Podstawy projektowania i grafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

PROJEKTANT

KTO jest projektantem? Najprościej: „Osoba, która projektuje” Spełnia trzy warunki: Zajmuje się zawodowo rozwiązywaniem problemów projektowych, Posiada odpowiedni zasób wiedzy, Rozwiązuje problemy w celu zaspokojenia potrzeb przyszłych użytkowników.

KTO jest projektantem? Projektantem jest ten, który PROJEKTUJE a nie ten kto jest tylko zatrudniony na stanowisku projektant. Pracownik poświęca projektowaniu tylko część czasu pracy – więc: „BYWA PROJEKTANTEM” Projektanci okazjonalni – nie są zatrudnieni jako projektanci ale rozwiązują problemy projektowe.

Typy projektantów (1) Projektant gwałtowny – działa na oślep, chaotycznie i zatrzymuje się na napotkanych trudnościach i błędach; Projektant plagiator – naśladuje znane sposoby działania nie analizując tego czy wybrana metoda pasuje do danego problemu; Projektant roztropny – świadomie (po analizie) wybiera najlepszy tok postępowania i systematycznie zmierza do rozwiązania; Projektant aktywny – dąży do przezwyciężania postawy biernej; Projektant zgodny – akceptuje poglądy przedstawiane przez innych uczestników procesu projektowania.

Typy projektantów (2) Projektant arbitralny – ma zawsze swoje zdanie, najczęściej odmienne od innych; Projektant indywidualista – pracuje sam, nie zwraca się o pomoc do innych, nie toleruje krytyki i obserwowania; Projektant zawodnik – najbardziej stymulujące jest współzawodnictwo; Projektant dociekliwy – bardzo lubi zadania skomplikowane. („Rozwiązywacz” łamigłówek.)

Projektant a wiedza Przechowujący Selektor Kompilator Inicjator Generator Rezygnujący Egoista

Kształcenie projektantów Trzy cele Dostarczenie wiedzy niezbędnej do rozwiązywania problemów, Wykształcenie umiejętności wykonywania czynności projektotwórczych, Kształtowanie postawy metodologicznej. Największy nacisk kładzie się na cel pierwszy.

Kształcenie projektantów - tematyka Proces projektowania Społeczne skutki projektowania Metody rozwiązywania problemów Dostarczanie informacji do projektowania Generowanie i przekazywanie pomysłów Badanie nowych pomysłów Podejmowanie decyzji Materiałoznawstwo Układ „CZŁOWIEK-MASZYNA” Projektowanie systemów Zarządzanie i projektowanie

Projektant twórczy (1) Działanie projektanta uznaje się za twórcze, gdy rozwiązując problem dokonał co najmniej jednego czynu nie naśladując znanych mu sposobów działania oraz gdy sposób uzyskania rozwiązania oceniony jest pozytywnie. Działanie twórcze „błysk geniuszu”, „dar natury”, … Kształtowanie postawy twórczej

Projektant twórczy (2) nieskrępowanej wyobraźni. Twórczość traktowana jest jako systematyczne działanie, gdzie olśnienie nowym pomysłem jest pochodną: głębokiej, solidnej wiedzy fachowej, kultury, umiejętności skupienia się na problemie, umiejętności przezwyciężania stereotypów myślowych, nieskrępowanej wyobraźni.

Proces odkrycia Faza logiczna Faza intuicyjna Faza krytyczna Gromadzenie wiedzy, formułowanie problemu Faza intuicyjna Nowe pomysły, „olśnienia” Faza krytyczna Przemyślenie pomysłu, weryfikacja i sformułowanie

Aksjomaty twórczego projektowania (1) Najcenniejszą częścią procesu projektowania jest to co przebiega w umyśle projektanta częściowo poza zasięgiem jego kontroli. Pierwszy zarys odkrycia w umyśle projektanta wywołuje często reakcję: „to niemożliwe, nierealne”. Aby odkrycie mogło przeniknąć z podświadomości do świadomości projektant musi uwolnić się od ograniczeń: „nie należy”, „nie wolno”, „tak się nie robi”, „tak jeszcze nikt nie robił”.

Aksjomaty twórczego projektowania (2) Burzenie przyzwyczajeń uświęconych tradycja wymaga odwagi. Odkrycie, pomysły powstają w klimacie odprężenia, pasji i przyjemności. Proces odkrycia jest prawie taki sam we wszystkich dziedzinach działalności projektotwórczej. Twórcze rozwiązanie proponuje często projektant luźno związany z daną dziedziną wiedzy lub działalności. Grupa projektantów o różnych zakresach wiedzy, usposobieniach i sposobach działania najlepiej osiąga rozwiązania twórcze.

Rysowanie połączeń części maszynowych

Uproszczenia rysunkowe Rysowanie dokładne I stopień uproszczenia (przedstawienie uproszczone); rysunki wykonawcze części maszynowych II stopień uproszczenia (przedstawienie umowne); rysunki złożeniowe (duże zmniejszenie, duże ilości drobnych części) Tzw. III stopień – uproszczenie schematyczne; rysowanie schematów mechanizmów i maszyn

Połączenia nitowe Na rysunkach wykonawczych nity rysuje się bez uproszczeń Na rysunkach połączeń nitowych – w rzucie na płaszczyznę równoległą do ich osi – dokładnie bądź w uproszczeniu W rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi nitów rysuje się tylko krzyżyki, nie rysując nitów

Połączenia spawane Połączenia spawane przedstawia się w sposób uproszczony lub umowny W uproszczeniu w przekroju poprzecznym zarys spoiny rysuje się linią ciągłą grubą, zarys części przetopionych linią cienką Spoinę można zaczernić W widoku od strony lica rysuje się cienkie łuki Spoiny wymiaruje się przez podanie oznaczenia Oznaczenie składa się ze znaku spoiny, podstawowych wymiarów: grubości spoiny (a), i długości spoiny (l)

Połączenia zgrzewane W uproszczeniu – tylko wtedy gdy konieczne jest przedstawienie szczegółów w sposób obrazowy Na kilku rzutach – ten sam stopień uproszczenia Oznaczenie zgrzeiny – linia odniesienia zakończona strzałką Znaki umowne - symetrycznie na linii odniesienia Wymiarowanie: średnica (d) – punktowa, szerokość (c) dla liniowej

Połączenia gwintowe Gwinty dokładnie rysuje się bardzo rzadko Element z gwintem (śruba, otwór, itd.) rysuje się tak jak wygląda przed wykonaniem gwintu Gwint oznacza się: Na pł. równoległej do osi gwintu – dwiema cienkimi liniami (dna wrębów gwintu); ozn. (a) Na pł. prostopadłej – cienkim łukiem o długości ¾ obwodu; nierówno z osiami; ozn. (b)