Duży wpływ na powstawanie standardów kobiecego piękna mają Kobiece piękno... Duży wpływ na powstawanie standardów kobiecego piękna mają względy kulturowe. Poczucie estetyki („wewnętrzny detektor piękna”) kształtowane jest od najmłodszych lat poprzez obserwację lansowanych przez najbliższe otoczenie i media wzorców piękna.

Nienaturalne wyolbrzymienie kobiecych atrybutów związane było z prastarym kultem płodności. Z gliny człowiek pierwotny ulepił figurkę kobiety, która według wielu uważana jest za ideał prehistorycznego piękna. Owszem kobieta korpulentna była atrakcyjna - z punktu przetrwania gatunku – zapewniała płodność i większe szanse przeżycia potomstwa. Wenus paleolityczna

i niewielkich piersiach. Rzymianie cenili niewiasty, Egipcjanie cenili kobiecą urodę za długi spiczasty nos i mocno pomalowane oczy. Dla Greków piękna była niewiasta gibka, o harmonijnych proporcjach ciała i niewielkich piersiach. Rzymianie cenili niewiasty, które posiadały szerokie biodra, gdyż to sugerowało, iż będą w stanie urodzić pokaźną gromadkę dzieci. Afrodyta Kmidyjska - umięśniona, z szerokimi ramionami i masywnymi plecami – może dlatego tak przedstawił ją rzeźbiarz, bo antyk za ideał piękna uznawał nie ciało kobiece lecz męskie. W Starożytności uznawane za uosobienie piękna były wyłącznie boginie i śmiertelniczki urodzone w arystokratycznej rodzinie.

Ideałem jest kobieta uduchowiona, Romanizm i gotyk Ideałem jest kobieta uduchowiona, która jest inspiracją dla poczynań mężczyzny.

W średniowieczu ideałem kobiety jest postać niezwykle smukła, długowłosa, o jasnej wręcz trupiobladej cerze, zawstydzonym, schylonym spojrzeniu. Dopuszczalny był jednak delikatny rumieniec, będący oznaką dziewictwa. Joanna D’arc

renesans barok klasycyzm Rafael Santi Peter Rubens Antonio Canova Renesansowa piękność powinna mieć długie, kunsztownie utrefione, kasztanowe włosy, jej oczy najlepiej piwne - z błyskiem, któryby zwracał na nią uwagę mężczyzn, usta - kształtnie wykrojone, a jej figura odpowiednio zaokrąglona. Artyści barokowi zachwycają się wybujałymi kształtami kobiet, które wydają się być stworzone do cielesnych rozkoszy. W osiemnastym wieku ideałem jest kobieta samodzielnie myśląca, potrafiąca uwolnić się od kurateli mężczyzny, zarazem posiadająca ciało gibkie i harmonijnie zbudowane.

Femme fatale Kobieta panuje wszechwładnie w świecie secesji. Pojawia się na fasadach budowli, oplata ramionami i włosami wazony, wyłania się z popielniczki, spoczywa w niedbałej pozie na grzbiecie grzebienia. Kiedy indziej wiruje w tańcu lub kroczy jakby we śnie czy transie... Kobieta secesyjna - wiotka, smukła, o drobnej głowie, wąskich plecach, słabo rozwiniętych piersiach, małych dłoniach i stopach oraz długich, bujnych i falujących włosach. Osobliwe połączenie niedojrzałości i dojrzałości, dziewczęcości i chłopięcości nadawało kobietom niepokojący, dwuznaczny urok. Na przełomie XIX i XX wieku pojawia się nowy ideał – kobieta modliszka: Piękna, zmysłowa kusicielka z mocnym makijażem i dzikim temperamentem. Kobieta, która doprowadza mężczyznę do obłędu, zatruwa jego duszę, zawłada ciałem, niszczy. Kobieta fatalna, demoniczna, czarny anioł. Femme fatale Gustav Klimt, „Judyta”

Chmury zmieszane w niebios obszarze, wód emanacje, wodne upiory... Władysław Ślewiński, „Czesząca się” Chmury zmieszane w niebios obszarze, wód emanacje, wodne upiory... Ze skrzydeł ważki ciągną kolory tonącej z cicha przy nenufarze I tworzą profil głowy dalekiej, co dymy włosów ściele w niebiosach... Kształt ten wyniosły z brunatnej rzeki, gdzie leży panna Miedzianowłosa A jej pięknością, snem jej ponurym nasiąkły wody, wezbrały chmury Maria Pawlikowska- Jasnorzewska

Kobieta Art déco Czasy maszyn, automobili, szykownych dam i dżentelmenów. Coco Chanell pokazuje przebojową „małą czarną”, a Helena Rubinstein –zwana cesarzową piękna – tworzy imperium kosmetyczne. Z obiema paniami współpracuje słynny surrealistyczny malarz Salvador Dali. Galeria obrazów Tatiany Łempickiej

Lata 20-ste, 30-ste, 40-ste Po wynalezieniu fotografii, filmu i kolorowej prasy w role Venus doskonale wcieliły się gwiazdy kina, estrady i wybiegów. Marlena Dietrich Greta Garbo Audrey Hepburn Czasy kiedy kobiety używały makijażu zamiast photoshopu i nosiły sukienki, a nawet chłopczyce były niezwykle kobiece.

Kobieta retro Twiggy - modelka lat 60-tych XX w. Uznawana za pierwszą supermodelkę. Za jej sprawą ówczesnym kanonem kobiecej urody stały się duże oczy, regularne rysy i drobna, chłopięca sylwetka.

zmysłowa Bridget Bardot, posągowa Catrine Deneuve. I kolejne wizerunki lansujące kobiecy ideał: uwodzicielska Marylin Monroe, zmysłowa Bridget Bardot, posągowa Catrine Deneuve. Za piękność wszechczasów o ogromnym wdzięku i seksapilu uważana jest Marylin Monroe, której zwielokrotniony portret namalował Andy Warhol – papież pop-artu.

że pojawiała się ona na okładkach „Vogue’a" czy „Vanity Fair". Po czasach hipisek, na początku lat 80. zaczęła się reaganowska era bogacenia się, diety i fitnessu. Damska sylwetka została radykalnie przekonstruowana i zyskała kształt litery Y. Atrakcyjne i modne stały się szerokie ramiona, wąskie biodra i męski typ urody. Patrząc na Grace Jones, modelkę i wokalistkę, trudno wręcz na pierwszy rzut oka rozpoznać płeć. Macho woman Więcej kobiecości miała w sobie księżniczka Stefania z Monako. Jej męska uroda oraz sylwetka wschodnioniemieckiej pływaczki okazała się w latach 80. tak atrakcyjna, że pojawiała się ona na okładkach „Vogue’a" czy „Vanity Fair".

W 1991 r. na okładce „Vanity Fair" pojawiła się naga Demi Moore. Sama nagość już od lat nie była szokująca – szokujące było to, że Demi pozowała w zaawansowanej ciąży. Wykonane przez Annie Leibovitz zdjęcie stało się popkulturową ikoną. Przełamało też tabu – okazało się, że ciężarna kobieta może być seksowna. Od tej pory niemal wszystkie spodziewające się dziecka gwiazdy i gwiazdeczki decydują się na sesję z brzuchami. Sesja z Demi przyczyniła się też do przełomu w modzie – ciężarne zamiast „namiotów" wybierają dopasowane ubrania eksponujące brzuch. Annie Leibovitz kult macierzyństwa

? Dokąd zmierzamy O odpowiedź na to pytanie UNILEVER I PENTOR Poprosiły współczesne Polki. Wyniki badań zostały zaprezentowane w październiku 2004 roku na V Ogólnopolskim Kongresie Badaczy Rynku i Opinii. Monica Bellucci Kate Moss

Jakie kobiety są piękne? takie, które są kochane, które stać na odrobinę luksusu, które realizują swoje cele i marzenia, które mają poczucie spełnienia, samoakceptacji i harmonii z naturą które czują się wyjątkowe i oryginalne... Brak oryginalności i indywidualności, cech unikalnych, niepowtarzalnych (choćby tylko w sferze piękna wewnętrznego), uniformizacja i podporządkowanie, to zaprzeczenie prawdziwego, kobiecego piękna.

Piękno wewnętrzne jest bardzo istotnym „komponentem” kobiecego piękna. Pełni niezwykle ważną rolę psychologiczną. Pozwala bowiem „wyrównywać” niedostatki piękna zewnętrznego i sprawia, iż ostateczny bilans samooceny jest dodatni. Dzięki niemu, piękno kobiece może być „ponadczasowe”, niezależne od wieku, odporne na przemijanie i zmiany, jakie niesie ze sobą proces starzenia się ciała. www.ksenesky.republika.pl,