Malarstwo i rzeźba a Człowiecza dusza - sztuka historyczna w odniesieniu do duchowości. Interpretacje i inspiracje. Przeżycie duchowe jako cel dzieła sztuki sakralnej – barok a grzech człowieka Manipulacje i uwodzenie czyli ubezwłasnowolnienie odbiorcy sztuki w malarstwie i architekturze XVII wieku. Spór racjonalistów z empirykami i jego odbicie w sztuce XVII-XVIII wieku. Kajetan Klimas

Jan Białostocki Refleksje i syntezy ze świata sztuki, 1978. Pięć wieków myśli o sztuce, 1959. Robert Cialdini Wywieranie wpływu na ludzi : teoria i praktyka, 1995.

Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r.

Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r.

Rembrandt Harmenszoon van Rijn Saskia w czerwonym kapeluszu 1634 r. Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r. Rembrandt Harmenszoon van Rijn Saskia w czerwonym kapeluszu 1634 r.

Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r. Rembrandt Harmenszoon van Rijn Saskia w czerwonym kapeluszu 1634 r.

Martwa natura z ostrygami, szklanicą, cytryną i srebrnym pucharem Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r. Rembrandt Harmenszoon van Rijn Saskia w czerwonym kapeluszu 1634 r. Willem Claeszoon Heda Martwa natura z ostrygami, szklanicą, cytryną i srebrnym pucharem 1634 r.

Martwa natura z ostrygami, szklanicą, cytryną i srebrnym pucharem Willem Claeszoon Heda Martwa natura z ostrygami, szklanicą, cytryną i srebrnym pucharem 1634 r. Peter Paul Rubens Czyściec 1634-1636 r. Rembrandt Harmenszoon van Rijn Saskia w czerwonym kapeluszu 1634 r.

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa.

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest”

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” Dane wyjściowe:

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe:

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe:

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe:

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe: Cel :

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe: opracowanie i dostarczenie narzędzi sposobów przekonywującego argumentowania w sprawach, które ze swej natury wykluczają możliwość argumentacji naukowej. Cel :

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe: opracowanie i dostarczenie narzędzi przekonywującego argumentowania w sprawach, które ze swej natury wykluczają możliwość argumentacji naukowej. Cel :

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe: opracowanie i dostarczenie narzędzi przekonywującego argumentowania w sprawach, które ze swej natury wykluczają możliwość argumentacji naukowej. Cel :

W  1570 roku, ukazał się przekład Retoryki Arystotelesa. O sztuce przekonywania - „to, co jest da się wyrazić, zatem to, co da się wyrazić – jest” - logiczne środki uwierzytelnienia - charakter mówcy (ή̃θος) - stan psychiczny słuchaczy (πάθος) Dane wyjściowe: opracowanie i dostarczenie narzędzi przekonywującego argumentowania w sprawach, które ze swej natury wykluczają możliwość argumentacji naukowej. Cel : Dzieła głoszące rzeczy nierzeczywiste, nie-empiryczne, ale w sposób przekonujący. Logika i dialektyka perspektywy udzielają wiarygodności wizjom niewiarygodnym, a jednak dzięki perspektywie prawdopodobnym.

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”.

Nicolas Poussin Rebeka i Eleazar -1648 r. „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Nicolas Poussin Rebeka i Eleazar -1648 r.

Nicolas Poussin Rebeka i Eleazar -1648 r. „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Nicolas Poussin Rebeka i Eleazar -1648 r.

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”.

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję Udoskonalanie tworzenia: - doskonalenie warsztatu technicznego - poznawanie psychiki odbiorcy

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję Udoskonalanie tworzenia: - doskonalenie warsztatu technicznego - poznawanie psychiki odbiorcy

Nicolas Poussin: „Dwoma sposobami można opanować duszę słuchacza: gestem i słowem. Gest sam przez się jest tak możny i skuteczny, że Demostenes cenił go wyżej niż sztukę wymowy, dlatego też Marek Tulliusz [Cycero] nazwał go «mową ciała», a Kwintylian przypisywał mu tyle siły i mocy, że bez niego – jak sądził bezużyteczne są pojęcia, dowody i ekspresja. Bez gestu także linie i kolory są bezużyteczne (…) formę każdej rzeczy wyróżnia właśnie jej działanie lub cel. Są rzeczy, które wywołują śmiech, inne – lęk; i to właśnie są ich formy”. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję Udoskonalanie tworzenia: - doskonalenie warsztatu technicznego - poznawanie psychiki odbiorcy

1. Zasada wzajemności - wzajemność zobowiązanie 1. Zasada wzajemności - wzajemność zobowiązanie. Przyjęcie prezentu, zobowiązuje do oddania przysługi. Zaufanie za zaufanie. 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji – człowiek, który podjął decyzję i zdeklarował się do nabycia czegoś, będzie podświadomie dążył do nabycia, nawet po zmianie zasad sprzedaży. 3. Zasada dowodu społecznego („inni tak robią”) - człowiek dąży do tego, czego chcą wszyscy – instynkt owcy. Czar statystyki. 4. Zasada sympatii – nabywa się łatwiej od tego, na kim zależy – uwodzenie. 5. Zasada autorytetu – ekspert ma rację. 6. Zasada niedoboru – informacja o ograniczonej dostępności, wzmaga popyt. Celem dzieła sztuki:  oddziaływanie na odbiorcę wpływ na jego percepcję Udoskonalanie tworzenia: - doskonalenie warsztatu technicznego - poznawanie psychiki odbiorcy

1. Zasada wzajemności

1. Zasada wzajemności Tematyka intymnych poruszeń duchowych

1. Zasada wzajemności Tematyka intymnych poruszeń duchowych

Tematyka intymnych poruszeń duchowych 1. Zasada wzajemności Tematyka intymnych poruszeń duchowych Gianlorenzo Bernini Ekstaza św. Teresy 1647 – 1652 r.

Tematyka intymnych poruszeń duchowych 1. Zasada wzajemności Tematyka intymnych poruszeń duchowych Bartolomé Esteban Murillo Niepokalane poczęcie 1660 – 1665 r.

2. Zasada zaangażowania i konsekwencji

2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja

Angażująca kompozycja 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

2 2 1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

3 3 2 2 1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 3 3 2 2 1 1 Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

4 4 3 3 2 2 1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 4 4 3 3 2 2 1 1 Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

4 4 3 3 2 2 1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 4 4 3 3 2 2 1 1 Annibale Carracci Chrzest Chrystusa 1584 r.

Angażująca kompozycja 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

2 2 1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

2 2 1 1 3 3 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 2 2 1 1 3 3 Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

2 2 1 1 3 3 4 4 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 2 2 1 1 3 3 4 4 Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

2 2 1 1 3 3 4 4 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 2 2 1 1 3 3 4 4 Georges de La Tour Szuler z asem karo 1635 r.

Angażująca kompozycja 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 2 2 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 2 2 3 3 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 1 1 2 2 3 3 Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 2 2 3 3 4 4 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 1 1 2 2 3 3 4 4 Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 5 5 2 2 3 3 4 4 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 1 1 5 5 2 2 3 3 4 4 Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

1 1 5 5 2 2 3 3 4 4 2. Zasada zaangażowania i konsekwencji Angażująca kompozycja 1 1 5 5 2 2 3 3 4 4 Jan Veermer van Delft Dziewczyna, czytająca list przy otwartym oknie 1658 r.

3. Zasada dowodu społecznego

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

Kompozycje wielopostaciowe 3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe Annibale Carracci NMP ukazuje się św. Łukaszowi i św. Katarzynie 1592 r.

Kompozycje wielopostaciowe 3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe - Święta Rodzina 4 ćw. XVII w.

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

3. Zasada dowodu społecznego Kompozycje wielopostaciowe

Baltazar Fontana Chrystus tronujący 1695-1703

4. Zasada upodobania w retorze

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Diego Velázquez Toaleta Wenus 1644 - 1648 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Diego Velázquez Toaleta Wenus 1644 - 1648 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Diego Velázquez Toaleta Wenus 1644 - 1648 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Diego Velázquez Toaleta Wenus 1644 - 1648 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Jerzy Siemiginowski-Eleuter Alegoria wiosny 1680 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Jerzy Siemiginowski-Eleuter Alegoria wiosny 1680 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Jerzy Siemiginowski-Eleuter Alegoria wiosny 1680 r.

4. Zasada upodobania w retorze Celowa zmysłowość Annibale Carraci Pieta 1600 r.

5. Zasada autorytetu

5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Antoon van Dyck Karol I – król Anglii 1635-1636

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Antoon van Dyck Karol I – król Anglii 1635-1636

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Antoon van Dyck Karol I – król Anglii 1635-1636

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Antoon van Dyck Karol I – król Anglii 1635-1636

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Peter Paul Rubens Historia Marii Medycejskiej 1622-1625 r.

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Peter Paul Rubens Historia Marii Medycejskiej 1622-1625 r.

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Peter Paul Rubens Historia Marii Medycejskiej 1622-1625 r.

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Peter Paul Rubens Historia Marii Medycejskiej 1622-1625 r.

teatralna reprezentatywność 5. Zasada autorytetu teatralna reprezentatywność Hyacinthe Rigaud Ludwik XIV 1701 r.

6. Zasada niedoboru

6. Zasada niedoboru Ograniczanie środków artystycznych

Port morski z załadunkiem statku 6. Zasada niedoboru Ograniczanie środków artystycznych Claude Lorrain Port morski z załadunkiem statku 1648 r.

Ograniczanie środków artystycznych 6. Zasada niedoboru Ograniczanie środków artystycznych Salvator Rosa Wybrzeże z ruinami 1640 - 1643 r.

Salvator Rosa, Diogenes poszukujący uczciwego człowieka, poł. XVII w.

Michelangelo Merisi da Caravaggio, Powołanie świętego Mateusza, 1599 – 1600 r.

Michelangelo Merisi da Caravaggio, Pojmanie Chrystusa, 1598 r.

Georges de La Tour, Maria Magdalena, 1625-1650 r.