Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Układ Słoneczny własnymi rękami
Advertisements

Źródła zmian ewolucyjnych
Warunek równowagi hydrostatycznej
Krzywa rotacji Galaktyki
Budowa i ewolucja Wszechświata
Planety Skaliste Marcel K. 2m.
Balloon pulsujący podkarzeł typu widmowego B Andrzej Baran AP Kraków UMK Toruń
Balloon – hybryda pośród pulsujących podkarłów typu B
Kłopoty z Gwiazdą Polarną
Identyfikacja modów pulsacji gwiazd sdBv
... czyli o zapomnianych obiektach Układu Słonecznego
Powstawanie Układów planetarnych Pozasłoneczne układy planetarne
Cele lekcji: Poznanie założeń heliocentrycznej teorii Kopernika.
Obserwacje kamerą internetową
EWOLUCJA GWIAZD.
O badaniach gwiazd zmiennych w
ASTEROSEJSMOLOGIA Sesja Corot, 13 stycznia 2007
Układ Słoneczny.
Ewolucja gwiazd Joachim Napieralski Joachim Napieralski.
Niezwykłe efekty w pobliżu czarnych dziur. Czarna dziura: co to jest? Rozwiązanie sferycznie symetryczne (statyczne, Karl Schwarzschild 1916) Metryka:
EWOLUCJA GWIAZD Na podstawie diagramu Hertzsprunga - Russella.
Gwiazdy.
MECHANIKA NIEBA WYKŁAD r.
PULSACJE GWIAZDOWE semestr zimowy 2012/2013
Teoria ewolucji gwiazd
Odległość mierzy się zerami
PULSACJE GWIAZDOWE semestr zimowy 2012/2013
PULSACJE GWIAZDOWE semestr zimowy 2012/2013
Życie gwiazd Spis treści 1.Czym jest gwiazda 2.Typy gwiazd |
Najprostszy instrument
PULSACJE GWIAZDOWE Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz, semestr zimowy 2009/
Przygotował: Dawid Biernat
Droga Mleczna.
Astro odyseja po Układzie Słonecznym
Opracowała: Klaudia Kokoszka
PULSACJE GWIAZDOWE Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz, semestr zimowy 2009/
Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz, semestr zimowy 2009/2010 PULSACJE GWIAZDOWE PULSACJE GWIAZDOWE.
PULSACJE GWIAZDOWE Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz, semestr zimowy 2009/
KOSMICZNE ROZBŁYSKI Z ODLEGŁYCH GALAKTYK
Gwiazdowy kod kreskowy.
PULSACJE GWIAZDOWE Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz, semestr zimowy 2009/
Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły:
PREZENTACJA MULTIMEDIALNA POZORNY RUCH SŁOŃCA I GWIAZD
Czarna dziura Patryk Olszak.
Historia Późnego Wszechświata
BRĄZOWE KARŁY.
Gwiazdy i galaktyki.
PRAWA KEPLERA Urszula Kondraciuk, Grzegorz Witkowski
Ruch w polu centralnym Siły centralne – siłę nazywamy centralną, gdy wszystkie kierunki Jej działania przecinają się w jednym punkcie – centrum siły a)
Prawa Keplera Mirosław Garnowski Krzysztof Grzanka
Krótka Historia Wszechświata
Poznawanie i modelowanie Wszechświata Marek Demiański Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Warszawski.
Christensen-Dalsgaard Christensen-Dalsgaard, Stellar Structure and Evolution, Rozdział 11.5 Tadeusz Jarzębowski, Astronomia neutrinowa Urania.
Układ Słoneczny w Górach Izerskich
Gdzie odległość mierzy się zerami Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, UWr Zakład Fizyki Słońca, CBK PAN.
Poznański Teleskop Spektroskopowy 25 maja 2009 Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Astrofizyka z elementami kosmologii
PULSACJE GWIAZDOWE PULSACJE GWIAZDOWE semestr zimowy 2015/2016 semestr zimowy 2015/2016 Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz.
Wyznaczanie odległości
FIZYKA KLASA I F i Z Y k A.
centralne ciało Układu Słonecznego
Budowa atomu Poglądy na budowę atomu. Model Bohra. Postulaty Bohra
Perspektywy detekcji fal grawitacyjnych Tomasz Bulik.
Opracował Aleksander Hebda
SŁOŃCE.
Temat: Jak zmierzono odległość do księżyca, planet i gwiazd.
Co widać na niebie?.
Krzywa rotacji Galaktyki
Zapis prezentacji:

Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego Sejsmologia gwiazd Andrzej Pigulski Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego XXXIV Zjazd Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, Kraków, 16.09.2009

Asterosejsmologia: jak to działa ? Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji: częstotliwości, amplitudy, fazy profile linii widmowych metody identyfikacji modów identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: jak to działa ? Identyfikacja modów ℓ – stopień (harmoniki sferycznej) m – rząd n – rząd radialny Mody radialne (ℓ = m = 0) podstawowy (n = 1), owertony (n = 2, 3, 4, ...) Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji: częstotliwości, amplitudy, fazy profile linii widmowych metody identyfikacji modów identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: jak to działa ? Identyfikacja modów ℓ – stopień (harmoniki sferycznej) m – rząd n – rząd radialny Mody nieradialne: ℓ > 0 -ℓ ≤ m ≤ +ℓ ℓ = 3 m = 0 : mody strefowe |m| = ℓ : mody sektoralne 0 < |m| < ℓ : mody tesseralne Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji: częstotliwości, amplitudy, fazy profile linii widmowych metody identyfikacji modów identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: jak to działa ? Identyfikacja modów ℓ – stopień (harmoniki sferycznej) m – rząd n – rząd radialny Mody nieradialne: ℓ > 0 ℓ = 8 m = 3 m > 0 : mody współbieżne, f > fm=0 m < 0 : mody przeciwbieżne, zwykle f < fm=0 fnℓm = fnℓ + CnℓmΩ Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji: częstotliwości, amplitudy, fazy profile linii widmowych metody identyfikacji modów identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: jak to działa ? Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji: częstotliwości, amplitudy, fazy częstotliwość [mHz] ℓ = 1 ℓ = 2 ℓ = 3 gwiazda ℓ = 1,2,3 Baran i in. 2009 profile linii widmowych metody identyfikacji modów modele ewolucyjne Param. globalne: M, L, R, Teff częstotliwości teoretyczne dopasowanie częstotliwości i sprawdzanie stabilności identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: jak to działa ? Z obserwacji mamy (fotometria i spektroskopia) dla modów pulsacji częstotliwości, amplitudy, fazy ograniczenia na konwekcję, rotację we wnętrzu, stratyfikację pierwiastków, przestrzeliwanie konwektywne z jądra, rozkład parametrów termodynamicznych z głębokością, wiek i inne. ASTEROSEJSMOLOGIA profile linii widmowych metody identyfikacji modów modele ewolucyjne Param. globalne: M, L, R, Teff częstotliwości teoretyczne dopasowanie częstotliwości i sprawdzanie stabilności identyfikacja modów: liczby kwantowe ℓ, m, n

Asterosejsmologia: po co ? Testowanie fizyki leżącej u podstaw teorii ewolucji i teorii pulsacji

Asterosejsmologia: jakie obiekty ? Im więcej (zidentyfikowanych) modów mamy, tym więcej o wnętrzach gwiazd możemy się dowiedzieć. Typ Przykłady Liczba modów --------------------------------------------------- Słońce ~107 białe karły GW Vir 125 gorące podkarły Bal09, V338 Ser 50-70 δ Scuti FG Vir ~80 pulsacje typu sł. α Cen A i B ~40 β Cephei 12 Lac, ν Eri ~10 SPB, γ Dor - kilka cefeidy - 3,2+ RR Lyrae - 2+

Przykład: heliosejsmologia GONG Wykres ℓ - częstotliwość dla Słońca

Przykład: heliosejsmologia okres rotacji [d] Wykres rozkładu okresu rotacji wewnątrz Słońca

Oscylacje typu Słońca TYLKO MAŁE ℓ !!! = 0,1,2

Przykład zastosowania asterosejsmologii: GW Vir Winget i in. (1991)

Przykład zastosowania asterosejsmologii: GW Vir Masa = 0,586 ± 0,003 M⊙ Nachylenie osi rotacji i ≈ 60° Prot = 1,38 ± 0,01 d B ≲ 6000 G Stratyfikacja pierwiastków w zewn. w-wach Winget i in. (1991) Ok. 150 modów Rozszczepienie rotacyjne

Poszukiwanie obiektów dobrych do asterosejsmologii Potrzebujemy dużo (zidentyfikowanych) modów 2. OBSERWACJE GROMAD (wiele obiektów o wspólnych cechach) 3. DOKŁADNE / LICZNE OBSERWACJE (obs. satelitarne, kampanie naziemne) 1. MASOWE PRZEGLĄDY (np. ASAS)

Ad. 1: Gwiazdy typu β Cephei z ASAS-a: położenie Gwiazdy typu β Cephei odkryte na podstawie obs. ASAS-a: 295 (Pigulski i Pojmański 2008, 2009) Znane (do niedawna) gwiazdy typu β Cephei: 93 (Południowe) niebo ASAS-a: δ < +28º

Gwiazdy z multipletami (rozszczepienie rotacyjne)

Ad. 2: Gromada otwarta NGC 6910: Zależność P-L dla modów p SŁABSZA NGC 6910 JAŚNIEJSZA GW. HYBRYDOWA

Gwiazdy hybrydowe β Cep/SPB pulsujące podkarły V361 Hya/V1093 Her δ Sct/γ Dor

Hybrydowe gwiazdy SPB / β Cephei V amplitude [mmag] mody g mody p V amplitude [mmag]

Ad.3: Obserwacje satelitarne MOST CoRoT Kepler obserwacje ciągłe, obserwacje dokładne, mały szum w niskich częstotliwościach.

CELE (PLANETARNE) MISJI: Kepler CELE (PLANETARNE) MISJI: Określenie częstości występowania planet typu Ziemi i planet olbrzymów oraz ich położenia w stosunku do macierzystych gwiazd. Określenie rozmiarów i kształtów ich orbit. Określenie liczby planet występujących w układach podwójnych. Określenie rozmiarów, mas, gęstości i albedo planet. Zidentyfikowanie innych obiektów w odkrytych układach planetarnych za pomocą innych technik. Charakterystyka gwiazd mających układy planetarne. Teleskop: 95/140 cm (Schmidt) Czas trwania misji: 3,5 roku Pole widzenia: 105 st. kwadratowych Zakres jasności: 9 – 16 mag 42 CCD (2200 x 1024) = 95 Mpikseli Obserwacje: od kwietnia 2009 ASTEROSEJSMOLOGIA: Potrzebna głównie do wyznaczenia promieni gwiazd z planetami (oscylacje typu słonecznego).

KEPLER: pole obserwacyjne Fotometria: 170,000 -> 100,000 gwiazd Większość gwiazd z czasem próbkowania = 30 min, niektóre z czasem 1 min Katalog z ASAS-North (Pigulski, Pojmański, Pilecki, Szczygieł 2009)

KEPLER: pierwsze wyniki