się znaleźć para znaczników, która stanowi ramy dla informacji nagłówkowych. Pozostałe informacje powinny być objęte z kolei znacznikami. Wygląda to następująco: informacje nagłówkowe właściwa treść (ciało) dokumentu poprzedni następny

Między znacznikami i powinno się znaleźć polecenie. Tytuł strony cd.: poprzedni następny

Zalecamy stosowanie strony kodowej ISO (czyli ISO Latin 2). Jest to międzynarodowy standard, a "przy okazji" także Polska Norma. Powinniśmy sporządzać dokument w tym standardzie i zarazem opatrywać go informacją typu META. Jest ona umieszczana w ramach znaczników head i wygląda następująco: Drugim bardzo ważnym elementem jest informacja o stronie kodowej dokumentu. poprzedni następny

Stosowanie standardu kodowania Windows-1250 nie jest zabronione, ale nie jest również zalecane. Dokument HTML przygotowany standardowym notatnikiem Windows zawiera polskie znaki w formacie windows W dokumencie takim należy umieścić element: c.d. poprzedni następny

Przed dokumentem, tj. przed otwierającym znacznikiem dodaj jeszcze zalecaną definicję typu dokumentu, czyli tzw. prolog: Uwaga: wielkie litery w deklaracji DTD (Document Type Definition) są konieczne! poprzedni następny

Oto jak przykładowo powinien wyglądać dokument w formacie HTML: Tu wpisz tytuł strony Tu wpisuje się treść strony poprzedni następny

W dokumentach często wprowadzamy tytuły, zwane też nagłówkami. Służy do tego polecenie. Znak h oznacza heading, natomiast x to stopień tytułu (mamy ich sześć). Polecenie wprowadzające tytuł stopnia pierwszego składa się ze znacznika otwierającego i zamykającego. Tytuł stopnia pierwszego Tytuł stopnia drugiego Tytuł stopnia trzeciego Tytuł stopnia czwartego Tytuł stopnia piątego Tytuł stopnia szóstego Tytuły: poprzedni następny

Tytuły (nagłówki) Kilka innych przykładów, z użyciem stylu lokalnego: Śródtytuł wyrównany do prawego marginesu poprzedni następny

Obramowany śródtytuł z literami co 1mm Śródtytuł w kolorze darkseagreen na tle black cd.: poprzedni następny

Znacznik akapitu Akapit jest podstawowym elementem zawierającym tekst w dokumentach HTML i służy do wydzielania fragmentów zawierających jakąś zwartą myśl. poprzedni następny

Akapit wyrównany do prawego marginesu Akapit w niebieskim kolorze, w pojemniku o szerokości 50%, wyrównany do obu marginesów, z wcięciem pierwszego wiersza i podwójną wysokością wiersza poprzedni następny

Znacznik końca wiersza Znacznik końca wiersza służy do przełamywania wiersza i przenoszenia treści do następnego wiersza bez kończenia akapitu. Nowy wiersz jest wprowadzany bez dodatkowej interlinii, w przeciwieństwie do polecenia akapitu, które wprowadza dodatkowy odstęp między dwoma akapitami z tekstem. poprzedni następny

A teraz następny akapit, w którym zastosujemy... ten sam manewr. W taki sposób możemy skracać wiersze akapitu i przenosić je niżej, co bardzo się przyda we współczesnej poezji pisanej często w słupkach Następny akapit: poprzedni następny

Pozioma linia Pozioma linia to po prostu kreska ciągnąca się przez całą szerokość okna lub pojemnika, w którym została umieszczona. poprzedni następny

2. Linii możemy nadać dowolną grubość i kolor: 3. Linia może mieć określoną długość w pikselach lub procentach: 4. Linia może być dosunięta do prawego marginesu: Linia cd.: poprzedni następny

Blok preformatowany Blok preformatowany jest blokiem tekstu, w którym uwzględniane są białe znaki znajdujące się w kodzie źródłowym, np. dodatkowe spacje, punkty tabulacji, znaki końca akapitu itd., które są pomijane w innych poleceniach, np. w akapicie. poprzedni następny

Blok cytowany Bloku cytowanego możemy użyć przy powoływaniu się na jakieś źródło. Cytat jest wyświetlany z uwzględnieniem tabulacji, zaś tekst powinien się znajdować w jakimś elemencie blokowym, np. w akapicie: poprzedni następny

Adres Polecenie (wyświetlane za pomocą kursywy) jest często stosowane w odniesieniu do bloku tekstu zawierającego imię i nazwisko, adres pocztowy, adres poczty elektronicznej, np.: poprzedni następny

Blok dokumentu Polecenie div (blok, sekcja) odgrywa kluczową rolę w grupowaniu wielu różnych elementów i pozycjonowaniu większych fragmentów dokumentu. Na blokach formatowanych za pomocą kaskadowych arkuszy stylów oparte są dziś nowoczesne układy stron (ang. layouty). Polecenie pozwala wydzielić większy blok w dokumencie, np. fragment tekstu, grafikę czy wykaz (nawet kilka różnych elementów jednocześnie), a następnie nadać mu jakiś rodzaj formatowania, np. środkowanie lub dosunięcie do prawego marginesu, nadanie koloru itd. poprzedni następny

pierwszy punkt wykazu drugi punkt wykazu trzeci punkt wykazu widoczny tekst,widoczny tekst, widoczny tekst,widoczny tekst, widoczny tekst, cd.: poprzedni następny

Obramowanie formularza Fieldset tworzy obramowanie dla znajdujących się w jego ramach elementów formularza - każdy element, jak przyciski radiowe, pole tekstowe czy rozwijana lista wyboru, może być objęty taką ramką. definicja elementu formularza Samo obramowanie można oczywiście uzyskać za pomocą stylów, więc wprowadzanie nowego polecenia nie byłoby zasadne. Rzeczywisty efekt widzimy dopiero po połączeniu go ze znacznikiem. Ankieta Wpisz opinię... poprzedni następny

Elementy liniowe - Zakres Zakres definiowany jest za pomocą polecenia. Jest elementem wydzielającym jakiś fragment dokumentu, ale w przeciwieństwie do polecenia div pełni tę rolę jako element liniowy, np. pozwala wydzielić fragment akapitu i nadać mu za pomocą stylów specjalne formatowanie, jak pogrubienie tekstu w kolorze niebieskim albo pochylenie tekstu na zielonym tle. W tym akapicie ten fragment jest pogrubiony i w niebieskim kolorze, natomiast ten fragment jest pochylony i na zielonym tle, a tu jest koniec akapitu. poprzedni następny

Komentarz Polecenie pozwala wstawiać do dokumentu komentarz autora. Treść komentarza nie będzie wyświetlana na ekranie, ale stanowi dodatkową informację dla samego autora lub osoby czytającej, gdy zajrzy do źródła dokumentu. poprzedni następny

Czcionki Czcionka pogrubiona : Czcionka pochylona : Czcionka o stałej szerokości znaku : Superskrypt (indeks górny) : Subskrypt (indeks dolny) : poprzedni następny

Duża czcionka (+1 punkt) : Mała czcionka (-1 punkt) : Czcionki cd.: poprzedni następny

Znaczniki logiczne odnoszą się do konkretnych zastosowań, ale wizualny efekt ich działania jest analogiczny jak w przypadku znaczników fizycznych. Czcionka pogrubiona, pochylona lub monotypiczna są domyślnie przypisane do wybranego znacznika logicznego. Znaczniki logiczne Odwołanie do źródła : Definicja : Znacznik, czyli Defining Instance, jest poleceniem stosowanym do wyróżniania jakiegoś fragmentu tekstu, np. pojawiającego się po raz pierwszy w danym tekście terminu. Przeglądarki interpretują jako kursywę. poprzedni następny

Element usunięty : Element wstawiony : Czcionka mocno wyróżniona (strong) : cd. znaczniki logiczne: poprzedni następny

Kolory czcionki Dowolnemu fragmentowi tekstu można nadać kolor. W starszych wersjach HTML stosowano polecenie font color="nazwa_koloru", jednak w HTML 4 zostało ono uznane za przestarzałe i do określania koloru stosuje się obecnie style. Tekst w kolorze niebieskim. poprzedni następny

W dokumentach WWW powinniśmy stosować standard kodowania ISO , gdyż taka jest przyjęta w naszym kraju norma. Stosując standard ISO możemy też jednak wykorzystać "opisowy" sposób wprowadzania znaków z innych języków, a przede wszystkim różnych znaków specjalnych. (funt szterling)&pound - £ (euro)&euro - (znak praw autorskich)&copy - © (zastrzeżony znak towarowy)&reg - ® (ułamek zwykły)&frac14 - ¼ (index górny)&sup3 - ³ (znak akapitu)&para - ¶ (kropka)&bull - (promil)&permil - Znaki specjalne Przykładowe znaki specjalne: poprzedni następny

Wielkość czcionki Tekst o wielkości large poprzedni następny

Krój czcionki W starszych wersjach HTML stosowano polecenie font face="nazwa_kroju". W HTML 4.01 zrezygnowano z niego na rzecz stylów. Na przykład: Treść akapitu wyświetlona krojem Arial poprzedni następny

Odsyłacze Odsyłacze (inaczej: hiperłącza, łącza hipertekstowe, odnośniki, linki) charakterystyczne elementey dokumentów w światowej sieci World Wide Web. Bez odsyłaczy nie istniałyby powiązania między dokumentami na tym samym serwerze, w tym samym mieście, kraju czy kontynencie. Dzięki odsyłaczom można wiązać ze sobą poszczególne strony, a doskonałym przykładem ich roli jest choćby niniejszy dokument, który został opracowany na wielu, powiązanych ze sobą stronach. Gdyby nie było odsyłaczy, cała treść kursu musiałaby zostać przedstawiona na jednej stronie, która byłaby dość uciążliwa w czytaniu. Odsyłacz jest niczym innym, jak wskazaniem jakiegoś innego miejsca. poprzedni następny

Etykieta Można wyróżnić dwa rodzaje konstrukcji odsyłaczowych: do etykiet i do stron. Etykieta (zwana też zakładką lub kotwicą - ang. anchor) jest znakiem, swoistą elektroniczną zakładką, podobną do zakładek w książce, która zaznacza jakieś miejsce w tekście. Gdy utworzymy etykietę, będziemy mogli się odwoływać nie tylko do zawierającej ją strony, ale i do konkretnego miejsca na stronie. W ten sposób czytelnik będzie mógł natychmiast skoczyć do wskazanego punktu. poprzedni następny

Odsyłacze do etykiet Tekst Jeśli tworzymy odsyłacz do etykiety na tej samej stronie, wystarczy użyć samej nazwy etykiety, czyli: Tekst, na którym należy kliknąć Uwaga: należy zwrócić uwagę na wielkość liter w etykiecie. Gdy etykieta rozpoczyna się z wielkiej litery, także odsyłacz powinien zawierać nazwę etykiety pisaną z wielkiej litery. poprzedni następny

Odsyłacze Odsyłaczem jest konstrukcja, która wskazuje pewne miejsce w Internecie i pozwala skoczyć do niego za pomocą kliknięcia na niej myszką. Tekst, na którym należy kliknąć Oczywiście najczęściej stosujemy odsyłacze do stron WWW, których charakterystycznym elementem jest ciąg Konstrukcja może więc mieć postać: tekst odsyłacza poprzedni następny

Odsyłacze absolutne i względne Warto wiedzieć, że rozróżniamy odsyłacze absolutne i względne (relatywne). Pierwsze zawierają pełny adres internetowy strony, natomiast drugie jedynie fragment ścieżki dostępu. Adresem absolutnym jest np. strona Portalu O2: Adresem relatywnym jest np. adres jakiejś wiadomości w Portalu O2: /news/96251.html poprzedni następny

Odsyłacz do innej strony HTML (w tym samym katalogu): Edytor Pajączek Odsyłacz do innej strony w katalogu podrzędnym : Inna strona Odsyłacz do strony w innym katalogu, równorzędnym w hierarchii: Jeszcze inna strona Odsyłacze cd.: poprzedni następny

Odsyłacze do poczty elektronicznej i FTP Często stosowanym odsyłaczem jest konstrukcja pozwalająca czytelnikowi strony wysłać do jej autora (lub jakiejkolwiek innej osoby) pocztę elektroniczną. Jej konstrukcja wygląda następująco: Tutaj kliknij Możemy jeszcze dodatkowo opatrzyć odsyłacz stosownym obrazkiem. W tym miejscu zastosujemy obrazek .png, wstawiając definicję przed adresem. poprzedni następny

Gdybyśmy sobie zażyczyli, aby w momencie wysyłania poczty przez czytelnika strony w polu tematu listu pojawiła się jakaś domyślna treść, możemy zdefiniować odsyłacz na przykład tak: W podobny sposób można predefiniować adres odbiorcy, do którego idzie kopia listu: Odsyłacze cd.: poprzedni następny

Tzw. ślepa lub ukryta kopia, czyli BCC (żaden inny odbiorca listu nie zobaczy tego adresu): Można też zdefiniować fragment ciała listu, a więc już bezpośrednio w oknie edycji: Odsyłacze cd.: poprzedni następny

Można połączyć wszystkie te elementy i robi się to prosto, stosując jako łącznik ciąg &. Wyślij pocztę Odsyłacze cd.: poprzedni następny

Przy definiowaniu adresu poczty (a nawet szerzej, pełnego adresu) możesz się także posłużyć znacznikiem logicznym, który automatycznie nada odpowiedni atrybut (zazwyczaj interpretowany przez przeglądarki jako kursywa), a całość umieścić w obramowanym bloku div. dane adresowe cd. odsyłacze: poprzedni następny

Mapy odsyłaczy na obrazkach poprzedni następny

Wykazy Wykazy, zwane też częściej listami, które służą do sporządzania usystematyzowanych zestawień informacji, prezentowanych w punktach - nieuporządkowanych (punktowanych, nienumerowanych) lub uporządkowanych (numerowanych). Wykazy należą do elementów blokowych. poprzedni następny

Wykaz nieuporządkowany Wykaz nieuporządkowany - służy do sporządzenia wykazu nienumerowanego, w którym kolejne punkty są wyróżniane punktorami. Polecenie tworzy ramy wykazu, natomiast polecenia wprowadzają konkretne punkty. Pierwszy punkt Drugi punkt Trzeci punkt poprzedni następny

Atrybut type=disc wprowadza kółeczko, type=circle wprowadza puste kółeczko, natomiast type=square wprowadza kwadracik. Obecnie stosowane są style CSS, dające znacznie większe mozliwości formatowania. poprzedni następny

Zagnieżdżanie wykazów nieuporządkowanych Możemy zagnieżdżać kilka poziomów listy nieuporządkowanej. Każdy kolejny, niższy poziom powinien zawierać własną definicję listy i powinien się kończyć jej zamknięciem. (otwarcie listy na pierwszym poziomie) Punkt 1 Punkt 2 (bez znacznika zamykającego) (otwarcie listy na drugim poziomie) Podpunkt 2.1 Podpunkt 2.2 (bez znacznika zamykającego) (otwarcie listy na trzecim poziomie) Podpunkt Podpunkt (zamknięcie listy na trzecim poziomie) (zamknięcie podpunktu 2.2) (zamknięcie listy na drugim poziomie) (zamknięcie Punktu 2) Punkt 3 - kontynuacja punktów pierwszego poziomu Punkt 4 - kontynuacja punktów pierwszego poziomu (zamknięcie całej listy) poprzedni następny

Wykaz uporządkowany Wykaz uporządkowany służy do sporządzenia wykazu numerowanego, w którym istotna jest dla nas kolejność elementów. Ramy wykazu tworzy polecenie, natomiast punkty są wprowadzane, podobnie jak w wykazach nieuporządkowanych, za pomocą polecenia. Pierwszy punkt Drugi punkt Trzeci punkt poprzedni następny

Atrybut type, wprowadza numerowanie: Wartość type=A wprowadza numerowanie według wielkich liter łacińskich, type=a numerowanie według małych liter łacińskich, type=I numerowanie według wielkich liczebników rzymskich, type=i numerowanie według małych liczebników rzymskich, wreszcie type=1 numerowanie według liczebników arabskich. W dzisiejszych czasach w ich miejsce stosowane są style CSS. cd. numerowanie: poprzedni następny

Zagnieżdżanie wykazów uporządkowanych Możemy zagnieżdżać kilka poziomów listy uporządkowanej. Każdy kolejny, niższy poziom powinien zawierać własną definicję listy i powinien się kończyć jej zamknięciem. (otwarcie listy na pierwszym poziomie) Punkt 1 Punkt 2 (bez znacznika zamykającego) (otwarcie listy na drugim poziomie) Podpunkt 2.1 Podpunkt 2.2 (zamknięcie listy na drugim poziomie) (zamknięcie Punktu 2) Punkt 3 (bez znacznika zamykającego) (otwarcie listy na drugim poziomie) Podpunkt 3.1 Podpunkt 3.2 (zamknięcie listy na drugim poziomie) (zamknięcie Punktu 3) (zamknięcie całej listy) poprzedni następny

Wstawianie grafiki do dokumentu Img jest skrótem od Image (obraz), natomiast src jest skrótem od Source (żródło). Alt jest nazwą alternatywną, a więc taką, która poinformuje o zawartości ilustracji w urządzeniu nie odczytującym grafiki. Efekt zastosowania konstrukcji jest następujący: Podstawowa konstrukcja ma następującą postać: poprzedni następny

Przeglądarka automatycznie odczytuje właściwą wysokość i szerokość ilustracji, ale zazwyczaj w edytorach HTML wielkości te są jawnie wstawiane, np. Możemy ręcznie zmienić rozmiary : cd. wstawianie grafiki: poprzedni następny

Obramowania i odstępy poprzedni następny

Style CSS - margines globalny (margin) lub cząstkowy (margin-top, margin-bottom, margin-left, margin-right). Akapit 50 pikseli nad i 50 pod obrazkiem : poprzedni następny

Aby umieścić ilustrację przy prawym marginesie, należy jej nadać styl style="float: right; ". Style CSS cd.: poprzedni następny

Pozycjonowanie pionowe Do dyspozycji mamy jeszcze technikę pionowego pozycjonowania elementów względem siebie - wykorzystujemy w nim polecenie stylów vertical-align, które zastąpiło przestarzały atrybut align (top, middle, bottom). poprzedni następny

Cała zawartość tabeli musi być umieszczona między tymi dwoma znacznikami, które stanowią jej delimitery. W ich ramach są umieszczane definicje rzędów, definicje komórek w rzędach, konkretne dane w komórkach, tytuł tabeli i nagłówki wierszy i kolumn. Tabele poprzedni następny

<table border width=150" style="float:right; " style="background-image: url(pliki/1.jpg)"> Wyrównanie do prawej całej tabeli Szerokość określona w pikselach Wstawienie grafiki jako tło tabeli poprzedni następny Tabele

Ogólne ramy tabeli Ramy tabeli tworzone są za pomocą polecenia: Cała zawartość tabeli musi być umieszczona między tymi dwoma znacznikami, które stanowią jej delimitery. W ich ramach są umieszczane definicje rzędów, definicje komórek w rzędach, konkretne dane w komórkach, tytuł tabeli i nagłówki wierszy i kolumn. poprzedni następny

Wiersz tabeli Wiersze tabeli wprowadzamy za pomocą polecenia: Wiersz tabeli jest jej konkretyzacją, a sam tworzy z kolei ramy dla komórek z danymi. W ramach można umieścić wiele kolejnych definicji wierszy, dla przykładu: poprzedni następny

Komórka w wierszu Komórki tabeli wprowadzamy za pomocą polecenia: Komórka zawiera już konkretne dane. Między jej znacznikami można umieszczać tekst i grafikę. Konkretne komórki są umieszczane między znacznikami wybranego wiersza, na przykład: poprzedni następny

Obramowanie tabeli Aby tabela zawierała naokoło obramowanie, wystarczy rozszerzyć definicję o atrybut border. Jeśli nie podamy szerokości obramowania, przyjmowana jest jej domyślna wartość. Gdybyśmy podali szerokość obramowania w pikselach, zostanie ona odpowiednio zinterpretowana przez przeglądarkę, na przykład: poprzedni następny

Odległości między komórkami Aby odległości miedzy komórkami w pikselach były inne niż domyślne, możemy użyć atrybutu cellspacing. Powoduje to pogrubienie obramowania między nimi. Odstępy w komórkach : poprzedni następny

Szerokość tabeli Atrybut width daje nam możliwość samodzielnego zdefiniowania szerokości tabeli. Podany atrybut jest "silniejszy" od innych atrybutów, które wpływają na szerokość tabeli na ekranie. Zamiast wartości absolutnej w pikselach możemy także użyć wartości procentowej : poprzedni następny

Szerokość komórki zawartość komórki Można też podać wartość procentową, która odnosi się do szerokości komórki w ramach tabeli, a nie całego ekranu. zawartość komórki poprzedni następny

Wyrównanie tabeli W efekcie tabela zostanie przesunięta w prawo i oblana z lewej strony tekstem. Tabela przesunięta w lewo : poprzedni następny

Poziome wyrównanie danych w komórkach Atrybut align wykorzystuje się także do poziomego wyrównania zawartości komórki (a nawet całego wiersza tr) - środkowania, justowania do lewej i justowania do prawej, z użyciem wartości center, left i right. poprzedni następny

Wysokość tabeli Wartość podana w procentach będzie interpretowana jedynie wtedy, gdy tabela będzie umieszczona w pojemniku wyższego rzędu o podanej wysokości. poprzedni następny

Pionowe wyrównanie danych w komórkach Atrybut valign (vertical align) służy do pionowego wyrównania zawartości komórki - do górnego brzegu, do środka i do dolnego brzegu. Używamy wówczas odpowiednio konstrukcji: poprzedni następny

Kolor tła tabeli poprzedni następny

Jako tła tabeli (czy wręcz poszczególnych komórek) można także użyć gotowego obrazka - poprzednio stosowano atrybut background="nazwa_obrazka", ale obecnie jest to polecenie przestarzałe i stosuje się style CSS: cd. tabele: poprzedni następny

Kolor obramowania tabeli poprzedni następny

Tytuł tabeli Tabela powinna na ogół zawierać tytuł, wyjaśniający jej treść. Należy go umieścić zaraz za ogólnymi ramami tabeli. Tytuł tabeli Za pomocą stylów CSS możesz zdefiniować położenie tytułu, nad lub pod tabelą: Tytuł tabeli poprzedni następny

Nagłówek wiersza i kolumny Zazwyczaj w tabelach są umieszczane nagłówki wierszy i kolumn, obrazujące ich treść. Domyślnie nagłówki są pokazywane za pomocą czcionki pogrubionej i w przypadku kolumn pozycjonowane na środku. Nagłówek jest definiowany za pomocą znaczników: poprzedni następny

Analogicznie należy wprowadzać kody nagłówków wierszy. Każdy wiersz należy rozpocząć od komórki z nagłówkiem. Wzrost produkcji masła i margaryny w latach (w mln USD) Masło Margaryna cd. tabele: poprzedni następny

Łączenie komórek Komórki danych i/lub nagłówków można ze sobą łączyć. Przykład : Aby komórka w danym wierszu rozciągała się na x wierszy, należy użyć w jej definicji atrybutu. W naszej tabeli zostały opatrzone atrybutem rowspan="2" dwie pierwsze komórki z danymi w wierszu Masło (i oczywiście podana łączna produkcja tłuszczów). Jednocześnie usunęto dwie pierwsze komórki z danymi w wierszu Margaryna. Pozostałe trzy komórki wiersza Margaryna (lata ) dostosowały się do odpowiednich komórek w wierszu Masło. Masło poprzedni następny

Krawędzie tabeli Atrybut frame="wartość" pozwala wyświetlać w specjalny sposób obramowanie tabeli. Wstawiamy go bezpośrednio do definicji tabeli. Przykłady wartości frame podajemy w połączeniu z wartością rules="none", czyli bez obecności wewnętrznych krawędzi. Wartość frame="void" pozwala usunąć zewnętrzne obramowanie tabeli. Wartość frame="above" wstawia górną krawędź obramowania, a frame="below" - dolną. poprzedni następny

Wartość frame="vsides" wyświetla lewą i prawą krawędź obramowania tabeli, a frame="hsides" - górną i dolną. Wartość frame="lhs" wyświetla lewą krawędź obramowania, a frame="rhs" - prawą. Wartość frame="box" wyświetla wszystkie krawędzie obramowania. Seria wartości atrybutu rules="wartość" pozwala manipulować wewnętrznymi krawędziami tabeli (przykłady z użyciem frame="void", czyli bez obecności krawędzi zewnętrznych). cd. tabele: poprzedni następny

Wartość rules="none" powoduje usunięcie linii wewnętrznych. Wartość rules=rows powoduje wyświetlenie tylko poziomych linii wewnętrznych. Wartość rules="cols" powoduje wyświetlenie tylko pionowych linii wewnętrznych (Opera ma problemy). Wartość rules="all" powoduje wyświetlenie wszystkich linii wewnętrznych. cd. tabele: poprzedni następny

Formularze służą do otrzymywania i wysyłania informacji od gości odwiedzających naszą strone. Elementy formularza są tworzone w pewnych ramach są nimi: Formularze zawartość formularza Wysyła tekst pod wskazany adres nie jako załącznik, a jako zwykły tekst (enctype="text/plain). poprzedni następny

Wpisz swoje imię i nazwisko: Ile masz lat? Mniej niż więcej niż 60 Imię i nazwiskoIle masz lat? poprzedni następny

Jakiej przegladarki WWW używasz? Firefox Microsoft Internet Explorer Opera Konqueror Safari Jakiej przeglądarki używasz? Select - służy do tworzenia rozwijalnych list z opcjami, spośród których czytelnik wybiera interesujące go pozycje. poprzedni następny

Przykład: Jabłka Gruszki Śliwki Wiśnie Maliny poprzedni następny

Kobieta Mężczyzna angielski francuski Pole opcjiPole wyboru poprzedni następny

Ankieta Wpisz opinię... Jest to np. obramowane miejsce na wpisanie tekstu. cd. formularze: poprzedni następny

Wysyłanie danych z formularzaUsuwanie danych z formularza Gdy wpiszesz coś do obszaru tekstowego i klikniesz przycisk Wyślij informacje, zostanie uruchomiony program pocztowy (uwaga: adres pod który wysyłane są informacje jest adresem podanym po słowie Action). Gdy klikniesz przycisk Usuń, zawartość obszaru tekstowego zostanie przywrócona do pierwotnej postaci. Przykład: poprzedni następny

Edytory HTML Zawartość strony dla przeglądarek nie obsługujących ramek Opisują one technikę budowania witryny poprzez ramki. Najbardziej typowym przykładem użycia ramek jest podział okna przeglądarki na kilka części poziomych lub pionowych. Podstawową rolę w "ramkowym" dokumencie pełni specjalna strona, na której definiujemy liczbę, wielkość i pozycję ramek oraz zachowanie się innych dokumentów w momencie uaktywnienia łącza hipertekstowego. Jest ona kontenerem dla ramek. Pozostałe strony, wchodzące w skład całego, wielostronicowego układu, są stronami podrzędnymi. Ramki poprzedni następny

Stanowią one ramy dla całej konstrukcji i między nimi są umieszczane bardziej szczegółowe znaczniki, dotyczące liczby ramek, podziału strony i wielkości ramek. Służą one do wprowadzenia elementów strony, które będą widoczne dla posiadacza przeglądarki, która nie akceptuje ramek. Jeśli natomiast czytelnik strony posługuje się nowoczesną przeglądarką, wszelkie informacje między tymi znacznikami zostaną zignorowane (rzadko stosowane). Ramki cd.: poprzedni następny

Znacznik ten służy do wprowadzenia konkretnej ramki. Znacznik jest uzupełniany dodatkowymi parametrami, mówiącymi o zawartości (zagnieżdżone strony), o tym, czy ramka zawiera suwaki, a także definiującymi nazwę ramki. Sam podział na ramki to nie wszystko. Należy im jeszcze przypisać jakieś dokumenty, zazwyczaj w formacie HTML. Przywoływany plik może się znajdować w tym samym katalogu lub jakimkolwiek innym - podajemy wtedy nazwę pliku z pełną ścieżką dostępu - może to nawet być dokument w innej witrynie. cd. ramki: poprzedni następny

Jeśli przywoływany plik jest spory objętościowo, zapewne nie zmieści się w całości w ramce. Możemy w takim razie użyć atrybutu scrolling, który wyświetli ramkę razem z suwakami (yes), bez suwaków (no), lub automatyczne suwaki (auto). Ponieważ stosując ramki używamy jednocześnie często odsyłaczy, powinniśmy jakoś nazwać naszą ramkę - name. Nazwa będzie służyć jako punkt orientacyjny dla odsyłaczy. cd. ramki: poprzedni następny

Czytelnik dokumentu może regulować wielkość wyświetlonych ramek, przesuwając brzegi za pomocą myszki. Gdy jednak użyjemy w definicji atrybutu zabezpieczymy ramkę przed skalowaniem.. Domyślnie, wszystkie ramki są skalowalne Atrybut frameborder="1" lub frameborder="0" pozwala ustalić, czy obramowanie danej ramki będzie wyświetlane, czy też nie. cd. ramki: poprzedni następny

Przykład, w którym lewa ramka zajmuje 18% szerokości okna przeglądarki, a prawa ramka - 82%. Gdybyśmy dzielili stronę na trzy wiersze, moglibyśmy, przez analogię, użyć konstrukcji, w której np. górna ramka ma 200 pikseli, dolna 200 pikseli, a środkowa zajmuje pozostały obszar, zależny od wielkości okna przeglądarki. cd. ramki: poprzedni następny

Przykład w całości: cd. ramki: poprzedni następny

Teraz powinniśmy się zastanowić, co zrobić, aby kliknięcie na odsyłaczu w jednej ramce automatycznie ładowało odpowiednią stronę w innej ramce. Jest to kluczowa sprawa, jeśli chcemy wykorzystać ramki w dokumentach. Zauważmy, że w podanym na początku kliknięcie na odsyłaczu w spisie treści w lewej ramce powinno załadować dokument do prawej ramki, a nie do ramki ze spisem treści. W tym miejscu wykorzystujemy nazwy, które nadawaliśmy poszczególnym ramkom. Odsyłacze w ramkach: poprzedni następny

Strona ta składa się z dwóch ramek. Lewa zawiera spis treści, natomiast do prawej są ładowane odpowiednie strony z opisami. Lewej nadaliśmy nazwę lista edytorów, natomiast prawej edytory. Odsyłacze w ramkach: Przykład: To jest strona 1 Wróć Strona1: poprzedni następny

Etykieta - inaczej zakładka lub kotwica (ang. anchor) - to pewne zaznaczone miejsce na stronie. Jeśli zdefiniujemy taką zakładkę, będziemy mogli się później do niej bezpośrednio przenosić. a Etykiety w ramkach: Przykład: opis odsyłacza a Definiowanie etykiety: Odwołanie do etykiety: Etykieta zdefiniowana na tej samej stronie nie potrzebuje ścieżki dostępu poprzedni następny

Zwróćmy jeszcze uwagę na cztery zastrzeżone wartości w przypadku atrybutu target. target="_blank" - w tym przypadku przywoływany dokument zostanie załadowany do nowego, pustego okna (uruchomi nowe okno lub instancję przeglądarki. target="_self" - w tym przypadku (przypadek domyślny) nowy dokument zamieni w ramce dokument, z którego dokonujemy skoku. target="_parent" - w tym przypadku przywoływany dokument zamieni dokument nadrzędny w hierarchii dla bieżącego dokumentu. target="_top" - w ostatnim przypadku przywoływany dokument zostanie wstawiony na miejsce dokumentu pierwszego w hierarchii naszych skoków, a więc na samą "górę". Odsyłacze i etykiety w ramkach/ target: Przykład ze strony poprzedniej: poprzedni następny

Jest to technika umieszczania na stronach WWW tzw. pływających ramek, czyli specjalnych okienek, do których wczytywane są inne strony. Pływająca ramka jest ramką umieszczoną w dowolnym miejscu strony i jest prostsza w konstrukcji, gdyż ogranicza się w zasadzie do jednego polecenia: Twoja przeglądarka nie akceptuje pływających ramek! Ramki (pływające) : poprzedni następny

Przykład: Twoja przeglądarka nie akceptuje pływających ramek! Pływające ramki: plywajaca.html Ramka o wymiarach 450x250 pikseli z obramowaniem (w ramce wstawiona strona o nazwie plywajaca.html). poprzedni następny

KONIEC