rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel. FRYDERYK CHOPIN rodem warszawianin, sercem Polak, a talentem świata obywatel.

Narodziny Fryderyk Franciszek CHOPIN, najwybitniejszy polski kompozytor, urodził się w 1810 r. w Żelazowej Woli (ok. 50 km od Warszawy) w majątku hrabiostwa Skarbków.

Ojciec Fryderyka Ojciec Mikołaj, urodzony we Francji, osiadł w Polsce na stałe już w wieku 16 lat i spędził tu resztę swojego życia. Początkowo był guwernerem, a po przenosinach z Żelazowej Woli do Warszawy wykładowcą języka literatury francuskiej w kilku warszawskich szkołach, prowadząc w końcu elitarny internat dla synów z najwybitniejszych polskich rodów arystokratycznych.

Mama Fryderyka Matka, Justyna z Krzyżanowskich, pochodząca z Kujaw była osobą bardzo muzykalną - grała na fortepianie i śpiewała; w naturalny sposób stała się więc pierwszą nauczycielką muzyki dla małego Frycka, jak często nazywano go w domu.

Fryderyk miał trzy siostry - Ludwikę, Izabellę i Emilię.

Nauka gry na fortepianie W wieku sześciu lat chłopiec rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. Wspólnie ze starszą siostrą Ludwiką muzykowali w domu, grywając na cztery ręce. Wkrótce pojawiły się również pierwsze próby kompozytorskie małego Frycka. Wojciech Żywny

Pierwsza kompozycja Pierwszy utwór, Polonez B-dur, zapisany został ręką ojca. Okres nauki u Wojciecha Żywnego to także początek występów publicznych małego Chopina; grywał w salonach arystokracji warszawskiej i brał udział w koncertach dobroczynnych. Mały Chopin

Studia Jako szesnastolatek Chopin rozpoczął studia w zakresie teorii kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. W tym okresie bardzo znaczący wpływ na rozwój jego talentu miało obcowanie z pieśniami i tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw, Wielkopolski i Lubelszczyzny

Początek sławy W 1826 roku odbył swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina, a wkrótce także do Wiednia (gdzie dwukrotnie występował publicznie) oraz do Drezna i Pragi. Mając lat dziewiętnaście Chopin ukończył studia muzyczne u prof. Elsnera, zyskawszy ogromne uznanie swego pedagoga. W raporcie dotyczącym uczniów profesor napisał: "Chopin Fryderyk, trzecioletni, szczególna zdatność, geniusz muzyczny".

Jakim był człowiekiem? Był człowiekiem bardzo towarzyskim. Łączyły go przyjazne kontakty zarówno z wybitnymi muzykami przebywającymi w Paryżu, m.in. Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Feliksem Mendelssohnem, jak i z wydawcami, krytykami oraz całą polską emigracją. W 1836 roku poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką, mającą znaczący wpływ na życie kompozytora. Razem podróżowali, zawitali wspólnie na Majorkę, do Marsylii i Genui. Przez kilka lat z rzędu, spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża.

Śmierć Chopina Od 1839 roku stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się z każdym rokiem. W 1848 roku odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża, nie odzyskał już zdrowia. Zmarł 17 października 1849 roku w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.

Miejsca gdzie mieszkał: Pałac Saski Polska, Pałac Kazimierzowski Polska, Pałac Czapskich/Krasińskich Polska,

Miejsca gdzie się uczył: Liceum Warszawskie Konserwatorium Królewski Uniwersytet Warszawski Biblioteki Lekcje języków obcych

Miejsca gdzie występował: Pałac Radziwiłłowski Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności Belweder Kościół ewangelicko-augsburski Świętej Trójcy Kościół Opieki św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi zwany kościołem pp. Wizytek Pałac Morsztynów Pałac Brühlowski Pałac Błękitny Teatr Narodowy Pałac Potockich Warszawskie salony

Ciekawostki o Chopinie

Zmarł na gruźlicę w Paryżu w swym mieszkaniu przy placu Vendome 12, otoczony grupą najbliższych przyjaciół. Jego imieniem nazwano najstarszy na świecie monograficzny konkurs muzyczny, który odbywa się od 1927 r. Chopen prosił, aby na jego pogrzebie wykonano Requiem d-moll Mozarta. Jego imieniem nazwano m.in. żaglowiec i drobnicowiec oraz Akademię Muzyczną w Warszawie. Nagrody Akademii Fonograficznej "Fryderyki" zostały nazwane tak na cześć Chopina. Jego imieniem nazwano Polską Filharmonię Bałtycką w Gdańsku. Jego imieniem nazwano planetoidę o śr. 28,5 km. Jego imieniem nazwano krater na Merkurym. Podobno Fryderyk Chopin, jako dziecko płakał, gdy jego matka grywała na fortepianie. Prasa warszawska nazywała go "małego Chopinkiem", "cudownym dzieckiem" i "drugim Mozartem" Został przyłapany na rysowaniu portretu nauczyciela w czasie lekcji. Obrazek tak zadziwił rysowanego, że ten go pochwalił.

Razem z siostrą Emilią pisał wiersze i komedie. Został sportretowany przez Piotra Adamczyka w filmie "Chopin - Pragnienie miłości" z 2002 roku. Ojciec Fryderyka brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, która miała miejsce w 1794 roku. Według legendy, Fryderyk Chopin przyszedł na świat przy grze skrzypiec swojego ojca Mikołaja. Uważa się także, że posiadał on talent literacki, malarski i aktorski. W latach 1826-1829 studiował w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. Najnowsze badania wskazują, że przyczyną śmierci kompozytora była najprawdopodobniej mukowiscydoza, a nie jak się uważa, gruźlica. Fryderyk jako nauczyciel był bardzo surowy - zrzucał dzieciom klapę od fortepiany na ręce, gdy nie umiały na lekcje. Nazywany jest także poetą fortepianu. Imię Fryderyk dano mu na cześć św. Fryderyka, imię Franciszek od dziadka Chopina. Chopin komponował już w w wieku 7 lat (Polonez g-moll oraz Polonez B-dur). Został sportretowany przez Hugh Grant'a w filmach "Nocturnes" z 1988 r. i "Improwizacja" z 1991 r.

"Chopin nie tylko przez swoje dzieło, ale poprzez fakt, że był niezwykłą indywidualnością być może najpiękniejszej epoki kultury, jaką była epoka romantyzmu, stał się wartością promieniującą i promieniującą w sposób niezwykły. Można śmiało powiedzieć, że mamy do czynienia ze zjawiskiem kulturowym, wykraczającym daleko poza konwencję klasycznych wykonań. Nie obawiam się więc schematyczności, nie boję się stereotypu." Waldemar Dąbrowski, Przewodniczący Komitetu Obchodów CHOPIN 2010